Σχέδια για μια σχεδία
Βρισκόμουν σε μια σχεδία, στη μέση του πελάγους. Στεριά πουθενά… Θάλασσα, ουρανός κι εγώ ανάμεσά τους!
Ένας σύγχρονος Οδυσσέας! Μόνο που εγώ δεν έψαχνα απεγνωσμένα τον δρόμο προς την Ιθάκη… Το αντίθετο μάλιστα! Τον απέφευγα! Για έναν περίεργο λόγο, το ξύλινο σκαρί ήταν το λιμάνι μου. Ένιωθα μια ανεξήγητη γαλήνη, παρά φόβο και αγωνία… Το μέγεθος της απίστευτης ηρεμίας, μπορεί να συγκριθεί μόνο μ’ αυτή που πετυχαίνει κάποιος κάνοντας δέκα χρόνια διαλογισμό, πέντε χρόνια ψυχανάλυση και έναν χρόνο στο Θιβέτ! Νιρβάνα…
Ούτε η απουσία ανθρώπινης ζωής, στάθηκε ικανή να με ταράξει…
Φέρνοντας στο μυαλό τον Οδυσσέα, σχεδόν τον λυπήθηκα με την εμμονή του για επιστροφή στην πατρίδα! Κάτι τέτοιο αυτόματα δημιουργεί πλήθος υποχρεώσεων και προβλημάτων. Σκέτη καταστροφή…
Δουλειά, τρέξιμο, κυκλοφοριακό χάος, άγχος, λογαριασμοί, πληρωμές, μνημόνια, ασφαλιστικά, συντάξεις, ένφια, σωματική και πνευματική κόπωση… Ένας ατέλειωτος εφιάλτης! Ούτε στο πιο τρελό μου όνειρο η σκέψη να αντικρίσω τα πάτρια εδάφη. Πιο εύκολα αντιμετωπίζεις τις φουρτούνες της θάλασσας, παρά της στεριάς.
Ευγνωμονώντας την καλή μου τύχη για το απρόσμενο δώρο, σκέφτηκα να κάνω μια βουτιά στη θάλασσα. Έπεσα χαμογελώντας, μα αντί να βουτήξω στο θαλασσινό νερό, βούτηξα σε κάτι σκληρό. Ήταν το πάτωμα δίπλα στο κρεβάτι! Το χαμόγελο κόπηκε απότομα… Μαζεύοντας τα κομμάτια μου, σύρθηκα προς την κουζίνα.
Σε λίγο το άρωμα του καφέ ήταν εκείνο που έδωσε ζωή στα κοιμισμένα και πονεμένα κύτταρα του κορμιού, ενώ το όνειρο είχε σφηνωθεί για τα καλά στο μυαλό. Η έμφυτη συστολή που είχα από παιδί, με εμπόδισε στο να αποκαλύψω σε οποιονδήποτε το μέγεθος της επίδρασής του πάνω μου.
Αργότερα, κλείνοντας την πόρτα του σπιτιού, είχα ήδη πάρει τις αποφάσεις μου… Κατεβαίνοντας τις σκάλες, σιγοψιθύριζα το αγαπημένο μου πλέον τραγούδι:
Μεσοπέλαααγααα ααρμενίιιιζωωω κι έχω πίιιισω τον καημόοοοο!!!!
Ο μόνος προβληματισμός που έχω τώρα είναι αν η σχεδία κυκλοφορεί έτοιμη προς πώληση στην αγορά ή θα χρειαστεί να την κατασκευάσω. Τέλος πάντων! Λεπτομέρειες… Θα βρεθεί άκρη.
Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως η απόφασή μου σε καμία περίπτωση δεν ήταν
Σας παρουσιάζω την Ινώ από τη Σκιάθο και την τόσο ξεχωριστή της σχεδία, με την οποία πήρε μέρος στο "Παίζοντας με τις λέξεις".
Με μεγάλη χαρά τη φιλοξενώ εδώ και την ευχαριστώ πάρα πολύ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, αλλά και για την καταπληκτική ιστορία που χάρισε στο παιχνίδι μας!
Σας αφήνω να την απολαύσετε!
