Ο Αύγουστος αφού μας χαρίσει μια ακόμα "αποχαιρετιστήρια" πανσέληνο θα πάρει το καλοκαιράκι από το χέρι και θα φύγει για να έρθει το γλυκό (αντικειμενικά), αλλά σκληρό (υποκειμενικά) φθινόπωρο και ο Σεπτέμβρης της αρχής.
Έτσι τον έχω πάντα στο μυαλό το Σεπτέμβρη.
Σαν το μήνα της αρχής.
Ίσως επειδή όταν ήμουν μικρή μέτραγα το χρόνο σε σχολικές χρονιές.
Το καλοκαίρι δεν είχε ημερολόγιο, δεν είχε μέτρημα.
Απλά το απολάμβανα και εκεί γύρω στο 15αύγουστο έπαιρνα τελικά χαμπάρι ότι θα τελειώσει κι αυτό.
Η ζωή προχωρά, ο καιρός βιάζεται και περνά όλο και πιο γρήγορα, η μηχανή πάντα στο χέρι να συντροφεύει τα βήματά μου..και η φωτογραφική πρόκληση συνεχίζεται
Η λίστα του Σεπτέμβρη είναι ήδη έτοιμη από τη Chantelle.
Αν έδινα μόνο έναν χαρακτηρισμό στην ταινία του Lars von Trier θα την χαρακτήριζα "γροθιά στο στομάχι".
Και όταν ο μακελάρης της Νορβηγίας την επικαλέστηκε ως αγαπημένη ήρθε η δεύτερη γροθιά για μένα.
Κι αυτό γιατί είναι και δική μου αγαπημένη.
Σκοτεινή ταινία, περιγράφει μόνο τα χειρότερα ανθρώπινα ένστικτα.
Σκοτεινή, αλλά τόσο αληθινή!
Περιγράφει ανθρώπους θεριά.
Ανθρώπους που ζουν και κινούνται γύρω μας κρυμμένοι πίσω από αγαθά πρόσωπα, οικογένειες και εκκλησίες.
Εγώ αναγνώρισα στα πρόσωπά τους έναν σπιτονοικοκύρη που είχα, μια παλιά γειτόνισσα, έναν που νόμιζα φίλο κι έναν γκόμενο που με πρόδωσε κάποτε, όχι όπως πρόδωσε ο Τομ την Γκρέις ακριβώς, αλλά με πρόδωσε κι αυτό έχει σημασία.
Πρόσωπα φυσιολογικά με φρικτά παραμορφωμένες ψυχές, που εκμεταλλεύονται τον άλλο στο έπακρο για προσωπικό τους όφελος.
Ω!..πόσο θα ήθελα να πω..
-Μα τι μας λέει εδώ ο Lars von Trier;...δεν υπάρχουν τέτοιοι χαρακτήρες!
Δεν μπορώ να το πω όμως, γιατί υπάρχουν και όλοι τους έχουμε αναγνωρίσει σε διάφορα στάδια της ζωής μας.
Κάποιοι μάθαμε να τους αποφεύγουμε.
Άλλοι άμαθοι ακόμα, θα πληγωθούν πρώτα πολύ, αλλά στην πορεία θα μάθουν να αλλάζουν πορεία για να μην πέσουν πάνω τους και προπάντων θα μάθουν να μην τους συγχωρούν.
Γιατί η συγχώρεση τα τέρατα απλά τα δυναμώνει και τα κάνει χειρότερα!
Όσο η Γκρέις δικαιολογούσε συμπεριφορές τόσο οι συμπεριφορές γίνονταν πιο άγριες.
Η ταινία ξεκινά με την Γκρέις (Nicole Kidman) να φτάνει κυνηγημένη σε μια μικρή πόλη.
("Μια ήσυχη μικρή πόλη όχι μακριά από δω" είναι ο υπότιτλος της ταινίας και σας βεβαιώνω πως δεν είναι καθόλου μακριά..)
Εκεί οι κάτοικοι τη δέχονται και τη φιλοξενούν και η Γκρέις κάνει ό, τι μπορεί για να τους ευχαριστήσει.
Τους βοηθά από το πρωί ως το βράδυ σε όλα.
Όλα μοιάζουν πως κάνει μια καινούρια αρχή ανάμεσα σε καλούς ανθρώπους.
Μέχρι που φτάνει ο σερίφης μιας άλλης πόλης με μια ανακοίνωση εξαφάνισης που την αφορά.
Για να μην την προδώσουν της ζητούν ανταλλάγματα.
Η εκμετάλλευση ξεκινά και η Γκρέις αδιαμαρτύρητα τα δέχεται όλα.
Όταν η ανακοίνωση εξαφάνισης γίνεται επικήρυξη, όλοι δείχνουν πια το αληθινό τους πρόσωπο και η εκμετάλλευση κορυφώνεται!
Την κάνουν κυριολεκτικά σκλάβα τους και ακόμα και τα παιδιά ποδοπατούν την αξιοπρέπειά της.
Βιάζεται και ψυχικά και σωματικά.
Τα πρόσωπα όλων φανερώνουν πια αυτό που κρύβουν οι ψυχές τους.
Και δεν είναι όμορφο το θέαμα!
Συμπάσχοντας με την Γκρέις, αγανακτώντας με όσα της κάνουν κι αναγνωρίζοντας στα πρόσωπα των θυτών της συμπεριφορές κάποιων άλλων προσώπων, όταν έρχεται το τέλος της ταινίας, ένα τέλος δυνατό και σκληρό, ένιωσα πως ήρθε η δικαίωση.
Η εκδίκηση έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις.
Η Γκρέις δεν ήταν αυτό που όλοι νόμιζαν.
Το άβουλο κορίτσι που τους είχε ανάγκη.
Αυτοί την είχαν ανάγκη, κι αν είχαν μάτια να το δουν, ίσως και να γίνονταν άνθρωποι, αλλά δεν το κατάλαβαν ποτέ!
Δε λυπήθηκα λοιπόν που ο γκάγκστερ πατέρας της σάρωσε τη μικρή πόλη.
Δε στενοχωρήθηκα που η Γκρέις σκότωσε τον Τομ (Paul Bettany), τον άντρα που υποτίθεται ότι την ερωτεύτηκε, με τα ίδια της τα χέρια.
Δεν ξαφνιάστηκα από τη σκληρότητα που έδειξε όταν έδωσε εντολή να σκοτώσουν πρώτα τα παιδιά και μετά τη μάνα τους.
Ίσα ίσα!
Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι αυτοί, πέρα από το παρουσιαστικό τους, δεν είχαν τίποτα άλλο ανθρώπινο πάνω τους...ή μήπως είχαν;
Αν υπάρχει το καλό στην ανθρώπινη ψυχή, γιατί να μην υπάρχει και το ατόφιο κακό;
Κι αν υπάρχει τόσο κακό σε μια ψυχή, αυτή παραμένει ανθρώπινη;
Πιστεύω πάντως πως κακώς ο μακελάρης ταυτίστηκε με τη δικαίωση του τέλους.
Κακώς γιατί αυτός ήταν όλα τα πρόσωπα της άθλιας αυτής πόλης μαζί.
Το κακό ήταν στη δική του ψυχή και το πλήρωσαν πολύ αθώοι.
Τώρα όλοι θέλουμε τη δικαίωση των θυμάτων του.
Γιατί τα θύματά του δεν ήταν παρά η Γκρέις.
Και την Γκρέις την αναγνωρίζουμε ευκολότερα.
Γιατί η Γκρέις ίσως είμαστε κι εμείς!
Μόνο που τα συγκεκριμένα θύματα δε θα μπορέσουν ποτέ να πάρουν μόνα τους την εκδίκηση!
Όταν, πριν χρόνια που την παρακολούθησα, άρχισε η ταινία απογοητεύτηκα κατευθείαν από τα πολύ φτωχό σκηνικό και άρχισα να αναρωτιέμαι πως θα περάσει η ώρα να πάω σπιτάκι μου.
Έμοιαζε με θεατρικό, αλλά όχι κανονικό.
Σα να μαζεύτηκαν τα παιδιά της γειτονιάς, να ζωγράφισαν στο πάτωμα σπιτάκια με κιμωλία και να έγραψαν τι αντικείμενα υπάρχουν για να καταλαβαίνουμε τι βλέπουμε.
Όσο όμως η ταινία προχωρούσε τόσο αδιαφορούσα για τα "έξω"...ίσως και ο σκηνοθέτης να το έκανε επίτηδες για να επικεντρωθούμε στο "μέσα"...και οι ψυχές φαίνονται καθαρότερα όταν δεν τις επισκιάζουν τα πλούσια σκηνικά!!
Δεν ξέρω αν αυτή η ταινία βγάζει τα ίδια συναισθήματα σε όλους.
Δεν ξέρω αν συγκλόνισε άλλους όσο εμένα.
Θα ήθελα να δω πως τη βλέπετε εσείς.
Δεν θέλω φυσικά να παρεξηγηθώ, γι΄αυτό οφείλω να διευκρινίσω πως η δικαίωση δεν έρχεται ποτέ με πυροβολισμούς και σκοτωμούς.
Μιλάμε πάντα για ταινία και το τέλος ήταν καθαρά συμβολικό.
Μόνο οι "ψυχοπαθείς" (όπως δυστυχώς αποδείχτηκε) μεταμορφώνουν τους συμβολισμούς στην πραγματικότητα που τους βολεύει.
Στην πραγματική ζωή δε χρειάζεται να τραβήξεις τη σκανδάλη...φτάνει να πεις "Goodbye Tom"... να προχωρήσεις και να μη συγχωρήσεις!!
Άλλωστε ο Τομ ποτέ δε μετάνιωσε, ποτέ δε ζήτησε συγχώρεση..κάτι δικαιολογίες ψέλλισε.
Όλοι οι Τομ που θα συναντήσεις ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και γιατί το κάνουν.
Δεν είναι πως δεν ήξεραν, είναι πως ήθελαν να σε προδώσουν, να σε πληγώσουν, να σε ξεφτιλίσουν.
Το ήθελαν γιατί στο δικό τους μικρόκοσμο νιώθουν τόσο τιποτένιοι που μόνο μειώνοντας τους άλλους νιώθουν καλά.
Είναι συνειδητή πράξη!
Αν συγχωρέσεις θα πει ότι δεν έμαθες ακόμα την ανθρώπινη φύση ή ότι σου αρέσει να σου φέρονται όλο και σκληρότερα.
Το να γυρνάς πάντα το άλλο μάγουλο στους άλλους, μπορεί να είναι χριστιανικό, (εδώ που τα λέμε όμως ακόμα κι ο ίδιος ο Χριστός συγχωρούσε μόνο όσους αληθινά μετανοούσαν, και αυτούς που δεν ήξεραν τι έκαναν) αλλά δεν παύει να είναι και τραγικά αφελές!
Η αγαπημένη mystickland μου έδωσε ένα πολύ όμορφο βραβείο.
Το έχω ξαναπάρει, αλλά θα το παραλάβω πάλι όλο χαρά!
Το δύσκολο είναι να πω άλλα 7 πράγματα...
Θα προσπαθήσω όμως!!
1. Ξέρετε ήδη ότι λατρεύω τις νεράιδες και πως θέλω κάποτε να αποκτήσω ένα μεγάλο όμορφο κουκλόσπιτο...αυτό που δεν ξέρετε, είναι πως έχω μεταξύ άλλων κι ένα όμορφο καρουζέλ!!
Είμαι από τις γυναίκες που δε συγκινούνται καθόλου από τα κοσμήματα, αλλά από τα παιχνίδια και τα βιβλία.
2. Το τραγούδι που μου κόλλησε σαν τσίχλα στο μυαλό εδώ και μέρες και το μουρμουρίζω συνέχεια είναι το Slow it down της Amy Macdonald.
3. Μου αρέσει πολύ το μπαλέτο!!!
Με μαγεύει κυριολεκτικά!
4. Η ευρύτερη οικογένεια είχε "ιστορία" στον αθλητισμό (το είπα γενικά κι αόριστα)...με έσπρωχναν προς τα κει, αλλά ξέφευγα...είχα δοκιμάσει σχεδόν όλα τα αθλήματα με πλήρη αποτυχία και στο μόνο που κόλλησα για λίγο επειδή ήμουν καλή ήταν το τένις.
5. Οπότε πέρασα το γυμνάσιο παίζοντας τένις...
Συνέχισα με ρακέτες στην παραλία (χαχα) ...τώρα δεν παίζω τίποτα!
6. Για χρόνια έκανα γιόγκα και τάι τσι αλλά τελευταία τα έχω παρατήσει όλα...πρέπει να ξαναρχίσω!!
Δεν είναι μόνο ότι γυμναζόμουν χωρίς να κάνω υπερβολές, αλλά το απολάμβανα κιόλας...κι ο δάσκαλος σκέτη ψυχοθεραπεία...κι αυτός μου λείπει!
7. Μια εποχή είχα κολλήσει τρελά με την μπιρίμπα!
Μαζευόμασταν και παίζαμε μέχρι και στην παραλία.
Αρρώστια...όπως όλες οι αρρώστιες, έκανε τον κύκλο της κι έφυγε...τώρα δε θυμάμαι καν πως παίζεται!!
(Έχω την αίσθηση ότι επαναλαμβάνομαι, αλλά έχω πει πολλές φορές από 7 πράγματα.)
Ευχαριστώ θερμά την
mystickland και θα χαρώ πολύ να το πάρετε όσοι δεν το έχετε και το θέλετε!!
Dream...day 26
Η νεράιδα κοιμάται και με τον ύπνο της με βοηθά για άλλη μια φορά σε ένα δύσκολο θέμα φωτογράφισης.
Πώς μπορείς να φωτογραφίσεις ένα όνειρο;
Ειδικά όταν τα όνειρα που κάνεις δε φωτογραφίζονται.
Είναι σημαντικά, έχουν φως, έχουν χρώματα πολλά, αλλά δεν μπορείς να τα στήσεις αντίκρυ στο φακό.
Θα ήθελα να μπορούσα πάντως να φωτογραφίσω το δικό της όνειρο...
Ω!..είναι σίγουρα όμορφο γιατί χαμογελά στον ύπνο της....αλλά πάω στοίχημα πως και το δικό της θα είναι γεμάτο χρώματα και ήχους που δεν μπορεί να πιάσει ο φακός.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ευχηθώ χαμογελαστούς ύπνους και όμορφα όνειρα σε όλους μας!
Η πάρα πολύ γλυκιά κι αγαπημένη φίλη mystickland προσκάλεσε όσες θέλουμε να παρουσιάσουμε τα 10 προϊόντα που δεν θα αποχωριζόμασταν ποτέ και που θα αναπληρώναμε αν βρισκόμασταν σε ένα νησί χωρίς το νεσεσέρ μας.
Το πρώτο που θα αναπλήρωνα κι ας μην είχα λεφτά να πάρω τίποτα άλλο, θα ήταν το άρωμά μου...Hypnotic Poison του Dior.
Αν μου περίσσευαν λεφτά για άλλες αγορές (γιατί συνήθως το προμηθεύομαι όταν κάνουν προσφορές για να μην ξεμένω) θα συνέχιζα με το πήλινγκ τη μάσκα και την κρέμα νύχτας της Bioselect.
(Κρέμα ημέρας χρησιμοποιώ το Ρόδι της Weleda που δεν υπάρχει στη φωτογραφία γιατί μου τέλειωσε και μέχρι να έρθει η παραγγελία μου, χρησιμοποιώ μια άσχετη....κι αφού περιμένω να την παραλάβω έτσι κι αλλιώς δε θα την αγόραζα οπότε μένει εκτός λίστας).
(Εκτός λίστας και το αντηλιακό γιατί χρησιμοποιώ ένα που απλώνεται πολύ δύσκολα και που δε θα ξαναπάρω ποτέ τελικά).
Υποθέτω ότι στο νησί θα έχω παρέα που θα έχει αντηλιακό και θα δανείζομαι, οπότε συνεχίζω με προϊόντα μακιγιάζ.
Lip balm της Η&Μ..smooth vanilla...το καταβολεύτηκα!!
Τα κραγιόν Νο 2 και Νο 13 της Sante, μολύβι ματιών και βερνίκι νυχιών No 16 της ίδιας εταιρίας.
Και ας πάρω και κάτι..."για τα μάτια" που λένε...εε μια μάσκαρα Korre είναι αρκετή...έτσι κι αλλιώς δε βάφομαι ιδιαίτερα....αν θέλετε να γελάσετε δώστε μου να βάλω eyeliner...καινούριο συκώτι θα κάνετε!!!
Αυτό το πόνημα θα γίνει tag...μπορείτε κι εσείς αν θέλετε να πείτε τα δικά σας 10 προϊόντα και να γίνεται κι εσείς tag...αυτά με τα tag εγώ δεν τα κατέχω, αλλά εσείς είμαι σίγουρη ότι τα ξέρετε..έτσι κι αλλιώς η mystickland θα σας κατατοπίσει για όλα!
.jpg)
.jpg)
