Το δέντρο

Χρόνια τώρα ορθώνεται στην ίδια θέση, φορώντας τα πράσινα.

Τα βρύα και η πρασινάδα το αγκαλιάζουν, το σφίγγουν, το ντύνουν.

Τα κλαδιά του απλωμένα προς όλες τις κατευθύνσεις, ικέτηδες του χτες.

Δε ζει το σήμερα, δεν περιμένει το αύριο.

Το χτες ήταν ο δικός του κόσμος του και το χτες αποζητάει.

Το αύριο δε θα το βρει στην ίδια θέση.

Οι ρίζες του βγαίνουν από το χώμα σα να ονειρεύονται ταξίδια.

Ταξίδια που δεν μπορούν να κάνουν.

Απομεινάρι του παλιού του εαυτού, περιμένει τον κεραυνό ή το πριόνι.

Λαχταράει τον κεραυνό.

Θέλει να το βρει εκείνος, να το ενώσει με τον ουρανό και το δημιουργό του η φωτεινή πύρινη γραμμή, πριν οι άνθρωποι το πλησιάσουν.

Πριν το νικήσουν.

Προτιμά τη δύναμη της φύσης, από την αδυναμία των ανθρώπων

Κι όταν δε θα είναι πια εκεί, πάλι εκεί θα βρίσκεται.

Οι άνθρωποι θα το βλέπουν για μια στιγμή ντυμένο στα πράσινα με τα κλαδιά απλωμένα και δε θα καταλαβαίνουν πως είναι εικόνα από το χτες.

Μια στιγμή μόνο θα φανερώνεται, αλλά θα μένει στη μνήμη για πάντα.

Λίγη ακόμα μαγεία.

Χειροποίητη αυτή τη φορά.

Από τις αγαπημένες sofan

Ήρθε η παραγγελία μου και με τα δώρα του giveaway.

Τα δικά μου μανιτάρια στολίζουν ήδη το δέντρο μου.
Μπήκαν τυχαία για την ανάγκη της φωτογράφισης, αλλά νομίζω πως ταίριαξαν και κάνουν καλή παρέα με το ξωτικό.

Τα κορίτσια μαζί με την παραγγελία μου έστειλαν κι ένα πολύ όμορφο δώρο...ηχηρό όπως είπαν..και είναι και ηχηρό και πανέμορφο και θα μου κάνει καλή συντροφιά όλες τις γιορτινές μέρες!
Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ!!

Σε λίγες μέρες όμως, μανιτάρια θα στολίζουν και το δέντρο του νικητή.
Το γούρι θα κατευθυνθεί κι αυτό όπου του δείξει η κλήρωση.

Καλή επιτυχία σε όσους πήραν μέρος και αν το ξεχάσατε, μην αργείτε...μένουν λίγες μέρες!!

http://mytripssonblog.blogspot.gr/2012/11/giveaway.html

Day 28...Vehicle

Όχημα λέει η σημερινή μέρα...πειράζει να είναι κι αυτό μαγικό;

Πολύς ουρανός από το τίποτα!

Ουρανό πρόσταζε χτες η πρόκληση και τα κεφάλια σε όλες τις ηπείρους στράφηκαν ψηλά.

Και ήταν ωραία εκεί.

Και ξανά στη γη με μια πεζή φωτογραφία..μέσα στο ντουλάπι...

Στην ανώμαλη αυτή προσγείωση ερχόμαστε αντιμέτωποι και με άλλα πεζά πράγματα, αλλά τα αγνοούμε...τουλάχιστον για σήμερα..ίσως και για αύριο.

Αφήνουμε τον ουρανό να πάρει τις σκέψεις μας από τα γήινα...πετάμε όπως τα πουλιά που φαίνονται αμυδρά στην τρίτη φωτογραφία (μπορεί να είναι και τα γεράκια της προηγούμενης ανάρτησης) και απολαμβάνουμε τον γαλάζιο ουρανό για όσο!

Βγήκε και η φωτογραφική πρόκληση του Δεκεμβρίου.

Απ΄τα ψηλά στα χαμηλά...Looking up and down (Green day)

Ο καιρός είναι ακόμα καλός, ο ήλιος λάμπει και το γρασίδι σε καλεί να κυλιστείς πάνω του σαν παιδί.

Να γελάσεις, να παίξεις, όπως τότε.

Η φύση είναι μεγάλη πλανεύτρα.

Σε κάνει να ξεχνάς, να γίνεσαι ένα μαζί της.

The sun is shining and the grass is calling you to play like a child.

Μια πεταλούδα αφήνει τον τρελό της χορό και κάθεται δίπλα σου άφοβα.

Την κοιτάς και νιώθεις κάθε της φτερούγισμα σα να πετάς μαζί της.

Σηκώνεις το βλέμα στον ουρανό.

Και τότε το βλέπεις.

Πετά αγέρωχο πάρα πολύ ψηλά.

Είναι από τις στιγμές που εύχεσαι να είχες μεγαλύτερο ζουμ.

Το γεράκι αδιαφορεί για όλα.

Το μόνο που το νοιάζει είναι να βρει τη λεία του.

Κάνει κύκλους ψηλά και ψάχνει.

The butterfly is resting near you and in the sky the falcon is searching for prey.

Ξαφνικά δεν είναι μόνο του.

Έρχονται κι άλλα γεράκια, συναντιούνται και χάνονται στο γαλάζιο.

Κι εμείς μένουμε εδώ στα χαμηλά, να αναλογιζόμαστε την πραγματικότητα.

Αν κάνετε μια βόλτα εδώ θα δείτε την πραγματικότητα των Πορτογάλων.

Μια πραγματικότητα που είναι και δική μας.

 The reality of the Portuguese is our reality too!!!

Please see the video.

You can watch it with subtitles

http://www.youtube.com/watch?v=2SY3SrPibeQ

Linking to Fiona: Green day 23

Don' t forget my giveaway

giveaway

Day 24...a sound I heard..the sound of "cooking"

Το μαύρο σπίτι (Black House) - Stephen King

Ο Stephen King ήταν για χρόνια το πρώτο όνομα στις προτιμήσεις μου στη λογοτεχνία φαντασίας, που για να κυριολεκτήσω πρέπει να την πω "μαύρη φαντασία".

Γράφει θρίλερ γεμάτα μυστήριο που δεν μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου.

Αριστοτέχνης στο είδος του και πολυγραφότατος, μου χάρισε ώρες όλο αγωνία και ιστορίες που ακροβατούσαν ανάμεσα στον ωμό ρεαλισμό και την άκρατη φαντασία.  

Ιστορίες, που όλες οδηγούσαν σε τρομακτικά μονοπάτια.

Μονοπάτια που χαιρόσουν που δεν είσαι αναγκασμένος να συνεχίσεις να βαδίσεις και μετά το κλείσιμο του βιβλίου.

Γνήσιος παραμυθάς του τρόμου, γεμίζει τη μια σελίδα μετά την άλλη, χωρίς δυστυχώς να αποφεύγει τις πολλές περιγραφές, αλλά ίσως τελικά αυτό βοηθάει στο να μπαίνεις βαθιά μέσα στην ιστορία.

Στήνει τον κόσμο του με προσοχή και αφού τον ετοιμάσει φροντίζοντας και την παραμικρή  του λεπτομέρεια, τότε σε σπρώχνει δυνατά μέσα.

Μόνη σου επιλογή να διαβάζεις και να διαβάζεις, μέχρι να φτάσεις στο τέλος.

Δεν ξαποσταίνεις σε κανένα σημείο, δεν παίρνεις ανάσα.

Η ιστορία κορυφώνεται συνέχεια για να φτάσει σε ένα τέλος που ούτε καν φαντάζεσαι.

Τα βιβλία του είναι πάρα πολλά, αλλά πάρα πολλά!

Πατώντας στο όνομά του παραπάνω, θα μπείτε στο επίσημο σάιτ του.

Εκεί είναι γραμμένα τα πάντα.

Πολλά έχουν μεταφερθεί με μικρότερη, μεγαλύτερη, ή και τεράστια επιτυχία στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Ποιος δε θυμάται το "Πράσινο μίλι" ή το "Μίζερι".

Αναφέρω αυτά γιατί με καθήλωσαν όταν τα είδα και τα θυμήθηκα αμέσως σε αυτό το γρήγορο και -ο Θεός να το κάνει- αφιέρωμα με αφορμή το "Μαύρο σπίτι".

Το "Μαύρο σπίτι" είναι η συνέχεια από το "Φυλακτό" που έγραψε μαζί με τον Peter Straub.

Και τα δυο είναι αρκετά καλά για το είδος τους.

Αν σας αρέσουν τα ταξίδια στην καρδιά του φόβου είμαι σίγουρη πως θα τα απολαύσετε.

Η σχέση μου μαζί του ήταν φανταστική (κυριολεκτικά). 

Στηρίζονταν καθαρά στην αγωνία και το φόβο και η πένα του με κρατούσε δέσμια του λόγου του.

Και κάπου εκεί διαβάζοντας την "Ονειροπαγίδα", τα δεσμά έσπασαν.

Με έναν τίτλο που σε έκανε να πιστεύεις ότι θα διαβάσεις Το αριστούργημα του είδους, ξαφνιαζόσουν δυσάρεστα όταν διαπίστωνες πως ήταν το πιο χαζό βιβλίο που θα μπορούσε να γράψει.

Το βιβλίο φυσικά έγινε ταινία, αλλά δεν μπήκα καν στον κόπο να την ψάξω.

Η "Ονειροπαγίδα" με έκανε να γυρίσω την πλάτη στον Κινγκ και να μη θέλω να ξαναδιαβάσω τίποτα δικό του.

Με τα χρόνια "τον συγχώρεσα" και η σχέση μας, ευτυχώς για μένα, αποκαταστάθηκε.

Ίσως να είναι το μοναδικό βιβλίο του που δε συνιστώ.

Και δεν μπορώ να συστήσω και το έπος του Μαύρου Πύργου, γιατί ποτέ δεν το διάβασα.

Κάτι με κρατάει από το να το πιάσω στα χέρια μου.

Δεν μετανιώνω όμως που έπεσε στα χέρια μου το "Ρόουζ Μάντερ".

"Όλα άρχισαν με μια σταγόνα αίμα στο σεντόνι. 

Μια μικρή ρωγμή στον κόσμο της οδύνης."

Η Ρόουζ κακοποιείται χρόνια από το σύζυγό της που είναι αστυνομικός.

Μια σταγόνα αίμα την ξυπνά από το λήθαργο και αποφασίζει να φύγει.

Κι όταν φεύγει βρίσκει έναν πίνακα σε ένα ενεχυροδανειστήριο που πρέπει να αποκτήσει μια και πιστεύει πως θα της αλλάξει τη ζωή...

Στις φωτογραφίες λίγα από τα βιβλία του...αν έψαχνα κι άλλο θα έβρισκα περισσότερα μια και αγόραζα σχεδόν ό, τι κυκλοφούσε.

Σίγουρα κάποια έχουν χαθεί για πάντα, αλλά τα υπόλοιπα βρίσκονται κάπου εδώ και ίσως θέλουν να ξαναδιαβαστούν.

Κρίμα που δεν έχασα ποτέ την "Ονειροπαγίδα".

Σπίτι μου σπιτάκι μου!!

Πριν λίγο καιρό εδώ έλεγα για όλα όσα με κάνουν να νιώθω ευγνώμων.

Χτες έπρεπε πάλι να δείξω την ευγνωμοσύνη μου και διάλεξα για άλλη μια φορά "σπιτική" φωτογραφία.

Μια γωνιά της κουζίνας που η φύση ενώνεται με το φως που μπαίνει άπλετο από το παράθυρο και συγκατοικεί με όλους όσους αγαπάω.

Για το σπίτι μου, (όχι το κτίσμα, αλλά για την ουσία του), για τους ανθρώπους που το κάνουν σπιτικό, αλλά και όσους φιλοξενεί, για την αγάπη, αλλά και για εκείνο το φως που δηλώνοντας ζωή τρυπώνει μέσα και το φωτίζει, είμαι πραγματικά ευγνώμων!

Day 22...Grateful

Day 20...Work/play

Day 21...what I wore

Λίγο μπερδεμένες οι μέρες σήμερα, αλλά είναι όλες εδώ, εκτός από τη σημερινή που μάλλον θέλει δική της ανάρτηση.

Στο τζάκι

Τα κούτσουρα καίγονται και ο ήχος της φλόγας που τα κλείνει στην πύρινη αγκαλιά της συντροφεύει τις στιγμές μας.

Ακούμε που ψιθυρίζουν στη φωτιά τα μικρά τους μυστικά, η φωτιά λέει τα δικά της και όταν πια όλα έχουν ειπωθεί φεύγουν μαζί.

Η στάχτη που μένει θυμίζει μόνο αυτό.

Πως για λίγο συναντήθηκαν.

Γύρω από τη φωτιά οι κουβέντες μας αποκτούν άλλο νόημα.

Η πραγματικότητα μοιάζει σαν κακό αστείο.

Την κλείνουμε απέξω και μένουμε οι δυο μας.

Οι δυο μας σ' έναν κόσμο που έχει μόνο φλόγες.

Φλόγες φωτιάς, φλόγες ονείρων.

Κάνουμε όνειρα κι ας ξέρουμε πως τα περισσότερα θα μείνουν στα συρτάρια της μνήμης να μας δυσκολεύουν κάθε φορά που θέλουμε να τα τακτοποιήσουμε.

Θα μας δυσκολεύουν, αλλά θα τα κρατάμε καλά φυλαγμένα για να μας θυμίζουν τις όμορφες ώρες που περάσαμε δίπλα στη ζέστη της φωτιάς.

Και ποιος ξέρει μπορεί κάποτε να μας επιτρέψουν οι καιροί να τα πραγματοποιήσουμε.

Αν όχι, ξέρουμε τι θα κάνουμε.

Αυτό που κάνουμε χρόνια τώρα!

Θα τα φέρουμε στα μέτρα μας.

Θα τα κάψουμε σε μια άλλη φωτιά.

Σε κείνη τη φωτιά που όσα όνειρα καίγονται, ξαναγεννιούνται πιο δυνατά, πιο όμορφα, πιο αληθινά!

Day 19...something awesome

Θα μπορούσα να φωτογραφίσω ή να πω πολλά για το συγκεκριμένο θέμα.

Τελικά αποφάσισα να το δω μόνο σαν εικόνα.

Και η εικόνα είναι απλή...όσο απλή είναι η ζωή.

Τι είναι λοιπόν αυτό το πραγματικά θαυμάσιο;

Μα η ίδια η ζωή!

Ήθελα να ανεβάσω και τη σημερινή φωτογραφία, αλλά ο blogger μου το απαγορεύει.

Πάλι καλά που με άφησε να αλλάξω τη φωτογραφία στο προφίλ.

Τρεις εβδομάδες προσπαθούσα και σήμερα τον έπιασα στον ύπνο.

Μετά βέβαια ξύπνησε και αποφάσισε να με τιμωρήσει.

Τι να κάνω...θα περιμένω πάλι να τον πάρει ο ύπνος.

Φυσικά η φωτογραφία έχει ήδη ανεβεί στο fb.

Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σας στο giveaway

Μέχρι και την 1 Δεκεμβρίου θα "τρέχει"..και όταν "κουραστεί" θα σταματήσει και τα μανιτάρια και το γούρι του 2013 θα αποκτήσουν τα δικά τους σπίτια.

Τι ώρα είναι; Ώρα για Giveaway!

Ελπίζω να μη βαρεθήκατε τα μανιτάρια, γιατί μπορεί να τα αποκτήσετε!

Η μανιταροτρέλα με είχε ήδη χτυπήσει όταν είδα στη σελίδα http://www.facebook.com/sofan.handmade?fref=ts

τα στολίδια-μανιτάρια.

 Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά!

Η Σοφία και η Φανή του

http://sofan-handmade.blogspot.gr

είναι οι δημιουργοί τους.

Σίγουρα τα κορίτσια τα ξέρετε.

Έχετε θαυμάσει τις φοβερές ιδέες τους και τις υπέροχες δημιουργίες τους.

Αν δεν τις ξέρετε είναι ευκαιρία να τις μάθετε!

Δε θα χάσετε!

Αν πιάνουν τα χέρια σας μπορείτε με τις οδηγίες τους να φτιάξετε κι εσείς αριστουργήματα.

Αν δεν πιάνουν (σαν τα δικά μου) μπορείτε να τα παραγγείλετε όπως εγώ.

Τα μανιτάρια όμως μην τα παραγγείλετε ακόμα.

Σας δίνω την ευκαιρία να κερδίσετε κι εσείς ένα σετ μια και μετά από τόσες αναρτήσεις μανιταριών, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.

Μακάρι να μπορούσα να αγοράσω πολλά και να σας χαρίσω από ένα, αλλά δυστυχώς αυτό δε γίνεται, οπότε η καλύτερη λύση είναι ένα Giveaway.

Θα κληρωθούν δυο τυχεροί.

Ο πρώτος θα κερδίσει τα μανιτάρια για να στολίσει το Χριστουγεννιάτικο δέντρο του και ο δεύτερος το γούρι του 2013!

Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να αφήσετε σχόλιο σε αυτή την ανάρτηση γράφοντας και το email σας.

Φυσικά πρέπει να είστε μέλη του blog και αν θέλετε και μπορείτε ας κάνετε κι ένα like στη σελίδα μου στο facebook.

Το δεύτερο (facebook) δεν είναι απαραίτητο.

To enter this giveaway and have a chance to win the mushrooms or the little house, comment on this post writing your email.

You have to be a follower of my blog.

And if you want you can like my page on facebook.

The giveaway will last until  December 1 because that day is my birthday.

The gifts are handmade by sofan.

Μέχρι και την πρώτη Δεκεμβρίου (την ημέρα των γενεθλίων μου) θα μπορείτε να σχολιάζετε εδώ.

Μετά οι τυχεροί θα πάρουν τα δωράκια να στολίσουν το σπίτι τους για τα Χριστούγεννα!

Και το θέμα της ημέρας στο photo a day...άσχετο τελείως!

17 November...Last thing I bought

Καστανιά - chestnut...άλλα λόγια να αγαπιόμαστε

Chestnut although a tree has memories in contrast with some people here in Greece who forget their own memories and history.

Tomorrow is the anniversary of Polytexneio (17 November 1973).

Greek students fought for freedom.

For seven years (April 1967- July 1974) Greece was under military dictatorship.

Some people attempt to falsify history.

Η καστανιά έχει μνήμες.

Θυμάται πως είναι δέντρο και θυμάται πάντα να μας δώσει τους νόστιμους καρπούς της τέτοια εποχή.

Θυμάται να ρίξει και τα φύλλα της.

Στέκεται αγέρωχη και ξεφορτώνεται από πάνω της ό,τι πάλιωσε, ό,τι χάλασε, ό,τι θα της στερήσει το αύριο!

Οι άνθρωποι ξεχνάνε.

Παραποιούν και αλλοιώνουν την ιστορία.

Δεν ξεφορτώνονται κανέναν.

Απλά τους  τραβάνε από τα αζήτητα της εποχής (και με αφορμή την ίδια την εποχή και τα δεινά της) τους ξεσκονίζουν, τους φοράνε κουστουμάκια και τους καθίζουν στη Βουλή να τσακώνονται για το καλό τους.

Εκεί που νόμιζες πως ο Έλληνας θα τιναχτεί και θα πέσει από πάνω του η κασίδα που τον έτρωγε, τα γεγονότα σε κάνουν να σαστίζεις.

Ξαφνικά επικαλούνται άλλες εποχές, σκοτεινές εποχές σαν καλύτερες.

Παραποιούν ακόμα και τα γεγονότα για να παρασύρουν την κοινωνία σε έναν πάτο δίχως τέλος.

Η λοβοτομή της ιστορίας και της κοινωνίας συνεχίζεται.

Το πτηνό (pigkouinos.blogspot.gr) θα σας τα εξηγήσει καλύτερα. 

Linking at Fiona {Green Day 22}

Day 16

Εικόνες μανιταριών

Ελπίζω να πήρατε τα μέτρα σας για να μπορέσετε να αντέξετε άλλη μια μανιταροανάρτηση!

Day 12...Drink

Day 13...where I slept

Day 14...man-made

Day 15...In my bag