Πτήση

Λίγο ακόμα και θα έχανα την πτήση!

Χρώματα ζητούσε η Μαρία Νι στο "Φωτογραφίζειν" και σαν αντιδραστικό στοιχείο κόλλησα στη φωτογραφία με τα λιγότερα.

Μόνο το κίτρινο σπάει στο θολό φόντο τη μονοτονία του μωβ, αλλά η μέλισσα βούιζε σε όλα τα χρώματα που είχε ερωτευτεί.

Η Μαρία Νι όμως μας ζήτησε και 25 λέξεις!

Κι αυτές είναι οι δικές μου προσπάθειες να μπω στην εικόνα της, να την αφήσω να μου μιλήσει!

Ακολουθώντας της πόλης 

τα μοναχικά μονοπάτια 

δραπετεύω από μένα.

Με ψάχνω σε μετέωρους ήχους, 

στον αντίλαλο των βημάτων μου, 

στα ίχνη που σβήνω πίσω μου.

Από το πουθενά στο πουθενά, 

μεγάλη είναι η απόσταση 

κι ας μοιάζει μικρή!

Μια μεγάλη και μάταιη διαδρομή!

"Το Κείμενο" εδώ έχει όλες τις συμμετοχές, αλλά και τα αποτελέσματα.

Κι αν θέλετε "Μαγεία", την έβαλα όλη σε ένα ποίημα κάποτε και το Κείμενο  την τίμησε εδώ!

Ευχαριστώ πολύ τη Μαρία Νι για τη φιλοξενία, αλλά και όσους ξεχωρίσατε τις συμμετοχές μου στα δυο δρώμενα!

Και μια υπενθύμιση!

Το "Παίζοντας με τις λέξεις" περιμένει τις δικές σας συμμετοχές μέχρι και την Παρασκευή το απόγευμα!

Φθινοπωρινά

Εκεί που δεν το περιμένεις αρχίζουν να έρχονται δώρα.

Monday 19: O is for...orange orchard

Κυδώνια που περιμένουν να γίνουν γλυκό, ρόδια που θα γίνουν χυμός.

Tuesday 20: p is for...pomegranate

Wednesday 21: q is for...quinces

Tα κατακόκκινα τριαντάφυλλα ανοίγουν τα πέταλά τους... 

Thursday 22: r is for...red rose

...όμως το μυαλό μένει μετέωρο σε χιλιάδες σκέψεις σαν το πουλί που θα πετάει για πάντα ακίνητο στη φωτογραφία από την Πύλο.

Friday 23: s is for...sea, sky...

Η ελπίδα τελεί υπό διωγμό. Κρύβεται στο πράσινο των δέντρων και φυτρώνει χωρίς ρίζες σε τοίχους πολυκατοικιών.

Saturday 24: t is for...tree

Sunday 25: u is for...urban flowers

Ξεμυτίζει για λίγο πάνω σε πέτρες και κλείνει σε ένα κίτρινο όλα τα γιατί.

Monday 26: V is for...view

Tuesday 27: w is for...wall

 Μια πέτρα πασχίζει να πει πολλά, αλλά οι χαρακιές της δεν αποκρυπτογραφούνται.

Όλα τα γιατί, αναπάντητα μένουν.

Wednesday 28: x is for...(not only one x on this strange stone we found)

Thursday 29: y is for...yellow

Η Ζωή αναρωτιέται σε τι κόσμο ήρθε...

Friday 30: z is for...Zoe

...και η πεταλούδα δεν ξέρει τι να απαντήσει.Φεύγει πετώντας μακριά!

Saturday 31: One 

Το"Παίζοντας με τις λέξεις" περιμένει τις συμμετοχές σας μέχρι και τις 7 το απόγευμα  της Παρασκευής 6 Νοεμβρίου.

Μαρία Δημάδη (Μια Αγρινιώτισσα ηρωίδα στην αντίσταση)

Στις 7 Ιουλίου 1943 έφθασε σήμα στο Γενικό αρχηγείο Δυτικής Στερεάς (είχε την έδρα του στον Άγιο Βλάση), από την οργάνωση του ΕΑΜ στο Αγρίνιο: «Πληροφορία εξακριβωμένη: εντός των ημερών τμήμα του κατοχικού στρατού θα μεταβεί στο Θέρμο για εγκατάσταση στρατιωτικής βάσεως. Παρακαλούμε να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για ματαίωσή της». Η «διαρροή» προέρχονταν από τη διερμηνέα των Γερμανών στο Αγρίνιο, Μαρία Δημάδη.

Πηγή:εδώ

Η Μαρία Δημάδη είναι μια από τις χιλιάδες ηρωίδες που γέννησε η εποχή της.

Καλλιεργημένη και γλωσσομαθής, ξεκινάει τη δράση της αμέσως μετά την κήρυξη του πολέμου, δημιουργώντας ομίλους γυναικών που πλέκουν για το Αλβανικό μέτωπο και εργαζόμενη ως εθελόντρια νοσοκόμα.

Στη συνέχεια μυείται στο ΕΑΜ και προσπαθεί να εντάξει όλο και περισσότερο κόσμο.

Στα πέτρινα χρόνια της κατοχής, δούλεψε ως μεταφράστρια στην Κομαντατούρ, μια και ήταν το ιδανικότερο πρόσωπο όπως έκρινε και η ίδια η οργάνωση για να καλύψει τη θέση στο Γερμανικό Φρουραρχείο του Αγρινίου.

Οι Γερμανοί δε διέκριναν τους πραγματικούς σκοπούς της και η Μαρία άρχισε τη δράση της κάτω από τη μύτη τους.

Μάθαινε σημαντικά πράγματα που διοχέτευε στη συνέχεια στο ΕΑΜ.

Ο θείος μου ένα παλικαράκι στην εφηβεία του εκείνα τα χρόνια, επισκέπτονταν συχνά τη Μαρία, πηγαίνοντάς της πράγματα που της έστελνε η μητέρα της και φεύγοντας με πολύτιμες πληροφορίες που φρόντιζε να φτάσουν στα κατάλληλα χέρια.

Πάντα μιλάει με μεγάλη συγκίνηση για τη Μαρία. 

Τη Μαρία που ίσως δε δολοφόνησαν οι Γερμανοί, όπως λένε, αλλά οι ίδιοι οι Έλληνες. 

Γνώριζε πολλά βλέπετε για τη δράση των Γερμανοτσολιάδων μια και αυτή μετέφραζε όλες τους τις συνεννοήσεις με τους Γερμανούς. Ήξερε για τις θηριωδίες τους, τις λεηλασίες τους, τις δολοφονίες τους.

Τα ήξερε όλα και ήταν επικίνδυνη.

Κι έτσι βρέθηκε δολοφονημένη με 10 σφαίρες στην καρδιά το Σεπτέμβρη του 1944.

Το πολύ καλό blog agriniomemories έχει κάνει πολλές δημοσιεύσεις για τη Μαρία Δημάδη, παραθέτοντας με συνέπεια στοιχεία για τη ζωή της και τη δράση της.

Εκεί μπορείτε να διαβάσετε και το βιβλίο του Φ. Γελαδόπουλου που συγκέντρωνε στοιχεία για τη ζωή της για πάνω από 20 χρόνια, αλλά και να παρακολουθήσετε την τηλεοπτική  σειρά που είναι βασισμένη στο βιβλίο.

Η πλατεία Δημάδη στο Αγρίνιο, φωτογραφημένη κάποια Χριστούγεννα!

Eat, pray, love and hate

Ανικανοποίητη από τη ζωή της είναι η ηρωίδα (Brooke Shields) του "Starting Over". Κάθε τρεις και λίγο ξεκινάει από την αρχή, ανίκανη να ολοκληρώσει το οτιδήποτε.

Βέβαια, το "Starting Over" δεν είναι τίποτα άλλο, από μια παρωδία. Ενώ η ταινία "Eat, Pray, Love" στην οποία πρωταγωνιστεί η Julia Roberts είναι μια μακριά πορεία αναζήτησης χωρίς νόημα. 

Γιατί πολύ βολικά η πρωταγωνίστρια δε βλέπει την αλήθεια που είναι μπροστά της και αρχίζει τα ταξίδια για να βρει τάχα τον εαυτό της.

Δύσκολο να συναντήσεις τον εαυτό σου όταν προσπαθείς συνεχώς να του ξεφύγεις. Και γίνεται δυσκολότερο όταν δεν τον βάζεις κάτω να λογαριαστείτε.

Έχασα κάποτε πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μου για μια ταινία που φλυαρεί, χωρίς να λέει τίποτα.

Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι μονολογούσα καθώς η ηρωίδα μετέφερε τα ανύπαρκτα προβλήματά της από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη.

Ήταν που νόμιζα πως υπάρχει κάποιο νόημα στις άσκοπες περιπλανήσεις της. Έπεσα έξω. 

Θάλασσα τα έκανε και στη συνέχεια, αφού, όπως διάβασα κάποτε, η συγγραφέας του βιβλίου που πάνω του βασίστηκε η ταινία, είναι η ηρωίδα και θα έγραφε, (έγραψε; θα σας γελάσω) κι άλλο βιβλίο, στο οποίο θα μας πληροφορούσε πως βαρέθηκε και τον "μεγάλο έρωτα" που βρήκε στο πρώτο.

Ίσως τελικά οι δημιουργοί του "Starting Over" απλά να προχώρησαν την ιστορία λίγο πιο γρήγορα για να ξεμπερδεύουμε με την περιφερόμενη εγωκεντρική ηρωίδα του "Eat, Pray, Love" μια και καλή!

Καταλάβατε φαντάζομαι πως την ταινία την είχα μισήσει!

Λέω να συνεχίσω με κάτι άλλο που μισώ.

Μίσησα τον Θηβαίο που το καλοκαίρι θεωρούσε ικανοποιητικό το μεροκάματο των 15 ευρώ, όταν ο ίδιος έχει εισιτήριο στη συναυλία του ένα ολόκληρο μεροκάματο (των 15 ευρώ).

Νευρικό γέλιο με έπιασε όταν τον άκουσα να δηλώνει με μεθυσμένο στόμφο πως ο ίδιος ζει πενταμελή οικογένεια με τόσα χρήματα.

Ξεχάστηκε και είπε πολλά! Μετά τον έβαλαν να ζητήσει συγνώμη, γιατί υπήρχε και μια περιοδεία σε εξέλιξη που της έκανε κακό με τις δηλώσεις του.

Όταν πέρασε λίγος καιρός, ξαναξεχάστηκε κι επανήλθε στις πρότερες δηλώσεις του. 

Προχώρησε δε, ακόμα παραπέρα συστήνοντάς μας και το ιδανικό μενού για πενταμελή οικογένεια που μπορεί άνετα να ζήσει με 5 παξιμάδια, 3 ελιές και μια ντομάτα.

Ρίχνει άνετα ιδέες βλέπετε ο κάθε βολεμένος. Κι αν δεν έχετε παξιμάδια μη σκάτε. Φάτε κρουτόν! Οι ελιές όμως πρέπει να παραμείνουν τρεις γιατί έχουν συμβολικό νόημα.
Τρία θα παίρνει ο εν λόγω από δω και πέρα!

Σταμάτησα από το καλοκαίρι να ακούω τραγούδια του, γιατί όσο κι αν μου αρέσουν, δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τον γραφικό δημιουργό τους και ξενερώνω απίστευτα!

Τα στοιχειώδη έλεγε κι ο Μποκόρος, αλλά δεν εννοούσε την εξαθλίωση που συστήνει (για τους άλλους πάντα κι όχι για τον ίδιο) ο αοιδός.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να έχεις όλα όσα χρειάζονται για να ζεις αξιοπρεπώς, από το να επιβιώνεις (και αν) απλά.

Φυσικά καταλαβαίνετε τι εννοώ! 
Στα περιττά που δυσκολεύουν πολλές φορές τη ζωή μας εστίαζε ο ζωγράφος, προβάλλοντας τα στοιχειώδη, στα στοιχειώδη εστιάζει ετούτος, προσπαθώντας να μας πείσει πως είναι κι αυτά περιττά!

Χάσμα μεγάλο και αγεφύρωτο ανάμεσά τους, που το κατανοούμε ευκολότερα στη σκέψη πως η ηρωίδα της ταινίας παραπάνω, τα είχε όλα και ικανοποιημένη δεν ήταν, γιατί νόμιζε πως αυτό που της λείπει ήταν σπουδαιότερο.
Βέβαια δεν ήξερε τι της λείπει κι ούτε το έμαθε ποτέ!

Ψευδαισθήσεις δεν έχω. Ξέρω καλά τι εννοεί ο ένας, δεν καταλαβαίνω όμως τι θέλει να πει ο άλλος με τις απίστευτες προσβολές του. Ούτε αυτός καταλαβαίνει θα μου πείτε και θα με αποστομώσετε!

Ωμά τα είπα, αλλά κάποια πράγματα δε λέγονται αλλιώς!

Κι αν σας έκανε εντύπωση που άρχισα από το Α και τέλειωσα στο Ω, δεν είναι γιατί μαθαίνω την αλφαβήτα.

Είναι γιατί η Blogger της διπλανής πόρτας μας ζήτησε να αποκαλύψουμε κάποιες σκέψεις της μέρας μέσα από τα γράμματα. 
Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ: myverysecrethoughts

Δε σκεφτόμουν αυτά όλη μέρα φυσικά. 

Τα σκέφτηκα όταν παρακολούθησα το πρώτο βίντεο. 

Μην ξεχνάτε το παιχνίδι μας! 

Το"Παίζοντας με τις λέξεις" συλλέγει τις συμμετοχές σας μέχρι και τις 7 το απόγευμα  της Παρασκευής 6 Νοεμβρίου.

Λευκά πανιά

Λευκά πανιά

Ένα μικρό ασημένιο λιόδεντρο 

είναι η πατρίδα μου.

Γεμάτο καρπούς αμάζευτους

και με καημούς αγιάτρευτους.

Ένα καραβάκι με λευκά πανιά

ολάνοιχτα η πατρίδα μου

Παλεύει σε άγριους καιρούς

κι αποζητάει τους ικανούς.

Λευκά πανιά σε παλιό σκαρί

παράδοση, ή απαντοχή;

Ασημένια κλαδιά και ρίζα βαθιά

καρποί γεμάτοι προσμονή.

Αυτό ήταν το ποίημα που γεννήθηκε για να ανασάνει στο "Συμπόσιο ποίησης" που διοργανώνει άψογα η Αριστέα!

Την ευχαριστώ πολύ για όλα, κι ευχαριστώ κι όσους το ξεχωρίσατε.

Νιώθω την ανάγκη να πω άλλο ένα ευχαριστώ σε όλους τους δημιουργούς για τους εξαίσιους στίχους που μας χάρισαν.

Μην ξεχνάτε το "Παίζοντας με τις λέξεις" που περιμένει να νιώσει ανάλογες συγκινήσεις!

Πρώτο φως

Το πρώτο φως της φθινοπωρινής ημέρας βάζει φωτιά στον ορίζοντα κι εμείς πάμε στα Καλάβρυτα για βότανα και μέλι.

Η κουτσουπιά με όλη την ανοιξιάτικη ομορφιά της, ανθίζει αμέσως μόλις φύγει ο παγωμένος χειμώνας.

Τα γατάκια που γεννήθηκαν το καλοκαίρι παίζουν κρυφτό και το δειλινό στη λίμνη Καϊάφα  καθρεπτίζεται στα νερά της. 

Τα καράβια ταξιδεύουν πάντα!

Monday 12: h is for...herbs

Tuesday 13: i is for...ice

Wednesday 14: j is for...Judas-tree (Cercis siliquastrum)

Thursday 15: K is for...kitten

Friday 16: l is for...lake

Saturday 17: m is for...morning's first light

Sunday 18: n is for...nautical

Σας θυμίζω πως το 4ο "Παίζοντας με τις λέξεις" ξεκίνησε και περιμένει τις δημιουργίες σας.

Εδώ θα βρείτε τις λέξεις που θα ξυπνήσουν την έμπνευσή σας!

Το ταξίδι ενός φλιτζανιού

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ταξιδιάρικο φλιτζάνι. Δρόμο έπαιρνε δρόμο άφηνε, όλο προχωρούσε ώσπου έφτασε στην πόρτα μου.
Χτύπησε να του ανοίξω κι από τότε θρονιάστηκε για τα καλά στο σπίτι μου και τη ζωή μου.
Κι άρχισε να παίρνει και μένα στα ταξίδια του.

Γι΄αυτά θα σας μιλήσω. 
Για τα ταξίδια μου με ένα φλιτζάνι. 
Με πολλά φλιτζάνια δηλαδή.
Αν τα έβαζα στη σειρά θα έφτανα ως τη χώρα των θαυμάτων.

Δεν είμαι η Αλίκη, αλλά θυμάμαι σαν σε όνειρο πως έχω πιει τσάι ακόμα και με τον Τρελοκαπελά!

Και όχι μόνο μια φορά, αφού η γνωριμία μας ξεκίνησε από όταν ήμουν μια σταλιά παιδάκι.

Από τότε που η μαμά έφτιαχνε το τσάι μου όταν με πονούσε ο λαιμός κι έβαζε μέσα και μια κουταλιά μέλι!

Πάντα τσάι του βουνού, αν και ανάλογα την περίπτωση, έρχονταν ανεπιθύμητο κι εκείνο το μαύρο το ευρωπαϊκό όπως συνήθιζαν να το λένε, που καθόλου δεν μου άρεσε.

Ενώ εκείνο του βουνού! 

Μμμμ!...σκέτη απόλαυση!

Ολάκερη η δύναμη του βουνού έμπαινε στο φλιτζάνι μου. Και η μυρωδιά του ζυμωμένη με καθαρό βουνίσιο αέρα, απάτητο χιόνι και αμόλυντη βροχή, έφτανε για να νιώσω καλύτερα!

"Δε σε ακούω καλά, Τσαγάκι ήπιες"; συνήθιζε να με ρωτά η μητέρα μου, ακόμα κι όταν μεγάλωσα και ήμουν μακριά της. 

Σαν να ακούω τη φωνή της ακόμα, κι όσα τσαγάκια κι αν πιω πια θα έχουν ένα συστατικό λιγότερο. 

Θα το αφαιρεί η απουσία, αλλά η αγάπη θα το ξαναπροσθέτει μέχρι να αδειάσει το φλιτζάνι.

Και πόσες αλήθεια φορές, το φλιτζάνι μου δε φιλοξένησε ένα άλλο ξεχωριστό κι εξίσου θαυματουργό βότανο, το χαμομήλι;

Ετούτο έρχονταν αθόρυβα να με ξαφνιάσει με την ήπια, ντελικάτη γεύση του. 

Αλλά τις περισσότερες φορές ήταν ένα πολύ βαρετό φλιτζάνι, αφού περιείχε μόνο το γάλα μου.

Θυμάμαι όμως με πόσο ενθουσιασμό υποδεχόμουν εκείνα που ήταν γεμάτα κακάο!

Κι έτσι ταξιδεύοντας, θα φτάσω και στο σήμερα, που τα φλιτζάνια μου έχασαν τον μπούσουλα. Ακόμα και βάζα γίνονται, για να βάλω μέσα το κλαδάκι της πασχαλιάς που μπήκα στον πειρασμό να κόψω... 

...ή να διατηρήσουν φρέσκα λίγα μοσχεύματα δεντρολίβανο, μέχρι να αποφασίσω πού θα τα φυτέψω!

Κι από το χτες στο σήμερα, όλο γεμίζουν κι αδειάζουν τα φλιτζάνια μου με βότανα, καφέδες σοκολάτες. λουλούδια!

Μελισσόχορτο, λουίζα, φασκόμηλο, χαμομήλι, τίλιο,δίκταμο, αλλά και πόσα ακόμα βότανα δεν ενώθηκαν σε απίστευτους γευστικούς συνδυασμούς όλα αυτά τα χρόνια, για να "θεραπεύσουν", αλλά και για δώσουν στο ταξίδι της απόλαυσης διαφορετικές διαδρομές, για έναν προορισμό που μοιάζει να είναι πάντα ο ίδιος!

Και καφέδες! 

Αμέτρητοι καφέδες, 

Μοναχικοί, ερωτικοί, φιλικοί, εκείνοι οι ατέλειωτοι των κολλητών που ανοίγουν τις ψυχές τους, οι καφέδες της παρέας, αλλά και της μοναξιάς, 

Οι γιορτινοί καφέδες!

Κι είναι κι εκείνοι της παρηγοριάς.

Όλους τους έχω πιει!

Καμιά φορά, σπάει κι ένα φλιτζάνι.

Έτσι για να δηλώσει αναντικατάστατο.

Κι είναι εκείνο που δε θες να σπάσει!

Εκείνο που θα σου λείψει περισσότερο.

Όσα φλιτζάνια κι αν έχεις, εκείνο θα σου λείπει πάντα.

(Και ναι, δε μιλάω για τις πορσελάνες)

Η Πέτρα από το blog "Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου" σκαρφίστηκε "Το ταξίδι ενός φλιτζανιού" και μας έβαλε να ταξιδεύουμε με ένα φλιτζάνι.

Δείτε εδώ την ανάρτησή της και ρίξτε μια (άλλη) ματιά στα φλιτζάνια σας!

Οι αυθεντικοί

Μαρία: Μπρίκι, έλα έχουμε δουλειά!

Μπρίκι: Πάλι δουλειά; Χμ..και τι δίνεις;

Τι; Μόνο ένα κόκαλο; 

Η Κατερίνα από το positive-thinking-greece έφτιαξε και χάρισε ένα αυθεντικό βραβείο!

Το παραλάβαμε ο Μπρίκι κι εγώ, με μεγάλη μας χαρά κι ευχαριστούμε πολύ την Κατερίνα!

Απαντήσαμε φυσικά και στις ερωτήσεις της!

Αν σου έλεγαν πως για μια ημέρα μπορείς να κάνεις τα πάντα ελεύθερα και δωρεάν, τι θα επέλεγες;

Μαρία: Ταξίδια θα επέλεγα, αλλά σε μια μέρα μέσα μια εκδρομή θα προλάβαινα μόνο, οπότε θα φρόντιζα να προμηθευτώ όσα περισσότερα βιβλία μπορώ για να ταξιδεύω συνέχεια διαβάζοντας!

Μπρίκι: Θα προμηθευόμουν κόκαλα. Όλα τα κόκαλα του πλανήτη! 

Τι σ'ενοχλεί περισσότερο στα social media;

Μαρία: Τίποτα δε με ενοχλεί. Δε δίνω παραπάνω σημασία από όση χρειάζεται, για να βρω κάτι ενοχλητικό. Ως γνωστόν όποιος ψάχνει βρίσκει κι εγώ δεν ψάχνω, (αλλά ούτε και ψάχνομαι γενικώς) στα social media παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να πω, κανονικό να πω, τίποτα δε θα πω, μια και νομίζω πως καταλάβατε!

Μπρίκι: Με ενοχλεί που δεν ξέρω τι είναι αυτά τα social media και υποψιάζομαι πως πάλι στην απ' έξω με έχετε κάποιοι. 
Ακούς εσύ η από πάνω μου?

Αν ήσουν υπουργός παιδείας, τι μεταρρυθμίσεις θα εφάρμοζες;

Μαρία: Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω;
Από την ύλη, που αγκομαχούν δάσκαλοι και παιδιά να βγάλουν μέσα σε μια χρονιά ξεπετώντας την και μη μαθαίνοντας ουσιαστικά πράγματα, από τα βιβλία που αγκομαχούν μόνο τα παιδιά να κουβαλούν από και προς το σχολείο, από τα κτίρια, από τους περισσότερους εκπαιδευτικούς; Από που; Τελειωμό δεν έχει!

Μπρίκι: Θα έβαζα όλα τα σχολεία να υιοθετήσουν σκυλιά.

Μοιράσου μαζί μας μία ξεχωριστή σου εμπειρία.

Μαρία: Θα πω η γνωριμία μου με τον Μπρίκι κι ας το πάρει πάνω του. (Πρέπει συνεχώς να τον καλοπιάνω!)

Μπρίκι: Κάθε μου εμπειρία είναι ξεχωριστή!

Ένα αγαπημένο σου απόφθεγμα.

Μαρία: Λέω συνεχώς "τα πάντα ρει" του Ηράκλειτου, οπότε μάλλον είναι αγαπημένο μου!
Μπρίκι: When life gives you lemons make lemonade! Έχω κάνει κι ολόκληρη ανάρτηση εδώ!

Το ταξίδι των ονείρων σου;

Μαρία: Να γυρίσω όλο τον κόσμο και όχι σε ογδόντα μέρες μόνο!

Μπρίκι: Να φτάσω εκεί που τελειώνει ο κόσμος, να μέχρι εκείνο το βουνό!

Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω, ποια στιγμή θα ξαναζούσες;

Μαρία: Μια στιγμή; Μόνο μια? Χμμ...δεν μπορώ να διαλέξω μόνο μία!

Μπρίκι: Τη στιγμή που άνοιξα τα φτερά μου και κολύμπησα. Ναι, το ξέρω πως είμαι σκύλος και δεν έχω φτερά και γνωρίζω επίσης πως και φτερά να είχα θα μου ήταν άχρηστα στο κολύμπι, αλλά κάτι έπρεπε να γράψω. Και είχα γράψει εδώ!

Γράψε μας ποιο τραγούδι δεν βαριέσαι να ακούς όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.

Μαρία: Losing my religion (R.E.M)

Μπρίκι: Ε καλά τώρα! Lemon tree (Fools Garden)!!

Μία σύντομη ευχή-μήνυμα σε κάποιον που αισθάνεται μόνος και έχει απογοητευτεί από όλα.

Μαρία: Ευχή θα δώσω, το μήνυμα θα το πάρει από τη ζωή την ίδια!

Η ευχή μου είναι να σταματήσει να νιώθει μόνος,γιατί το πιθανότερο είναι πως δεν είναι!

Μπρίκι: Μα τι άλλο; Αν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε λεμονάδα, λέμε! Μην το βάζεις κάτω!

Παίζοντας με τις λέξεις #4, η έναρξη

Σας ζήτησα λέξεις και μου προσφέρατε πολλές!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανταπόκριση!

Αν σας ζητήσω λεφτά,τι θα γίνει άραγε;

Πού πάτε; Μη φεύγετε! 

Σκέψη ήταν και πέταξε, αφού το "Παίζοντας με τις Λέξεις" είναι υπεράνω χρημάτων και ξεκινά δυναμικά, πατώντας πάνω στις πρώτες πέντε λέξεις που δόθηκαν.

Η marilise έδωσε τη λέξη "ήχος".

Κλείστε τα μάτια κι ακούστε τον ήχο του νερού!

Η blogger της διπλανής πόρτας μας έδωσε τη λέξη "παραμύθι"!

Μια φορά κι έναν καιρό...

Η Άννα... τη λέξη "αντιπερισπασμός"!

Και τώρα; Τι φωτογραφία να βάλω που να απεικονίζει τη λέξη;

Κερνάω λοιπόν λουκουμάκια (έχετε κι εσείς déjà vu, ή μόνο εγώ;), για αντιπερισπασμό και προχωράω! 

Την τέταρτη λέξη μας την έδωσε η BUTTERFLY και είναι η "βάρκα"! 

Στη φωτογραφία απεικονίζονται πολλές, διαλέξτε μία κι ανοιχτείτε στα πελάγη του νου!

Και η Roula The Cat μας είπε την πέμπτη λέξη: "δάσος"!

Περπατήστε άφοβα εις το δάσος, ο λύκος απουσιάζει, αλλά μην ξεχαστείτε!

Ήχος, παραμύθι, αντιπερισπασμός, βάρκα, δάσος, είναι λοιπόν οι λέξεις που θα ενσωματώσουμε στα κείμενά μας.

Μπορούμε να γράψουμε ό, τι θέλουμε: ιστορίες, ποιήματα, κειμενάκια, ευθυμογραφήματα, παραμύθια...δεν υπάρχει κανένας περιορισμός ως προς το είδος.

Όροι συμμετοχής στο παιχνίδι των λέξεων:

1. Οι λέξεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οποιαδήποτε μορφή τους, ονομαστική, γενική, αιτιατική, κλητική, αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν μορφή, οπότε υποκοριστικά και παράγωγα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται.

Δεν μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως κύρια ονόματα.

Όσοι θέλετε να συμμετέχετε, θα μπορείτε να στέλνετε τις δημιουργίες σας στο mail μου,  almikr@gmail.com

Μπορείτε να γράφετε όπου σας βολεύει, αλλά θα σας παρακαλούσα όταν τις στέλνετε να τις κάνετε copy-paste στο mail και όχι επισύναψη, για να είναι εύκολη η μεταφορά τους στη συνέχεια.

Καλό θα ήταν να είναι γραμμένες με κόκκινο χρώμα οι 5 λέξεις, για να ξεχωρίζουν αμέσως.

2.  Τα κείμενα ας φροντίσουμε να είναι μικρά περίπου 400 λέξεις. 

Δεν θα γίνονται δεκτά κείμενα που υπερβαίνουν τις 500 λέξεις. 

3. Μπορείτε να στείλετε μέχρι 2 συμμετοχές.

4. Κάθε συμμετοχή καλό είναι να συνοδεύεται από μια φωτογραφία, ή κινούμενη εικόνα.

5. Όταν λήγει η προθεσμία, τα κείμενα θα αναρτώνται εδώ ανώνυμα και αριθμημένα σύμφωνα με τη σειρά αποστολής τους στο mail.

Πώς θα γίνεται η βαθμολόγηση;

Κάθε επισκέπτης του blog, ανεξάρτητα αν συμμετέχει  ή όχι στο παιχνίδι, θα έχει δικαίωμα να βαθμολογήσει τρεις (3) δημιουργίες με τους βαθμούς 3 , 2  και 1 .

Το μόνο που απαιτείται είναι να μην είναι ανώνυμος, για να μπορεί να διασφαλιστεί έτσι η αξιοπιστία του παιχνιδιού.

Εννοείται φυσικά πως κρατάμε την ιστορία μας κρυφή και δεν προτρέπουμε φίλους και γνωστούς να την βαθμολογήσουν.

  Ο βαθμός 3 θα δίνεται στην καλύτερη , κατά την άποψή σας δημιουργία, ο βαθμός 2 στην επόμενη της προτίμησής σας  και ο βαθμός 1 στην τρίτη κατά σειρά προτίμησής  σας.

Μπορείτε να στέλνετε από τώρα τις ιστορίες σας, ως τις 7 το απόγευμα  της Παρασκευής 6 Νοεμβρίου.

Καλή επιτυχία σε όλους και καλές εμπνεύσεις!