Ηλίανθοι (Τα μυστικά τους)

Μέσα στο κατακαλόκαιρο θα γράψω για ηλιοτρόπια, δηλαδή για ηλίανθους.

Λογικό θα μου πείτε, αφού είναι η εποχή τους.

Έλα όμως που δε θα συμβαδίσω με την εποχή, μια και θα σας πάω εκεί γύρω στο Μάρτη με Απρίλη που τους σπέρνουμε.

Κάποιοι ξεχασιάρηδες ωστόσο, σπέρνουν και το Μάη, με εντυπωσιακά αποτελέσματα!

Οπότε όλη η άνοιξη είναι κατάλληλη για σπορά!

Τους σπόρους του ηλιοτρόπιου όλοι τους γνωρίζουμε και όλοι τους έχουμε γευτεί.

Είναι δε, σούπερ υγιεινοί, όταν τρώγονται άψητοι και ανάλατοι.

Αν ψηθούν κι αλατιστούν, είναι μόνο σούπερ νόστιμοι, μια και το "υγιεινοί" πάει περίπατο!

Όπως κι αν τους προτιμήσουμε θα τους απολαύσουμε, οπότε τα λόγια είναι περιττά!

Αλλά ας πούμε δυο λόγια για τον ηλιόσπορο ως σκέτο σπόρο.

Μπορούμε να βρούμε σακουλάκια με διάφορες ποικιλίες (ακόμα και κόκκινες) σχεδόν παντού.

Και όχι, με το παντού δεν εννοώ στο περίπτερο, ή στο φούρνο της γειτονιάς.

Στα μέρη όπου συχνάζει και συναναστρέφεται άλλους σπόρους και φυτά, θα τον εντοπίσουμε σίγουρα ευκολότερα.

Αν όμως, η φουρνάρισσα τύχει κι έχει ηλιοτρόπια και μας χαρίσει κανένα λουλούδι, το κρατάμε, το θαυμάζουμε στο βάζο για όσο και μετά του παίρνουμε και τους σπόρους για να ανασκουμπωθούμε την άνοιξη να τους σπείρουμε.

Έτσι καταρρίπτουμε κι αυτό που λέω παραπάνω πως δε βρίσκουμε σπόρους στο φούρνο. Όλα είναι πιθανά σε αυτή τη ζωή.

Αν διαλέξουμε να πάρουμε τους σπόρους μόνοι μας από υπάρχοντα φυτά, τότε τους ξεραίνουμε και στη συνέχεια τους φυλάμε στο ψυγείο για να μη χαλάσουν!

Οπότε έχουμε το νου σας, γιατί τώρα είναι η εποχή που θα μαζέψουμε τους σπόρους μας.

Πολύ φοβάμαι πως η ανάρτηση γίνεται όλο και πιο επίκαιρη.

Καιρός να πάμε πίσω στην άνοιξη.

Είναι Μάρτης!

Κρύοοοοοο!!!

Παλεύει κάπου κάπου να θυμίσει άνοιξη, μα "Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης" λένε οι παλιοί και όχι άδικα!

Του δίνουμε λίγο χρόνο αν θέλουμε να αποφασίσει ποια κατεύθυνση θα πάρει, του χειμώνα, ή της άνοιξης, και ετοιμαζόμαστε κάπου στη μέση του να πιάσουμε το τσαπί, το σκαλιστήρι, ή ό, τι χρησιμοποιεί τέλος πάντων ο καθένας μας για να εκφράσει τις κηπουρικές του ανησυχίες.

Τι; 

Τι είναι το τσαπί και το σκαλιστήρι;

Πλάκα μου κάνετε ε;

Ανοίγουμε τρύπες στη γη, όχι πολύ βαθιές για να μπορέσει ο σπόρος να βγει, αλλά ούτε και πολύ ρηχές, γιατί κυκλοφορούν και φτερωτά υπέροχα πλάσματα που λατρεύουν τους σπόρους και θα τους εξαφανίσουν, αν τους πάρουν μυρωδιά, μέχρι να πούμε "έσπειρα"!

Τα μυρμήγκια επίσης είναι επικίνδυνα, μια και κλέβουν ό, τι βρουν.

Κι εκείνα τα μεγάλα μπορούν να κουβαλήσουν ακόμα και κολοκύθες, όχι μόνο κάτι μικρά σποράκια.

Ωραία!

Τους σπείραμε.

Στη συνέχεια τους σκεπάζουμε και τους ποτίζουμε.

Μετά δεν τους ξεχνάμε και τους ποτίζουμε κάθε τόσο. 

Μόλις όμως στεγνώνει λίγο το χώμα, να έρθει να το ζητήσει το νεράκι του από μόνο του, γιατί αλλιώς θα σαπίσουν.

Να το ζητήσει είπαμε, έτσι; 
Όχι να ετοιμάσει πανό και να κατέβει σε διαμαρτυρία λίγο πριν σκάσει από δίψα!

Λίγες μέρες μετά τη σπορά, θα πάρουμε την πρώτη μας χαρά, μια και θα αρχίσουν τα φυτά μας να σκάνε μύτη.

Αν μαζί με τα φυτά μας σκάσουν μύτη και ζιζάνια, τα βοτανίζουμε πάραυτα.

Βοτανίζω σημαίνει δεν αφήνω κανένα αγριόχορτο να ζήσει με το που θα ξεμυτίσει, και μπορεί να ακούγεται σκληρό, μα είναι απαραίτητο!

Αν δεν είμαστε όμως σίγουροι ποιο είναι το φυτό μας και ποιο το ζιζάνιο, καλύτερα να τα αφήσουμε λίγο, μέχρι να σιγουρευτούμε τουλάχιστον, αν δε θέλουμε το καλοκαίρι να θαυμάσουμε αγριάδες και να κλαίμε τα ηλιοτρόπια!

Εκείνα τα σκαλιστήρια και τα τσαπιά όμως πού να τα βάλαμε;

Είναι πια Απρίλης και ήρθε η ώρα να τα ξαναπιάσουμε για να σπείρουμε κι άλλους σπόρους.

Δυστυχώς όπως όλα τα εποχιακά έτσι και τα ηλιοτρόπια δε ζουν για πάντα. 

Οπότε κάνουμε κι εμείς ένα απαραίτητο μαγικό αν θέλουμε να τα απολαμβάνουμε το καλοκαίρι όσο περισσότερο γίνεται. 

Σπέρνουμε με διαφορά ενός μήνα κι άλλα φυτά.

Εννοείται πως τα μέρη που διαλέξαμε να σπείρουμε τα ηλιοτρόπια έχουν ήλιο, γιατί αλλιώς σιγά μη βγουν.

Δεν είναι μόνο που θέλουν να τα βλέπει και να τα καμαρώνει εκείνος για να πιάσουν (γύρευε και τι γλυκόλογα τους λέει), είναι που θέλουν κι αυτά να τον βλέπουν συνέχεια.

Αν λοιπόν καταλάβουν πως ο έρωτάς τους θα μείνει ανεκπλήρωτος μια ζωή, θα αυτοκτονήσουν πριν καν γεννηθούν.

Αν επιλέξουμε να τα βάλουμε σε γλάστρα, μπορεί και να τους κακοφανεί λίγο, ειδικά στις ποικιλίες εκείνες που μεγαλώνουν πολύ, αλλά με την κατάλληλη φροντίδα, θα μας γεμίσουν καλοκαιρινά χαμόγελα.

Στις γλάστρες μας που είναι μεγαλούτσικες εννοείται, ανοίγουμε τρύπες με ένα μικρό σκαλιστήρι και τοποθετούμε τους σπόρους μας. 

Σκεπάζουμε με χώμα, ποτίζουμε όταν χρειάζεται και όλα μια χαρά!

Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ!

Τα ηλιοτρόπια άλλωστε δεν είναι καθόλου απαιτητικά.

Ζητάνε μόνο νερό και ήλιο και σε αντάλλαγμα σκορπούν γύρω τους αισιοδοξία και χαρά!

Τι λέτε; Του χρόνου θα γεμίσουμε το καλοκαίρι μας ήλιους;

Σημείωση: Αν δε θέλουμε να πάθουμε αυτό, φροντίζουμε να μην μπερδέψουμε τους σπόρους μας!