Μια γιορτή (Συμπόσιο Ποίησης)

Μια γιορτή

Οι άνθρωποι γιορτάζουν

και λαμπιόνια ανάβουν

για να φέρουν πιο κοντά στη γη

τη μαγεία των αστεριών τη μακρινή.

Μα στο φως του στολισμού

κρύβουν το σκότος του καημού.

που ολόφωτοι δρόμοι στη σειρά

καταλήγουν σε αδιέξοδα πικρά.

Οι άνθρωποι γιορτάζουν

και στη χαρά τους μια λύπη βγάζουν

για όλα αυτά που δεν αλλάζουν

για όσα μέσα τους λιμνάζουν.

Αυτή ήταν η προσπάθειά μου να παίξω με το φως και το σκοτάδι για το 25ο Συμπόσιο Ποίησης.

Πολλά ευχαριστώ στην Αριστέα για την υπέροχη φιλοξενία, αλλά και σε όσους ξεχώρισαν τη συμμετοχή μου!

Χρόνια πολλά σε όλους γεμάτα υγεία και χαρά. 

Καλή Πρωτοχρονιά!

Το χρυσό κλουβί, Camilla Lackberg

Η Camilla Lackberg αφήνει για λίγο τον Πάτρικ και την Ερίκα, αλλά όχι και τη Φιελμπάκα, αφού τοποθετεί εκεί την καταγωγή της νέας της ηρωίδας, και δημιουργεί Το χρυσό κλουβί, ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ με φεμινιστικά μηνύματα, το πρώτο της σειράς με πρωταγωνίστρια τη Φέι, μια  δυναμική γυναίκα, που όταν όλα δείχνουν ότι χάνει τον εαυτό της, αυτή καταφέρνει όχι μόνο να τον ξαναβρεί, αλλά να γίνει και πιο δυνατή από ποτέ.

"Όλες οι γυναίκες, όσο πλούσιες και επιτυχημένες κι αν ήταν, είχαν εξαπατηθεί στη ζωή τους από κάποιον άντρα...Κι ωστόσο συγκρατιόνταν. Έσφιγγαν τα δόντια. Έδειχναν ανωτερότητα. Φέρονταν με κατανόηση και συγχωρούσαν....
Γιατί έτσι έκαναν οι γυναίκες. Έστρεφαν την οργή τους προς τα μέσα. Προς τον εαυτό τους. Δεν ύψωναν το ανάστημα και δε ζητούσαν δικαιοσύνη. Γιατί τα καλά κορίτσια δεν αντιδρούν."

Αυτό το μικρό απόσπασμα δείχνει μια άσχημη πραγματικότητα που όσο κι αν θέλουμε να την ωραιοποιήσουμε δε θα τα καταφέρουμε. Το πολύ πολύ να αντικαταστήσουμε το "'όλες" με το "περισσότερες".

Η ουσία παραμένει. Η Φέι όμως θα αλλάξει.

Οι αναμνήσεις της Φέι από τη Φιελμπάκα δεν είναι καθόλου καλές. Όσα την είχαν σημαδέψει στην παιδική της ηλικία, εξακολουθούν να τη στοιχειώνουν, παρόλο που κατάφερε να ξεφύγει, και παλεύοντας πολύ σκληρά να βελτιώσει τη ζωή της. 

Κάποτε ήταν πολύ δυναμική και φιλόδοξη, αλλά τα παράτησε όλα όταν γνώρισε τον Τζακ και αποφάσισε να μείνει στο περιθώριο για να τον στηρίζει. 

Τώρα μοιάζει να τα έχει όλα. Τον τέλειο σύζυγο, μια πολυαγαπημένη κόρη κι ένα υπέροχο σπιτικό.

Αυτό που κατάφερε όμως στην πραγματικότητα ήταν να μπει με τη θέλησή της σε ένα χρυσό κλουβί και απλώς να υπομένει διάφορα, μέχρι που μαθαίνει ότι εκείνος την απατά. Τότε όλος της ο κόσμος, όλη αυτή η πλασματική ευτυχία που νόμιζε πως βίωνε γκρεμίζονται και η ίδια μένει εντελώς ξεκρέμαστη.

Στην αρχή διαλύεται κυριολεκτικά, αλλά στη συνέχεια αποφασίζει να εκδικηθεί. Και όσο ανακαλύπτει διάφορα, τόσο η εκδίκηση είναι μονόδρομος, που ακόμα κι όταν ξεπερνάει κάθε φαντασία, μοιάζει απόλυτα δικαιολογημένη.

Για άλλη μια φορά η Camilla Lackberg καταφέρνει να ταράξει τα νερά, να αφηγηθεί μια ιστορία γεμάτη αλήθειες που πονάνε, μα και να την περάσει σε άλλο επίπεδο, χτίζοντας ολοκληρωμένους χαρακτήρες και αφήνοντάς τους στη δίνη των ανατροπών.

Μέχρι που η κεντρική ηρωίδα αποφασίζει να γίνει η πρωταγωνίστρια της ζωής της, να διεκδικήσει όσα της αξίζουν και αναπόφευκτα να γίνει και τιμωρός.

Μπορεί να ξεφεύγει κάποιες φορές και ίσως σε μια περίπτωση ακόμα και να αναπαράγει κάποια κακά αντρικά στερεότυπα, αλλά όλα φαίνονται να της συγχωρούνται γιατί το μόνο που θέλει είναι να αποδώσει δικαιοσύνη. Να προστατευτεί και να προστατέψει από έναν κόσμο που δε φτιάχτηκε για γυναίκες. 

Το χρυσό κλουβί αιφνιδιάζει. Είναι τόσο ωμό κάποιες φορές που μοιάζει απόλυτα ρεαλιστικό, ενώ παρόλα αυτά ξεπερνάει την πραγματικότητα. 

Έχει θύτες και θύματα. 

Εδώ η συγγραφέας σαφέστατα επικεντρώνεται στο γεγονός ότι τα θύματα είναι συνήθως οι γυναίκες, ενώ οι άντρες οι θύτες. Περιγράφει όσα οι γυναίκες βιώνουν όταν οι άντρες ξεπερνούν κάθε όριο.

Και όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται, όταν ο άντρας βρίσκεται στη θέση του κυνηγημένου, φροντίζει να μοιάζει τόσο φυσικά αυτονόητο, τόσο απόλυτα δικαιολογημένο, που δεν προκαλεί.

Άλλωστε αυτό που ζητάει η ηρωίδα, πέρα από τη λύτρωση, είναι η ασφάλεια. Και αυτά τις περισσότερες φορές δεν έρχονται με τη συγχώρεση, γιατί υπάρχουν και πράγματα που δε συγχωρούνται με τίποτα. Χώρια που η συγχώρεση σε καμιά περίπτωση δεν εγγυάται την ασφάλεια. 

Κι όταν είσαι μάνα έχεις να προστατεύσεις πολλά περισσότερα από τον εαυτό σου, και τότε η τιμωρία επιβάλλεται. 

Η Φέι είναι μια ηρωίδα που σταμάτησε να υπομένει και επιχειρεί να αντιστρέψει τους όρους του παιχνιδιού.
Και το καταφέρνει με τον πιο εντυπωσιακό κι απρόβλεπτο τρόπο. 
Ο αναγνώστης αγωνιά μαζί της, σκέφτεται μαζί της, μα εκείνη είναι πάντα πολλά βήματα μπροστά ξαφνιάζοντάς τον συνεχώς.
Και όλα φαίνονται τόσο, μα τόσο σωστά!

Συγγραφέας: Camilla Lackberg
Μεταφραστής: Γρηγόρης Κονδύλης
Σελίδες: 432
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Ημερομηνία Έκδοσης: 04/04/2019

Τα ζώα των βράχων

Μπορεί το τοπίο να χάνεται στην ομίχλη, αλλά μια κουκκίδα που κινείται στον βράχο απέναντι καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή.

Ένας σκύλος μαθημένος στις αντιξοότητες τοπίου και καιρού κάνει τον περίπατό του.

Οι γάτες από την άλλη μοιάζουν να βολεύονται καλύτερα στον περίβολο των μοναστηριών και ζουν απλώς τη ρουτίνα τους παρά την κοσμοσυρροή.

Φέρνω σήμερα από τα Μετέωρα μόνο τα ζώα που συνάντησα εκεί, ειδικά για το Saturday's Critters # 313

Αμνησία, Federico Axat

"Ξύπνησα μέσα σε μια δίνη αβεβαιότητας, όπως συνέβαινε συνήθως όταν μεθούσα και έπεφτα σε άλλο κρεβάτι από το δικό μου. Η πρώτη µου επαφή µε την πραγµατικότητα ήταν το απόµακρο τρίξιµο της κούνιας στην µπροστινή βεράντα• η δεύτερη, το χτύπηµα της λάµπας καθώς τεντωνόµουν, πριν ακόµη ανοίξω τα µάτια µου. Το µοιραίο που στοίχειωνε τη ζωή µου τελευταία έκανε τη λάµπα να πέσει και να γίνει χίλια κοµµάτια. Εκείνη τη στιγµή συνειδητοποίησα ότι ήµουν ξαπλωµένος µπρούµυτα στο πάτωµα. Τότε µε την άκρη του µατιού µου διέκρινα το σώµα. Όλο αυτό κράτησε λιγότερο από µισό λεπτό, στο µυαλό µου όµως τα γεγονότα εκτυλίσσονταν µε τροµαχτική βραδύτητα. Γύρισα το κεφάλι, σίγουρος πως κάτι δεν πάει καλά, και είδα το κορίτσι, µε το πρόσωπο στραµµένο στο πάτωµα, σκεπασµένο µ’ ένα λευκό σεντόνι. Το κεφάλι ήταν ελαφρώς γερµένο δεξιά, στο µέρος που στεκόµουν, τα µάτια διάπλατα ανοιχτά."

Τι γίνεται όταν ξυπνάς και μπαίνεις στον απόλυτο εφιάλτη;

Την απάντηση μας τη δίνει η Αμνησία, ένα θρίλερ που διαβάζεται απνευστί. 

Ο Federico Axat τυλίγει με δεξιοτεχνία την πλοκή του έργου σε ένα σφικτό κουβάρι, που όταν αυτό αρχίζει να ξετυλίγεται οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη.

Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο με πριν. Ακόμα κι εκείνα για τα οποία ο ήρωας ήταν απόλυτα βέβαιος.

Ο Τζόνι είναι είκοσι εφτά ετών, ταλαντούχος, αλλά πρέπει να βρει μια καινούρια ιδέα, καθώς η εικονογράφηση της σειράς βιβλίων με την ηρωίδα μέλισσα που εμπνεύστηκε, την Busy Lucy, φαίνεται ότι κούρασε το κοινό. 

Αυτό ίσως να ήταν εύκολο, αν ο Τζόνι δεν βασανίζονταν από διάφορα θέματα που ξεκινάνε από την παιδική του ηλικία και συνεχίζονται στην ενήλικη ζωή του. 

Καθαρός ήδη ένα χρόνο από το αλκοόλ, συνεχίζει να παλεύει σκληρά με τον εθισμό, ενώ από τον αποτυχημένο του γάμο έχει ένα κοριτσάκι που λατρεύει και που προσπαθεί να βλέπει συχνά.

Η ζωή του δεν είναι ειδυλλιακή, αλλά έχει έναν αδερφό που αγαπά, ανθρώπους που νοιάζονται, φίλους και φυσικά την κόρη του. 

Προσπαθεί να ξαναβρεί τις ισορροπίες του για να σταθεί στα πόδια του, όταν έρχεται εκείνη η νύχτα που ξυπνά κι έρχεται αντιμέτωπος με έναν πραγματικό εφιάλτη. 

Ένα άγνωστο κορίτσι κείτεται νεκρό στο πάτωμα του σαλονιού του και ο ίδιος δε θυμάται καθόλου τις τελευταίες ώρες, σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Στην προσπάθειά του να ανακαλύψει τι έχει συμβεί, μπαίνει κυριολεκτικά σε άλλη τροχιά, καθώς όσα αποκαλύπτονται είναι πέρα από κάθε φαντασία.

Η Αμνησία είναι ένα εκπληκτικό θρίλερ που καταφέρνει να βάλει τον αναγνώστη στον μυστηριώδη κόσμο του και να τον αφήσει να περιπλανηθεί στους μεγαλύτερους φόβους του, (είτε αυτοί αφορούν τα μυστήρια που μπορεί να κρύβει το δάσος, ή όσα η επιστήμη (απο)καλύπτει), πριν έρθει αντιμέτωπος με την αλήθεια.

Θυμάμαι που όσο το διάβαζα, έδινα νοερά συγχαρητήρια στον Federico Axat, κάθε φορά που η πλοκή ξεπερνούσε τις προσδοκίες και πιστέψτε με, ήταν πολλές αυτές οι φορές.

Ο Federico Axat γεννήθηκε το 1975 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός κάνοντας σπουδαία καριέρα στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών σε χώρες της Κεντρικής Αμερικής. Φανατικός αναγνώστης του Στίβεν Κινγκ και θαυμαστής της Χάισμιθ, ξεκίνησε να γράφει από πλήξη. Γνώρισε τεράστια επιτυχία με το τρίτο του μυθιστόρημα την Τελευταία έξοδο, το οποίο έγινε διεθνές εκδοτικό φαινόμενο και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 35 γλώσσες. Η αμνησία είναι το τέταρτο βιβλίο του.

Συγγραφέας: Federico Axat

Μεταφραστής: Αγγελική Βασιλάκου

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελίδες: 432

Ημερομηνία Έκδοσης: 07/02/2019

"Παίζοντας με τις λέξεις"...Bράβευση και αποτελέσματα 20ου παιχνιδιού

Το 20ο "Παίζοντας με τις λέξεις" έφτασε στο τέλος του και μας χάρισε για άλλη μια φορά υπέροχες συμμετοχές.
Οι λέξεις: γένια, απλότητα, σύντροφος, λαός, ελιά, κατάφεραν να οδηγήσουν τον καθένα μας σε διαφορετικά, αλλά εξίσου όμορφα μονοπάτια. 
Εδώ, ένα ακόμα ταξίδι ολοκληρώνεται και θέλω να σας ευχαριστήσω που είστε εδώ και τολμάτε να δημιουργείτε.
Σας ευχαριστώ πολύ με όποιον τρόπο κι αν συμμετέχετε και σας ζητώ συγνώμη αν κάποιες φορές δεν καταφέρνω να σας προστατεύω όσο θα ήθελα. 

Περνάω αμέσως στα ευχάριστα και με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνω τη μεγάλη νικήτρια!
Η Μαρία Κανελλάκη, από το Απάγκιο, με ένα ευφάνταστο κείμενο που έκρυβε έντεχνα πίσω από το χιούμορ σοβαρές καταστάσεις χωρίς καθόλου να τις κάνει ελαφρύτερες από όσο είναι στην πραγματικότητα, κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις και να μας κάνει να τη θαυμάσουμε για ακόμα μία φορά!
Μαρία μου πολλά πολλά συγχαρητήρια!!

Δημιουργική απασχόληση

Ζητείται κυρία ώριμης ηλικίας, απόφοιτος Σχολής Καλών Τεχνών, με σοβαρές συστάσεις και αξιόλογη προϋπηρεσία σε εύπορες οικογένειες, για τετράωρη απογευματινή απασχόληση. Επιθυμητή η γνώση δύο τουλάχιστον (ευρωπαϊκών) ξένων γλωσσών, για να προετοιμάσει 4χρονο κοριτσάκι και να το απασχολεί δημιουργικά. Θα συνεκτιμηθεί η προθυμία για παράλληλη παροχή υπηρεσιών, όπως σιδέρωμα, βόλτα του κατοικίδιου σκύλου (ράτσας: Τσιουάουα, διασταύρωση με Πεκινουά), καθώς και η ετοιμασία του οικογενειακού δείπνου. Κάτι πρόχειρο και σύντομο. Εν ανάγκη, και με μπρουσκέτες ολικής με καπνιστό σολομό και χώμα ελιάς, βολευόμαστε.

Προσφέρεται ιδανικό περιβάλλον εργασίας, σε πολυτελή μεζονέτα των βορείων προαστίων, χτισμένη στους καμένους πρόποδες του τέως Πεντελικού όρους, διαθέτουσα θερμαινόμενη πισίνα, χτιστό μπάρμπεκιου και εκκλησάκι κήπου, όλα από Πεντελικό μάρμαρο.

Η υποψήφια θα πρέπει να διαθέτει απλότητα, καλή εμφάνιση και ευγενική συμπεριφορά. Θα προτιμηθεί η κάτοχος βασικών γνώσεων ψυχολογίας, ώστε να παρέχονται συμβουλές συναισθηματικής ενδυνάμωσης στη μητέρα. Η συμβολή της στην εξολόθρευση παντός είδους μικροβίων στο σπίτι, είναι επίσης ευκταία. Απειλητικές εστίες, όπως τα θυσανωτά γένια του συζύγου (ράτσας: ημίαιμο, διασταύρωση Εκαλιώτισας με κοπρίτη εκ λιμένος Πειραιώς), τα οποία αρνείται πεισματικά να ξυρίσει, προκαλούν συχνές ενδοοικογενειακές συγκρούσεις.

Σημειωτέον ότι, ήδη, τον αποκαλούν στους κύκλους μας «σύντροφο Καρλ», γεγονός που, αρχικά, εξελήφθη ως τίτλος τιμής, θεωρώντας πως αναφέρονται στον αγαπημένο μου σχεδιαστή Καρλ Λάγκερφελντ (ράτσας: καθαρόαιμο κουτάβι, γερμανικής οικογένειας βιομηχάνων). Εις μάτην! Σε πρόσφατη εμφάνισή του στο κοκτέιλ-πάρτι οικογενειακού μας φίλου, εν πλήρη αγνοία μου και παρακούοντας τις νουθεσίες μου για ευπρεπές dressing code, αιφνιδίασε τους πάντες. Εν μέσω υψηλών καλεσμένων, ξεκούμπωσε το μεταξωτό του μπλέιζερ, το στριφογύρισε προκλητικά στον αέρα και αποκάλυψε το t-shirt που είχε κρυμμένο από μέσα. «ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ», έγραφε. Αντικρύζοντας και τη στάμπα του αξύριστου κατσαπλιά, διαπίστωσα μετά βδελυγμίας, σε ποιον Καρλ αναφέρονται οι φίλοι μας τόσο καιρό.

Ευτυχώς, και χάρη στο ευφάνταστο χιούμορ  γνωστού μόδιστρου που ήταν παρών στο πάρτι, αποφύγαμε το λιντσάρισμα, αφού το απεχθές μπλουζάκι διαφημίστηκε ως κομμάτι της νέας του κολεξιόν, “Luben Fashion”. Η οποία παρεμπιπτόντως, κάνει θραύση. Κι εγώ είμαι πανευτυχής για τη νομιμοποίηση του Καρλ, στον κύκλο μας. Και για τα συζυγικά γένια, εν γένει.

Τούτων δοθέντων, η υποφαινόμενη χρήζει ψυχολογικής στήριξης και αμέριστης βοήθειας με την ηλικίας τεσσάρων ετών κόρη της (ράτσας: αναντάμ-παπαντάμ Ελληνίδα, με αριστοκρατικές καταβολές). Το ενδεχόμενο δε, να μεταφερθεί εντός του προαστίου μας, πολυάριθμος ομάδα αλλοδαπών παιδιών (απροσδιορίστου ράτσας και, αναμφιβόλως, φορείς μικροβίων), δύναται να δυσχεράνει το έργο της εικαστικής ζύμωσης της μικρής και της εντρύφησής της στις καλές τέχνες. Εξού και θα ζητηθεί απ’ την υποψήφια, να είναι κάτοχος διπλώματος πολεμικών τεχνών (θα προτιμηθεί η κατάμαυρη ζώνη), ώστε να κατατροπώνει τα στίφη των μουσουλμάνων εφήβων που  θα συρρέουν, οσονούπω, εντός των τειχών μας. Εν κατακλείδι, εκτός από μαθήματα γλυπτικής και ζωγραφικής, θα ήταν σκόπιμο να υλοποιούνται και έκτακτα σεμινάρια αυτοάμυνας.

Αμοιβή αναλόγως προσόντων.

Συζητήσιμη και η ανταλλαγή συζύγου με καθαρόαιμο λαμπραντόρ εισαγωγής, με χαρτιά και πιστοποιητικό γνησιότητας (δεκτό και εκθεσιακό κομμάτι).

Ας δούμε ποιος κρύβεται πίσω από κάθε συμμετοχή, αλλά και τι βαθμολογία συγκέντρωσε.
Από μένα πολλά συγχαρητήρια σε όλους!

1. Κωστής ο ατυχής  georgiavas 1
2.  Οι διπλανοί μας ANNA FLO 10
3. Κλέφτες των ονείρων μας airis 3
4.  ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΑΚΙ Giannis Pit. 15
5. Υπήρχε λόγος... Pippi 4
6. ΛΙΟΜΑΖΩΜΑ Σμαραγδάκι- Ρούλα 12
7. «Ο μυστικός δείπνος» Μaria Κolovou Roumelioti 9
8.  ''Με αδίκησε η ζωή.....'' marypertax 1
9. Ωδή στην Ελλάδα Mia 25
10. Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗΣ Κική Κωνσταντίνου 11
11. ΜΕ ΕΝΑ ΑΡΛΕΚΙΝ, ΞΕΧΝΙΕΣΑΙ!!!!!!! Ρένα Χριστοδούλου 21
12. Ψηλά στην ομίχλη Memaria 3
13. Δημιουργική απασχόληση Μαρία Κανελλάκη 31
15. Αυτά παθαίνω……… Κλαυδία 13
16. Οικογενειακό τραπέζι  Christi Petaloti 5
17. Λίγη ευτυχία Βασίλειος Διακοβασίλης 4

Η νικήτρια θα πάρει ένα συμβολικό δώρο και θα μας δώσει τις πέντε λέξεις του επόμενου παιχνιδιού μας.

Αν δείτε να έχω κάνει κάποιο λάθος μη διστάσετε να μου το πείτε.

Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ θερμά που είστε εδώ και σας εύχομαι Καλές Γιορτές!

Εν κινήσει

Εν κινήσει

Ένας μικρός  περίπατος στη στολισμένη πόλη

θολή εικόνα των γιορτών γέμισε την ψυχή μου

Και η χαρά της προσμονής χάθηκε για λίγο

καθώς πόνος απρόσμενος ήρθε και με βρήκε

Όσο κι αν φωτίσουμε τους δρόμους και τα σπίτια

θα υπάρχουν μέρη σκοτεινά που η γιορτή δε φτάνει

To 250 Συμπόσιο Ποίησης ζητάει να εμπνευστούμε από το φως και το σκοτάδι, δέχεται συμμετοχές μέχρι και τις 18 Δεκεμβρίου και μου θυμίζει την περσινή μου συμμετοχή στο   22o Συμπόσιο ποίησης 
Με τη σειρά μου σας θυμίζω ότι μέχρι τα μεσάνυχτα μπορείτε να βαθμολογείτε στο 20ο "Παίζοντας με τις λέξεις".