Έχουμε και λέμε...

Ο Ιούνιος που πέρασε ήρθε ξανθός ξανθός, στρουμπουλός και παιχνιδιάρης, να δεις σε ποιον έμοιαζε...σε ποιον έμοιαζε, α! σε κείνο το μωρό με τα βέλη, μα γρήγορα στραβογέρασε, σούφρωσε, άρπαξε ό, τι βρήκε, αρπάχτηκε με όποιον βρήκε κι απέκτησε κι ένα κάρο παραξενιές.

Με έκανε όμως λίγο πιο σοφή. 

Όχι, ότι είχα ανάγκη τόση σοφία, μα έμαθα πια, πως όπως και να φωτογραφίσεις τα κεράσια, ό, τι χρώμα κι αν τους δώσεις, αν φας μια κερασιά στην καθισιά σου, καλό δεν είναι.

Λες όμως όχι σε τέτοιον πειρασμό;

Φυσικά και όχι, απλά τρως λιγότερα κεράσια, περισσότερες φορές!

Γιατί για όλα υπάρχει μια κάποια λύσις!

Day 23...in this moment (eating cherries)

Ο Ιούνιος που πέρασε με έμαθε να υπομένω...

Μουντιάλ σου λέει, κι εσύ (δηλαδή εγώ) κουνάς το κεφάλι μην ξέροντας τι να πεις, μια και η μόνη σου σχέση με το ποδόσφαιρο είναι η απουσία σχέσης.

Οπότε αδυνατείς να καταλάβεις και τι ακριβώς σχέση έχουν οι υπόλοιποι μαζί του.

Ακούς όμως συνέχεια για έναν Σαμαρά και φτύνεις τον κόρφο σου να μη σε βρει άλλο κακό, όσο φωτογραφίζεις τη φύση, τα έντομα, τη λιβελούλα, που δεν είχες προσέξει όταν έβγαζες τη φωτογραφία για να την κάνεις πρωταγωνίστρια!

Έτσι συνεχίζεις να φτύνεις τον κόρφο σου και για τη στραβομάρα που σε βρήκε στα καλά καθούμενα!

Day 24...what June looks like

Ο Ιούνιος που πέρασε, έμαθε σε όλους, και πάω στοίχημα πως θα συνεχίσει τα εντατικά μαθήματα κι ο Ιούλιος, έτσι, για να το εμπεδώσουν και όσοι έκαναν κοπάνες, πόσο μου αρέσουν τα ηλιοτρόπια!

Θα μπορούσα να βάζω και κάθε μέρα ηλιοτρόπια, μα δείχνω...αυτοσυγκράτηση!

Day 25...sun flare

Ο Ιούνιος που πέρασε πήγε να αρχίσει κάτι με όνειρα, μα θα το αναλάβει ο Ιούλιος τελικά!
Άλλαξε ο εργολάβος (ο μήνας) βλέπετε!
Έτσι έμαθα πως ακόμα κι ένας μήνας μπορεί να σε αφήσει στα κρύα του λουτρού.
Κρύα είπα;

Day 26...dreaming (mannequin is dreaming of real life)

Day 27...loving (sunflowers)

Day 28...bed (who needs one?)

Day 29...delight (scent of gardenia)

Day 30...the end (end of the day...end of the journey)

Ναι, καλά! 

Ποια κρύα ακριβώς;

Στα ζεστά μας άφησε ετούτος.

Κι αυτό που δεν πρόκειται να με μάθει ούτε ο Ιούνιος, ούτε ο Ιούλιος, ούτε ο Αύγουστος με τις παχιές του μύγες, είναι να αντέχω στις υψηλές θερμοκρασίες. 

Δεν είμαι μάτια μου πυρίμαχο, για να μου αρέσουν οι 40+ βαθμοί.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν αγαπώ το χειμώνα, ή για να γίνω πιο σαφής, τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα, γιατί σας είδα πως κοιταχτήκατε με αυτό που πέταξα.

Μπορεί οι αγαπημένες μου εποχές να είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο, που έχουν μόνο καλά, ή έστω περισσότερα καλά, από κακά, που ξέρουν να φέρονται κόσμια και με το σεις και το σας, μα και ο χειμώνας και το καλοκαίρι έχουν τα χμμ...κάποια καλά τους.

Ε, τι να κάνουμε, ας πορευτούμε με αυτά!

Προς το παρόν ας βολευτούμε με τα καλά του καλοκαιριού, όποια τέλος πάντων του βρίσκει ο καθένας μας.

Καλό μήνα να έχουμε!

Κι ας μην είναι ξεδιάντροπα καυτός!