18ο Παίζοντας με τις λέξεις (Συμμετοχές 1 - 6)

Μπορεί να χάνουμε πολλά στοιχήματα, αλλά η πηγή της δημιουργίας θα παραμένει αστείρευτη!

Απόδειξη οι 30 εξαιρετικές συμμετοχές που κοσμούν το "18ο Παίζοντας με τις λέξεις".

Ας τις απολαύσουμε με ένα φλιτζάνι καφέ, ας αφεθούμε στις ιστορίες και τα ποιήματα, και ποιος ξέρει, μπορεί ανάμεσα στη συγκίνηση, το γέλιο, το μυστήριο και τον προβληματισμό να απλώνει το δικό της σεντόνι η σωτηρία. 

Οι πέντε λέξεις: καφές, σωτηρία, πηγή, στοίχημα σεντόνι, δε φάνηκε να δυσκόλεψαν κανέναν και θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου που τιμάτε το παιχνίδι μας και το πλουτίζετε με τη φαντασία σας.

Η σειρά των συμμετοχών βγήκε με κλήρωση.

Αν δείτε κάποιο λάθος, σας παρακαλώ να μου το επισημάνετε!

Αν αφορά συμμετοχή καλό θα είναι να γίνει στο μέιλ μου almikr@gmail.com

Καλή ανάγνωση!

Βαθμολογείτε 5 συμμετοχές! 

3 βαθμούς παίρνει η συμμετοχή που σας άρεσε περισσότερο, 

2 η επόμενη και από 

1 βαθμό δίνετε σε τρεις ακόμα συμμετοχές που σας άρεσαν!

Για την αποφυγή αδικιών πρέπει να μπουν όλοι οι βαθμοί.

Δεν μπορείτε φυσικά να βαθμολογήσετε τη δική σας συμμετοχή!

Κρατάτε κρυφή τη συμμετοχή σας και δεν τη δημοσιεύετε μέχρι να λήξει το παιχνίδι.

Τις βαθμολογίες θα τις γράψετε στα σχόλια, κάτω από αυτή την ανάρτηση μέχρι και τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 1 Φεβρουαρίου. 

Το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα.

Ο νικητής, ή η νικήτρια, θα λάβει ένα συμβολικό δώρο.

1. Το τείχος

Δεν βρίσκεις τη σωτηρία σε λαχνούς Άνθρωπε

Μήτε στα κατακάθια του καφέ 

Που εναγωνίως κοιτάζεις 

Μήπως και στα τοιχώματα του φλιτζανιού σου δεις

Καβαλάρη περήφανο να ιππεύει προς ανατολάς

Να ερμηνεύσεις έπειτα κατά πώς θες και σε βολεύει 

Δεν υπάρχει μήτε στα ευχολόγια που δίνονται αφειδώλευτα

Σε κάθε ευκαιρία γιορτής

Και ησυχάζουν τις συνειδήσεις, ένθεν κι ένθεν

Πηγή της ευτυχίας σου είσαι εσύ Άνθρωπε

Το μέσα σου όλο ένα τεράστιο, λαμπερό δώρο προς στην Ανθρωπότητα

Μπορείς να το στρώσεις σαν λεβαντοαρωτισμένο σεντόνι στο παλιό σου κρεβάτι

Και να ευφρανθεί η πολύπαθη ψυχούλα σου 

Μπορείς πάλι να το τυλίξεις ωσάν σάβανο γύρω σου

Και να μοιρολογήσεις τη ζωή που δεν έζησες

Θα έχεις καθησυχάσει τη συνείδησή σου

Πως δεν ήταν του χεριού σου, μα το γραμμένο των θεών

Και θα μπεις στο πάνθεον των απανταχού ανθρωπάκων

Υπάρχει όμως - ευτύχημα δίχως άλλο- κι η άλλη όχθη Άνθρωπε

Εκείνη που εσύ γίνεσαι αναζητητής της αλήθειας

Ήσυχα-ήσυχα, απλά κι αγαπημένα 

Τα λάθη ανασκαλεύεις και τα χαϊδεύεις με τρυφερότητα περισσή

Τόσο, που στο τέλος-τέλος θα τ'αγαπήσεις κι αυτά

Μαζί και τον πολύπαθο Άνθρωπο των παιδικών σου μνημών

Στοίχημα πάω πως θα ανοίξει τότε ένας νέος κόσμος μπροστά σου

Αυτός, που άφησες πίσω με τα χρόνια, ελλείψει επίγνωσης αναμφίβολα

Και το τείχος θα πέσει !

2. Δώρο γενεθλίων

     Έβαλε το κλειδί στην πόρτα με προσοχή και το γύρισε αργά, προσπαθώντας να μην παρασυρθεί από την έξαψή του και κάνει θόρυβο. Η ησυχία που τον υποδέχτηκε ήταν σε πλήρη αντίθεση με το βουητό που άκουγε στο κεφάλι του.

     Δεν προσπάθησε να ανάψει το φως, έτσι κι αλλιώς το ρεύμα ήταν κομμένο εδώ και τρεις μέρες. Πατώντας στις μύτες και ακολουθώντας το αμυδρό φως που ερχόταν από το καντηλάκι, που έκαιγε μόνιμα, μπήκε στην κουζίνα. Διψούσε. Το φλυτζάνι όπου είχε πιει τον καφέ του το απόγευμα ήταν ακόμη στο νεροχύτη. Στο τραπέζι της κουζίνας υπήρχε ένα πιάτο καλυμμένο με χαρτοπετσέτα, που έκρυβε δύο κομμάτια σπανακόπιτα.

     Άδειασε τις τσέπες του επάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Χαρτονομίσματα διαφόρων κατηγοριών, διπλωμένα πρόχειρα, σχημάτισαν έναν μικρό σωρό. Πρώτη φορά είχε δει τόσα λεφτά μαζεμένα.

     Αργά-αργά, τα ξεχώρισε και ύστερα άρχισε να τα μετράει. Τους είχε πάρει τα σώβρακα απόψε! Τι ρέντα ήταν αυτή! Λες και το σύμπαν τον αποζημίωνε για όλες τις χασούρες του παρελθόντος.

     Προσπάθησε να φανταστεί την έκφρασή της, όταν θα το μάθαινε. Στο μυαλό του ήρθαν όλοι τους οι καυγάδες. «Η πηγή όλων μας των προβλημάτων είναι ο τζόγος», του έλεγε κάθε φορά. «Πώς μπορείς να πιστεύεις πως μπορείς να συντηρήσεις οικογένεια, όταν τα λεφτά σου τα τρώνε τα χαρτιά και τα κάθε λογής στοιχήματα;». «Όχι», της απαντούσε εκείνος, «η πηγή όλων μας των προβλημάτων είναι που δεν μου έχεις εμπιστοσύνη. Θα γυρίσει η τύχη μου και θα το δεις». Και τότε εκείνη έλεγε ότι δεν υπήρχε σωτηρία και κλεινόταν στο δωμάτιό τους, και δεν του μίλαγε για μέρες. Και εκείνος μαζευόταν για λίγες μέρες. Και ύστερα ξανάρχιζε απ’την αρχή.

     Είχε έρθει, λοιπόν, και η δική του η μέρα, και είχε έρθει ακριβώς απόψε, την παραμονή των γενεθλίων της. Τι καλύτερο δώρο θα μπορούσε να περιμένει;

     Πατώντας στις μύτες των ποδιών, μπήκε στο υπνοδωμάτιο και γδύθηκε. Σήκωσε την άκρη των σκεπασμάτων και χώθηκε μέσα προσεκτικά. Το σώμα του ανατρίχιασε στην επαφή του με το σεντόνι.

     Όχι, δε θα της έλεγε τίποτα. Θα σηκωνόταν το πρωί σαν να μην είχε συμβεί τίποτα και θα έφευγε για τη δουλειά, αλλά δε θα πήγαινε στη δουλειά. Και το πρώτο πράγμα που θα έκανε θα ήταν να πληρώσει το ρεύμα, και ύστερα θα πήγαινε στο ενεχυροδανειστήριο να πάρει πίσω τη βέρα του. Θα έκανε τη βόλτα του και κατά το μεσημέρι θα εμφανιζόταν μπροστά της με μια ανθοδέσμη και μια τούρτα γενεθλίων. Και, αν ήταν τυχερός, θα είχε επανασυνδεθεί και το ρεύμα. Και προτού εκείνη συνέλθει από την έκπληξη, θα την έπαιρνε αγκαζέ και θα την πήγαινε να φάνε έξω, να το γιορτάσουν.

     Σκέφτηκε τα πόδια της, που τον πάγωναν όταν εκείνη τα ακουμπούσε στα δικά του για να τα ζεστάνει και ένιωσε να πλημμυρίζει από τρυφερότητα. Σε τελευταία ανάλυση, εκείνη ήταν ο άνθρωπός του. Ας πάει και το παλιάμπελο, παραμονή των γενεθλίων της ήταν! Αυτή τη φορά θα τα ακουμπούσε εκείνος τα πόδια του στα δικά της, να της τα ζεστάνει. Έτσι, για αλλαγή…

     Άπλωσε τα πόδια του. Ήταν μόνος του στο κρεβάτι.

3. Ο Κόσμος, είναι σαν τον καφέ

Ο Κόσμος, είναι σαν τον καφέ. Κρύος ή ζεστός, ανάλογα με τις εποχές. Πικρός ή γλυκός, ανάλογα τη ζάχαρη*.
*Όπου ζάχαρη, βάλε τις πράξεις των ανθρώπων.
Μεταξύ μας βέβαια, η αναλογία δεν είναι απόλυτη. Εγώ για παράδειγμα, σιχαίνομαι τον καφέ. Αυτό δε σημαίνει πως σιχαίνομαι και τον Κόσμο. Τουλάχιστον όχι όλες τις ώρες!
Κάποιες φορές, χαίρομαι που είμαι μέρος του, άλλες ντρέπομαι, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Τις περισσότερες φορές πάντως, δυσανασχετώ.
Είναι που ζούμε, σε έναν κόσμο, που άλλα θέλει, άλλα κάνει, κι άλλα εννοεί.
Για παράδειγμα, αποζητά Ελευθερία, μα μόνος του, ανέχεται, συμβιβάζεται. Στην ουσία βλέπεις, διστάζει να διεκδικήσει την ελευθερία του. Γιατί πραγματικά ελεύθερος, ο Κόσμος δεν ήταν ποτέ και το άγνωστο τον φοβίζει.
Αποζητά Αγάπη, Εκτίμηση, Σεβασμό κι όμως, όταν τα δίνει, τα θεωρεί καλή πράξη. Καταλαβαίνεις; Το αυτονόητο, έγινε επιλογή! Στην διακριτική ευχέρεια του καθενός, αν θέλει να τα δώσει.
Ζητάει ειλικρίνεια, στις σχέσεις, στις στιγμές, μα κρύβεται πίσω από μάσκες. Λίγο για να μην πληγωθεί η καρδιά και λίγο για να μην πληγωθεί ο εγωισμός. Κυρίως ο εγωισμός, αν με ρωτάς.
Και δεν κοιτάζει την δουλειά του. Λες κι έχει δικαίωμα να κρίνει. Και κρίνει από το τι κάνει ο καθένας στη ζωή του, μέχρι πώς απλώνει το σεντόνι, η απέναντι νοικοκυρά! Ότι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, το θεωρεί πηγή έμπνευσης για κρίση και επίκριση, αλλά ουαί κι αλίμονο, αν κρίνει κάποιος εκείνον. Θα φύγουν τα τσιτάτα και τα αποφθέγματα, με δυο τρία "γαλλικά" που 'ναι και της μοδός και δείχνουν τσαμπουκά, να έρθουν να ισιώσουν οι επικριτές (αυτοί οι άλλοι!).
Δεν υπάρχει σωτηρία σου λέω. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ, το πάω και στοίχημα! Κι αν παρ' ελπίδα αλλάξει, ποιος εγγυάται πως θα 'ναι προς το καλύτερο, με τα μυαλά που κουβαλάει η ανθρωπότητα!

4. Όποιος πρόλαβε

     ...Άλλος άνθρωπος, σου λέω, Αιμιλία μου, η νύχτα με τη μέρα! Αφού ώρες-ώρες νομίζω ότι ονειρεύομαι!...

     Πού να ξέρω; Την τελευταία φορά που τσακωθήκαμε του τα’χωσα κι εγώ άγρια, εδώ που τα λέμε… «Λίγη σου έπεσα, βρε αχάριστε», του είπα, «που αν δεν ήταν ο πατέρας μου, θα φίλαγες κατουρημένες ποδιές για ένα μεροκάματο;». Και τι, δηλαδή, ψέματα είναι; Σαν τα κρύα τα νερά ήμουν, όλοι με γλυκοκοίταζαν στη γειτονιά, και πήγα και παντρεύτηκα τον στραβοκάνη το γιο του Γεράσιμου του λούστρου, τον ξεβράκωτο…

    Τον ερωτεύτηκα, θα μου πεις. Ναι, αλλά αναγνώρισε, βρε, κι εσύ, ότι με την προίκα μου μπορείς και κυκλοφορείς τώρα με το κούτελο ψηλά!... Που τον έκανε ο πατέρας μου δεξί του χέρι στο μαγαζί από την αρχή, και έχει να κορδώνεται στους φίλους του…

     Ε, τι να πει; Είπε τα δικά του, ότι σιγά την προίκα που πήρε, ότι ο φίλος του ο Παντελής πήρε ένα τεσσάρι διαμέρισμα στα Πατήσια, χώρια οι μετοχές και τα ομόλογα… Ναι, άντε πούλα το τώρα το τεσσάρι να δούμε τι θα πάρεις, για να μην πω για τις μετοχές και τα ομόλογα… ενώ η δουλειά σε τρέφει όπως σε έτρεφε και πρώτα... Ναι, λίγο έλειψε να πει ότι με πήρε και γυμνή… Βρε, ξέρεις πόσα σεντόνια πήρα προίκα; Δέκα σετ με τις μαξιλαροθήκες τους, όλα κεντημένα στο χέρι, ακόμα σε αυτά κοιμόμαστε. Αν πεις, δε, για τις πετσέτες…

     Ναι, καλά, πίστευε ό,τι θέλεις, εσύ δεν τον ξέρεις όπως εγώ… Βρε, πόσο στοίχημα πας ότι στους φίλους του έχει πει ότι είμαι μια μέγαιρα που τον βασανίζει; Τυχαίο είναι, νομίζεις, που τόσα χρόνια δεν έχω γνωρίσει κανέναν τους;…

     Ο Μάνθος της Ελένης σίγουρα δεν είναι στην παρέα, καμία σχέση σου λέω, ποιος σου το είπε;… Ε, όχι και έγκυρη πηγή η Πετρούλα του φούρναρη!  

     Τέλος πάντων. Αυτά λέγαμε και καυγαδίζαμε και κουβέντα στην κουβέντα με έπιασε κι εμένα και του είπα ότι αν του πέφτω λίγη, να φύγω να τον αφήσω στην ησυχία του… Και εκεί ο κύριος, αντί να σταματήσει, να ηρεμήσει, να μου πει «μη φεύγεις», έστω, σηκώθηκε κι έφυγε, και κοπάνησε και την πόρτα. Να μας δείξει ότι θύμωσε, ο τζαναμπέτης…

     Να σου πω την αλήθεια, σκέφτηκα ότι δεν υπήρχε σωτηρία και ότι ίσως θα έπρεπε να πραγματοποιήσω την απειλή μου, να τον αφήσω, ή έστω να του τα φορέσω. Ακόμα το σκέφτομαι, δηλαδή… Τι, «με ποιον», λες να μην βρω κανέναν; Ακόμα περνάει η μπογιά μου… Ναι, είδα και με την αξιοπρέπεια τι κέρδισα!…

     Ε, τι να γίνει; Γύρισε αργά το βράδυ και δεν τον είδα, κοιμόμουν. Το επόμενο πρωί, όμως – άκου, να πάθεις πλάκα – σηκώθηκε και μου έφτιαξε καφέ!... Ούτε εγώ το πίστευα! Δεκατρία χρόνια παντρεμένοι, ούτε ένα ποτήρι νερό δε μου έχει φέρει, και να μου φτιάξει καφέ!… Πού να ξέρω τι τον έπιασε, μήπως τον χτύπησε ο αέρας και συνήλθε; Τι να πω;...

     Όχι, τύψεις δεν μπορεί να ήταν, σιγά μην είχε τύψεις, ο γάιδαρος… Πάντως, από εκείνη τη μέρα άλλαξε. Ούτε γκρινιάζει, ούτε τίποτα. Τι να πω, δεν μπορώ να φανταστώ… Βρε, Αιμιλία, λες να με πρόλαβε και να μου τα φοράει εκείνος;

5. Το Μυστήριον της Ηγουμένης... 

Στα καθήκοντά μου άψογος και δεν άφηνα εκκρεμότητες. Στο τέλος ο τίτλος «πρόεδρος» μου έμεινε κουσούρι ως παράπλευρο κέρδος από τη θητεία μου.

Όμως, ο Σεραφείμ ερχόταν με ένα μεγάλο παράπονο

«γιατί εγώ δεν μπορώ να πάρω νερό..?». 

Αγροτόσπιτο, σε περιβόλι με ελιές δίπλα στο μεγάλο Μοναστήρι... Ο δήμαρχος κάθετος

«και εγώ είμαι αντίθετος και θα το καταψηφίσει το δημοτικό συμβούλιο , μην ασχολείσαι..». 

Ο Σεραφείμ άρχισε να με επισκέπτεται πιο συχνά στο γραφείο μου...

«κάνε κάτι..». Φώναξα τον Αντιδήμαρχο και του ζήτησα να φέρει εισήγηση...

«με τον Ύψιστο δεν τα βάζουμε..» η απάντηση..

Αγνόησα τις υποδείξεις και αποτέλεσε για μένα ένα στοίχημα να ασχοληθώ και να δώσω μία λύση. Πήγα στο Μοναστήρι... Χάρηκε η Ηγουμένη και μου το έδειξε , με πέρασε στο Αρχονταρίκι για καφέ.. Μπήκαμε στο θέμα..

«Θέλω να μιλήσουμε για το νερό.. ο Σεραφείμ γιατί δεν παίρνει ο άνθρωπος τέσσερα χρόνια τώρα, εσύ είσαι το εμπόδιο απότι πληροφορήθηκα..»  

Σταμάτησε απότομα και με όλη τη σοβαρότητα της φωνής της μου απάντησε..

«έλα, πάμε μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς..».

Μπήκα στο νόημα..

«δεν κατάλαβες, δεν ήρθα ούτε να εξομολογηθώ ούτε να προσευχηθώ, εδώ ήρθα σαν πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου να συζητήσουμε συγκεκριμένο θέμα..».

«δεν είναι καλός χριστιανός..»

«εγώ ξέρω πάρα πολλούς που δεν είναι καλοί χριστιανοί αλλά έχουν νερό..»

«έχει αυθαίρετο..»

«το έχει τακτοποιήσει με τον τελευταίο νόμο , τα κελιά τα δικά σας είναι αυθαίρετα..».

«το θέλει για να ποτίζει τις ελιές»     

«θα μπει περιορισμός ποσότητας..»

«απλώνει μπουγάδα..»

«σεντόνια..»

«όχι, σώβρακα..»

«χρώμα..»

«κόκκινο..»

«ο Σεραφείμ αποκλείεται , μάλλον σορτς..»

«μας κολάζει..»

«να μην κοιτάτε..» αυτό δεν το είπα αλλά με την έκφρασή μου το εννόησα.. 

«το νερό είναι του Μοναστηριού..»

«γι αυτό ήρθα.. , ότι έγγραφα έχετε να μου τα δώσετε για να τα μελετήσω..»

«δεν έχουμε έγγραφα , το ξέρουμε από..»

«λοιπόν, το νερό είναι Κοινωνικό αγαθό, μόνο εάν έχετε αποδείξεις ότι έχετε χρηματοδοτήσει το έργο του δικτύου από τη πηγή μέχρι το Μοναστήρι τότε μόνο θα υποχρεωθεί να συμμετάσχει και ο Σεραφείμ στα έξοδα..»

«θα το πω στον δήμαρχο..»

«από το τηλέφωνο, γιατί κάτω από το εικόνισμα δεν θα τον αφήσω να ξανάρθει..»

«κ. πρόεδρε να μας ξανάρθετε , θα σας περιμένουμε με τη σύζυγο..» η κατευόδωση...

«και βέβαια... , θα έρθουμε..»

Με εισήγηση δική μου ψηφίστηκε ομόφωνα.. Ο Σεραφείμ πήγε να τρελαθεί..

«να πληρώσω.. να κεράσω..»

«ναι , ένα τενεκέ λάδι..»

«θα σου φέρω δύο..»

«ωραία δύο , θα τα πας στο Μοναστήρι τα έχουν ανάγκη..»

«δεν μιλάμε..»

«θα μιλήσετε , και να ξέρεις ότι έχουν δίκιο..»

«με προσβάλει αυτό..»

«να προσέχεις γιατί έχουν επισκέψεις και να ντύνεσαι καλύτερα έμαθα και ότι φοράς ροζ εσώρουχα..»

«!!! , ...»

«Σεραφείμ γιατί δεν ζήτησες το δίκιο σου με νομικές διαδικασίες..»

«ξέρεις μπροστά στο εικόνισμα είπα κάποια πράγματα.., δεν μου πήγαινε, δεσμεύτηκα..»

«λοιπόν, να διορθωθείς και να μην ξαναπάς μπροστά στο εικόνισμα..»

Μετά έξι μήνες οι σχέσεις είχαν ομαλοποιηθεί.. Τους επισκέφτηκα..

Ο Σεραφείμ ήταν στα κεριά , για τη σωτηρία της ψυχής του..?

Και φυσικά ...σε ικανή απόσταση από το εικόνισμα της Παναγιάς.

6. Όταν το Σύμπαν συνωμοτεί...

Βράδιασε! Ο αστυνόμος Ράζμαν, καθισμένος μπροστά στο γραφείο του, με έναν καφέ μπροστά του, ξένος στο ίδιο του το σώμα, προσπαθούσε να επεξεργαστεί όλες τις πληροφορίες. Ο νους του αρνιόταν πεισματικά. Το σοκ μεγάλο. Από το πρωί που έμαθε την αλήθεια, ξεχύθηκε στους δρόμους να σκεφθεί, να αποδεχθεί, να μην είναι παρών. Βλοσυρός κοιτούσε το κενό σαν να έβλεπε το ημερολόγιο των τελευταίων ημερών που λες και ξεφυλλιζόταν μπροστά στα μάτια του χαιρέκακα . 

7 ημέρες πριν 

Ήχος τηλεφώνου

-Τομ;  Έλα.... γρήγορα... σπίτι μου. Η γυναίκα μου ...μέσα στα αίματα.... Χριστέ μου είναι νεκρή... γρήγορα!!

Και ο χρόνος από εκείνη τη στιγμή έτρεξε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Σαν το αίμα της νύφης του που έβαφε το σεντόνι που την σκέπαζε, σαν το περιπολικό που συνέλαβε τον αδελφό του, σαν τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων. 

Εξαιρέθηκε από τις έρευνες λόγω ασυμβίβαστου με την οικογένεια. Συνάδελφοι αποτελούσαν την κρυφή πηγή ενημέρωσης του.

⦁ Μαχαίρι κουζίνας ήταν το όπλο του φόνου χωρίς δακτυλικά αποτυπώματα

⦁ Άλλοθι ο κατηγορούμενος δεν είχε

⦁ Οι γείτονες άκουσαν το ζευγάρι να καβγαδίζει.

Και απαγορευόταν η επίσκεψη στο κρατητήριο! Με ποιον έβαλε στοίχημα το Σύμπαν εναντίον τους;

4 μέρες πριν 

Επιτέλους πήρε άδεια επίσκεψης στη φυλακή

-Είμαι αθώος, είπε ο αδελφός του μόλις τον είδε

- Γιατί δεν έχεις άλλοθι;

-Γιατί περπατούσα στους δρόμους ως ότου ηρεμήσω. Όταν γύρισα...

-Μήπως υπήρχε άλλη γυναίκα;

-Ξέρεις πόσο την αγαπούσα... μια φορά μόνο... από απερισκεψία μου... αλλά δεν το έμαθε ποτέ. Δεν τη σκότωσα στο ορκίζομαι, θέλω να με πιστέψεις 

-Σε πιστεύω αδελφέ μου, δεν είσαι ικανός ούτε κατσίκι να δεις να σφάζεται, νομίζεις ξέχασα;

2 μέρες πριν 

Ο δικηγόρος του κατηγορούμενου προσπαθούσε να κλείσει συμφωνία με την Εισαγγελέα για την σωτηρία του από την κρεμάλα. ΗΕισαγγελέας πρότεινε ισόβια με ομολογία

Εκείνος αρνήθηκε ''Είμαι αθώος. Καλύτερα στην κρεμάλα παρά στην φυλακή όλη μου τη ζωή'' 

Το πρωί 

Ο αστυνόμος Τομ  Ράζμαν χτύπησε την πόρτα του αρχηγού του

- Με ζήτησες αρχηγέ;

-Ναι Ράζμαν έλα μέσα. Κάθισε

Ήταν οι δυο τους. Ο αρχηγός τον κοιτούσε έντονα!

-Τομ ,πρέπει να σου πω ότι η έρευνα για το φόνο της νύφης σου δεν σταμάτησε

-Σε ευχαριστώ γι αυτό, θέλω να σου πω και εγώ ότι πιστεύω τον αδελφό μου, είναι αθώος

-Και εγώ το πιστεύω Τομ, αλλά χρειάζονται στοιχεία. Και πιστεύω ότι τα βρήκαμε.

-Τι θες να πεις; αναθάρρησε ο αστυνόμος

-Στο ατελιέ του αδελφού σου, βρήκαμε γράμματα κρυμμένα στο ξύλινο πάτωμα. Ερωτικά γράμματα μιας γυναίκας. Από αυτά φαίνεται πως μόνο μια φορά βρέθηκε μαζί της. Μετά θα της ζήτησε να μη συνεχίσουν γιατί εκείνη τον εκλιπαρούσε να τον ξαναδεί και μετά άρχισε τις απειλές. 

-Ναι μου μίλησε για μια γυναίκα, αλλά δεν μου πε ποια

-Τα γράμματα σταμάτησαν πριν 20 ημέρες. Ξέρουμε τα στοιχεία της. Και θα την καλέσουμε για ανάκριση.... Ήθελα πρώτα να στο πω. 

-Σε ευχαριστώ αρχηγέ αλλά ποια είναι;

- Τομ ...Η γυναίκα αυτή είναι... 

μα κάθισε... 

είναι η γυναίκα σου!

Για να διαβάσετε τις συμμετοχές 7 - 18 πατήστε εδώ!

Για να διαβάσετε τις συμμετοχές 19 - 30 πατήστε εδώ!