Το φαινόμενο της πεταλούδας (Life Images #9)

Όχι, δεν θα σας μιλήσω για τη θεωρία του χάους, ούτε για τη γνωστή ταινία.

Δεν θα αποδείξω πως μια ασήμαντη αλλαγή μπορεί να προκαλέσει μεταβολές στα γεγονότα, ούτε θα θυμηθώ μια ανατριχιαστική διαδρομή από το χτες.

Τώρα που το λέω όμως, στάσου, γιατί πολλές μεταβολές προκλήθηκαν τότε από μια μικρή αλλαγή.

Θα τη θυμηθώ τελικά...άλλωστε δυο λεπτά θα πάρει.

Μια Καθαρά Δευτέρα λοιπόν, πριν χρόνια,  αποφασίσαμε να πετάξουμε τον αετό μας σε παραλία.

Έπεσαν πολλές  προτάσεις στο τραπέζι, σηκώσαμε μια ελαφριά και βολική, φορτώσαμε χαρταετούς, χαλβάδες και λαγάνες, για να ξεκινήσουμε με γέλια και τραγούδια (ε, ήταν μικρά τα παιδιά ακόμα κι όταν ταξιδεύαμε τότε ήμασταν και λίγο από πανηγύρι), για τη Βόνιτσα.

Προορισμός μας η παραλία Παναγιά που είχαμε ακούσει πως είναι πανέμορφη.

Όπως όλοι οι συμπολίτες μας, όταν αποφασίζαμε να ξενιτευτούμε, αντί να πάμε σε κοντινές παραλίες, για να κάνουμε μπάνιο ή για να μυρίσουμε θάλασσα, διαλέγαμε σχεδόν πάντα Λευκάδα κι έτσι από Βόνιτσα λίγα ξέραμε.

Και η Βόνιτσα λίγα ήξερε για μας, οπότε λίγο και το κακό τελικά.

Βρήκαμε σχετικά εύκολα την παραλία.

Ο δρόμος στο τελευταίο μέρος της διαδρομής περνούσε μέσα από πεύκα.

Δε λέω, όμορφη διαδρομή ήταν!

Μπορεί και η παραλία να ήταν όμορφη.

Αν προλαβαίναμε να της ρίξουμε μια ματιά, θα το ξέραμε με βεβαιότητα.

Όταν σταματούσαμε που λέτε το πανηγύρι που είχε στηθεί στο αυτοκίνητο, ακούγαμε κάτι χρατς χρατς, άγνωστης προέλευσης.

Στο δρόμο είχε πευκοβελόνες και υποθέσαμε πως ήταν από αυτές.

Με αυτά και με τα άλλα φτάσαμε στην παραλία και ανοίγω πρώτη την πόρτα του συνοδηγού..

Το πόδι έμεινε μετέωρο και ποτέ δεν πάτησε σε κείνη την παραλία....κανένα άλλο πόδι επίσης!

Κάτω ήταν χιλιάδες, τι χιλιάδες, εκατομμύρια κάμπιες!!

Η μια πάνω στην άλλη και όλες μαζί να σχηματίζουν το πιο σιχαμερό θέαμα.

Τότε άστραψε στο μυαλό μας και η γνώση!

Τα χρατς χρατς που ακούγαμε ήταν αυτές οι σιχαμένες!!

Τώρα θα μου πείτε τι σας τα λέω όλα αυτά.

Μα οι κάμπιες όταν μεταμορφώνονται δε γίνονται πεταλούδες;

Και φέτος οι πεταλούδες σαν να με αγάπησαν.

Με αφήνουν να τις πλησιάσω περισσότερο από κάθε άλλη φορά κι ας κάναμε κάποτε ολόκληρη γενοκτονία σε κάτι μακρινούς συγγενείς τους...κι αυτό είναι από μόνο του φαινόμενο!

Αφού παραλογίζομαι καμιά φορά και λέω πως εκείνη η πεταλούδα που βοήθησα να πετάξει, πρόφτασε τα νέα στις υπόλοιπες για το πόσο καλή και γλυκιά είμαι (μία εγώ και μία η Χιονάτη είμαστε οι γλυκιές σε τούτη την πλάση) κι έρχονται όλες να με θαυμάσουν από κοντά....ε, καλά, μην τα πάρετε και τοις μετρητοίς τούτα  τα τελευταία.

Ώρες είναι να με μαζεύουν οι τύποι με τα άσπρα.

Δεν ξέρω πόσα γνωρίζετε για την κάμπια των πεύκων.

Είναι μια απαίσια τριχωτή κάμπια που μεταμορφώνεται σε νυχτοπεταλούδα αν δεν κάνω λάθος.

Αυτές λοιπόν οι απαίσιες όταν πλησιάζει η άνοιξη κατεβαίνουν από τα δέντρα και αρχίζουν τα πέρα δώθε!

Είναι και επικίνδυνες μια και προκαλούν αλλεργίες, γι΄αυτό προσοχή!

Οι φωτογραφίες με τις πεταλούδες πετάνε επίτηδες ανέμελα ανάμεσα στο κείμενο για να το κάνουν πιο ανώδυνο!

Η Ολυμπία από το memorieswitholdthings είχε κάνει μια καταπληκτική ανάρτηση που προσπαθούσε να μαντέψει ποιο θα ήταν το θέμα του επόμενου Life Images. 

Δεν βρήκε τις πεταλούδες, αλλά μια και οι πεταλούδες βρήκαν εμένα, λέω να μην τις αφήσω ανεκμετάλλευτες.

Εσείς μπορείτε να διαλέξετε όποιο θέμα της Ολυμπίας σας κάνει κλικ, ή ό, τι άλλο συναντήσετε στο διάβα σας!

An InLinkz Link-up