Σκοτεινοί, όπως ο χειμώνας την χειρότερή του στιγμή, σκοτεινοί όπως η ψυχή τους στην πιο μαύρη της πτυχή.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να δεχτούν την αγάπη.
Άλλωστε πως θα μπορούσαν;
Δεν την αντέχουν, μια και οι ίδιο δεν μπορούν να αγαπήσουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται το διαφορετικό.
Που φοβούνται αυτό που τους ξεπερνάει, αυτό που τους κυνηγάει, αυτό που τους έμαθαν ίσως να φοβούνται.
Δεν με νοιάζει γιατί φοβούνται τόσο τις αλήθειες των άλλων και τις ζωές των άλλων.
Έχω από καιρό σταματήσει να δίνω ελαφρυντικά σε όσους καμώνονται τους ανθρώπους, ενώ δεν είναι.
Δεν τους συμπονώ για την αστείρευτη βλακεία τους.
Μόνο τους απεχθάνομαι πια!
Αφιερωμένο σε όσους φοβούνται....
Θα γίνω ο εφιάλτης σου πριν να χαράξει!
Τι άλλο φοβάσαι και θα γίνω....θα γίνω Αύγουστος!
Και μέσα σε όλους αυτούς τους χειμώνες είμαστε κι εμείς που προσπαθούμε να φέρουμε την άνοιξη.
Που παλεύουμε για τα αυτονόητα.
Γι΄αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.
Δυο παιδιά παλεύουν για τη ζωή τους.
Δυο δικά μας παιδιά.
Η Αριστέα από το Η ζωή είναι ωραία και η Πέτρα από το Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου, κάνουν εκκλήσεις ανθρωπιάς.
Το Life Images, ζητάει συγνώμη και παίρνει μια ακόμα άδεια.
Καλησπέρα Μαρία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εμένα με συγκλονισαν οι δυο αυτές ιστορίες
και θα πράξω τα δέοντα!!!!
Προς το παρον τις αναδημοσίευσα στην σελίδα μου
Ευελπιστούμε.....
φιλάκια πολλά
Χαίρομαι που ακομα υπάρχουν ανθρωποι σε μια κοινωνια τοσο..χαμενη..Καλο απόγευμα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι δύο φωτογραφίες σου απίθανες, όμως η δεύτερη κόβει την ανάσα! Νομίζω είναι από τις καλύτερες σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις ιστορίες των δύο παιδιών τις διάβασα σήμερα... Τι να πω!
Μπράβο σας που τις δημοσιεύετε για να τις διαβάζουμε και εμείς οι ανίδεοι...
Μακάρι να πάνε όλα καλά για όλα τα παιδιά!
Την στιγμή που είναι ανύπαρκτο το κοινωνικό κράτος, πρέπει να διεκδικούμε τα αυτονόητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά η δεύτερη φωτογραφία είναι απίθανη!
ΑπάντησηΔιαγραφή(και το ζουζουνάκι πάνω στο άνθος... wow!)
Από χθες τις έχω διαβάσει και τις δύο περιπτώσεις και το στομάχι μου έχει δεθεί κόμπος...
Φιλί γλυκό, Μαράκι...
πως το εδεσες ετσι ομορφα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου, δε θα μπορούσες να μην τα πεις καλύτερα και με μοναδικό τρόπο όπως τα λες πάντα.. Συγκλονιστικές τόσο αυτές οι δυο ιστορίες, όσο και κάθε ιστορία μικρών παιδιών που πάσχουν από ανίατες ασθένειες.. Φιλάκια πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Μαρία μου, τελευταία οι ανάγκες των συνανθρώπων μας για βοήθεια μεγαλώνουν και όσοι έχουμε την υγεία μας, μόνο από ευγνωμοσύνη απέναντι στη Ζωή που είμαστε υγιείς, οφείλουμε να βοηθήσουμε, όσο φυσικά μπορεί ο καθένας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! :)
Καλησπέρα Μαρία μου!Διάβασα αυτές τίς ημέρες τήν έκκληση γιά βοήθεια,σχετικά γιά παιδιά πού πάσχουν από ανίατες ασθένειες.Καί πιστεύω πώς έχη ανταπόκριση.Καί οι δύο σου φωτό,καταπληκτικές!Ιδίως η τελευταία σου,η HDR! Φοβερή!!Καλή εβδομάδα!!Φιλάκια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες οι φωτογραφίες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα έρχομαι από τα κορίτσια, όπου πληροφορήθηκα για τα παιδιά. Τι να πω...
Μόνο όλα καλά να πάνε.
Φιλιά, Μαρία μου!
τρόμαξα με το αυστηρό σου στην αρχή !
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα παιδιά μακάρι να βοηθηθούν...αυτά είναι τα άσχημα ,όλα τα άλλα αντιμετωπίζονται.
καληνύχτα!
Με καθήλωσε η πρώτη φωτογραφία σου. Γυμνά δέντρα, γυμνές αλήθειες στο κείμενό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε γαλήνεψε η δεύτερη. Μακάρι να έρθει η άνοιξη στις ζωές των παιδιών που τυραννιούνται απ' τα μικράτα τους!
Φιλιά πολλά Μαρία και καλή εβδομάδα να έχεις!
Για άλλη μια φορά μας μάγεψες με τις φωτογραφίες σου μα και με τις σκέψεις σου!!!!!!! Οι ιστορίες των παιδιών συγκλονιστικές..... ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά, ότι οι blogger θα βοηθήσουν και σε αυτές τις περιπτώσεις μια και η πολιτεία κοιμάται......... Πολλά φιλιά καλή εβδομάδα!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠωπω συνταρακτική η πρώτη φωτογραφία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπαγγελματική δουλειά!
Μαρία μου, σε ευχαριστώ για τις ευαισθησίες σου!
Να'σαι καλά!
Τα φιλιά μου! ♥
Τους σκοτεινούς ανθρώπους με την στείρα καρδιά καθόλου δεν μπορώ να τους ανεχθώ . Αυτές σου οι σκέψεις Μαρία μου είναι καθηλωτικές και αληθινές . Η ανθρωπιά μας χρειάζεται και μπράβο και στά δυο κορίτσια μας για την ανάδειξη των θεμάτων . Τα γνωρίζω και τα δυο και εμείς ας κάνουμε ότι μπορούμε γιατί έχουμε καρδιά γεμάτη αγάπη .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ με αγάπη
Φοβερή η Γιάννα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδε και το ζουζουνάκι στο λουλούδι!
Που είναι το ζουζούνι εοε;
Νάτο!Στραβομάρα έχεις xristin;
Πανέμορφες οι φωτογραφίες σου
Καλημερα Μαρια μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα να εχεις!
Υπεροχο ποστ, υπεροχες φωτο!
Σουπερ!
Μακάρι να πανε καλα ολα και για τα δυο παιδια,παντα η ελπιδα μας συντροφευει και μας εμψυχωνει,μπραβο σου γι αυτο που εκανες ,καλο απογευμα,πολυ όμορφες οι φωτος σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία, το πόσο με συγκίνησες, δε λέγεται... Όλοι σας με συγκινήσατε αυτές τις μέρες... Μακάρι να έχει ο Θεός τα αυτιά του ανοιχτά... Να είσαι καλά και πολλά φιλιά! Αυτή η δεύτερη φωτογραφία Μαρία είναι για Βραβείο! Τέλος!
ΑπάντησηΔιαγραφήδέντρα γυμνά - γυμνές απ' αγάπη ζωές. γεμάτες απ' το άδειο τους... μα εμείς μακριά τους ας σταθούμε, ν' ανθίζουμε ελπίδες χειμώνα-καλοκαίρι... στα "δικά" μας παιδιά. επιβάλλεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαράκι μου όλα τα καλά της ψυχής σου, τα λόγια και οι φωτογραφίες σου ολοκάθαρα τα ξεδιπλώνουν! να είσαι καλά!
Σας ευχαριστώ όλους...να είστε καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες φωτος
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Να περιμένει κανείς ντροπή για τον τρόπο που προσπαθείτε να χρησιμοποιήσετε ανθρώπους πραγματικούς και καταστάσεις τραγικές δεν είναι δυνατόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που είναι δυνατόν όμως είναι να αναγκαστείτε να σταματήσετε να παραπλανείτε με τον τρόπο αυτό.
Οι εφιάλτες είναι γι' αυτούς που έχουν όλους τους λόγους να φοβούνται κυρία μου. Στο άλλο σας μπλογκ της στρατόσφαιρας γράψτε τα αυτά.
Αν εισαι εσυ αναισθητος/η δεν φταιμε εμεις. Αμα κατι δεν σ αρεσει μην ασχοληθεις καν. Ντροπη σε σενα που μπαινεις στον κοπο να πεις την κακια σου.
ΔιαγραφήΔεν θα πάρετε ουσιαστική απάντηση απο σχόλια κυρία μου. Καταλαβαίνετε τι εννοώ απο τον τρόπο που απαντάτε αφήστε την ευαισθησία σε όσους την έχουν και δεν τη χρησιμοποιούν σαν βιτρίνα. Διαφανέστατη όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετώ και απο εδώ.
Αγαπητέ-ή άγνωστε-η...σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε την ανάρτηση...
ΔιαγραφήΕυχαριστώ επίσης που κάνατε κι άλλον έναν κόπο να απαντήσετε, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνω τι στην ευχή απαντήσατε...βλέπετε εδώ πάνω στη στρατόσφαιρα παίρνουν και τα μυαλά αέρα καμιά φορά...
Να είστε καλά!
κοριτσακι μου σου κραταω ενα κερασμα περασε να το παρεις και δεν νομιζω πως υπαρχει λογω να ασχολουμαστε με τους αγνωστους !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πάρα πολύ...μαζεύω τα μυαλά μου από τη στρατόσφαιρα κι έρχομαι τρέχοντας...τι τρέχοντας,πετώντας!!!
Διαγραφή