Παράθυρα (Life Images #4)

"Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία" λέει ο ποιητής, μα έχει και τις επιφυλάξεις του...
"Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία"
(Καβάφης)

Στέκομαι και κοιτώ απ' έξω τα παράθυρα.
Αδύνατον να μην έρθουν οι στίχοι στο μυαλό.

Δε βρίσκομαι στις σκοτεινές κάμαρες για να ελπίζω ή να φοβάμαι όσα θα φέρει το φως. 

Είμαι στο φως και αυτά κρύβουν πίσω τους τις κάμαρες, ή τις φανερώνουν.
Άλλα είναι σφραγισμένα στο χτες κι άλλα στο σήμερα. 
Άλλα ανοιχτά να χάσκουν μιαν ανάμνηση, άλλα κλειστά να προστατεύουν ένα τίποτα.
Κάποια έχουν ακόμα λόγο ύπαρξης, τα περισσότερα όμως, είναι απομεινάρια μιας άλλης ζωής.
Το φως πέφτει πάνω τους. Δεν ξέρω αν είναι τυραννία γι΄αυτά. Αν τους φανερώνει πράγματα που δε θέλουν να δουν, ή αν απλά τονίζει τα σημάδια ενός σκληρού χρόνου.

Ανασαίνουν χτες στο σήμερα.
Μιλάνε για ζωή. Για εκείνη που έφυγε, για εκείνη που δειλά πασχίζει να φυτρώσει ξανά.

Για κείνη που προφυλάσσουν ακόμα όταν κλείνουν.

Και σκέφτομαι ξανά εκείνα, τα άλλα παράθυρα, του ποιητή που όλοι μας ψάχνουμε, έχοντας ταυτόχρονα κι έναν φόβο, για το τι θα φανερώσουν....

Ένα παλιό σπίτι στην πόλη μου, μου δάνεισε το παράθυρό του για τις πρώτες 3 φωτογραφίες.

Οι επόμενες είναι κάποια παράθυρα στην Πλάκα και τα Αναφιώτικα και η τελευταία κάπου στην Αθήνα.