Μόνο για μας (Συμπόσιο ποίησης)

Τις σκέψεις μου ταράζει η μορφή σου

και δίνες με τραβάνε στου έρωτα τα βάθη

Σε χορό συναντιόμαστε μυστηριακό,

παλμοί δυνατοί κρατάνε το ρυθμό.

Άλλος κανείς δεν ακούει,

άλλος κανείς δε βλέπει,

παρά μόνο εμείς

Μυστικό πανάρχαιο με καίει

Φουντώνει στο στήθος η φωτιά

σπάει σαν καθρέπτη το εγώ,

και τρύπες σκάβει

με τα μαυρισμένα κομμάτια του

να 'βγει στον αέρα να λυτρωθεί,

να σμίξει με άλλο μυστικό.

Το δικό σου.

Ξέπνοη αφήνομαι να γεννηθώ

στο χάδι των ματιών σου.

Κρύβομαι στο φως τους να φανερωθώ

αληθινή σαν όνειρο,

ψεύτικη σαν εικόνα

Απλώνω φτερά στο αύριο

όσο οι σκιές γίνονται χτες.

Κι όλα συμβαίνουν τώρα.

Μόνο για μας

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο δεύτερο συμπόσιο ποίησης που διοργανώνει η Αριστέα.

Στις φωτογραφίες η θάλασσα γίνεται ο καθρέπτης των "ουρανών"  μου και μια μικρή βοήθεια, θάλασσα και ουρανοί κυματίζουν!