Έτσι...για το καλό!

Ευχές περιστέρια φτερούγισαν ψηλά.

Έφτασαν στον ουρανό κι από εκεί έδωσαν μια και σκόρπισαν στο σύμπαν.

Ανάλαφρα εκεί πάνω (ναι, είδα το Gravity..χαχα),  μάζεψαν αστερόσκονη πριν γυρίσουν να αγκαλιάσουν τη γη.

Πυροτεχνήματα έσκισαν την νύχτα και γιόρτασαν τη στιγμή που ο παλιός χρόνος σκύβει το κεφάλι και φεύγει ντροπιασμένος για όσα ανεκπλήρωτα άφησε, ενώ έρχεται  ο καινούριος φορτωμένος προσδοκίες.

Σκυφτός έρχεται κι αυτός από το βάρος τόσων προσδοκιών.

Και κάπως έτσι, επιθυμίες και προσδοκίες μετατοπίζονται στον χρόνο. 

Κάποιες είναι σταθερές, άλλες αλλάζουν συνεχώς (και μεταξύ μας καλύτερα που δεν εκπληρώνονται κάποιες που σκάνε σαν τα πυροτεχνήματα).

Γιατί όσο εκκωφαντικά και πολύχρωμα κι αν είναι τα πυροτεχνήματα κάνουν μόνο αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά. 

Να σβήνουν και να χάνονται αμέσως.

Ένα μπαμ, ο ήχος γίνεται φως που σπάει σε χρωματιστή βροχή και τέλος. 

Πώς να συναγωνιστούν αυτά τα δυνατά τίποτα τη λάμψη που αφήνουν πίσω τους τα φιλιά, οι αγκαλιές και οι ευχές; 

Που όσο κοινότυπες κι αν ακούγονται λέγονται με τόση αγάπη που γίνονται πολύτιμες;

Αυτές τις ευχές τις τόσο πολύτιμες θέλω να σας δώσω μέσα από την καρδιά μου.

Καθυστερημένες, αλλά πάντα αληθινές.

Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη.

Καλό, γλυκό, ευτυχισμένο και φωτισμένο να είναι το νέο έτος!

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας και τις δικές σας πολύτιμες ευχές. 

Κι αν μετρήσετε τα περιστέρια που πετούν με φόντο τον ουρανό, θα δείτε πως είναι 14.

Μην κλέψετε και μετρήσετε και τα υπόλοιπα.

Στα 14 να μείνετε για να πούμε πως είναι σημάδι. Έτσι...για το καλό!