Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων, Paul Auster (και άλλα δύο βιβλία)

"Όμως κανείς άλλος δεν ήταν ποτέ εγώ. Ίσως να 'μαι ο πρώτος".

Ο Ντέιβιντ Τσίμερ ζει αποτραβηγμένος βουτηγμένος στη θλίψη και στην οδύνη, θρηνώντας τη γυναίκα του και τους δυο γιους του που χάθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα.
Μια νύχτα, αλλάζοντας κανάλια στην τηλεόραση, πέφτει πάνω σε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τους κωμικούς του βωβού κινηματογράφου κι ένα  απόσπασμα μιας ταινίας με πρωταγωνιστή τον Έκτορ Μαν, τον κάνει να γελάσει για πρώτη φορά εδώ και μήνες.

"Το γέλιο δεν κράτησε πάνω από λίγα δευτερόλεπτα. Δεν ήταν ιδιαίτερα δυνατό, ή παρατεταμένο, αλλά με αιφνιδίασε, κι αφού δεν του αντιστάθηκα ούτε και ντράπηκα που ξέχασα τη δυστυχία μου τις λιγοστές στιγμές που ο Έκτορ Μαν ήταν στην οθόνη, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μέσα μου υπήρχε κάτι που μέχρι πρότινος δεν το είχα φανταστεί, κάτι άλλο πέρα από σκέτο θάνατο."

Η φυσιογνωμία του σχεδόν άγνωστου στο κοινό ηθοποιού, οι ταινίες του,  το γεγονός της ξαφνικής του εξαφάνισης, μετά από δώδεκα ταινίες στο τέλος της εποχής του βωβού, οι φήμες που ακολούθησαν αυτή την εξαφάνιση, αλλά κυρίως ο ενθουσιασμός του για τη δουλειά του Έκτορ  τον οδήγησαν στο να γράψει ένα βιβλίο που ήταν κυρίως μελέτη των ταινιών του χωρίς πολλές πληροφορίες για τη ζωή του, για την οποία άλλωστε δε γνώριζε παρά όσα μπορούσε να αντλήσει από εγκυκλοπαίδειες του κινηματογράφου, απομνημονεύματα και ιστορίες του πρώιμου Χόλιγουντ.
Όταν άρχισαν να δημοσιεύονται οι πρώτες κριτικές για το βιβλίο, ο Τσίμερ έλαβε ένα φάκελο που θα τον οδηγούσε σε έναν κόσμο γεμάτο σκιές και ψευδαισθήσεις.

"Η ζωή ήταν ένα πυρετικό όνειρο, διαπίστωνε, και η πραγματικότητα ένας ανεδαφικός κόσμος γεμάτος αποκυήματα και παραισθήσεις, ένας τόπος όπου ό, τι φανταζόσουν γινόταν αληθινό."

Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων είναι ένα βιβλίο που τα έχει όλα. Έχει αφήγηση που ρέει, έχει ανατροπές, έχει ένταση, έχει συναίσθημα, έχει και λίγο μυστήριο, τόσο όσο χρειάζεται για να του δίνει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Πάνω από όλα όμως έχει πολλές ψευδαισθήσεις. 

Η παραπάνω φωτογραφία παρόλα αυτά δεν είναι καθόλου ψευδαίσθηση κι ας δείχνει τζάκι μέσα στον καλοκαιριάτικο, ακόμα τουλάχιστον, Σεπτέμβριο. Το βιβλίο το διάβαζα κάπου τα Χριστούγεννα και ακόμα παλιότερα είχα διαβάσει άλλα δύο του Όστερ.

Έχοντας σκοπό να συνεχίσω και με αυτά, σκόπευα αρχικά να βάλω τίτλο 3 2 1. Ώσπου σκέφτηκα, ότι έτσι θα αποπροσανατολίσω το σύμπαν, το οποίο σύμπαν ίσως νόμιζε ότι μιλάω για το τελευταίο βιβλίο του Πολ Όστερ, έχοντας παραλείψει το 4. Γιατί ο σωστός τίτλος είναι 4 3 2 1 και πρόκειται όπως λένε όσοι το διάβασαν για ένα εκπληκτικό έργο, που χαρακτηρίστηκε μάλιστα ως Μεγάλο Αμερικανικό Μυθιστόρημα. Δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά αναμφισβήτητα θα το κάνω με την πρώτη ευκαιρία. Η σχέση μου με τον Όστερ βρίσκεται ακόμα σε πολύ αρχικό στάδιο, αλλά όλα δείχνουν ότι με τον καιρό θα εξελιχθεί σε κάτι πολύ δυνατό.

Το Σάνσετ Παρκ είναι ένα μυθιστόρημα για τη σύγχρονη Αμερική και τα φαντάσματά της όπως γράφει και το οπισθόφυλλό του βιβλίου και έχει να κάνει όχι μόνο με την οικονομική κρίση, αλλά και με τη συναισθηματική.

Με την απώλεια να κυριαρχεί, και όχι μόνο εκείνη των υλικών αγαθών, δίνει ένα δυνατό στίγμα της εποχής παρακολουθώντας τη ζωή τεσσάρων νέων που κάνουν κατάληψη σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στο Σάνσετ Παρκ, μια άγρια γειτονιά του Μπρούκλιν.

Ο Μάιλς, ο κυριότερος ήρωας, που τη ζωή του μαθαίνουμε καλά και που γίνεται η αφορμή να γνωρίσουμε και τους υπόλοιπους, μετά το θάνατο του αδερφού του διακόπτει τις σχέσεις του με την οικογένειά του, και ακόμα και στην εξορία του στη Φλόριντα, όπου καταφεύγει, φτάνει να κάνει μια δουλειά που υπάρχει μόνο και μόνο εξαιτίας της κρίσης. Δουλεύει σε ένα συνεργείο καθαρισμού κατασχεμένων σπιτιών.

"Όταν μπαίνει σε κάποιο σπίτι, ανοίγει πάντα τις πόρτες με φόβο, ακόμα κι αν δεν αισθάνεται έντονη αηδία.  Αναπόφευκτα, το πρώτο πράγμα που έχει να αντιμετωπίσει είναι η δυσωδία, η εισβολή  στα ρουθούνια ενός αέρα ξινισμένου, η σταθερή μυρωδιά από μούχλα, χαλασμένο γάλα, γατίσιες ακαθαρσίες, μαγαρισμένες λεκάνες και σάπια τρόφιμα στον πάγκο της κουζίνας. Ούτε ο φρέσκος αέρας που μπαίνει από τα ανοιχτά παράθυρα δεν μπορεί να εξαφανίσει αυτές τις μυρωδιές. Ούτε το πιο μεθοδικό, το πιο προσεκτικό καθάρισμα δεν μπορεί να αφαιρέσει αυτή τη δυσοσμία της ήττας."

Ο Μάιλς φεύγει από τη Φλόριντα για να καταλήξει στο Σάνσετ Παρκ όταν η σχέση του με τη νεαρή κουβανοαμερικανίδα Πιλάρ μπαίνει σε επικίνδυνη τροχιά και όλα δείχνουν ότι ο μόνος τρόπος για να τη διαφυλάξει είναι να απομακρυνθεί για όσο καιρό χρειάζεται.

Ταυτόχρονα έχει και το βάρος της επανασύνδεσης με όσους είχε αφήσει πίσω του σε εκείνη την πρώτη του φυγή.

Ο Αόρατος είναι μια ιστορία που εξελίσσεται στον χρόνο και στον χώρο. Καλύπτει την χρονική περίοδο από το 1967 έως και το 2007 και ξεκινάει από τη Νέα Υόρκη για να φτάσει στο Παρίσι και στη συνέχεια σ' ένα απομακρυσμένο νησί της Καραϊβικής. 

Ο εικοσάχρονος Άνταμ Γουόκερ, φοιτητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια κι επίδοξος ποιητής συναντιέται με τον αινιγματικό Γάλλο Ρούντολφ Μπορν και τη σύντροφό του Μαργκό. Ένα νοσηρό τρίγωνο, ξεπηδάει γρήγορα από αυτή τη συνάντηση που καταλήγει μάλιστα σε μια αποτρόπαια πράξη βίας.
Ωστόσο κι άλλα νοσηρά πράγματα περιγράφονται. Ακόμα κι δεν μπορούμε να τα τοποθετήσουμε με σιγουριά στην πραγματικότητα, ή στη φαντασία του ήρωα, δεν παύει η ιστορία να αφήνει μια στυφή γεύση.
O "Αόρατος" είναι ένα βιβλίο δυνατό, πολυεπίπεδο, ο συγγραφέας καταφέρνει να κάνει μια τέλεια ψυχογράφηση χαρακτήρων, ωστόσο οι χαρακτήρες αυτοί δεν μου ήταν διόλου συμπαθείς. 

Ο Paul Auster (Πολ Όστερ) γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1947 στο Νιου Τζέρσεϊ από γονείς πολωνοεβραϊκής καταγωγής. Απόφοιτος του πανεπιστημίου Κολούμπια, μετά τις σπουδές του στην αγγλική, γαλλική και ιταλική λογοτεχνία έζησε για ένα διάστημα στη Γαλλία, όπου έκανε τα πρώτα του βήματα στον λογοτεχνικό χώρο ως μεταφραστής (από τα γαλλικά) και ποιητής.

Το πρώτο του πεζογραφικό βιβλίο είναι το αυτοβιογραφικό δοκίμιο The Invention of Solitude (1982): Στον πυρήνα του βιβλίου βρίσκεται ο θάνατος του πατέρα του, Σάμιουελ, και η κατάρρευση της σχέσης του με την πρώτη του σύζυγο, τη διηγηματογράφο και μεταφράστρια Λίντια Ντέιβις.  

Ακολούθησε η Τριλογία της Νέας Υόρκης: City of Glass (1985), Ghosts (1986) και The Locked Room (1986), μεταμοντέρνες παραλλαγές της ιστορίας μυστηρίου που έτυχαν πολύ θερμής κριτικής υποδοχής και τον καθιέρωσαν ως έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς. Έχει γράψει το σενάριο των ταινιών Smoke και Blue in the Face (Καπνός και Λίγος καπνός ακόμα, αντίστοιχα - 1995) τις οποίες σκηνοθέτησε από κοινού με τον Γουέιν Γουάνγκ. Ακόμα έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε τις ταινίες Lulu on the Bridge (Ερωτευμένοι ως την αιωνιότητα, 1998) και The Inner Life of Martin Frost (2007). 

Ο Όστερ ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης  και είναι παντρεμένος με τη συγγραφέα Σίρι Χούστβεντ και έχει μια κόρη, τη Σοφί, τραγουδίστρια, ηθοποιό και μοντέλο.  Με την προηγούμενή του σύζυγο, τη Λίντια Ντέιβις, έχουν έναν γιο, τον Ντάνιελ.

Είναι μέλος της Αμερικάνικης Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων. 

Πηγή: www.metaixmio.gr

Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων

Συγγραφέας: Paul Auster

Μεταφραστής: Ιωάννα Ηλιάδη

Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 408

Ημερομηνία Έκδοσης: 19/10/2017

Σάνσετ Παρκ

Συγγραφέας:  Paul Auster
Μεταφραστής:  Σπύρος Γιανναράς
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες:  312
Ημερομηνία Έκδοσης:  06/10/2014

Αόρατος

Συγγραφέας:  Paul Auster
Μεταφραστής:  Σπύρος Γιανναράς
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες:  320

Ημερομηνία Έκδοσης:  24/10/2013