Χρυσό των Χριστουγέννων (Weekly Moodboard 38)

Χριστούγεννα σαν χρυσάφι.

Σαν το φως του ήλιου που ρίχνοντας κλεφτές ματιές από το παράθυρο, βλέπει το δέντρο και τρέχει πρώτο να το στολίσει.

Χύνεται εκτυφλωτικό στο χώρο και κρεμάει τις ομορφότερες αχτίδες του στα κλαδιά, σαν πολύτιμα στολίδια.

Στέκεται να θαυμάσει το έργο του, αφήνοντας, χωρίς καν να το υποψιάζεται, το πρώτο δώρο των Χριστουγέννων.

Το δωμάτιο πλημμυρίζει φως.

Κάθε ανάσα κι ένας ήλιος που μπαίνει στην ψυχή.

Κάθε χτυποκάρδι κι ένας ύμνος στη ζωή.

Κάθε χαμόγελο κι ένας θησαυρός.

 Κι όλα σιγά σιγά βρίσκουν τη δική τους θέση.

Στολίδια που μετράνε αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής, βγαίνουν από τα κουτιά τους.

Ήρθε η στιγμή που περίμεναν ένα χρόνο τώρα.

Ήρθε η ώρα να ξαναλάμψουν και να σκορπίσουν γύρω τους χαρά.

Όλα φαίνονται παραμυθένια.
Όλα μοιάζουν μαγικά.

Η πραγματικότητα κλείνεται για λίγο σε κείνα τα κουτιά που άδειασαν και μπαίνει στο πατάρι.

Χτυπάει συνέχεια την πόρτα του κι επιμένει να μας θυμίζει τα άσχημα, αλλά κλείνουμε τα αυτιά μας.

Βρίσκει χίλιους τρόπους να χώνεται ανάμεσα στα στολίδια και να μας βγάζει τη γλώσσα από τη θέση που κανονικά θα έπρεπε να είναι το αστέρι.

Εκείνο την σπρώχνει και αγωνίζεται να σταθεί πάλι όρθιο.

Τελικά, στέκεται περήφανο ψηλότερα από όλα, να μας θυμίζει πως πρέπει να παλεύουμε, αλλά και να γιορτάζουμε!