Σαν παραμύθι (Day 1)

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας τόπος που είχε μόνο ομορφιές.

Τα μάτια ξεκουράζονταν σε ατέλειωτες εύφορες πεδιάδες, ενώ η ψυχή γαλήνευε πάνω σε ακύμαντες, ήρεμες λίμνες, πριν αρχίσει να σκαρφαλώνει σε ψηλά καταπράσινα βουνά. Από εκεί πάνω αγνάντευε τα ορμητικά ποτάμια.και τις σμαραγδένιες θάλασσες που πότιζαν τα όνειρά της και τα έκαναν να θεριεύουν.

Σε αυτόν τον όμορφο τόπο, που πολλοί κακοί μάγοι ζήλευαν αφάνταστα για τους θησαυρούς του, γεννήθηκε την πρώτη του Δεκέμβρη πριν αμέτρητα χρόνια ένα κοριτσάκι.

Από όλους τους μήνες του χρόνου διάλεξε τον πιο γιορτινό για να ανοίξει τα μάτια του στα θαύματα της ζωής.

Δεν μπορούσε να φανταστεί όμως, πως αυτή τη μέρα θα διάλεγε και μια πριγκίπισσα να ξαναγεννηθεί.
Κι ενώ κάτω στον κάμπο ακούγονταν το πρώτο κλάμα του μωρού, πάνω στα απάτητα βουνά έπαιρνε για άλλη μια φορά την παγωμένη της ανάσα πριν την σκορπίσει παντού γύρω της, η άσπρη πριγκίπισσα.
Το κοριτσάκι συναντιόνταν κάθε χρόνο μαζί της την ημέρα των γενεθλίων τους. Εκείνη κατέφθανε πάνω σε δυνατό, άγριο αέρα κι έρχονταν τάχα να ευχηθεί, ωστόσο αυτή ήταν η δικαιολογία της για να εγκατασταθεί παντού και να μείνει για τρεις ολόκληρους μήνες!
Η πριγκίπισσα που όσο κυλούσε ο καιρός μεγάλωνε και γίνονταν μια σκληρή βασίλισσα, κυνηγούσε όλο τον κόσμο, μα περισσότερο από όλους εκείνο το κοριτσάκι που τόλμησε να γεννηθεί την μέρα που κι εκείνη γεννιόνταν.
Χρόνια ολόκληρα το καταδιώκει και προσπαθεί να το νικήσει κλείνοντάς το στην χειμωνιάτικη αγκαλιά του.
Εκείνο όλο της ξεφεύγει. Πιάνεται από τα φώτα της γιορτής, από το κόκκινο των Χριστουγέννων και παλεύει την άγρια παγωνιά με ζεστές αγκαλιές.

Αγαπάει την όμορφη νεράιδα της άνοιξης που καταφτάνει όλο δώρα, κι εκείνο το τρελόπαιδο το φθινόπωρο που του αρέσει να παίζει με τα φύλλα. Και το καλοκαίρι της αρέσει, όταν εκείνο δεν κάνει ζαβολιές.
Μα πάνω από όλα και σε πείσμα της σκληρής βασίλισσας, αγαπάει τον Δεκέμβρη της. Τον ολόφωτο γιορτινό, στολισμένο με γιρλάντες και γυάλινα στολίδια Δεκέμβρη της.
Κι ας μεγαλώνει κάθε φορά που εκείνος την επισκέπτεται. Αυτή τον υποδέχεται με χαρά.
Και τον υποδέχτηκε πολλές φορές ως τώρα.
Από τότε που είδε για πρώτη φορά τον κόσμο μέχρι και σήμερα, γνώρισε απίστευτες χαρές, αλλά και μεγάλες λύπες.
Άκουσε τα κλάματα των δικών της βλασταριών πριν τα κρύψει στον κόρφο της και στα αυτιά της ηχούν τα γέλια τους και τα τραγούδια τους.
Και οι φωνές τους καμιά φορά, αλλά κι αυτή δεν είναι αρνάκι.
Άκουσε και τις σιωπές όσων βιάστηκαν να φύγουν χωρίς τη θέλησή τους και γεύτηκε τον πόνο.
Φίλησε κι εκείνον τον βάτραχο κάποτε που τον πέρασε για πρίγκιπα. Μικρή και αθώα όπως ήταν τον φιλούσε για χρόνια μέχρι να καταλάβει πως ο πρίγκηπας δεν χωράει μέσα στο ζαρωμένο βάτραχο.
Πώς να χωρέσουν τα όμορφα και τα όνειρα σε ένα γλοιώδες πράγμα που κοάζει την μιζέρια του;
Πήρε όμως το μάθημά της. Δεν ξαναμπέρδεψε βατράχια με πρίγκιπες.
Και μαθαίνει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερα πράγματα.
Κάνει λάθη, πέφτει, σηκώνεται, κλαίει, γελάει, αγαπάει, επιμένει....ζει!...ακόμα!

Όπως ζει και η φύση γύρω της, που στολίζεται στα κόκκινα για να παλέψει με το άσπρο του χειμώνα άλλη μια φορά και να υποδεχτεί την πιο ζεστή γιορτή του χρόνου, την πιο κρύα εποχή του χρόνου.

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και ο Άγιος Βασίλης ετοιμάζεται να μας επισκεφτεί και φέτος.

Ας μας φέρει τα δώρα εκείνα που χρειαζόμαστε περισσότερο και ας γιορτάσουμε για άλλη μια φορά την αγάπη.

Κόντρα στους καιρούς και στο μίσος που μας ποτίζουν οι κακοί μάγοι.

Καλό γιορτινό μήνα σε όλους!