Εμπρός...Mars (One)

Δυστυχώς δεν έχω εικόνες από τον κόκκινο πλανήτη.

Άλλωστε ακόμα δεν ξεκίνησε εκείνο το φιλόδοξο πρόγραμμα που καλεί εθελοντές να τον μετοικήσουν.

Μέχρι να πάνε αυτοί και να μας στέλνουν αναμνηστικές καρτ ποστάλ θα βολευόμαστε με γήινες εικόνες.

Χαμός, λέει, γίνεται με τις αιτήσεις ανθρώπων που τίποτα δεν τους κρατάει στη γη και θέλουν να πεθάνουν στον Άρη.

Κερασάκι κόκκινο κόκκινο, ίσως μια απόχρωση (εντάξει πολλές) πιο έντονη από τον πλανήτη, αλλά είχε και τούρτα από κάτω...κι αυτό το κάνει πιο σημαντικό!

Στον Άρη τέρμα οι τούρτες!

Παλικάρια, και όχι μόνο, σφάζονται, ποιο θα πρωτοπάει να γράψει ιστορία.

Με τι θα την γράψουν, δεν ξέρω, ούτε αυτοί ξέρουν, αλλά θέλουν να τη γράψουν.

Βέβαια αυτοί δε θα τη διαβάσουν ποτέ, αλλά δε φαίνεται να τους πολυνοιάζει.

Κοίτα τι κάνει ο άνθρωπος για να περάσει στην ιστορία έστω και σαν θύμα.

Μέχρι πλανήτη αλλάζει. Και ξεχνάει μια για πάντα πως είναι να κρέμονται τα φρούτα στα κλαδιά κάτω από έναν γαλάζιο ουρανό με τον ήλιο να παίζει κρυφτό στα φύλλα.

Τέρμα και οι ρομαντζάδες στο ολόγιομο φεγγάρι για τους πιο ρομαντικούς.

Με φόβο και τρόμο (Δείμο) θα περιφέρουν τον έρωτά τους στις Αρειανές νύχτες.

-Αγάπη μου βλέπεις το φόβο?

-Βλέπω και τον τρόμο!!

Και κάπως έτσι θα γεννηθεί ο πρώτος Αρειανός!

Ξέρουν πως δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ, πως δε θα ξαναδούν τους αγαπημένους τους (αν έχουν), κι όμως δεν κάνουν πίσω.  

Επιμένουν να κάνουν το ατέλειωτο ταξίδι που θα τους στείλει στο αύριο, μη σου πω και στο μεθαύριο!

Και κάπου εκεί περίεργες ιδέες μου μπαίνουν στο μυαλό.

Ναι, το ομολογώ. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να στείλουμε τους 300 όπως είναι, σετάκι, αλλά όταν το  ξανασκέφτηκα είδα πως αυτό δε θα είναι και τόσο καλό για τη διαγαλαξιακή εικόνα μας. 

Το ανέκδοτο του σύμπαντος θα γίνουμε και δε θα το άντεχα!

Και καλά να μην υπάρχουν εξωγήινοι. Αλλά αν υπάρχουν;

Πώς θα δουν μια τέτοια κίνηση;

Δεν είναι σα να ανοίγουμε το παράθυρο του αυτοκινήτου και να πετάμε έξω το πλαστικό από τον καφέ, τη σακούλα από τα πατατάκια και τη γόπα του τσιγάρου;

Κι όλα αυτά να τα τρώει στο παρμπρίζ το αυτοκίνητο που είναι πίσω μας, πριν σκορπιστούν εδώ κι εκεί να διακοσμήσουν το δρόμο και τη φύση, δηλώνοντας την καφρίλα μας.

Κάφροι του σύμπαντος εμείς δε θα γίνουμε!

Όμορφα και νοικοκυρεμένα θα αφήσουμε τους ειδικούς να διαλέξουν ανάμεσα σε όσους δήλωσαν συμμετοχή και πλήρωσαν κιόλας. Κι αν οι υπεύθυνοι του προγράμματος δεν πάρουν τα λεφτά να τα φάνε παγωτά στις Μπαχάμες, ίσως σε λίγα χρόνια να έχουμε ανταποκρίσεις από τον Άρη. 

Μεταξύ μας, πάλι καλά που το πρόγραμμα είναι ιδιωτικό και όχι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή ακόμα χειρότερα κρατικό, γιατί τελικά εμείς θα ψάχναμε παραλία στον Άρη να παίξουμε με τα κουβαδάκια μας.