Ο κακός μας ο καιρός!

Ζούμε σε περίεργους καιρούς.

Κακούς καιρούς!

Πλανάται πάνω μας εδώ και χρόνια ένα μαύρο σύννεφο που όσο κι αν παλεύουμε να το αγνοούμε, όσο κι αν βάφουμε ροζ, πράσινο, πορτοκαλί το δικό μας μικρόκοσμο αυτό είναι εκεί και είναι κατάμαυρο.

Και μπαίνει και μες στα σπίτια μας και μας επηρεάζει όσο κι αν το πολεμάμε.

Είχα σκεφτεί να μην ασχοληθώ καθόλου με την οικονομική κατάσταση, την πολιτική, τις εκλογές την «καλή» Ευρώπη και το ακόμα «καλύτερο» ΔΝΤ που «βοηθάει» τον κόσμο.

Ήθελα να γράψω  όταν η Λαγκάρντ έβγαλε όλη της την κακία και από τη απυρόβλητη θέση των πολλών και αφορολόγητων δολαρίων της (που τι σύμπτωση παίρνει από τον κόσμο που πεινάει) κούνησε το δάχτυλο στον  ελληνικό λαό και θεώρησε την τιμωρία του δίκαιη.

Όταν πέρασε τα όρια και δήλωσε ότι λυπάται περισσότερο από τα ελληνόπουλα τα παιδιά του Νίγηρα.

Τα παιδιά που δεν μπορούν να φάνε επειδή αυτοί και οι όμοιοι της τα καταδίκασαν.

Τα παιδιά που έχουν αληθινό πρόσωπο (σκελετωμένο από πείνα) αντίθετα από τις ευαισθησίες της Λαγκάρντ που είναι ψεύτικες!

Αλλά δεν έγραψα!

Ήθελα να γράψω όταν είδα τη διαφήμιση της Νέας Δημοκρατίας στην οποία  η Ελλάδα  δεν είναι πια στο ευρώ, κι ένα  παιδάκι  ρωτάει το δάσκαλό του επίμονα «γιατί κύριε;»

Ο δάσκαλος συμπεριφέρεται λες κι είναι υπεύθυνος ο ίδιος για το υποτιθέμενο γεγονός!

Πέρα από κακόγουστη και ηλίθια διαφήμιση τη θεωρώ και άκρως επικίνδυνη!

Γιατί μετατοπίζει ευθύνες.

Ακόμα κι αν αυτές προφανώς αφορούν αντίπαλο κόμμα που τάχα μελλοντικά θα μας βγάλει από το ευρώ.

Μας λέει δηλαδή πως ή αυτοί ή το χάος.

Ο δάσκαλος  πάντως αντί να κάθεται σα χαζός θα μπορούσε να απαντήσει και να κάνει το όνειρο της ΝΔ για κυβέρνηση εφιάλτη.

Θα μπορούσε να πει.

«Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις παιδί μου τα έφαγαν όλα, δανείστηκαν πολλά και τα ξανάφαγαν.

Και αφού δεν έμεινε τίποτα άλλο να φάνε, έμειναν μόνο τα χρέη και τα χρέη τα φόρτωσαν στον κόσμο κι ο κόσμος δεν είχε να πληρώσει γιατί δεν είχε δουλειές.»

Κι άλλα πολλά θα μπορούσε να πει, αλλά δεν είπε τίποτα ,γιατί το concept τον ήθελε ένοχο.

Και για το παρελθόν (τάχα τα έφαγε αυτός) και για το μέλλον (πως η ψήφος του κάποτε μας οδήγησε έξω από το ευρώ).

Ήθελα να γράψω, αλλά  δεν έγραψα ούτε για αυτό!

Ήθελα να γράψω για την απαράδεκτη στάση πολλών πολιτικών, για την αλαζονεία τους, την επικίνδυνη πολιτική τους και την κοροϊδία προς όλους μας, αλλά δεν έγραψα.

Δεν έγραψα πως  όλοι αυτοί απλά οδήγησαν την κοινωνία μας στο σημείο μηδέν και έκαναν με τη στάση τους να ανθίσει ένα επικίνδυνο φαινόμενο και να νομιμοποιηθεί!

Δεν έγραψα για το «εγέρθητω» , δεν έγραψα για τίποτα.

Αλλά σήμερα θα γράψω  γιατί με πνίγει που κάποιοι θεωρούν ότι το ξύλο και ο τραμπουκισμός είναι ο καινούριος κόσμος που ονειρεύονται για τα παιδιά τους.

Με πνίγει που κάποιοι θέλουν να ευτελίσουν όση δημοκρατία μας έμεινε την ίδια στιγμή που η δημοκρατία τους επιτρέπει να το κάνουν.

Γιατί λέει αυτό είναι δημοκρατία.

Με πνίγει που ο φόβος και η ανημποριά μπροστά στα ανεξέλεγκτα κρούσματα ληστειών, αναγκάζει ένα παιδί 23 χρόνων να αμυνθεί και να αφαιρέσει ζωή.

Με θλίβει γιατί ξέρω βαθιά μέσα μου πως αν αύριο μπουν στο δικό μου σπίτι και απειλήσουν τα παιδιά μου θα μπορούσα να κάνω το ίδιο, ή να το προσπαθήσω.

Με θλίβει που είμαστε πια τόσο ανήμποροι, τόσο θύματα.

Με θλίβει που γίναμε μαριονέτες και μας τραβούν τα σκοινιά όλοι αυτοί που θα έπρεπε να τα περάσουν γύρω από το λαιμό τους και να τα σφίξουν.

Θα μπορούσα να ανεβάσω βιντεάκια που δείχνουν  τα σχετικά.

Αλλά δε θα το κάνω.

Δε θα αναπαράγω τίποτα άλλο που να προκαλεί θλίψη, πόνο, οργή!

Το μόνο που θα κάνω είναι να ευχηθώ τουλάχιστον σε αυτές τις εκλογές οι Έλληνες να δώσουν μια ευκαιρία στην ελπίδα.

 Τη φωτογραφία την έχω ξαναβάλει.

Αλλά τη θεωρώ κατάλληλη για τα φαινόμενα που ζούμε.......

Επίσης τώρα τελευταία ακούω δηλώσεις διαφόρων επωνύμων (οι οποίοι είναι ασφαλείς φυσικά και δεν κινδυνεύουν να βιώσουν άσχημες καταστάσεις) ότι τάχα θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς που ζουν αυτή(!) την εποχή και βιώνουν τις όποιες αλλαγές(!) 

Αν τυχόν (λέμε τώρα!) διαβάσουν αυτό το ποστ, ας σεβαστούν λίγο τον κόσμο που υποφέρει (όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν είμαστε καθόλου ασφαλείς) και πριν μιλήσουν ξανά να βουτήξουν τη γλώσσα τους στη συνείδησή τους και να σεβαστούν τουλάχιστον τον κόσμο που δεν έχει να πάρει ούτε τα φάρμακά του!