Χριστουγεννιάτικα στολίδια με κορν φλάουρ και σόδα!

Πέρα από τη διάσημη αλατοζύμη με την οποία μπορούμε να φτιάξουμε εύκολα και σχετικά γρήγορα χριστουγεννιάτικα στολίδια υπάρχει άλλη μία συνταγή με υλικά που δεν κοστίζουν, γιατί τα έχουμε ήδη στην κουζίνα μας. 

Ε, εντάξει κάτι κόστισαν κι αυτά όταν τα αγοράσαμε, αλλά αυτή τη στιγμή δε θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη κι αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα.

Πασίγνωστη κι αυτή, όσο και η μεγάλη της αντίζηλος, παρασκευάζεται με μισή κούπα κορν φλάουρ, μία κούπα μαγειρική σόδα και τρία τέταρτα της κούπας νερό που τα βάζουμε στην κατσαρόλα σε μέτρια θερμοκρασία και τα .ανακατεύουμε με πείσμα! 

Σε λίγο το μείγμα μας θα ομογενοποιηθεί και στη συνέχεια θα σφίξει.

Δε φεύγουμε στιγμή από πάνω του και ανακατεύουμε συνεχώς.

Όταν σφίξει, αποσύρουμε από τη φωτιά, το βάζουμε σε ένα μπολ να κρυώσει, δεν αγγίζουμε εννοείται σε αυτή τη φάση γιατί καίει, και το σκεπάζουμε με μια υγρή πετσέτα για να μην ξεραθεί.

Το δικό μου καταξεράθηκε, γιατί το είχα φτιάξει πρωί, μετά έφυγα, εννοείται το ξέχασα τελείως και το ξαναθυμήθηκα το βράδυ που γύρισα σπίτι.

Να μην σας περιγράψω καλύτερα το χάλι του!

Δεν απελπίστηκα διόλου! Το αγνόησα επιδεικτικά και το άφησα έτσι όπως το βρήκα. Την άλλη μέρα όμως, το ξαναέβαλα στην κατσαρόλα, πρόσθεσα λίγο νερό και όλα πήραν το δρόμο που θα έπρεπε να έχουν πάρει από την αρχή, χωρίς απρόοπτα αυτή τη φορά, μια και φρόντισα να είμαι δίπλα στη ζύμη όταν κρύωσε και να αρχίσω να την παιδεύω κατευθείαν!

Η ζύμη βγήκε απαλή και εύπλαστη και δεν με δυσκόλεψε καθόλου όταν προσπάθησα να της δώσω τα σχήματα που ήθελα με τα κουπ πατ, αφού την άνοιξα πάνω σε αντικολλητικό χαρτί.

Όλα πήγαν καλά και αφού τα αράδιασα σε ένα ταψί, τα άφησα να στεγνώσουν φυσικά, μια κι αυτός είναι ο πλέον κατάλληλος τρόπος για τη ζύμη αυτή.

Η διαδικασία αυτή κράτησε περίπου δυο μέρες!

Όταν στέγνωσαν για τα καλά, άρχισα να τα διακοσμώ με ό, τι υλικά είχα στο σπίτι.

Μέχρι και ντεκουπάζ παραλίγο να κάνω η άσχετη, γιατί δεν το λες και ντεκουπάζ αυτό "το παραλίγο" που έκανα.

Και δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Να κάνω ντεκουπάζ δηλαδή. Αυτό που ήθελα ήταν να ντύσω τα στολίδια μου κι αυτό μάλλον το κατάφερα χωρίς να θρηνήσουμε πολλά θύματα.

Γιατί θύματα υπήρξαν, αφού η ζύμη αυτή βγαίνει πιο ντελικάτη και πιο ευαίσθητη από τη σκληρή αλατοζύμη και στην αρχή το ομολογώ, της φέρθηκα άγαρμπα.

Μετά τα βρήκαμε, κάθισε ήσυχη ήσυχη κι αυτή και αδιαμαρτύρητα με άφησε να της ρίξω μπόλικη χρυσόσκονη, να τη βάψω, γιατί ζωγραφική δεν το λες ακριβώς αυτό που της έκανα, να της κολλήσω τη χαρτοπετσέτα, που είπαμε, ούτε αυτό το λες ακριβώς ντεκουπάζ και γενικά, τα έκανα όλα απ' έξω έξω και στο περίπου, με όσα υλικά είχα στα χέρια μου. Όταν βγήκε από αυτά, απ΄τα χέρια μου δηλαδή, ήταν αγνώριστη, αλλά από όσο γνωρίζω μηνύσεις δε θα μου κάνει τελικά.

Της κρέμασα και κουδούνια, αναδιατυπώνω, γιατί κάπως ακούστηκε αυτό, έβαλα λοιπόν κουδουνάκια σε κάνα δυο στολίδια κότσαρα κι από ένα 2018 στο καθένα κι αυτά αναβαθμίστηκαν σε γούρια.

Τα υπόλοιπα παρέμειναν στολίδια!

Αν όμως συγκρίνουμε την ντελικάτη και κατάλευκη ομολογουμένως ζύμη από κορν φλάουρ και σόδα με την αλατοζύμη, ποια είναι εκείνη που θα κερδίσει στα σημεία;

Πάμε για ένα Crash Test!

Η αλατοζύμη είναι αρκετά δύσκολη στο πλάσιμο λόγω αλατιού.

Όταν όμως ετοιμαστεί, την κάνουμε εύκολα ό, τι θέλουμε.

Δεν βγαίνει τόσο λευκή όσο η ζύμη με το κορν φλάουρ, αλλά βγαίνει σίγουρα πιο ανθεκτική.

Μαζί της ξεμπερδεύεις πιο γρήγορα, γιατί την ψήνεις και είναι έτοιμη.

Η αλήθεια είναι πως αν υπάρχει υγρασία μπορεί να δείξει αλλοιωμένη όταν αποθηκεύεται για την επόμενη χρονιά, αλλά επανέρχεται.

Η ζύμη με το κορν φλάουρ δεν έχει δυσκολία στο να ετοιμαστεί, αρκεί να είσαι εκεί ψυχή τε και σώματι για να την κατευθύνεις με ψυχραιμία από το ένα στάδιο στο άλλο.

Σε έχει συνεχώς στο περίμενε!

Περίμενε να κρυώσει, περίμενε μετά κάνα δυο μέρες να στεγνώσει, περίμενε πως μπορεί "απάνω στο περίμενε" να την ξεχάσεις κιόλας, αν είσαι ανυπόμονος σε έχασε από φαν!

Γίνεται λευκή σαν χιόνι, εύπλαστη σαν πλαστελίνη, όμορφη σαν οπτασία, αλλά θέλει προσεκτικό χειρισμό, γιατί όλη αυτή η λευκότητα και η τόση ομορφιά διαθέτουν και μια άλφα ευαισθησία, που όμως χάνεται όσο περνούν οι μέρες και γίνεται κι αυτή ανθεκτική!

Στην αποθήκευση δεν την έχω τεστάρει ακόμα, γιατί πρώτη φορά τη φτιάχνω, αλλά ας υποθέσουμε ότι αντέχει.

Με όσα λοιπόν γνωρίζουμε και όσα υποθέτουμε, δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία. Η καθεμιά έχει τη χάρη της!

Εσείς τι λέτε;

Ποια είναι η καλύτερη;