Γέφυρες

Ονείρου σκιά

στα νερά του χειμάρρου

καθρεφτίζεται.

ή

Διαβάτη σκιά

στα νερά του χειμάρρου

καθρεφτίζονταν.

Πάνω από τον χείμαρρο Ερμίτσα στην Αιτωλοακαρνανία, κρέμεται μια γέφυρα φάντασμα. 

Ο ρόλος της από καιρό ξεχασμένος, μα στη σκιά της φωλιάζουν ακόμα οι ιστορίες όσων τη διέσχισαν.

Διασχίζοντας το χρόνο.

Στην Ισπανία ο ποταμός Tormes χωρίζει τη Σαλαμάνκα στα δυο, ενώ η Ρωμαϊκή γέφυρα ενώνει την καινούρια πόλη με τη μεσαιωνική. 

Κι από την Ισπανία, στην Ελλάδα ξανά. 

Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου. 

Το μεγάλο όραμα του Χαρίλαου Τρικούπη που έγινε πραγματικότητα το 2004.

Στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου μια πελάδα* απλώνει τη δική της γέφυρα.

*Πελάδες ονομάζονται τα ξύλινα καλύβια που κατασκευάζονται στη λιμνοθάλασσα και στηρίζονται σε πασσάλους.

Πουλιά πάνω σε καλώδια που διασταυρώνονται. Σίγουρα δεν είναι γέφυρες, μοιάζουν όμως να γεφυρώνουν.

Ένας κορμός δέντρου όμως, θα μπορούσε να είναι γέφυρα. 

Έτσι σκέφτηκα κι έστειλα τη φωτογραφία στο 1ο Δρώμενο Φωτογραφίζειν που διοργάνωσε η Μαρία Νικολάου από το "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά", με τον τίτλο: "Όταν η φύση γέφυρες απλώνει".

Ευχαριστώ πολύ τη Μαρία για τη φιλοξενία, αλλά και όσους ξεχώρισαν τη συμμετοχή μου.

Δεν άντεξα να μην κάνω μια αναδρομή σε κάποιες από τις γέφυρες που έχω φωτογραφίσει, με τη φωτογραφία της παλιάς γέφυρας της Ερμίτσας να πρωταγωνιστεί και να δίνει έμπνευση για χαϊκού, αφού την πρώτη φωτογραφία της την αγαπώ πολύ!