Παίζοντας κρυφτό με τη μελαγχολία των Χριστουγέννων (Φιλοξενία)

Παίζοντας κρυφτό με τη μελαγχολία των Χριστουγέννων

Κάθε που πλησιάζουν Χριστούγεννα 

νοσταλγία και μελαγχολία από το χέρι με πιάνουν

Προσπαθώ να γίνω ξανά παιδί 

μα τα χρόνια χάρη δεν μου κάνουν

Ονειρεμένα τι να σημαίνει συλλογίζομαι (!)

Ένα οικείο πλήθος γύρω από το τραπέζι,

χάχανα, φωνές και ζωηρές στιγμές

Έξω η πρώτη εμφάνιση χιονιού και χορός νιφάδων,

μέσα δώρα και μυρωδιές, ευθύνη όλα των μαμάδων

και η γάτα την κάλτσα στο τζάκι 

να παραμονεύει να περιεργαστεί

λες και γνωρίζει ότι κάτι κρυμμένο βρίσκεται εκεί

Ο φόβος γύρω μου τυλίγεται κάθε φορά 

αν θα έρθουν τα φετινά και χάρη δεν μου κάνουν 

να νιώσω πως για μένα υπάρχουν χέρια να με πιάνουν

το ονειρεμένο πλήθος αναζητώ σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα

μα να μην γίνουν όλα στάχτες σε μια νύχτα

Παίρνω την ευθύνη στα χέρια μου

και κόβω μαχαίρι όλες τις ανησυχίες 

και τις ατελέσφορές μου σκέψεις

το χειροκρότημα για την προσπάθεια απαραίτητο για να αναθαρέψεις

Ας πάρει ο χρόνος ο παλιός 

τους φόβους όλους με ένα μαγικό

Χτυπάω ξύλο άλλο κακό να μην μας βρει 

και το νέο έτος στα καλύτερα του να ντυθεί 

και να μας υποδεχθεί

Αξίζει η ελπίδα στην επιφάνεια να αναδυθεί.

Το υπέροχο αυτό ποίημα, ήταν η συμμετοχή της Κατερίνας Τσικουράκη, στο "Παίζοντας με τις λέξεις".

Κατερίνα μου ευχαριστώ πολύ, για όλα!