Μια τρελή αμυγδαλιά και ο κρυφός μου πόθος

Μια η τρελή αμυγδαλιά και μια τρελή εγώ μας κάνουν δυο τρελές.

Αυτή πήγε και φύτρωσε σε απρόσιτο σημείο, κι εγώ που καιρό τώρα έψαχνα μία, αποφάσισα να κάνω τα αδύνατα δυνατά για να την προσεγγίσω.

Από κάτω το χάος και πάνω ο ουρανός, στη μέση εμείς να κοιταζόμαστε.

"Σιγά μη με φτάσεις", να γελάει αυτή.

"Θα σε φτάσω και θα σε τινάξω κιόλας, να γεμίσω κι εγώ άνθη", πείσμωνα όλο και περισσότερο.

Με τα πολλά κάτι κατάφερα να κάνω, μα όχι σπουδαία πράγματα.

Μπορεί να μην την "ετίναξα την ανθισμένη αμυγδαλιά", αλλά  τουλάχιστον της έκλεψα λίγες πόζες.

Ο κρυφός μου πόθος όμως, είναι μια μανόλια!!

Σε έναν καλά περιφραγμένο κήπο, μπροστά ακριβώς στο σπίτι που προφυλάσσει ο φράχτης, ανθίζει κάθε χρόνο η ίδια η ομορφιά.

Κι ονειρεύομαι συνέχεια μια δική μου μανόλια να ορθώνει τα κλαδιά της ως το μπαλκόνι μου και να με καλημερίζει.

Ποιο δέντρο, ή λουλούδι θα θέλατε εσείς να έχετε, αλλά δεν καταφέρατε ακόμα να αποκτήσετε;

Το "Παίζοντας με τις λέξεις" περιμένει τις συμμετοχές σας μέχρι τις 20 Μαρτίου!

Εδώ θα μάθετε τα πάντα γι΄αυτό!

Κι εδώ θα βρείτε το Life Images!

Με την ανάρτηση αυτή συμμετέχω στο Link party Μαρτίου #3 στα blogs crazytourists mamadesekrisi