Στο ρυθμό της παπαρούνας (ολιγόλεκτα)

Πάνω σε αέρινα πέταλα διάφανα, 

μέσα από μίσχους λεπτούς

τα μυστήρια της ζωής τα άχραντα

ταξιδεύουν στους καιρούς.

Στο κόκκινο του πόθου, μα και του πόνου.

Στο χρώμα της αγάπης, σε απόχρωση ζωής.

Εκεί ξημέρωσες και νύχτωσες.

Εκεί αποκοιμήθηκες και σκεπάστηκες με το πράσινο της ελπίδας.

Το πιο τρυφερό, το πιο κόκκινο, το πιο βιαστικό πέταλο σου έκλεψε ο άνεμος.

Κι εσύ υποκρίνεσαι ακόμα πως το χάρισες σε εκείνο το χελιδόνι που έφτιαχνε τη φωλιά του.

Απόψε ονειρεύτηκα ένα λιβάδι κόκκινο γεμάτο.

Ένα ματωμένου φεγγάρι στάλαζε στον κόσμο

και η παπαρούνα κολυμπούσε στο χρώμα και το έκλεβε..

Σε ένα εφήμερο κόκκινο φυλάκισες αιώνια όνειρα.

Πώς να τα αντέξει;