Από τη δημιουργία αυτού του blog, μια πολύ αγαπημένη φωτογραφία μου έγινε σήμα κατατεθέν του.
Στην αρχή μάλιστα ήταν ολομόναχη.
Τώρα, (εδώ και χρόνια για να ακριβολογήσω), αποτελεί μέρος ενός κολάζ με άλλες αγαπημένες φωτογραφίες.
Απεικονίζει τμήμα από το νησάκι της Παναγιάς στην Πάργα με τη βραχονησίδα Σκορδά στο πλάι της και είναι τραβηγμένη από ψηλά, σε αντίθεση με τη φωτογραφία που ακολουθεί και που τράβηξα από την παραλία της πόλης το Κρυονέρι.
Κολυμπώντας από εκεί, μπορούμε εύκολα να φτάσουμε στο νησάκι στο οποίο υπάρχει κι ένα κάστρο που χτίστηκε από τους Γάλλους, για να ελέγχεται πλήρως ο όρμος, μια και από το μεγάλο κάστρο δεν υπήρχε συνολική εικόνα της περιοχής.
Βέβαια αυτός ο τρόπος επίσκεψης δεν ενδείκνυται, αν θέλετε να κάνετε και μια βόλτα στο νησί (εδώ που τα λέμε, χωρίς παπούτσια δε θα πάτε και πολύ μακριά) με τη φωτογραφική σας μηχανή !
Η αμέσως επόμενη και καλύτερη επιλογή είναι να πάτε με καΐκι!
Η Πάργα, η επονομαζόμενη και πριγκίπισσα του Ιονίου, είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη.
Από την πρώτη φορά που την αντίκρισα χώθηκε στην καρδιά μου και τακτοποιήθηκε εκεί αμφιθεατρικά, όπως ακριβώς είναι χτισμένη!
Στην πρώτη επίσκεψη ο επισκέπτης ξαφνιάζεται ευχάριστα με την απίστευτη γοητεία που αποπνέει η μικρή κωμόπολη και σε αντίθεση με το απόρθητο κάστρο που δεσπόζει στα δυτικά της, αφήνεται να τον πολιορκήσει και τέλος να τον κατακτήσει η αίσθηση πως βρίσκεται σε ένα ξεχωριστό μέρος.
Ένα μέρος που η ιστορία το έχει σημαδέψει πολλές φορές!
Τα χνάρια του χάνονται στους αρχαίους και ρωμαϊκούς χρόνους.
Η ελληνιστική πολίχνη Τορύνη ήταν χτισμένη στη θέση της σημερινής Πάργας.
Αργότερα αποτέλεσε κτήση των Νορμανδών που έχτισαν και το πρώτο φρούριο και στη συνέχεια πέρασε από τα χέρια των Βενετών, των Γάλλων, αλλά και των Άγγλων.
Οι τελευταίοι μάλιστα την πούλησαν στον Αλή Πασά που παρά τις λυσσασμένες του προσπάθειες να την κατακτήσει, δεν τα κατάφερνε, ώσπου έγινε αυτή η περίεργη αγοραπωλησία που μάλιστα είχε προκαλέσει, όπως λένε, παγκόσμια κατακραυγή!
Στους μεσαιωνικούς χρόνους πειρατές και ληστές λυμαίνονται την περιοχή και κάνουν διαρκώς επιθέσεις.
Οι Βενετοί οχυρώνουν την Πάργα που γίνεται οικονομικό κέντρο και αποκτά προνόμια.
Διατάζουν μάλιστα τη φύτευση ελαιώνα στην περιοχή και μέχρι και σήμερα συνεχίζεται η παραγωγή ελιάς, λαδιού, αλλά και σαπουνιών.
Στην Τουρκοκρατία, η Πάργα εφοδίαζε τους Σουλιώτες με τρόφιμα και πυρομαχικά κι εκείνοι στο κάστρο της έβρισκαν καταφύγιο, όταν έπρεπε προσωρινά να εγκαταλείπουν το Σούλι.
Εκεί κατέφυγαν κι όταν έπεσε το Σούλι.
Όταν όμως πέρασε στα χέρια του Αλή Πασά η περιοχή με την περίφημη αγοραπωλησία, όλοι μαζί, Σουλιώτες και Παργινοί ξεριζώνονται και καταφεύγουν στα Επτάνησα και κυρίως στην Κέρκυρα σαν πρόσφυγες.
Τρία πουλιά απ' την Πρέβεζα διαβήκανε στην Πάργα.
Το 'να κοιτάει την ξενιτιά, τ' άλλο τον Aϊ-Γιαννάκη,
το τρίτο το κατάμαυρο μοιριολογάει και λέει:
«Πάργα, Τουρκιά σε πλάκωσε, Τουρκιά σε τριγυρίζει.
Δεν έρχεται για πόλεμο, με προδοσιά σε παίρνει.
Βεζίρης δε σ' ενίκησε με τα πολλά τ' ασκέρια.
Έφευγαν Τούρκοι σα λαγοί το παργινό τουφέκι,
κι οι Λιάπηδες δεν ήθελαν να 'ρτουν να πολεμήσουν.
Είχες λεβέντες σα θεριά, γυναίκες αντρειωμένες,
πότρωγαν βόλια για ψωμί, μπαρούτι για προσφάγι.
Τ' άσπρα πουλήσαν το Χριστό, τ' άσπρα πουλούν και σένα.
Πάρτε, μανάδες, τα παιδιά, παπάδες, τους Αγίους.
Άστε, λεβέντες, τ' άρματα κι αφήστε το τουφέκι,
σκάψτε πλατιά, σκάψτε βαθιά όλα σας τα κιβούρια,
και τ' αντρειωμένα κόκαλα ξεθάψτε του γονιού σας.
Ν. Γ. Πολίτη, Εκλογαί από τα τραγούδια του ελληνικού λαού
πηγή: ebooks.edu.gr
Λέω όμως να πάμε μια βόλτα μέχρι το κάστρο.
Αν θέλετε, μπορούμε να κάνουμε στάση για έναν καφέ, ή ό, τι άλλο τραβά η όρεξή σας, λίγο πριν μπούμε μέσα...
...ή αμέσως μόλις περάσουμε την πύλη του, αφού υπάρχουν δυο εξαιρετικές επιλογές, η μία έξω και η άλλη μέσα στο κάστρο, για να ξεκουραστούμε, απολαμβάνοντας τη θέα από ψηλά.
Με το που μπαίνουμε στο κάστρο δεχόμαστε επίθεση!
Μην τρομάζετε...τα κανόνια είναι παροπλισμένα...
...ή σημαδεύουν σκιές του παρελθόντος.
Μόνο η γαλήνη και η ομορφιά βάζουν εμάς στο στόχαστρο!
Ας γυρίσουμε όμως λίγο πίσω για να περάσουμε την πύλη όπως αρμόζει στην περίσταση. Με την επίθεση της ευωδιάς των πεύκων, (ναι, γι΄αυτή την επίθεση σας έλεγα παραπάνω), που έρχεται να μας προϋπαντήσει από την είσοδο κιόλας!
Χωνόμαστε σε στοές και...
...κοντοστεκόμαστε κάθε λίγο να θαυμάσουμε από ψηλά την Πάργα, αφού σαν μάγισσα μας έχει γητέψει με άλυτα μάγια!
Όπου βρούμε άνοιγμα, ρίχνουμε κλεφτές ματιές.
Ποιος ξέρει πόσοι άνθρωποι έχουν κάνει το ίδιο στο διάβα των αιώνων!
Και με τι φόβο και αγωνία το έκαναν παλιότερα!
Ερειπωμένα κτίσματα...
...προσφέρουν ολοζώντανη θέα...
...και η θάλασσα μας γνέφει συνεχώς!
Προσοχή όμως!
Η επίσκεψη στο κάστρο γίνεται με δική μας ευθύνη και υπάρχουν ταμπέλες που μας προειδοποιούν!
Ακόμα και σημεία που φαντάζουν βατά, μπορεί να είναι επικίνδυνα.
Οι πέτρες γλιστράνε και τα μονοπάτια χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή.
Αν πάτε προετοιμασμένοι και με σωστά παπούτσια, μπορείτε να το γυρίσετε σχεδόν ολόκληρο, και είναι πραγματικά μεγάλο, αλλά και να απολαύσετε τη θέα κι από την άλλη πλευρά που βλέπει στην ξακουστή παραλία του Βάλτου.
Μεγάλη βόλτα κάναμε όμως και ίσως σας κούρασα λίγο....λέω να τη συνεχίσουμε μιαν άλλη φορά!
