Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Με κοριτσίστικη διάθεση!

Σήμερα ξύπνησα με ανάλαφρη διάθεση!
Τόσο ανάλαφρη που μόνο με μπαλόνι μπορώ να την παρομοιάσω.
Ένα μεγάλο ροζ μπαλόνι που όπως ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά, κάνει ένα ΜΠΑΜ! και σκάει, (πώς στην ευχή βρήκε αγκάθια στον ουρανό;) και γεμίζει τον κόσμο μουσική.
Σηκώνω τους ώμους, αφού τα μπαλόνια σκάνε, κι επιδίδομαι σε ένα σπορ που αντέχει στο χρόνο.
Κάνω τσιχλόφουσκες και σκορπάω παντού άρωμα φράουλας.
Και ξαναγίνομαι παιδί.


Μπα! δεν βολεύομαι εκεί...
Λέω να μεγαλώσω λίγο ακόμα και να γίνω κορίτσι.
Ένα κορίτσι που το μόνο που θέλει είναι να διασκεδάζει!


Γίνομαι όλο και πιο ροκ.
Βάζω τα δερμάτινα, κουρδίζω την κιθάρα και να, με βλέπω στη σκηνή του μυαλού να χοροπηδάω και να τραγουδάω, όπως ποτέ άλλοτε!


Αποθεώνομαι και ξεθεώνομαι ταυτόχρονα!
Ξαφνικά αισθάνομαι όλη μια φλόγα!


Δε θέλω να σας κάψω όμως.
Γι΄αυτό θα γίνω αυτό που στα αλήθεια είμαι και θα φύγω πετώντας.
Ελπίζω να μη συναντήσω κι εγώ σαν το μεγάλο ροζ μπαλόνι μου κανένα αγκάθι εκεί ψηλά!


Η κοριτσίστικη διάθεση ήρθε απρόσμενα!
Όπως απρόσμενα ήρθε και το μουσικό βραβείο από την Αγγελική από το http://skepseis.co.uk/που μου ζητούσε να της τραγουδήσω 5 αγαπημένα μου τραγούδια!
Τελικά αποφάσισα να σφυρίξω κλέφτικα, να κάνω πως δεν κατάλαβα τι ζητάει, να διασκεδάσω χορεύοντας και να κάνω τσιχλόφουσκες, πριν γίνω φλόγα και πετάξω!

Αγγελική μου σε ευχαριστώ πολύ!

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Οι φάροι μου

Περπατώ μέσα στη νύχτα.
Το σκοτάδι είναι πυκνό. Το φεγγάρι ακόμα δεν έχει αρχίζει να γεμίζει.
Μπροστά μου και γύρω μου δεκάδες πυγολαμπίδες, δεκάδες μικροί φάροι αναβοσβήνουν τα φώτα τους, μόνο για μένα.
Δεκάδες μικρά αστεράκια που κατέβηκαν από τον ουρανό και λάμπουν δίνοντας το δικό τους ρυθμό στα βήματά μου.
Συνεπαρμένη κοιτάζω γύρω μου. Θέλω να κλείσω καλά στη μνήμη μου τα φωτάκια των φάρων, τη λάμψη των αστεριών.
Σκέφτομαι τι κρίμα, που δεν έχω μαζί τη μηχανή μου, αλλά ξέρω πως η καημένη δεν θα κατάφερνε ποτέ να τραβήξει τους φάρους μου. Μόνο το σκοτάδι θα έβλεπε.
Συνεχίζω να προχωρώ. Και είναι από τις στιγμές που μου λείπει πολύ κάτι που δεν έχω, κάτι που δεν ξέρω καν, αν θα κατάφερνε να αποτυπώσει τη μαγεία. Μια καλή μηχανή!
Λίγα δευτερόλεπτα χρειάζομαι, που τα έχω. Που πάντα τα βρίσκω για ένα κλικ. 
Μια ανάσα κρατάει ένα κλικ και μπορεί και όχι τόσο πολύ!
Από εκείνη τη νύχτα, ξημέρωσαν πολλές μέρες.
Και η δική μου για να με ανταμείψει και να με παρηγορήσει, προσπαθώντας να αποδείξει την αξία της, κάνει αδιάκοπα κλικ στις μέρες μου. Ούτε μια ανάσα κι ένα κλικ και γίνεται εικόνα η στιγμή.

Day 11...mother
Day 12...ready (?)
Day 13...I spy
Day 14...Lines
Day 15...from where I walk
Day 16...create