Γαλαρία στη "γαλέρα"

Οι μέρες περνούν αφόρητα ζεστές και κουραστικές.

Ζούμε ένα περίεργο καλοκαίρι που βάλθηκε το άμυαλο να παίξει ανέμελα με τα νεύρα μας και τις αντοχές μας.

Κι όσο προσπαθεί αυτό να μας δημιουργήσει νευρώσεις ταχτοποιώντας μας με το ζόρι σε μια γαλέρα που δε θέλουμε να μπούμε, τόσο εμείς πιάνουμε γαλαρία σα να ετοιμαζόμαστε για σχολική εκδρομή και όχι για πνίξιμο και ονειρευόμαστε άλλα ταξίδια. 

Με κάθε μέσον.

Ακόμα και με σκαριά που τραβήχτηκαν στην ακτή.

Τι κι αν το σώμα είναι κουρασμένο από τον κάματο της μέρας και το μυαλό καρφωμένο στην επικαιρότητα;

Η ψυχή επιδιορθώνει τα κατεστραμμένα και βάζει πλώρη ελπίζοντας να ανταμώσει κάπου στα ανοιχτά και τον αλήτη το νου.

Ονειρεύομαι θάλασσες και με τη συνάδελφο στο διάλειμμα μιλάμε για έλατα, ψάχνοντας μέσα μας για δροσιά, αφού οι συνθήκες της εργασίας μας το απαγορεύουν.

Διψώντας φτάσαμε μέχρι το Πάντα Βρέχει!

Θυμάμαι νησιά και αφήνω τον Μπρίκι να μας ξεναγήσει στην Αστυπάλαια!

Ψάχνω εκείνο το φθινόπωρο στον παράδεισο.

Και αναζητώ για άλλη μια φορά ελεύθερο χρόνο!

Καλή σας μέρα!