Άβυσσος - Άρης Άλμπης (Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα)

Άβυσσος

Πλάσμα τού νου η άβυσσος.

Κι αν επιμένει το μυαλό

και σου τη στήνει εμπρός σου

και δε μπορείς ν’ απαλλαγείς,

Ψάξε,

υπάρχει κάπου μι’ αγκαλιά,

έστω μισή,

για να πιαστείς.

Κι αν δώσεις τη μισή κι εσύ,

Ψυχή εν τη ενώσει!

Και σαν ανθίσει η αγκαλιά

και βγάλει φύλλα και κλαδιά,

η άβυσσος θα λιώσει.

Άβυσσος ξανά.

Όταν ο ποιητής και φίλος Άρης Άλμπης με τους στίχους του συμπλήρωσε τη δική μου άβυσσο, σκέφτηκα αρχικά να προσθέσω εκεί το ποίημά του.

Όμως θα ήταν κρίμα να το κρύψω σε παλιά ανάρτηση.

Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω και είναι είναι τέτοια η χαρά που μου δίνει, που θέλω να τη μοιραστώ ατόφια.

Έτσι λοιπόν με το ποίημά του Άρη Άλμπη συμμετέχω στην ιδέα της Μαρίας Νι "Η στιγμή σου σ' ένα ποίημα" από το blog "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά"

Άρη σε ευχαριστώ πολύ!