Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Απόγευμα στο δέντρο (Το παιχνίδι της αγάπης)


Απόγευμα στο δέντρο

Ο κόσμος ξεμακραίνει
ωραία στιγμή μου ξένη
Βαθαίνουν τα πηγάδια
ζωή μου που 'σαι άδεια

Ο κόσμος ξεμακραίνει, είναι βράδυ
ωραία στιγμή μου ξένη, στάσου λίγο
Βαθαίνουν τα πηγάδια, το φεγγάρι
ζωή μου που 'σαι άδεια, γέλα λίγο αν μ’ αγαπάς

Ο κόσμος ξεμακραίνει, είναι βράδυ, μη μιλάς
ωραία στιγμή μου ξένη, στάσου λίγο αν μ’ αγαπάς
Βαθαίνουν τα πηγάδια, το φεγγάρι όταν κοιτάς
ζωή μου που 'σαι άδεια, γέλα λίγο αν μ’ αγαπάς

Ανθίζουνε τ’ αστέρια, όνειρό μου, 
όταν περνάς
δώσ' μου τα δυο σου χέρια 
και τον κόσμο αν μ’ αγαπάς



Ένας έρωτας, μια αγάπη που γεννιέται.
Ιερή η στιγμή που χάνεσαι σε δυο μάτια.
Γίνεται ιερότερη όταν στα δικά σου μάτια χάνεται κι ο άλλος.
Κι ακόμα πιο ιερή όταν σου δίνει και του δίνεις χέρια και κόσμο.
Όλα όσα έζησα είχαν ένα νόημα.
Ακόμα και η μεγαλύτερη προδοσία που ένιωσα, ήταν ταγμένη για να με ελευθερώσει, για να μου δείξει την πραγματική αγάπη.
Όχι πως δεν αγάπησα και τότε αληθινά.
Όχι πως δεν με αγάπησαν.
Μα να, η αγάπη όταν αξίζει δεν σε πονά ποτέ.
Δεν εξευτελίζεται και δεν ευτελίζει.
Κι όταν η προδοσία είναι διπλή από κάποιον που εκτός από άνθρωπό σου θεωρούσες και καλύτερο φίλο, τότε όλα μηδενίζονται.
Μα ας τα πάρω από την αρχή!

Λένε πως η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ.
Δε λένε όμως πως η αγάπη πεθαίνει και όχι από φυσιολογικά αίτια.
Αν πεθάνει από τη φθορά του χρόνου, τότε, και μόνο τότε, δεν ήταν ποτέ αγάπη.
Πώς μπορεί να φθείρει ο χρόνος το άφθαρτο της αγάπης;
Πεθαίνει όμως όταν τη σκοτώσουν.


Κι όταν η αγάπη σε προδώσει μέσα από το πιο αγαπημένο σου πρόσωπο της κρατάς μούτρα.
Θρηνείς τούτο το θάνατο καιρό.
Νιώθεις να χάνεσαι και θέλεις να πεθάνεις κι εσύ.
Να θαφτείς μαζί της.
Να τυλιχτείς στα αποκαΐδια της και να μείνεις εκεί να μη σε βλέπει κανείς.
Θέλεις να σκίσεις τις σάρκες σου και να βγάλεις την καρδιά σου να τη δώσεις βορά στα κοράκια.
Έτσι, γα να πάψει να πονά.

Μήνες και μήνες σέρνεσαι.
Προσποιείσαι.
Να μην καταλάβει κανείς τίποτα.
Δε θες τον οίκτο, δε θες να ακούσεις τίποτα.
Μόνο με τον εαυτό σου μιλάς κι εκείνος σε στήνει στον τοίχο αλύπητα.
Μέχρι που μια μέρα πέφτεις πάνω στον τοίχο που η ίδια ύψωσες γύρω σου κρατώντας φίλους και γνωστούς απέξω και καταλαβαίνεις.
Και ξυπνάς.
Και θυμώνεις.
Επιτέλους αντιδράς.
Παίρνεις τον εαυτό σου αγκαλιά και του εξηγείς να καταλάβει ο άμοιρος, που βιάστηκε να φορτωθεί πόνους κι ενοχές, πως ποτέ δεν είμαστε εμείς υπαίτιοι για τις πράξεις των άλλων.
Πως οι πράξεις των άλλων καθορίζουν μόνο εκείνους!
Πως ποτέ, μα ποτέ δεν άξιζε τέτοια απάτη.
Πως κανείς δεν αξίζει την υποκρισία και το ψέμα, πόσο μάλλον αυτός που ποτέ δεν τα πρόσφερε δώρο σε κανέναν.
Πως κάποιοι απλά δεν είναι ανθρώπινα όντα.
Πως δεν μπορούν να αγαπήσουν.
Έρχονται από τα σκοτάδια, λούζονται στο φως, μα η φύση τους δεν αντέχει τόσο φως τελικά και αργά ή γρήγορα τρέχουν να κρυφτούν πάλι στα λαγούμια τους και να κάνουν παρέα με τα άλλα τρωκτικά.

Τι κι αν πέρασαν χρόνια ευτυχίας, αφού το τέλος ήταν σκέτη δυστυχία;
Μηδένα προ του τέλους μακάριζε δε λένε; Ε, το τέλος ήρθε και τα πήρε και σήκωσε όλα!

Κι όμως, τόσες εξηγήσεις μετά κι εσύ πενθείς ακόμα.
Η άρνηση, ο πόνος, ο θυμός ένα κουβάρι γίνονται κι εσύ προσπαθείς να το ξεμπλέξεις.
Κι όσο ξεμπλέκεις, τόσο αυτό μπλέκεται και ματώνεις τα δάχτυλά σου, προσπαθώντας να κλείσεις τις πληγές.


Βλέπεις, παίρνει πολύ καιρό να περάσει η πισώπλατη μαχαιριά.
Και πώς να περάσει όταν εσύ σέρνεσαι με το μαχαίρι σημαδεμένη, για πάντα νομίζεις.
Όταν προσπαθείς να το τραβήξεις, ο πόνος δυναμώνει πάλι και θρηνείς όσα νόμιζες πως άξιζαν.
Όσα ο άλλος πούλησε  ερήμην σου στις πιο φτηνές και ανάξιες αγορές.
Μα ο θυμός που σιγόκαιγε δίπλα σου, όλο και φουντώνει.

Παύεις να σκέφτεσαι τα ωραία.
Επικεντρώνεσαι στα τελευταία.
Η τελευταία κουβέντα, η τελευταία κακία, το τελευταίο βλέμμα, ο τελευταίος που αποδείχτηκε τελικά ο "πρώτος" σου, έρχονται σαν κύματα και σβήνουν όσα όμορφα είχες μέσα σου.
Μένουν τα τελευταία του.
Και ξέρεις πως με αυτόν τον άνθρωπο που μόλις γνώρισες κι ας νόμιζες πως ήξερες καλά (τρομάρα σου), δε σε δένει τίποτα.
Ποτέ δεν αγάπησες εσύ ένα ανθρωπάκι.
Έναν προδότη!
Η δική σου αγάπη, αυτός που είχες ψηλά, εκείνος που (τι μεγαλύτερη ακόμα προδοσία) σου ψιθύριζε γλυκόλογα, την ίδια στιγμή που σε πουλούσε, δεν υπήρχε πια.
Είχε πέσει τόσο χαμηλά που δε φαίνονταν καν.
Ετούτος ο καινούριος του εαυτός, σου είναι άγνωστος.
Κι ούτε θέλεις να τον γνωρίσεις.
Έτσι απλά παύεις να θρηνείς για έναν άγνωστο που ήξερες.
Κι ο καιρός περνάει.

Και ο χρόνος αναπόφευκτα, βάζει κάποια στιγμή τέλος σε τούτη την παρωδία που σε έσυραν χωρίς τη θέλησή σου.
Η ταφόπλακα σείει τη γη ολόκληρη και σε ταρακουνάει, καθώς σκεπάζει τον πιο νεκρό έρωτα, την πιο πεθαμένη σου αγάπη!
Ανοίγεις τα δάχτυλα κι αφήνεις να γλιστρήσουν ανάμεσά τους όλα τα άσχημα, όλα τα καλά, όλα "τα μαζί" κι όλα τα "για πάντα".
Τα στέλνεις στην κόλαση να σαπίσουν.
Αν τα αφήσεις να σέρνονται γύρω σου σαν ερπετά τελείωσες.
Αν τα αφήσεις να μολύνουν την ψυχή σου, τότε την έχασες!

Και αρχίζεις πάλι να ζεις.
Μαθαίνεις από την αρχή, να ανασαίνεις ξανά χωρίς εκείνο το βάρος που σε πλάκωνε.
Ανοίγεις δειλά δειλά τα μάτια στη ζωή και ξεδιπλώνεις τις φτερούγες σου.
Τις δοκιμάζεις, τις ζυγιάζεις στον αέρα που άρχισε ούρια να φυσά.
Κοίτα να δεις που δεν είχαν σπάσει τελικά, όπως έδειχναν.



Και η ζωή, α, η ζωή το νιώθει πως σου χρωστάει. 
Και για να βγάλει το χρέος της σε ευλογεί ένα απόγευμα.
Σε ευλογεί με δυο μάτια. 
Με ένα χαμόγελο.
Κι ένα τραγούδι καρφώνεται στο μυαλό σου.
Και σιγά σιγά, μέρα τη μέρα, παύει η στιγμή να είναι ξένη και γίνεται δική σου, ολόδική σου!
Είναι η ώρα που εσύ περνάς μέσα από μια αγκαλιά στον παράδεισο!
Κι αυτό το τραγούδι είναι ο ύμνος που ακούγεται γύρω σου!
Ακούς ακόμα και τους πιο μικρούς ψιθύρους.

Τι είπατε;
Δεν πεθαίνει η αγάπη;
Μα πεθαίνει σας λέω, γιατί αλλιώς δεν αφήνει την καινούρια, να γεννηθεί.
Κι αν δεν πεθάνει η κόλαση που άλλος έφτιαξε για σένα, πώς θα ευχαριστηθείς τον παράδεισο;
Πώς θα ελευθερωθείς;
Το φάντασμα της αγάπης του χθες δεν αφήνει να γεννηθεί τίποτα άλλο.
Κι αν γεννηθεί, το πνίγει.
Το συγκρίνει, το υποβιβάζει, όχι γιατί είναι τάχα καλύτερο το παλιό, μα γιατί δεν πρέπουν συγκρίσεις στο νέο -συγκρίσεις συνήθως, κάνουν μόνο αυτοί που πρόδωσαν και είναι μια νίκη να νικάς τα ανάξια, δε λέω, αλλά χωρίς σημασία έτσι κι αλλιώς-!
Στην αγάπη λοιπόν, δεν ταιριάζουν οι συμβάσεις και οι μεσοβέζικες καταστάσεις.
Πρέπει να ξορκίζεται το παλιό!
Να ξεφεύγεις από το κακό!
Πρέπει να αερίζεται καλά η καρδιά, να φωτίζεται κάθε της σκιά πριν ανοίξει ξανά σα σάλα ολόφωτη να υποδεχτεί αυτό που της πρέπει!
Να γίνεται άγραφο χαρτί που θα γραφτούν τα ωραία.
Γιατί μόνο έτσι αξίζει να δοθείς και μόνο έτσι αξίζει το δόσιμο.
Χωρίς κατάλοιπα από αγάπες παλιές, χωρίς φαντάσματα!
Βλέπετε η αγάπη ξαναγεννιέται μόνο όταν έχει πεθάνει!

Η ερωτική αγάπη σε ένα δικό μου "ψυχογράφημα", μα πολύ δικό μου όμως, (πώς έλεγε εκείνο το παλιό σλόγκαν, πρώτα ζούμε μετά γράφουμε; Ε, έτσι) για "Το παιχνίδι της Αγάπης" που εμπνεύστηκε η Κική από το blog ΕΚΦΡΑΣΟΥ

Το δώρο μου για όσους τώρα προδόθηκαν, είναι το τραγούδι μπόνους που ακολουθεί.
Να το ακούν και να θυμώνουν, αντί να σέρνονται.
Αναπόφευκτο και το σύρσιμο, αλλά κι ο θυμός αναγκαίος.
Μην ακούτε τραγούδια τύπου "γύρνα κοντά μου κι εγώ θα κάνω ό, τι θες" (δεν ξέρω καν αν υπάρχει τέτοιο τραγούδι, αλλά νομίζω πιάσατε το υπονοούμενο).
Άλλωστε όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, θα δείτε καθαρά πως δεν τον θέλετε τον προδότη πίσω ούτε με σφαίρες!
Ακολουθεί το δώρο μου σε μια διασκευή που πολύ μου άρεσε.
Απλώστε τα χέρια να πάρετε εκείνα τα κλωνάρια λησμονιάς.
Οι ίδιοι οι άγγελοι τα μοιράζουν!
Κι ένα σιχτίρισμα, ποτέ δεν έβλαψε, εδώ που τα λέμε!

Η ζωή θα σας κάνει άλλο δώρο.
Εκείνο που πραγματικά σας αξίζει.



Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς

κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις

δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς

59 σχόλια:

  1. :)))
    Χαμογελώ γιατί ξέρεις πώς έχω μια τελείως διαφορετική στάση στο θέμα.
    Όσο κι αν πληγώθηκα προτιμώ να κρατώ μόνο τα καλά . Ίσως γιατί έτσι είμαι ως άνθρωπος!
    Ακόμα κι από ανθρώπους που με πλήγωσαν πολύ, το να τα αφήνω πίσω μου με κάνει να νιώθω πιο όμορφα. Πιο γαλήνια.
    Αγάπησα ξανά μετά από τη μεγαλύτερη σχέση της ζωής μου. Δεν τα είχα καθόλου συγχυσμένα μέσα μου. Μπορείς να κρατάς μόνο το καλό, το υγιές κομμάτι. Από την άλλη ίσως να μην προδόθηκα τόσο , ίσως να μην πόνεσα ανεπανόρθωτα. Πάντως εγώ προσωπικά δεν νιώθω καμία ανάγκη να ακυρώσω το παρελθόν μου. Καμία εμμονή. Γαλήνη της ψυχής το ονομάζω...
    Και ευλογία για όσα είχα ζήσει τότε!
    Και φυσικά προχωρώ γιατί η ζωή είναι μόνο μπροστά :)))
    Φιλάκια πολλά Μαρία μου!
    Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι να έχουμε!

    (το δεύτερο κομμάτι τα σπάει! φοβερή εκτέλεση!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που θέλω να πω εγώ Αριστέα μου είναι ότι αλίμονο αν η καινούρια αγάπη δεν καταφέρει να επισκιάσει τα καλά της παλιάς!
      Αλίμονο αν δεν την ξεπεράσει!
      Αλίμονο αν της είναι γραφτό να είναι δεύτερη...!!
      Λοβοτομή δεν κάνει κανένας!
      Ελπίζω να καταλαβαίνεις τώρα τι εννοώ!
      Χαίρομαι που σου άρεσε το κομμάτι!
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  2. "Μη κοιτάς ποτέ πίσω. Το μόνο που θα βρεις είναι ό,τι άφησες, ή ό,τι σ' άφησε να φύγεις."

    ~ Στέφανος Λίβος

    Καλό μήνα Μαράκι μου γλυκό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι αν κοιτάς πίσω δεν πας ποτέ μπροστά!
      Να είσαι καλά Μαράκι μου!
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  3. Καλό μήνα να χεις Μαρία μου! Ευχάριστο όσο γίνεται και δημιουργικό!! Μαί σου! Και χθες συμφώνησα και σήμερα συμφωνώ με την ανάρτηση!! Ξέρω να διαβάζω πίσω από τις λέξεις , χωρίς πολλές πολλές εξηγήσεις!! Δεν σημαίνει ότι ακυρώνεις τον εαυτό σου ή τις επιλογές σου αν άλλοι πράξαν εις βάρος σου και συ τους απορρίψεις.. Αν είναι δυνατόν.. Κάθε άνθρωπος προχωρά και πορεύεται με ότι εκείνος επιθυμεί να δέχεται ή να απορρίπτει.
    Για τον καθένα τελικά είναι και κάτι άλλο η αγάπη. Είναι ασφάλεια, λεφτά, κόλλημα, ουσία, ανάγκη και 1000 μύρια.. Αν τα βρίσκουν μεταξύ τους, who cares; Αν όχι , τα λέγαμε!!
    Δεν μπαίνω στο τρυπάκι της ροζ φούσκας ούτε των στεγανών.. Εδώ η κόλαση εδώ κι ο παράδεισος!!
    Φιλάκια ολόγλυκα κι οι αγάπες όπως του ταιριάζουν καθενός!!! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαριλένα μου...καλό μήνα και δημιουργικό και σε σένα εύχομαι!
      Το να απορρίπτεις από τη ζωή σου όσους απέδειξαν πως δεν αξίζουν είναι το σοφότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις....αν θες να είσαι καλά!!
      Δεν θα μπορούσα να πορευτώ με μια σχέση που μολύνθηκε και κακοφόρμισε...μερικά πράγματα δε συγχωρούνται, για να συγχωρέσεις πρέπει να κατανοήσεις και να καταλάβεις και υπάρχουν πράξεις που δεν κατανοώ με τίποτα..ειδικά όταν είναι αψυχολόγητες!!
      Εδώ η κόλαση και ο παράδεισος, αλλά αν ο παράδεισος γίνει κόλαση, με τίποτα δεν ξαναγίνεται παράδεισος....και δεν το λέω μόνο από την προσωπική μου εμπειρία!
      Να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Πολύ όμορφη δημοσίευση βασισμένη σε λογική αλληλουχία.Θα μπορούσα να πω πολλά.
    Στον κόσμο μας πάντα θα υπάρχει αυτή η αιώνια διαμάχη χαμένων και κερδισμένων, θυμάτων και θυτών, παραδείσων και κολάσεων!Κατά βάθος ας αναρωτηθούμε αν είμαστε σίγουροι για την αγάπη κι αν τη γνωρίζουμε ή απλά συμβιβαζόμαστε μαζί της.Μήπως αυτό που βλέπουμε και ζούμε τελικά είναι οφθαλμαπάτη;Γιατί και μια μεγάλη σφιχτή αγκαλιά, είναι αρκετή για να μας σκάσει!Η ζωή όμως συνεχίζεται κι όσοι ξέρουν ν’ αγαπάνε, δεν τους φοβάμαι… παίρνουν δύναμη απ’ την αγάπη για να σηκωθούν και να προχωρήσουν.Οι λιγόψυχοι που ζουν επικίνδυνα πρέπει ν’ ανησυχούν!:-)
    Μ’ έπιασε πάλι αυτή η πολυλογία μου και φεύγω αμέσως!:-)
    Να ‘σαι πάντα καλά και χαρούμενο μήνα να περάσεις!!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!
      Καλό μήνα και σε σένα!
      Δεν ξέρω αν είναι διαμάχη, αλλά αν είναι, έχω την εντύπωση πως σε αυτή την περίπτωση ο χαμένος (το θύμα, δηλαδή) τα παίρνει όλα...χαχα!!
      Κι εδώ που τα λέμε, τα δικαιούται κιόλας!
      Ποτέ δεν θα μπορούσα να συμβιβαστώ!
      Τον είχα αγαπήσει όσο τίποτα....και κατάφερε και μηδένισε όλα τα συναισθήματα σε λίγο καιρό...αυτό κι αν είναι κατόρθωμα όμως!!
      Όχι χωρίς κόστος...έζησα κυριολεκτικά έναν θάνατο!.
      Οι λιγόψυχοι είναι καμένοι από χέρι.....αλλά who cares!!
      Κι εσύ να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Όμορφα αυτά που μοιράστηκες μαζί μας!

    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία μου καλό μήνα! Είχα την τύχη να μη προδοθώ μια και γνωρισα το σύζυγό μου νωρίς αλλά έχω την εντύπωση οτι αφού θα έφευγε ο πρώτος καιρός της οργής και της πίκρας θα προτιμούσα να μη σέρνω πίσω μου βάρος τα αρνητικά συναισθήματα... Νομίζω οτι είναι καλύτερη τιμωρία το να τον συγχωρέσεις... Τότε κουβαλούν αυτοί όλο το βάρος της πράξης τους... Αλλά πάλι , αν βίωνα την προδοσία σε αυτό το βαθμό μπορεί να είχα άλλη γνωμη...
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν πιστεύω πως όλα συγχωρούνται...όταν τα συγχωρείς όλα γίνεσαι από μόνος σου θύμα!
      Όσο για τα αρνητικά συναισθήματα, ένα θα πω για να καταλάβεις...τη γαλήνη τη χάνει μόνο αυτός που κάνει τα αίσχη...
      Η δική μου γαλήνη είναι δεδομένη!...
      Σου εύχομαι να είστε πάντα ευτυχισμένοι!
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  7. Μαράκι θίγεις ένα θέμα που δεν το έχω βιώσει κι έτσι η γνώμη μου δεν μετράει. Καλές οι θεωρίες, αλλά μόνο από την πρακτική βγαίνουν ασφαλή συμπεράσματα.
    Σέβομαι απόλυτα αυτά που καταθέτεις, αντιλαμβάνομαι τις αλήθειες και την πρακτική του θέματος και νομίζω πως το να απαγκιστρώνεσαι οριστικά από κάτι που σε πλήγωσε, είναι λυτρωτικό.
    Βήμα-βήμα και γραμμή-γραμμή, εισέπραξα τα συναισθήματά σου.
    Πολύ παραστατική η γραφή σου.
    Καλό μήνα να έχεις, εύχομαι ολόψυχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς Μαρία μου....λυτρωτικό, όσο τίποτα!
      Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  8. Εκφραστικότατο το, με μακρινή ανακούφιση γραμμένο, κείμενό σου, Μαρία. Διαβάζεται με διαρκές ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Βαριά εμπειρία η προδοσία.
    «Ακόμα και η μεγαλύτερη προδοσία που ένιωσα, ήταν ταγμένη για να με ελευθερώσει, για να μου δείξει την πραγματική αγάπη». Σοφή διαπίστωση.
    Σου στέλνω την πρώτη στροφή από την ανάρτησή μου «Μία κουβέντα»:
    Μία κουβέντα σου έφτασε σήμερα
    δώδεκα χρόνια στην άκρη να βάλει,
    ένας παράδεισος έγινε χίμαιρα,
    δώδεκα χρόνια μας πήγαν χαλάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με μακρινή ανακούφιση γραμμένο...έτσι ακριβώς!!
      Πάρα πολύ βαριά εμπειρία, ειδικά όταν δεν σε προετοιμάζει τίποτα...όταν όλα δείχνουν πιο τέλεια κι από τέλεια....τότε πέφτεις απότομα κι αν δεν σακατευτείς, ξανασηκώνεσαι πιο δυνατός από ποτέ!
      Οι στίχοι σου επιβεβαιώνουν πως αυτό που περιγράφω μπορεί να γίνει...μπορεί ο παράδεισος να γίνει χίμαιρα!
      Καλό μήνα και σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  9. Πολύ όμορφο τό κείμενό σου Μαρία μου!!Κοιτάμαι πάντα μπροστά,αφήνοντας πίσω μας όσα μάς πλήγωσαν!Δέν έχω ζήσει τέτοιες εμπειρίες,είμαι μαζί μέ τόν άντρα μου πολλά χρόνια,μάς ενώνουν τά παιδιά μας καί τά εγγόνια μας!Καλό μήνα καί καλό καλοκαιράκι!!Πολλά φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι Dimi μου...μόνο μπροστά!
      Σου εύχομαι να είστε πάντα ευτυχισμένοι και να χαίρεστε τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας!
      Καλό μήνα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Τα τραγούδια σου τα λατρεύω!!! Έχω να σου πω, ότι οι λέξεις σου μία προς μία, θα μπορούσαν να είναι δικές μου! Προς θεού, όχι ως προς την διατύπωση των σκέψεων, εσύ γράφεις σαφώς καλύτερα :)) Με κάλυψες απόλυτα, με το (δικό σου) ψυχογράφημα της ερωτικής αγάπης!!! Καλό μήνα Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που λατρεύεις τα τραγούδια, αλλά δε χαίρομαι που θα μπορούσαν να είναι δικές σου οι λέξεις, εκτός αν θεωρητικά και μόνο σε κάλυψα!!...και όχι δεν γράφω καθόλου καλύτερα!!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Καλό μήνα και σε σένα...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  11. Μαρακι με συγκινησε η καταθεση ψυχης που μοιραστηκες σημερα μαζι μας! Ευχαριστω! Φιλια!Καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ευχαριστώ...να είσαι καλά και να έχεις έναν όμορφο μήνα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  12. Καλό μήνα, όμορφο και γλυκό ,καλό καλοκαίρι να έχεις με υγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!
      Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι και σε σένα εύχομαι!

      Διαγραφή
  13. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη Μαρία μου. Πάνω σε απωθημένα δεν χτίζονται νέα θεμέλια. Θέλουν "γκρέμισμα" τα προηγούμενα, χωρίς αμφιβολία, εννοώντας πως δεν πρέπει να έχει μείνει καμμία "σκιά" Πολλά γλυκά φιλιά και καλό μήνα Μαράκι :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τίποτα δε χτίζονται...κι αν κάνουν πως χτίζονται, γκρεμίζονται αμέσως...
      Άσε που δε φταίει και τίποτα ο άλλος να σέρνεις μαζί σου σκιές και να τις αφήνεις να αιωρούνται....
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!!

      Διαγραφή
  14. Καλό σου μήνα Μαρία μου !!! Διάβασα λέξη προς λέξη το κείμενό σου , παραστατικό και αληθινό . Στα αποκαίδια της προδοσίας ποτέ δεν μπορείς να ακουμπήσεις τη νέα αγάπη !!!
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, πρέπει να καθαριστεί καλά το τοπίο...
      Να ξανασηκωθείς στα πόδια σου και να αποτάξεις το σατανά...χαχα!
      Σε ευχαριστώ πολύ...καλό μήνα και σε σένα!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  15. Σε διάβαζα και άκουγα αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=RBumgq5yVrA
    και μετά έκλαψα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν έκλαψα ούτε όταν το έγραφα κι έκανα εσένα να κλάψεις?
      Το τραγούδι θα φταίει...χαχα!...το ερμηνεύει και τέλεια!!
      (Αυτό που έγραψε ο Άρης παραπάνω είναι τόσο αληθινό...με μακρινή ανακούφιση το έγραψα...ό, τι δάκρυα ήταν να χυθούν, χύθηκαν τότε, μετά "η υπόθεση", έκλεισε)

      Διαγραφή
  16. Θέλει πολλή δουλειά με ειδικό ή χωρίς όταν όμως γυρίσει η σελίδα
    η καινούρια ιστορία πρέπει να αρχίσει να γράφεται με μεγαλοπρέπεια.
    Με στολισμένα κεφαλαία γράμματα η επικεφαλίδα,
    με καλογραμμένα γράμματα και ζωγραφιές που τίποτα δεν έχουν κοινό
    με την προηγούμενη σελίδα.
    Εύχομαι στο ξεφύλισμα του βιβλίου ζωή, να είναι η πιο λαμπρή σελίδα για σένα γραμμένη σύμφωνα με τις δικές σου προσδοκίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς Φλώρα μου...και χρόνο παίρνει και δουλειά θέλει, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
      Πρέπει να ξεπερνιέται και να τακτοποιείται!!
      Χαίρομαι που καταλαβαίνεις...και σε ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου!
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  17. Όλα πεθαίνουν από μόνα τους κάποια στιγμή, αλλά νομίζω ότι για τον θάνατο της αγάπης είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι εμείς.
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα πεθαίνουν, αλλά η αγάπη σκοτώνεται κιόλας...μπορείς ίσως να κάνεις πως την ανασταίνεις, αυτή τη σκοτωμένη, αλλά τι να το κάνεις το ζόμπι που μένει στο τέλος?
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  18. εδώ δεν χωράει συμφωνώ ή δεν συμφωνώ. πως και με τι δικαίωμα να κρίνω ότι βίωσες; ότι σου άνοιξε πληγές βαθιές που ευτυχώς δεν κακοφόρμισαν; ότι δύναμη σου έδωσε να προσπεράσεις κάθε ρωγμή επώδυνη και ν' ακολουθήσεις τον δρόμο προς την νέα ευπρόσδεκτη αγάπη που ήρθε στην καρδιά σου;
    μονάχα θα πω Μαράκι μου, πως η αγάπη ποτέ δεν πληγώνει. οι άνθρωποι είναι αυτοί που την ξεφτιλίζουν και την πληγώνουν θανάσιμα...
    καλή σου μέρα, όμορφο μήνα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βίκυ μου δε διαφωνώ καθόλου με τη διευκρίνηση, οι άνθρωποι την πληγώνουν και την ξεφτιλίζουν την αγάπη, απλά στο όνομα της αγάπης προσωποποίησα κατά κάποιο τρόπο την κατάσταση (ή κάπως έτσι, φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι εννοώ)..
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  19. Μαρία μου καλημέρα!
    Μια άλλη προσέγγιση της αγάπης για οσους προδωσαν και προδωθηκαν!
    Ενοιωσα πως διαβαζα τη ψυχη σου!
    Σα να μου την απλωσες στο τραπεζι και να μου ειπες να εδω ειμαι, αυτη ειμαι ανοιξε τα στραβα σου, διαβασε και ζησε.
    Ηταν σα να εβλεπα τον κυκλο της αγαπης.
    Πραγματικα ο τροπος που δομησες την αναρτηση σου με εκανε να δω εναν κυκλο. Την αρχη, την καμπυλη και την συνδεση του στο τελος.
    Με το χερι στη καρδια απο τις ωραιοτερες αναρτησεις που διαβασα ποτε. Οχι στο παιχνιδι, γενικως μιλαω. Μου αρεσε παρα πολυ!
    Ευχαριστω που συμμετειχες και εσυ με τον ξεχωριστο σου τροπο στο παιχνιδι αυτο!
    Φιλακια πολλα! Καλη εβδομαδα να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Κική μου...με έκανες και γέλασα..άκου "άνοιξε τα στραβά σου"...χαχα!
      Απλά ελπίζω ο κύκλος της καινούριας αγάπης (εντάξει καινούρια καινούρια δεν τη λες, τα μετράει τα χρονάκια της) δε θα έχει καμιά σχέση με τον κύκλο της παλιάς!
      Να είσαι καλά!
      Να έχεις έναν όμορφο μήνα...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  20. Η ζωή είναι ετσι φτιαγμένη παντα να κοιταμε μπροστα,θελουμε δε θελουμε ,μπορουμε δεν μπορουμε,ομορφη η αναρτηση σου,στην πρωτη φωτο πως λεγεται το δενδρο? εχει ενα στα 50 μετρα απο το σπιτι μου και παντα απορουσα για το ονομα του ,ειναι ολανθιστο τωρα και ειναι πανεμορφο,καλο μηνα ,φιλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο δίκιο έχεις..έτσι είναι...με το καλό ή με το άγριο μας αναγκάζει να προχωράμε και να κοιτάμε μπροστά!
      Το δέντρο ρώτησα αυτόν που το έχει και μου είπε πως λέγεται Μάης, επειδή λέει ανθίζει τον Μάη...
      Και πανέμορφο είναι και μοσχοβολάει... μου θυμίζει τη μυρωδιά της πασχαλιάς!!
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  21. Μαρία μου καλό μήνα.
    Χαίρομαι που κατάφερες να βγεις από όλο αυτό και συμφωνώ ότι για να ξεκινήσεις κάτι καινούργιο πρέπει να σβήσεις τα παλιά.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Ελένη μου!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Κι εσύ να είσαι καλά και να έχεις έναν όμορφο μήνα!

      Διαγραφή
  22. Από τα χειρότερά μου η προδοσία, σε όλων των ειδών τις σχέσεις... Συμφωνώ κι επαυξάνω. Θάβουμε πρώτα το(ν) παλιό, για να μπει στη θέση του κάτι καινούργιο. Η καρδιά πρέπει να προχωρά μπροστά, για να εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο, πιο ώριμο και πιο δυνατό.
    https://www.youtube.com/watch?v=p4-V3fx6N18 (ψιλοταιριάζει!)
    Πολλά φιλιά Μαρία μου! Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για το τραγούδι!
      Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την προδοσία δεν το συζητώ!
      Και μεταξύ μας, ασυγχώρητο από όλους, ακόμα κι αν κάνουν πως συγχώρεσαν!
      Αν δεν θάψουμε και δεν πενθήσουμε το παλιό, καινούριο δεν έρχεται...κι αν έρθει, δε στεριώνει!
      Πρέπει οι λογαριασμοί να κλείνουν και να τακτοποιούνται όλα, αλλιώς άστα βράστα!
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα και καλό καλοκαίρι επίσης!

      Διαγραφή
  23. τωρα δεν μπορω να πω τίποτα να σε πειράξω κι έχω σκάσει!
    Συμφωνώ απόλυτα και θυμώνω με όσες / όσους σέρνονται αν και έχουν περάσει τα πάνδεινα από τον άλλο .....
    τι ωραία που τα είπες! Ελπίζω αν σε διαβάζει κάποιος με πρόβλημα ,να πάρει θάρρος και να τολμήσει ν'αλλάξει τη ζωή του!
    θυμήθηκα τα δικά μου τωρα και νευρίασα...πάω να φάω ενα γλυκάκι να ηρεμήσω!
    καλημέραααααααααααααααααααααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπάρχει χειρότερο από αυτό που κάνουν στον εαυτό τους!
      Το να τον ξεγελάς και να μένεις στάσιμος σε άρρωστες καταστάσεις, είναι σα να τον μισείς!...σα να λες πως το μόνο που αξίζει είναι το ψέμα...δεν ξέρω, αλλά έτσι το βλέπω!
      Θέλησα να δώσω (ας πούμε) λίγη δύναμη σε όσους τώρα νιώθουν έτσι, σε όσους τώρα προδόθηκαν γιατί ξέρω πως τώρα όλα τους φαίνονται βουνό...όλοι όμως φτάνουν στην κορυφή του μια μέρα...κι αν το κάνεις και μόνος σου, είναι μεγάλη νίκη!!

      Διαγραφή
  24. Θα σου ευχηθώ μόνο καλό μήνα, χωρίς σχολιασμό στις έννοιες αυτής της ανάρτησης!
    Για τους λόγους που προανέφερε και η Μαρία Κανελλάκη.
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Κατερίνα μου και πάντα ευτυχισμένη!
      Καλό μήνα να έχεις κι εσύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  25. Με πόνεσε η ανάρτηση σου Μαρία μου!!!!
    Εύχομαι να είναι όλα καλύτερα από δω και πέρα!
    Δεν αξίζει να ζούμε με τα παλιά!
    Την διασκευή από το δεύτερο τραγούδι δεν την ήξερα!!!!
    Μου αρέσει πάρα πολύ!!!!
    Πολλά φιλιά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Ρένα μου!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η διασκευή!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  26. H ανάρτησή σου , κατάθεση ψυχής Μαρία, μου δημιούργησε πολύ έντονα και ανάμεικτα συναισθήματα......δεν έχω ζήσει είναι η αλήθεια κάτι ανάλογο, όπως το έχω δεί να συμβαίνει γύρω μου......η απόρριψη, ο θυμός, ο πόνος της προδοσίας, το "σκότωμα" της αγάπης, απο τις πιό οδυνηρές εμπειρίες που μπορεί να ζήσεις κανείς, όμως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να ξεπερνάει τις οδύνες, η ψυχή έχει ανεξάντλητες δυνάμεις που ενεργοποιούνται και δίνουν τη δυνατότητα επούλωσης των πληγών και βιώματος μιάς καινούργιας εμπειρίας έρωτα και αγάπης.....μία πραγματική ευλογία που αξίζει σίγουρα σε όσους έχουνε δοκιμαστεί και έχουνε ξεπεράσει μία προδοσία....Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πράγματι από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες, αλλά όπως λες κι εσύ ο οργανισμός ενεργοποιείται...ο θυμός που έρχεται είναι η άμυνα του οργανισμού και ίσως αυτό που σε σώζει σε τέτοιες περιπτώσεις!
      Μα πάνω από όλα πρέπει να ξέρουμε πόσο αξίζουμε και να μην επιτρέπουμε σε κανέναν (όποιος κι αν ήταν στο παρελθόν, είναι ένας άλλος τώρα) να μας πληγώνει!
      Κι αργά ή γρήγορα έρχεται και η ευλογία!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  27. Συναισθήματα, νοήματα και σκέψεις για επεξεργασία Μαρία μου!
    Γέμισα το σακούλι της γνώσης και πάω να το ξεδιπλώσω, έχω πολλές και σπουδαίες σημειώσεις!
    Να είσαι καλά και πάντα να εισπράττεις μόνο τα θετικά της αγάπης!
    Καλό βραδάκι! Φιλιά πολλά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη ευχή σου κι αντεύχομαι!!
      Να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  28. Μαρία μου, πόσο δίκαιο έχεις! Τα παλιά πρέπει να θάβονται...έτσι ακριβώς! Διαφορετικά, πώς θα στεριώσει μιά νέα αγάπη?

    Εχω στον κήπο μου μιά μελία, (έτσι λέγεται το δέντρο που μας δείχνεις ή και φράξος ή και ψευτοπασχαλιά) και μοσχοβολούν τα λουλουδάκια του που όταν καρπίσουν, τα λέμε μπιρμπιλόνια. Στην Πάτμο, οι καλόγεροι το ονομάζουν γιασεμί και με τα κουκούτσια των καρπών φτιάχνουν κολλιέ και τα πωλούν στους επισκέπτες της μονής.

    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μπορεί να στεριώσει αν δεν τακτοποιηθούν όλοι οι "παλιοί" λογαριασμοί!

      Μαριάννα μου δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα που έμαθα επιτέλους πως το λένε αυτό το δέντρο...Μάης μου είπε ο ιδιοκτήτης του πως λέγεται, μα δεν ήξερε αν το λένε κι αλλιώς!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  29. Με καθυστέρηση Μαρία μου, διάβασα αυτό το άνοιγμα καρδιάς και σφίχτηκε η καρδιά μου, γιατί έχω ζήσει και η ίδια την "προδοσία"...
    Προσωπικά με ωρίμασε και μ' έμαθε ν΄ αγαπώ χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα και γύρισα σελίδα μετά από αρκετό χρόνο βουβού πόνου...
    Από τότε το "ευλογημένος όποιος δεν προσδοκά, δεν θα απογοητευτεί ποτέ" που είπε και ο Βούδας και ο Χριστός, ρίζωσε βαθιά στη καρδιά μου!

    ΑΦιλάκια με όλη μου την αγάπη! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποτέ δεν αγαπάμε περιμένοντας ανταλλάγματα, μα δεν περιμένουμε και προδοσίες...κι εγώ ωρίμασα κι έμαθα πως τελικά δεν αξίζουν όλοι οι άνθρωποι την αγάπη μας..
      Χμ....να πω πως έμαθα να μην περιμένω πολλά, δεν ξέρω...περιμένω και απαιτώ πλέον όσα μου αξίζουν...και είναι κι αυτό ένα δείγμα ωριμότητας...
      Φιλιά πολλά Στεφανία μου!!

      Διαγραφή
    2. Χαχα...τώρα που το διαβάζω πάλι θαρρώ πως θα σε μπερδέψω λίγο, μα εννοώ, πως σε μια σχέση δεν είναι αντάλλαγμα η αμοιβαιότητα...αν δεν υπάρχει δεν είναι σχέση...είναι μονόπλευρο και νοσηρό κάπως!

      Διαγραφή