Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

14 bloggers γράφουν "Το μυστήριο του καφενείου..."


Περίληψη του κεφαλαίου που έγραψε η Xris Kat

Η Ελπίδα κυνηγημένη από τους άντρες της Λεγεώνας βρίσκει καταφύγιο σ' ένα δασύλλιο στην άκρη της πόλης.
Εκεί την ανακαλύπτει ο Ανέστης και την πηγαίνει σπίτι του. Η μητέρα του η Μάρθα την περιποιείται κι εκείνος σκέφτεται καθώς την κοιτάζει θαμπωμένος πως θα κάνει τα πάντα γι΄αυτή...

Η νύχτα των αποφάσεων

Σαν σκιές η Ελπίδα κι ο Ανέστης γλιστρούσαν στους έρημους από ανθρώπους δρόμους.
Πότε πότε τα φώτα κάποιου αυτοκινήτου διαπερνούσαν το σκοτάδι και τους τύφλωναν. Συνέχιζαν όμως να περπατούν βιαστικά. Ο Ανέστης κάθε λίγο αποτολμούσε ένα βλέμμα προς το μέρος της. Η Ελπίδα έπιασε ένα από εκείνα τα βλέμματα κι ένιωσε παράξενα. Κάτι είχε αυτός ο άντρας που της προκαλούσε ταραχή.
Μεγαλύτερη ταραχή όμως της προκάλεσε το τζιπ που κατευθύνονταν προς την περιοχή από την οποία εκείνοι έρχονταν.
Οι σφυγμοί της άρχισαν να ανεβαίνουν επικίνδυνα, καθώς συνειδητοποίησε πως ο μόνος λόγος που το τζιπ δε φρέναρε απότομα, ήταν το ότι δεν την αναγνώρισαν αυτοί που ήταν μέσα.
Έψαχναν για μια γυναίκα και είδαν δυο άντρες.
Επιτάχυναν το βήμα τους και σε λίγο χάθηκαν μέσα στους δρόμους της πόλης.
Κάπου στο κέντρο της ήταν το διαμέρισμα που έψαχναν. Σε λίγο θα ήταν ασφαλής. Έτσι έλεγε συνέχεια στον εαυτό της, μα ήξερε πως ποτέ πια δε θα ήταν ασφαλής. "Ποτέ δεν ήμουν" συνειδητοποίησε με πίκρα, "όπως ποτέ δεν ήταν και η ακριβή μου η Νάντια". Με κόπο έπνιξε ένα λυγμό και προσπάθησε να επικεντρωθεί στο παρόν. Τουλάχιστον τώρα θα μπορούσε να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της και να παλέψει. Να παλέψει για τη ζωή της, να παλέψει για όσα  έπρεπε να είχε παλέψει εδώ και χρόνια. Έπρεπε να καταφέρει να φτάσει στα ίχνη της Οργάνωσης που θα τη βοηθούσε να πολεμήσει τη Λεγεώνα. Εύχονταν και προσεύχονταν σε όλους τους Θεούς να υπήρχαν αρκετά στοιχεία στο διαμέρισμα που έτρεχε τώρα να κρυφτεί.
Σίγουρα θα έβρισκε μιαν άκρη.
Αυτή η σκέψη της έδωσε δύναμη και γυρνώντας προς το μέρος του Ανέστη δοκίμασε για πρώτη φορά εδώ και καιρό να χαμογελάσει.
Δεν τα κατάφερε.

Η Μάρθα άκουσε το αυτοκίνητο να σταματά και πόρτες να κλείνουν. 
"Πανάθεμά τους" σκέφτηκε..."ήρθαν πιο γρήγορα από όσο περίμενα".
Πήρε μια βαθιά ανάσα και με όση ψυχραιμία της είχε απομείνει, άνοιξε την πόρτα και βγήκε τρέμοντας σχεδόν, μα και με κάποιο ανεξήγητο τρόπο, πανέτοιμη να προϋπαντήσει τους νεοφερμένους.
Εκείνη τους είχε τηλεφωνήσει όταν έφυγαν τα παιδιά. Δεν πίστευε στα αυτιά της όταν άκουσε τι ζητούσε η Ελπίδα. Η γνώριμη διεύθυνση στο μενταγιόν έκανε τις σκέψεις της να τρέχουν ασταμάτητα. Σε λίγο είχε πάρει τις αποφάσεις της. 
Έπρεπε να τηλεφωνήσει, μια και ήταν βαθιά μπλεγμένη σε αυτή την υπόθεση. Μπορούσε όμως να τους τη φέρει. Να τους παραπλανήσει μια τελευταία φορά.
Ας τη σκότωναν δεν την ένοιαζε πια. Το μόνο που ήθελε ήταν να έχει μια ευκαιρία ο Ανέστης της στη ζωή. Είδε πώς κοίταζε την Ελπίδα. Αναγνώρισε στο βλέμμα του τα σημάδια που νόμιζε πως είχε πια ξεχάσει.
Μικρό κορίτσι ήταν, απαίδευτο ακόμα, όταν έπεσε στα χέρια της Λεγεώνας. Μόλις είχε πάρει το δίπλωμά της. Μαία ήταν η Μάρθα και ψάχνοντας για δουλειά, έμπλεξε στο σκοτεινότερο κύκλωμα που μπορούσε να φανταστεί. Η Λεγεώνα έγινε ο βραχνάς της και η κατάρα που τη σημάδεψε βαθιά όλα αυτά τα χρόνια. Κι ένας έρωτας τη σημάδεψε τότε, μα εκείνος χάθηκε ξαφνικά όταν προσπάθησε να τα βάλει μαζί τους. Ο Ανέστης της ήταν ό, τι απέμεινε να της θυμίζει, πως κάποτε και για λίγο, είχε κι αυτή μια ευκαιρία να γλιτώσει από όλα, να λυτρωθεί.
Τους είχε παραπλανήσει πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια. Χάρη σε αυτή είχαν γλιτώσει πολλά παιδιά. Μα και πόσα άλλα χάθηκαν σκέφτηκε κι ένας οξύς πόνος τη διαπέρασε και την έσκισε θαρρείς στα δυο.
Ήρθε η ώρα να κλείσει αυτός ο κύκλος της ντροπής, αποφάσισε καθώς άρχισε να δίνει τις ψεύτικες πληροφορίες στους άντρες. Ένιωθε πως τα γεγονότα έτρεχαν πια. Ε, λοιπόν εκείνη θα έβαζε αυτούς να τρέχουν όσο το δυνατόν πιο μακριά από αυτά. 

Η Ισιδώρα για άλλη μια φορά πήγαινε να βρει το Μιχάλη. Το τηλεφώνημα που έλαβε από τη Μάρθα, όσα άκουσε, την έπεισαν πως όλα έπρεπε να τελειώσουν εδώ. Με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος, έπρεπε να μπει μια τελεία σε αυτή την υπόθεση. Μόνο αυτή μπορούσε να τους σώσει, μια και μόνο αυτή ήξερε τον σύνδεσμο που θα τους οδηγούσε στην Οργάνωση.
Έπρεπε να δει την Ελπίδα. Έπρεπε να τη σώσει. Ειδικά εκείνη!
Ο Μιχάλης είχε υποσχεθεί να βοηθήσει με κάθε τρόπο. Κι εκείνη ήξερε πως μπορούσε να τον εμπιστευτεί.

Από μακριά ακόμα άκουσε τις σειρήνες. Σε λίγο τα φώτα από τα περιπολικά την προσπέρασαν. Ένα κακό προαίσθημα την κυρίευσε και άρχισε να τρέχει. Μόλις ζύγωσε στο καφενείο τα πόδια της δεν την κρατούσαν άλλο. Παντού βρίσκονταν αστυνομικοί και οι φάροι των περιπολικών έλουζαν, με ένα απόκοσμο φως που μόνο κακά μαντάτα προμηνούσε, την τόσο γνώριμη γειτονιά του Μιχάλη...


Συμμετέχουν οι εξής φίλοι μπλογκερς   Μαρία Νι ...η αρχή του μυστηρίου

 ​Έλενα Λ....μια ανάσα
 MARILISE....Ισιδώρα
 ΕΚΦΡΑΣΟΥ... η Λεγεώνα
 Αριστέα...Ελπίδα
 Απάγκιο..." Φ "
 Levina...Διαφυγή
 me (maria)...Η νύχτα των αποφάσεων
 Xristina
 Georgette B.
 Μαρία Ν. 

31 σχόλια:

  1. Μαρία τι ωραία που το συνέχισες! Μου άρεσε πολύ που το εξέλιξες από όλες τις πλευρές, βάζοντας και παλι στο παιχνίδι το Μιχάλη που τον είχαμε χάσει για λίγο!
    Εχει εξελιχθεί σε μια πολύ ωραία ιστορία!
    Μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπου να είναι τελειώνει η ιστορία κι έπρεπε να (ας πούμε) να δρομολογηθούν κάποιες εξελίξεις...ελπίζω να αρέσει και κυρίως να βοηθά τη Χριστίνα που θα τη συνεχίσει...
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφη η συνέχεια πού έδωσες στήν ιστορία Μαρία μου!!Απίστευτη πλοκή καί κείμενο!!Μπράβο σου!!
    Καλή Κυριακή!!Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Dimi μου!
      Καλή εβδομάδα...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Πολύ ωραία συνέχεια Μαρία μου και χαίρομαι που είδα τον Μιχάλη πάλι!
    Εχει γίνει πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Έλενα!
      Είμαι σίγουρη πως τα κορίτσια που θα τη συνεχίσουν θα κάνουν θαύματα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Ουπς, τι έγινε; Ξεκίνησε ο πρώτος την ιστορία και τη συνεχίζουν άλλοι; Αυτό θα μου πάρει λίγο χρόνο. Κι αν κάποιοι γράψουν ταυτόχρονα τι γίνεται; Το κάνατε συντονισμένα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γράφουμε με τη σειρά, όπως δήλωσε συμμετοχή ο καθένας!
      Έχω τη λίστα στην ανάρτηση με όσους συμμετέχουν και οι ιστορίες που έχουν ήδη γραφτεί έχουν και τα λινκ!

      Διαγραφή
  5. Μαρία μου είχα απορροφηθεί από την συνέχεια που έδωσες εσύ και μου κακοφάνηκε που το έκοψες στο καλύτερο. Πάλι αγωνία τώρα για την συνέχεια...Ενδιαφέρουσα τροπή.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Ελένη μου!
      Για να δούμε τι συνέχεια θα δώσει η Χριστίνα!...
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Απ' όλες τις απόψεις άψογο Μαρία μου!
    Σε ευχαριστούμε που το κράτησες κι εσύ ψηλά τον πήχη!
    Απορροφήθηκα σαν σε ταινία!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
      Να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Πολυ την ευχαριστηθηκα τη συνεχεια Μαρια. Ησουν μεσα στο μυαλο μου. Νοσοκομα στο ορφανοτροφειο την ειχα φανταστει την κυρα Μαρθα. Επισης χαρηκα που μπηκε ξανα στο προσκηνιο ο κυρ Μιχαλης κ η Ισιδωρα γιατι τους παραμελησα η αληθεια ειναι. Τωρα κρεμομαι απο τα χειλη της Χριστινας. Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που δεν σε απογοήτευσα...αν σου πω πως ένιωσα πως μόνο τυχαία δεν μπήκαν τα νέα πρόσωπα στην υπόθεση?
      Ήταν ώρα να φανούν κι αυτοί ξανά...κοντεύουμε στο τέλος και όλοι πρέπει να πάρουν τη θέση τους!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  8. Μπραβο! Γρηγορο, δυνατο και καθολου προβλρψιμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ ρε συ όλο χάνω σχόλια... πάμε πάλι...

    Απρόσμενη εξέλιξη... αναμένω το τέλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ το πάθαινα όταν διάβαζα τις ιστορίες που είχα χάσει (Είχα τεμπελιάσει βλέπεις χαχα)
      Έγραφα κι έχανα τα σχόλια!
      Νομίζω πως τα δύσκολα θα τα αναλάβεις εσύ!

      Διαγραφή
  10. Εξαιρετική συνέχεια, Μαρία μου! Μπράβο! Η ιστορία τώρα παίρνει απρόσμενη τροπή... και ανυπομονώ για τη συνέχεια!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Έλλη μου!
      Όσο πλησιάζει στο τέλος θα κορυφώνεται η αγωνία!

      Διαγραφή
  11. Μαρία μου βρίσκω ευρηματική την συνέχεια που έδωσες, με τους ρόλους που ανέθεσες στα καινούργια πρόσωπα που μπήκαν στην ιστορία.... ευτυχώς η δημιουργική φαντασία σου δεν άφησε να ξεφύγει όλο αυτό σε συναισθηματικούς λαβύρινθους και κράτησες σταθερά τα στοιχεία της περιπέτειας .... ειλικρινά πια περιμένω την αρχή του ξεκαθαρίσματος και το φινάλε ...

    Καλή εβδομάδα να έχεις :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ περιμένω το ξεκαθάρισμα!
      Σε ευχαριστώ πολύ Λεβίνα μου για τα καλά σου λόγια!
      Καλή εβδομάδα επίσης!

      Διαγραφή
  12. Ωραία συνέχεια!!!

    Ανέβασα και τη δική μου!!!
    http://dear-e-diary.blogspot.gr/2014/06/14-bloggers.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εντάξει, το ξέρω ότι είναι άδικο, αλλά δεν έχω παρακολουθήσει αυτόν τον κύκλο ιστοριών κι έτσι έχω να πω μόνο καλό μήνα και πολλά φιλιά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ είχα χάσει εγώ επεισόδια που θα έγραφα κιόλας...χαχα...!
      Σε ευχαριστώ πολύ...καλό μήνα και σε σένα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Θα ξανάρθω γιατί έχω χάσει συνέχειες!! Αλλά θα ξανάρθω!! ;)))
    Μάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με την ησυχία σου..το κατάστημα λειτουργεί επί 24ώρου...χαχα!

      Διαγραφή
  15. Με καθυστέρηση το διάβασα Μαρία μου γιατί δεν έχω ιντερνετ , μόνο ένα στικάκι της συμφοράς!!! Πάντρεψες την συνέχεια με πολλά συναισθήματα και απογείωσες τον φόβο και τον έρωτα !!!
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή