Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Αγάπη μου να σου εξηγήσω, δεν είναι αυτό που νομίζεις...

Τα φαινόμενα απατούν πολλές φορές,  αλλά όλες τις υπόλοιπες απατούν οι άνθρωποι! 
Άσχετο με το θέμα μου, αλλά και πάλι σχετικό κατά κάποιον τρόπο.
"Αγάπη μου να σου εξηγήσω, δεν είναι αυτό που νομίζεις"
"Αρκετά σε ανέχτηκα, χωρίζουμε"
Δυο καταστάσεις-βιώματα που συμπτωματικά ταιριάζουν και οι δύο στην ιστορία μου.
Για αλλού ξεκίνησα δηλαδή κι αλλού έφτασα, αφού η ηρωίδα κατάφερε να σπάσει όχι μόνο τα νεύρα του φίλου της, αλλά και τα δικά μου!
Δεν παλεύεται η ζήλια, ούτε σαν υποθετικό σενάριο τελικά!



Τα Φαινόμενα Απατούν

Η βραδινή ανοιξιάτικη μπόρα ξέσπασε αδυσώπητη κι έφυγε όσο γρήγορα ήρθε, αφήνοντας πίσω της πεσμένα κλαδιά, νερά να κυλούν ορμητικά στο πλάι του πεζοδρομίου και την Καίτη να προσπαθεί να τρέξει μακριά από όλα, κυρίως από τον Κοσμά.
Τα ψηλοτάκουνα τη δυσκολεύουν. Κοντοστέκεται για λίγο, ίσα να βγάλει τα άβολα παπούτσια και με τη δύναμη που μόνο ο θυμός μπορεί να δώσει τα πετάει μακριά.
Σκουπίζει τα μάτια της και μένει να θαυμάζει το μήκος της απόστασης που διένυσαν εκείνα πριν προσγειωθούν το ένα στη μέση του δρόμου και το άλλο ποιος ξέρει που, αφού δεν το βλέπει πουθενά.
Αυτή η στάση ήταν αρκετή για να την προλάβει ο Κοσμάς και να την πιάσει από τους ώμους.
Εκείνη παλεύει να ξεφύγει κι όταν το καταφέρνει, κοντοστέκεται πάλι.

- Μην με ξαναγγίξεις, εγώ κι εσύ τελειώσαμε, φωνάζει αγριεμένη.
- Μα γιατί; Τι έπαθες στα καλά καθούμενα;
- Στα καλά καθούμενα; Στα κακά καθούμενα θες να πεις. Όλο το βράδυ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα. Δε σ’ έβλεπα νομίζεις πως κοίταζες εκείνη την ξανθιά. Και μετά, σαν να μην έφταναν τα ξελιγωμένα βλέμματα και τα χαμογελάκια, σας έπιασα και μαζί έξω από την τουαλέτα;
- Καίτη παραλογίζεσαι. Είπαμε να ζηλεύεις, αλλά εσύ ξεπέρασες κάθε όριο.
- Μου λες δηλαδή, ότι όλο το βράδυ δεν της χαμογέλασες καθόλου; Και καλά τα χαμόγελα, αλλά έξω από την τουαλέτα τι κάνατε; Ούτε αυτό το είδα;
- Φυσικά και το είδες, όπως είδε κι όλο το μαγαζί τη σκηνή που έκανες. Αλλά καμιά σχέση δεν έχουν όλα αυτά με όσα φαντάζεσαι.
- Χα, πες μου τώρα ότι τα φαινόμενα απατούν κι όχι εσύ.
- Στο λέω και με σιγουριά μάλιστα! Ναι, χαμογέλασα προς το μέρος της, μα όχι σε εκείνην. Νόμιζα πως στο τραπέζι πίσω της κάθονταν ένας συνάδερφος. Του χαμογέλασα, τον χαιρέτισα, μα εκείνος τίποτα.
- Και με άφησες κι έφυγες για να πας δήθεν σ’ αυτόν. Σε ποιον τα πουλάς αυτά; Κατευθείαν για τις τουαλέτες τράβηξες και να πίσω σου η ξανθιά να σε ακολουθεί.
- Δεν έχασες την ευκαιρία να με ακολουθήσεις κι εσύ.
- Καλά έκανα και δεν την έχασα, γιατί τώρα ξέρω πως είσαι ένας τιποτένιος που ψαρεύει ξανθιές.
- Ε, τώρα ξεπέρασες κάθε όριο. Δεν αξίζει πια να σου πω, ότι δε στάθηκα στο τραπέζι του συναδέρφου, γιατί μόλις πλησίασα αρκετά είδα πως λάθεψα. Δεν ήταν αυτός τελικά. Για να σώσω τα προσχήματα έκανα πως ψάχνω την τουαλέτα. Την τουαλέτα έψαχνε και η ξανθιά και συναντηθήκαμε απ’ έξω. Και τότε την άρπαξες από τα μαλλιά την καημένη και αναστάτωσες κι όλο το μαγαζί.

Η Καίτη πάγωσε. Μα να κάνει τόσο μεγάλο λάθος; Πάλι; Γιατί φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά που αφέθηκε να πιστέψει τα χειρότερα χωρίς λόγο.
Το έβλεπε στα μάτια του Κοσμά όμως, πως θα ήταν η τελευταία.
Έκλεισε τα αυτιά της για να απομονώσει τα λόγια του, μα εκείνα έφτασαν στα αυτιά της με διαύγεια που της έφερε ζάλη.
- Λυπάμαι που γίνεται έτσι, που στο λέω εδώ, αλλά εμείς οι δυο απόψε πραγματικά τελειώσαμε. Συ είπας, άλλωστε!


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στις Ασκήσεις Σεναρίου "Πες το με εικόνες" 
Τις ασκήσεις μας τις έβαλε ο Γιάννης από το blog cinefil 
Ευχαριστώ πολύ τον Γιάννη για τη φιλοξενία, αλλά και όσους ξεχωρίσατε τη δική μου συμμετοχή!

17 σχόλια:

  1. Μαρία μου έχεις δίκιο η ζήλια δεν παλεύεται ούτε σαν υποθετικό σενάριο. Όμως το δικό σου σενάριο είναι καλογραμμένο και δοσμένο πάρα πολύ ωραία, μου άρεσε αρκετά.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ αυτή η ζήλια! Κατατρέφει ζωές, σε κρατάει δέσμιο των συναισθηματικών σου κενών...Ωραία ιστορία που δείχνει ακριβώς το αρρωστημένο κομμάτι των σχέσεων Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ωραία η ιστορία σου
    με ένα σωρό διδάγματα
    μακριά που μας η ζήλια, πτου πτου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δυο ψηλοτάκουνα πεταμένα στα νερά της μπόρας, έρμα, όπως και η μέχρι προ ολίγου κάτοχός τους, ζητάνε την κατανόησή μας και την τρυφερή μας ματιά. Ωραία σκηνή, ωραία εικόνα, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλημέρα Μαρία μου
    συγχαρητήρια και για τη δική σου συμμετοχή
    δύσκολο θέμα θα έλεγα επέλεξες, άξια!

    να είσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ζήλια είναι αρρώστια
    είναι πραγματικά ψυχική αρρώστια!
    Δεν θα μπορούσα με τίποτα να είμαι με έναν άνθρωπο ο οποίος θα με ζήλευε αρρωστημένα. Θα τρελαινόμουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η ζήλια δεν αντέχεται!
    Συγχαρητήρια, Μαρία μου, για τη συμμετοχή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία μου κοίτα τι έκανες με τη συμμετοχή σου.
    Πάντρεψες με αρμονικό τρόπο δύο καταστάσεις-βιώματα, εξ ίσου σημαντικές. Και κατάφερες αρμονικά να πατήσεις και στις δύο.
    Τα γυρίσματα στην πλοκή, η σκηνή. Οι διάλογοι. Οι χαρακτήρες σου αλλά και το κλείσιμο άφησαν να αιωρείται ένα ψάξιμο.
    Τι γίνεται τώρα ; λέει την αλήθεια ο Κοσμάς ; ή η Καίτη είναι αφελής ;
    πολύ όμορφα έμεινε στην σκέψη μας.
    Όσον αφορά τη ζήλεια, ναι, αρρώστια μιλάμε.....!
    Μαρία μου, την χάρηκα τη συμμετοχή σου και σε ευχαριστώ από καρδιάς για αυτήν.
    Συνεχίζουμε στην επόμενη καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτή η ζήλεια δεν αντέχεται.
    Τέτοια άτομα γεννήθηκαν για να τυραννάνε .
    ΜΠΡΆΒΟ για τη συμμετοχή σου. Ήταν από τις από αυτές που θα ψήφιζα αν τις διάβαζα εγκαίρως .
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μπράβο σου και διαλέξαμε την ίδια κατάσταση στο δρώμενο του Γιάννη
    Αυτή η ζήλια όντως είναι ανυπόφορη. Λογικό να νευρίασες γράφοντας...
    Να σαι καλά και καλό σου μήνα
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ όμορφο το σενάριο σου Μαρία μου και δυστυχώς αληθινό σε πολλές περιπτώσεις, αφού το πράσινο τερατάκι της ζήλιας, ζει σε πολλές ψυχές.
    Κι όντως, από ένα σημείο και μετά, δε παλεύεται. Το χάρηκα το σενάριο σου, δε θυμάμαι καθόλου (μου συμβαίνει τελευταία) αν το ψήφισα, αλλά μού άρεσε πολύ.
    Ήταν πολύ δυνατό το δρώμενο του Γιάννη. Ανυπομονώ για το δεύτερο γύρο χαχα
    Καλό μήνα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Moυ θύμισε λίγο από Κίτρινα Γάντια, με τον ανυπόφορο Ορέστη (Σταυρίδη) να ζηλοτυπεί ασυστόλως στη δύστυχη Ρένα (Πότε προλάβατε, πότε τα'πατε, ένας Θεός το ξέρει!)
    Μπράβο ρε Μαράκι, σκέφτηκες ένα πολύ ρεαλιστικό σενάριο, που συμβαίνει σε πολλά ζευγάρια. Το έκανα εικόνα. Και αγχώθηκα λίγο δε σου κρύβω. Το τέλος μου άρεσε πολύ πάντως. Γλύτωσε ο Χριστιανός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θα συμφωνησω με τους φιλους πιο πανω Μαρία μου πως η ζήλεια μας κανει άλλους αναθρωπους απο αυτο πουν οραγαματικα ειμαστε.. σαρακι ειναι που κατατρωει το ανθρωπο.. !!
    Πολύ διαχρονικο θεμα επελεξες φιλη μου και το απέδωσες με μεγαλη γλαφυρότητα..συγχαρητηρια για την συμμετοχη σου...!!!
    Καλό μηνα Μαρία μου φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θέμα πολυτραγουδισμένο, πολυπαιγμένο αυτό τής ζήλειας.
    Το …έπαιξες απολαυστικά, Μαρία. Οι σκηνές ανάγλυφες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μια περίπτωση που λίγο πολύ σε κάποιες εκδοχές της έχει συμβεί σε όλους. Σενάριο που ανταποκρίθηκε επακριβώς στην κατάσταση που επέλεξες Μαρία μου! Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ντάξει μανίτσα, ξανθιά κοίταξε ο άνθρωπος,
    ε, φταίμε εμείς οι ξανθιές που μας κοιτάνε;!;!
    Χαχαχα! Η ζήλια όμως, είναι ανασφάλεια. Νόμος.
    Πάντως έδωσες ένα δίκαιο τέλος για όλους! ✿
    (η ξανθιά δεν ξέρω μόνο αν δικαιώθηκε χαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πολλά πολλά ευχαριστώ σε όλους σας! :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή