Αγάπη μου να σου εξηγήσω, δεν είναι αυτό που νομίζεις...

Τα φαινόμενα απατούν πολλές φορές,  αλλά όλες τις υπόλοιπες απατούν οι άνθρωποι! 

Άσχετο με το θέμα μου, αλλά και πάλι σχετικό κατά κάποιον τρόπο.

"Αγάπη μου να σου εξηγήσω, δεν είναι αυτό που νομίζεις"

"Αρκετά σε ανέχτηκα, χωρίζουμε"

Δυο καταστάσεις-βιώματα που συμπτωματικά ταιριάζουν και οι δύο στην ιστορία μου.

Για αλλού ξεκίνησα δηλαδή κι αλλού έφτασα, αφού η ηρωίδα κατάφερε να σπάσει όχι μόνο τα νεύρα του φίλου της, αλλά και τα δικά μου!

Δεν παλεύεται η ζήλια, ούτε σαν υποθετικό σενάριο τελικά!

Πηγή εικόνας

Τα Φαινόμενα Απατούν

Η βραδινή ανοιξιάτικη μπόρα ξέσπασε αδυσώπητη κι έφυγε όσο γρήγορα ήρθε, αφήνοντας πίσω της πεσμένα κλαδιά, νερά να κυλούν ορμητικά στο πλάι του πεζοδρομίου και την Καίτη να προσπαθεί να τρέξει μακριά από όλα, κυρίως από τον Κοσμά.

Τα ψηλοτάκουνα τη δυσκολεύουν. Κοντοστέκεται για λίγο, ίσα να βγάλει τα άβολα παπούτσια και με τη δύναμη που μόνο ο θυμός μπορεί να δώσει τα πετάει μακριά.

Σκουπίζει τα μάτια της και μένει να θαυμάζει το μήκος της απόστασης που διένυσαν εκείνα πριν προσγειωθούν το ένα στη μέση του δρόμου και το άλλο ποιος ξέρει που, αφού δεν το βλέπει πουθενά.

Αυτή η στάση ήταν αρκετή για να την προλάβει ο Κοσμάς και να την πιάσει από τους ώμους.

Εκείνη παλεύει να ξεφύγει κι όταν το καταφέρνει, κοντοστέκεται πάλι.

- Μην με ξαναγγίξεις, εγώ κι εσύ τελειώσαμε, φωνάζει αγριεμένη.

- Μα γιατί; Τι έπαθες στα καλά καθούμενα;

- Στα καλά καθούμενα; Στα κακά καθούμενα θες να πεις. Όλο το βράδυ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα. Δε σ’ έβλεπα νομίζεις πως κοίταζες εκείνη την ξανθιά. Και μετά, σαν να μην έφταναν τα ξελιγωμένα βλέμματα και τα χαμογελάκια, σας έπιασα και μαζί έξω από την τουαλέτα;

- Καίτη παραλογίζεσαι. Είπαμε να ζηλεύεις, αλλά εσύ ξεπέρασες κάθε όριο.

- Μου λες δηλαδή, ότι όλο το βράδυ δεν της χαμογέλασες καθόλου; Και καλά τα χαμόγελα, αλλά έξω από την τουαλέτα τι κάνατε; Ούτε αυτό το είδα;

- Φυσικά και το είδες, όπως είδε κι όλο το μαγαζί τη σκηνή που έκανες. Αλλά καμιά σχέση δεν έχουν όλα αυτά με όσα φαντάζεσαι.

- Χα, πες μου τώρα ότι τα φαινόμενα απατούν κι όχι εσύ.

- Στο λέω και με σιγουριά μάλιστα! Ναι, χαμογέλασα προς το μέρος της, μα όχι σε εκείνην. Νόμιζα πως στο τραπέζι πίσω της κάθονταν ένας συνάδερφος. Του χαμογέλασα, τον χαιρέτισα, μα εκείνος τίποτα.

- Και με άφησες κι έφυγες για να πας δήθεν σ’ αυτόν. Σε ποιον τα πουλάς αυτά; Κατευθείαν για τις τουαλέτες τράβηξες και να πίσω σου η ξανθιά να σε ακολουθεί.

- Δεν έχασες την ευκαιρία να με ακολουθήσεις κι εσύ.

- Καλά έκανα και δεν την έχασα, γιατί τώρα ξέρω πως είσαι ένας τιποτένιος που ψαρεύει ξανθιές.

- Ε, τώρα ξεπέρασες κάθε όριο. Δεν αξίζει πια να σου πω, ότι δε στάθηκα στο τραπέζι του συναδέρφου, γιατί μόλις πλησίασα αρκετά είδα πως λάθεψα. Δεν ήταν αυτός τελικά. Για να σώσω τα προσχήματα έκανα πως ψάχνω την τουαλέτα. Την τουαλέτα έψαχνε και η ξανθιά και συναντηθήκαμε απ’ έξω. Και τότε την άρπαξες από τα μαλλιά την καημένη και αναστάτωσες κι όλο το μαγαζί.

Η Καίτη πάγωσε. Μα να κάνει τόσο μεγάλο λάθος; Πάλι; Γιατί φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά που αφέθηκε να πιστέψει τα χειρότερα χωρίς λόγο.

Το έβλεπε στα μάτια του Κοσμά όμως, πως θα ήταν η τελευταία.

Έκλεισε τα αυτιά της για να απομονώσει τα λόγια του, μα εκείνα έφτασαν στα αυτιά της με διαύγεια που της έφερε ζάλη.

- Λυπάμαι που γίνεται έτσι, που στο λέω εδώ, αλλά εμείς οι δυο απόψε πραγματικά τελειώσαμε. Συ είπας, άλλωστε!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στις Ασκήσεις Σεναρίου "Πες το με εικόνες" 

Τις ασκήσεις μας τις έβαλε ο Γιάννης από το blog cinefil 

Ευχαριστώ πολύ τον Γιάννη για τη φιλοξενία, αλλά και όσους ξεχωρίσατε τη δική μου συμμετοχή!