Μαθήματα...

Μαθήματα βοτανολογίας, φυτολογίας, ανθοκομικής (όπως και να τα πείτε, τίποτα δε θα μάθετε, ούτε θα πάθετε όμως), έρχονται αβίαστα στο χώρο σας, ξεπηδώντας μέσα από την οθόνη και σας χτυπούν αλύπητα με γνώση!

Αδράξτε την ευκαιρία, αδράξτε τη μέρα, αλλά μην αδράξετε κανένα ξύλο να με κυνηγάτε, γιατί σας προειδοποιώ πως θα ακολουθήσει σφοδρή παραπληροφόρηση!

Άλλωστε στο παρελθόν είχα κάνει ένα ανάλογο μάθημα με τεράστια επιτυχία και οι "μαθητές" μου πέρασαν όλα τα τεστ αντοχής για να με διαβάσουν!

Ξεκινάμε το μάθημα με τις Ίριδες που έτρεξαν πρώτες πρώτες να προλάβουν.

Είναι αυτές οι αυθάδεις νεαρές που μας βγάζουν τη γλώσσα τους όποτε και να τις κοιτάξουμε.

Τη δικαιολογία έτοιμη την έχουν. Λένε πως βοηθάνε τα έντομα στην προσγείωση.

Δηλαδή αγαπητές μου Ίριδες τα άλλα λουλουδάκια που δεν έχουν διάδρομο προσγείωσης δεν τα επισκέπτονται τα ζουζούνια;

Μια χαρά ζουζουνίζουν κι εκεί, γι΄αυτό αφήστε τις δικαιολογίες και μαζέψτε τις γλώσσες σας!

"Παρ' το στεφάνι μας, παρ' το γεράνι μας" έλεγε ένα τραγούδι, πήρα κι εγώ το γεράνι και το φωτογράφισα.

Μες στη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση τούτο το άνθος, μια και ξέρει καλά, πως ό, τι κι αν γίνει δε θα μείνει μοναχό.

Θα αμπαλάρεται μαζί με το στεφάνι (ας είναι και πρωτομαγιάτικο) και θα αλλάζει παραστάσεις.

Το ζουμπούλι, ή υάκινθος ό, τι άνθισε άνθισε. Τα τίναξε πια τα πέταλα.

Κανονικά εδώ θα έπρεπε να έχω φωτογραφίες από τουλίπες, αλλά για κάποιο λόγο δεν ξεμύτισαν από το χώμα.

Μόνο μία έριξε μια ματιά στο μάταιο τούτο κόσμο, αποφάσισε πως δεν της αρέσει και αυτοκτόνησε όταν είχα άδεια.

Μπορεί και να δίψασε, ποιος ξέρει.

 Με τύλιξε η απογοήτευση, είχα και την ανυπομονησία να με σκουντάει κι άρχισα τις ανασκαφές.

Και τι βρήκα;

Όχι, δε βρήκα τον τάφο του Μέγα Αλέξανδρου.

 Τους βολβούς σάπιους βρήκα.

Και το μυστήριο της τουλίπας θα αιωρείται στην ατμόσφαιρα, να με βασανίζει, ενώ εσείς θα θαυμάζετε το ζουμπούλι σε μια έκτακτη παλιότερη εμφάνιση.

Όπως καταλάβατε δεν μπορώ να σας πω τα μυστικά για να αποκτήσετε όμορφες τουλίπες.

Αν σας τα πω μπορεί να μην αποκτήσετε ποτέ.

Θα μείνω στα μωβ και στο πρόσφατο παρελθόν που έζησαν και οι κρόκοι και δεν εννοώ εκείνους των αυγών, αλλά τα λουλούδια!

Κι εδώ σας έχω καυτό κουτσομπολιό.

Οι κρόκοι βαριούνται τόσο πολύ, που δεν παράγουν τίποτα. Ούτε καν σπόρους.

Μπορεί και να συγγενεύουν με τον κρόκο της Κοζάνης, που αδιαμφισβήτητα είναι πιο εργατικός αφού παράγει το γνωστό σε όλους μας σαφράν, αλλά σας ορκίζομαι, δεν τους φωτογράφισα εκεί!

Αυτοί εδώ ήταν τεμπέληδες!

Αλλά να μη σας κουράζω άλλο.

Το μάθημα έλαβε τέλος!

Βγάλτε μια κόλλα χαρτί, γιατί ακολουθεί τεστ.

Όποιος μας πει ποιο είναι αυτό το λουλούδι παίρνει άριστα!

Δεν είναι ότι δεν ξέρω (που δεν ξέρω και θέλω να μάθω), αλλά για να δω αν ξέρετε εσείς!!

Δώστε κι εσείς ένα μάθημα...μπορείτε!

Αν δε θέλετε να μας "διδάξετε", καταθέστε στην τράπεζα θεμάτων μας ό, τι αγαπάτε, γιατί ξεκινάει το Life Images #15!