Μια φάρσα η ζωή...

Wednesday 1: Lunch

Αντιπαθώ τις πρωταπριλιάτικες φάρσες!

Ειδικά εκείνες τις χοντροκομμένες που κάνουν το θύμα να φτάνει μισό βήμα από το εγκεφαλικό.

Ποτέ δε θα έκανα φάρσα σε κάποιον, για κάτι που αγαπά (ιερό), για κάτι που λαχταρά (σεβαστό), για κάτι που φοβάται (κατανοητό).

Για να το πω πιο απλά, δε θα πετούσα ποτέ σε άνθρωπο με αραχνοφοβία ταραντούλες, για να γελάσω με τις αντιδράσεις του.

Παρόλο λοιπόν που δεν αντέχω τις φάρσες, η ζωή τα έφερε να ζω μια συνεχόμενη και αρκούντως κακόγουστη φάρσα.

Tuesday 31: Two tone

Χρειάζεται να κοιτάξω το ημερολόγιο για να σιγουρευτώ, πως δε ζούμε στο μεσαίωνα, παρόλο που κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, προσκυνώντας, κάτι παντόφλες...άντε ρε παιδιά, με το καλό και σε σωβρακοφανέλα σας εύχομαι.

Monday 30: On my table

Δε χρειάζεται να το ξανακοιτάξω όμως για να θυμηθώ πως πέρυσι, όταν γιορτάζαμε το Πάσχα, το ελληνικό, τη γιορτή της αγάπης, ένας σεβάσμιος γέροντας (συνταξιούχος, αλλά που πήγαινε για αρπαχτή στην επαρχία), κάθισε δίπλα μου σε ένα παγκάκι σε κάποιον σταθμό.

Παγκάκι και σταθμός θα μείνουν αγεωγράφητα για ευνόητους λόγους.

Φαίνονταν σεβάσμιος...και πίστεψα πως ήταν. Τον αντιμετώπισα λοιπόν με τον ανάλογο σεβασμό κι όταν σιγά σιγά ξετυλίχτηκε ο "σεβάσμιος" χαρακτήρας του, άρχισα να κουμπώνομαι και να απαντάω μονολεκτικά πια.

Κόμπαζε για τη μόρφωσή του(!), για την οικογένειά του, για το πόσο καλός άνθρωπος είναι. 

Μέχρι που κουβέντα στην κουβέντα στην αρχή και μονόλογο το μονόλογο στη συνέχεια, ήρθαμε και στην κρίση. Την οικονομική. Η άλλη κρίση ήρθε αργότερα! 

Εκεί πια κλαίγονταν που λόγω της οικονομικής πάντα κρίσης είχαν περιοριστεί κατά πολύ τα "τυχερά" όπως τα αποκαλούν γενικά και αόριστα.

Τυχερά είναι τα χρήματα που δίνουμε όταν θέλουμε να κάνουμε από αγιασμό, μέχρι τρισάγιο. Να μην πιάσουμε τα μυστήρια, γιατί εκεί είναι υπερτυχερά!

 Όλοι κάτι δίνουμε λοιπόν. Και είναι και αφορολόγητα και μαύρα και γι΄αυτό απολύτως τυχερά!

Κι αφού κλάφτηκε γι΄αυτά, πέρασε στα πιο σκληρά.

Ανατροπή της τότε κυβέρνησης οραματίζονταν, και θα μου πείτε σιγά τα ωά, το 80% του λαού το ίδιο ήθελε τότε. 

Το θέμα είναι το πως το ήθελε. Εμ, αυτός το ήθελε με γύψο και με πουλί!

Κι επειδή στο στοκ δεν υπήρχε, συμβιβάστηκε με μια κατάμαυρη αυγή. 

Να μην πιστεύω τίποτα, μου είπε, από όσα ακούω, (λες και δεν είχα κρίση, ή άποψη, παρά περίμενα τον κάθε τυχάρπαστο να μου ανοίξει τα μάτια). Αυτοί μόνο, είπε θα φέρουν την πραγματική αυγή, κι ας μην έχουν καθόλου πουλί (καλά αυτό με το πουλί εγώ το συμπλήρωσα).

Ήδη η ψυχραιμία μου στις αηδίες και η ανοχή μου στις ανοησίες με είχαν εγκαταλείψει και μάλλον είχαν πάει για καφέ οι κάργιες. Οπότε άφησα τα μονολεκτικά και η συζήτηση θέριεψε.

Προσπαθούσε να με νουθετήσει!! 

Να μου δείξει το σωστό,  αλλά το "σωστό" του ήταν ό, τι  πιο λάθος θα μπορούσε να πει.

Από κει και πέρα δεν άντεξα άλλο. Του είπα πόσο λυπάμαι που είναι παπάς και σηκώθηκα κι έφυγα.

Αυτός ο "ποιμένας" λοιπόν θα πήγαινε σε κάποιο χωριουδάκι και θα διέδιδε το μήνυμα της Αναστάσεως, (κι όλο και κάποιον αμνό θα ξεγελούσε) κατά πως ήθελε.

Την αγάπη για το συνάνθρωπο, όπως τον βόλευε.

Θα εκμεταλλεύονταν το Θεό μέχρι τέλους για να περάσει τις δικές του γελοίες απόψεις!

Ένα μικρό παράδειγμα έδωσα και προσωπικό βίωμα για να περάσω και στα όσα θαυμάσαμε  πριν λίγες μέρες στη συνέντευξη που έδωσε εκπρόσωπος της εκκλησίας σε γνωστό "καλόπαιδο"  της τηλεόρασης!

Είδαμε τι αγάπη κρύβεται συνήθως κάτω από τα μαύρα ράσα και πόσο άπλωσε τις φτερούγες του να αγκαλιάσει όλα τα τέκνα του Θεού.

Είδαμε και θαυμάσαμε εικόνα και ήχο!!!

Μαζί με τα κόμπλεξ, δώρο τα σύνδρομα. Πακέτο άλλωστε είναι όλα με τη φάρσα που μας πετάνε στα μούτρα.

Sunday 29: Zen

Και μετά τη χριστιανική αγάπη, έρχονται τα "αντρίκια" λόγια πρώην πρωθυπουργών.

Η απόλυτη φάρσα!

Τι να πω εδώ. Τα είπε όλα μονάχο του το δόλιο!

Ακόμα τα σέρνει...τα λόγια του!

Saturday 28: Give

Κι από φάρσα σε φάρσα, περνώντας ποτάμια και κανάλια περίεργα, κάνοντας ένα ανάρμοστο καγιάκ σε αφρίζουσες συνειδήσεις, και Γολγοθάδες (αλλωνών πάντα), βλέπουμε μπροστά μας ένα φούρνο.

Όχι έναν, πολλούς φούρνους, αλυσίδα ολόκληρη. 

Ψωμί δεν είχαν οι φούρνοι. Πουλούσαν ανθρώπους.

Και μάλλον έχουν ζήτηση οι άνθρωποι, τους αγοράζουν, λέει, κάτι υπάνθρωποι, γιατί η επιχείρηση ανθούσε.

Και το 'χε πει η κυρά μας η μαμή...θέλουμε ξεμάτιασμα!

Μάτι είναι, δεν εξηγούνται αλλιώς όλα αυτά τα παράλογα.

Ή μάτι, ή πιο σκληρή φάρσα που μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο!

Ας έχουμε ένα καλό μήνα, χωρίς φάρσες!

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του ηλεκτρονικού περιοδικού "Ανθρώπων Έργα".

Διαβάστε το εδώ!

Κι εδώ "πετάει" το "Life Images #14"