Μαγιάτικο

"...Για μαύρη μπόρα δεν είναι ώρα,

έχει η άνοιξη χορό δυο μήνες τώρα..."

...τραγουδάει η Sadahzinia...

Και λέω να πλέξουμε στεφάνια.

Στεφάνια με παπαρούνες.

Ναι, ξέρω πως οι παπαρούνες πεθαίνουν μόλις κοπούν και είναι από τα λίγα λουλούδια που δεν ξεγελιέμαι πια να κόψω.

Ζουν που ζουν λίγο, ας ζήσουν στο δικό τους περιβάλλον.

Κι εκεί να τις χαρούμε κι εμείς, με στεφάνια που θα πλέξουμε στη φαντασία μας.

Κατακόκκινα στεφάνια, προκλητικά όμορφα!

Όσο προκλητικό είναι το έντονο κόκκινο που έρχεται έτσι αναπάντεχα και ξαφνιάζει γλυκά φύση και ανθρώπους.

Κάθε φορά το ίδιο ξάφνιασμα, η ίδια χαρά.

Μια χαρά που χτυπάει κόκκινο!

Στο ρυθμό της παπαρούνας έγραφα πέρυσι...κι έχουν ρυθμό οι παπαρούνες.

Κυλάει στο μίσχο τους, χτυπάει στην καρδιά του άνθους τους, ξεχύνεται από τα πέταλά τους.

Δεν είναι που ο άνεμος τις χαϊδεύει συνέχεια κι εκείνες αφήνονται ριγώντας στο χάδι του, είναι που κι όταν παύει να φυσάει, αυτές συνεχίζουν  να χορεύουν σε ένα δικό τους, κατάδικό τους ρυθμό.

Είναι που σηκώνουν στα πέταλά τους ανείπωτη, μα ευάλωτη ομορφιά!

"Σε ένα εφήμερο κόκκινο φυλάκισες αιώνια όνειρα.

Πώς να τα αντέξει;" 

Πηγή (δικιά μου)

"Πάνω σε αέρινα πέταλα διάφανα, 

μέσα από μίσχους λεπτούς

τα μυστήρια της ζωής τα άχραντα

ταξιδεύουν στους καιρούς."

Πηγή (δικιά μου κι αυτή)

Ναι, ξέρω πως Πρωτομαγιά δεν είναι μόνο τα λουλούδια και η φύση.

Κανείς μας δεν ξεχνάει, πως δεν είναι αργία, αλλά απεργία!

"...Πλέξε ζωή ένα μαγιάτικο στεφάνι και δος μου

να το βάλω στο λαιμό του μπαγιάτικου αυτού κόσμου,

να σκεπάσω τη ντροπή και το αίμα με βάγια·

ξύπνα την άνοιξη με μάγια..."

Sadahzinia

Καλή Πρωτομαγιά!

"...Οι ευχές θα γίνουν μυρωδιές, κυριακάτικες φωνές

που γλυκαίνουν το λαιμό και τη καρδιά σου με γέλια

και μαγιάτικα στήνουν νυχτέρια..."

Sadahzinia