Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018

Το αόρατο νήμα της ζωής (Μια φιλοξενία, ολόκληρο ταξίδι)


Η συμμετοχή της Ανέσπερης στο 16ο "Παίζοντας με τις λέξεις" ήταν ένα ταξίδι στην ομορφιά.
Μια ανάβαση στην κορυφή της γαλήνης.
Το εκπληκτικό της κείμενο, αλλά και η ονειρική φωτογραφία που το συνόδευε, ήταν αρκετά για να με κάνουν να λαχταρώ περισσότερα.
Και η Ανέσπερη αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από γενναιόδωρη, αφού σήμερα εδώ μοιράζεται όχι μόνο τη συμμετοχή της, αλλά και το ταξίδι της.
Αφού την ευχαριστήσω θερμά (Ανέσπερη σε ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ!!!), αφήνω την πένα της και τις πανέμορφες φωτογραφίες της να μας εντυπωσιάσουν!


Το αόρατο νήμα της ζωής.

   Αφήνοντας πίσω του για ένα τριήμερο την άχρωμή του καθημερινότητα, βρέθηκε πολύ μακριά από τα κάθε είδους λύματα του σύγχρονου πολιτισμού. Η ανάβαση πολύωρη και δύσκολη μα άξιζε τον κόπο και το χρόνο του.

   Αν και ο Αύγουστος είχε μόλις μετρήσει και την τελευταία ημέρα του, κάποια ξεχασμένα από τις αχτίνες του ήλιου μονοπάτια, φιλοξενούσαν ακόμη το πάλλευκο χιόνι από τις χιονοπτώσεις του χειμώνα που πέρασε. Τοπίο ειρηνικό, γαλήνιο, απέραντο για την μικροσκοπική ματιά του όταν διαλυόταν η ομίχλη που στεφάνωνε τις κορυφές. Τοπίο που εναλλασσότανε συνέχεια προκαλώντας του δέος κι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα ελευθερίας και ασημαντότητας του είναι του μέσα στον άμετρο χρόνο.

   Προορισμός του, οι αλπικές λίμνες του Πιρίν. Ένα ταξίδι που το ονειρεύονταν συνέχεια μα ωστόσο όλο και το ανέβαλε γιατί σκεφτόταν πάντοτε πως ήταν λίγα τα χιλιόμετρα που θα ‘πρεπε να διανύσει μέχρι να βρεθεί εκεί. Και επομένως θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να αποδράσει. Όμως τα χρόνια περνούσαν και το «δίπλα» φαινόταν ολοένα και πιο μακριά.

   Σκοπός του, να κολυμπήσει στα κρυστάλλινα νερά των λιμνών, ανάμεσα στα νούφαρα που ευωδίαζαν όπως τα γιασεμιά σύμφωνα με τις διηγήσεις φίλων που έζησαν αυτήν την εμπειρία.

   Οδοδείκτης του, η ανατολή του ζωοδότη φωτεινού πλανήτη που από ώρα είχε ξεκινήσει το ημερήσιο ταξίδι του στο ουράνιο στερέωμα.

   Αφορμή? Ο ασφυκτικός κλοιός που άξαφνα ένιωσε μέσα στην απρόσωπη, αν και μικρή επαρχιακή του πόλη, όπου οι άνθρωποί της θαρρείς πως περπατούσαν σε δρόμους παράλληλους και ποτέ δεν συναντιόντουσαν μεταξύ τους.

  Στα μονοπάτια όμως του βουνού τα οποία ήταν σχεδόν άβατα χωρίς μπατόν, ένιωσε πως η ανάσα του συγχρονιζόταν με την ανάσα των συνοδοιπόρων του και με την ανάσα κάθε πανίδας και χλωρίδας που τον πλαισίωναν. Ένιωσε πως πλησίαζε όλο και περισσότερο προς τον Θεό δηλαδή προς την Αγάπη και την απόλυτη Ελευθερία.

   Ένιωσε τόσο έντονα την δημιουργία Του, που ασυναίσθητα άπλωσε τα χέρια του διάπλατα για να χωρέσει μες την αγκαλιά του όλα όσα του ήταν ορατά κι αόρατα μα ωστόσο έκαναν αισθητή την παρουσία τους με έναν μυσταγωγικό τρόπο.  

   Εκείνη την στιγμή ήταν που συνειδητοποίησε πως τα πάντα γύρω του ήταν δεμένα με το ίδιο νήμα της ζωής και μοιράζονταν το ίδιο οξυγόνο. Αυτήν την αίσθηση που βίωνε, θέλησε να την κρατήσει μες την αιωνιότητα και υποσχέθηκε στον εαυτό του πως φεύγοντας, θα άφηνε εκεί ενέχυρο για πάντα την ψυχή του προκειμένου να μην αποκοπεί από αυτό το νήμα που ήτανε δεμένος με το Σύμπαν. 


Το ταξίδι

Οι αλπικές λίμνες του Πιρίν, είναι το ταξίδι που τα τελευταία χρόνια στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό μου, μα συνεχώς το ανέβαλα γιατί ήταν «δίπλα». Κι ότι είναι «δίπλα» μας έχουμε την αίσθηση πως είναι πολύ εύκολο να το επισκεφτούμε οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμήσουμε. Αυτό όμως τελικά είναι μια παγίδα γιατί ποτέ δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να βρεθούμε «δίπλα». Θυμάμαι πως τον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων (και φυσικά δεν αναφέρομαι στο θέατρο στο οποίο τα καλοκαίρια παρακολουθώ παραστάσεις και συναυλίες), τον επισκέφτηκα αφού επισκέφτηκα τους περισσότερους αρχαιολογικούς χώρους στην Ελλάδα. Θεωρούσα πως επειδή η απόσταση ήταν 19 χιλιόμετρα από την πόλη μου, μπορούσα να βρεθώ εκεί ανά πάσα στιγμή. Αυτή όμως η στιγμή ήρθε «αναγκαστικά» με αφορμή την ξενάγηση ενός αγαπημένου ξαδέλφου από την … Αυστραλία (!) τον οποίο φιλοξένησα.
Το Πιρίν είναι ένα από τα εθνικά πάρκα της γείτονας χώρας, της Βουλγαρίας. Έτος ίδρυσης του εν λόγω εθνικού πάρκου, είναι το 1962. Έκτοτε η επιφάνειά του διαμορφώθηκε επεκτείνοντας την έκτασή του αρκετές φορές και το έτος 1983 το Εθνικό Πάρκο Πιρίν ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.


Το πάρκο βρίσκεται στην Επαρχία Μπλαγκόεβγκραντ, τη νοτιοδυτική περιφέρεια της χώρας, στο έδαφος επτά δήμων, εκ των οποίων, ο ένας εξ αυτών, το Μπάνσκο ήταν και το μέρος όπου διανυκτερεύσαμε. Το ιστορικό κέντρο του Μπάνσκο, αν εξαιρέσουμε τις δεκάδες ξενοδοχειακές μονάδες οι οποίες κτίστηκαν τα τελευταία χρόνια λόγω του χιονοδρομικού κέντρου, έχει επίσης και πανέμορφα δρομάκια, γραφικά κτήρια και καταπληκτικά ταβερνάκια με όμορφο παραδοσιακό διάκοσμο, υπέροχες αυλές και μοναδικό φαγητό. Το χιονοδρομικό κέντρο της πόλης μου, το Φαλακρό, έχει χάσει πολλούς λάτρεις της χιονοδρομίας από την στιγμή που λειτούργησε το χιονοδρομικό κέντρο του Μπάνσκο, το οποίο κατά την χειμερινή περίοδο μοιάζει σαν … αποικιακή πόλη της Ελλάδας.


Το Πιρίν είναι ξακουστό για τις 118 παγετώδεις λίμνες του, εκ των οποίων πολλές από αυτές βρίσκονται σε λεκάνες και το τοπίο γενικά παραπέμπει σε αλπικό τοπίο. Στο πάρκο βρίσκεται επίσης και το αρχαιότερο δέντρο της Βουλγαρίας, το πεύκο του Μπαϊκούσεφ που λέγεται πως έχει την ίδια ηλικία με τη σύσταση του κράτους της Βουλγαρίας. Οι δε κάτοικοι της χώρας επιδιώκουν να το επισκεφτούν έστω και μια φορά στη ζωή τους. Θα ΄λεγε κανείς πως το θεωρούν κάτι σαν προσκύνημα.


Με αφετηρία το καταφύγιο Βίχρεν (Vihren) κινηθήκαμε σε υψόμετρα από 1950 μέτρα έως 2400 μέτρα (βαθμός δυσκολίας Β για όσους ασχολούνται με την ορειβασία). Σκοπός μας να διασχίσουμε μέρος της περιοχής των λιμνών εξαιρετικού φυσικού κάλλους και να γνωρίσουμε πέντε από αυτές, στα νερά των οποίων, οι τολμηροί, φορέσαμε τα μαγιό μας και κολυμπήσαμε στα κρυστάλλινα νερά τους ανάμεσα στα νούφαρα, τα οποία παρεμπιπτόντως μοσχοβόλαγαν σαν γιασεμιά. Λίγο πιο άτονη η μυρωδιά τους, αλλά σαν γιασεμιά...

Η εκδρομή που τόσα χρόνια ανέβαλα γιατί ήταν «δίπλα» μου, αποδείχτηκε μια από τις ομορφότερες ορειβατικές εμπειρίες μου την οποία ευχαρίστως θα την επαναλάβω και τον επόμενο Σεπτέμβρη. 


Ρέματα που ενώνονται σχηματίζοντας ποτάμια, μικροί καταρράκτες, πανίδα και χλωρίδα αρμονικά δεμένα με τα αλπικά λιβάδια, παγετωνικές λίμνες διακοσμημένες με νούφαρα, βαθιά φαράγγια στα οποία ρέουν γαλήνια κρυστάλλινα νερά, ορεινά περάσματα ή αλλιώς «πόρτες», οδοδείκτες και «κούκοι» που σε βοηθούν να μην χάνεσαι, και τέλος κάποια «φυσικά μνημεία» για τους ορειβάτες και τους σκιέρ που είτε δεν σεβάστηκαν το βουνό είτε απλά έκαναν μια λάθος κίνηση για κλάσματα του δευτερολέπτου κι έχασαν τη ζωή τους, συνθέτουν ένα ανεπανάληπτο σκηνικό μέσα στο οποίο νιώθεις πως βρίσκεις το νόημα της ζωής. Ή καλύτερα, πως συνδέεσαι με την ζωή!!!


30 σχόλια:

  1. Λατρεύω τα ταξίδια, ευχαριστώ που ταξίδεψα έστω έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ταξίδια, θεωρώ πως είναι ο μοναδικός πλούτος που μπορεί ένας άνθρωπος να αποκτήσει, μένοντας ήσυχος πως, κανείς ποτέ, δεν πρόκειται να του τον κλέψει. Δεν μπορώ να φανταστώ πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, οι οποίοι δεν συμφωνούν και γενικά δεν ταξιδεύουν...
      Κι εγώ ευχαριστώ με τη σειρά μου την Μαρία!!!

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα ωραίες μου Κυρίες. Μαρία και Ανέσπερη.
    Αυτό το κορίτσι, η Ζωή, τελικά έχει ένα ιδιαίτερο προσωπικό τρόπο να μιλά, να γράφει, να εκφράζεται. Εδώ ήμασταν τυχεροί πραγματικά. Απολαύσαμε ένα μαγικό οδοιπορικό σε ένα ταξίδι υπέροχο (τι όμορφα μέρη υπάρχουν και δεν τα χαιρόμαστε, με στενοχωρεί...) μαζί με το όμορφο αφήγημά της για αυτό το ταξίδι.
    Και αυτά έδεσαν με ένα τρόπο τόσο γλυκό και ανθρώπινα τρυφερό.
    Ζωή μου, τι να πω ! νομίζω, κατά καιρούς, έχω εκφραστεί για σένα και τη γραφή σου. Σε περιμένουμε πίσω στο μπλογκ σου άμεσα !
    Μαρία μου φιλιά και σε σένα για την όμορφη αυτή φιλοξενία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Γιάννη μου!
      Με όλα αυτά τα όμορφα σχόλιά σου, θα μπορούσα και να ... "κοκκινίσω". Σ' ευχαριστώ από καρδιάς!!!
      Όμορφα να κυλήσει για ΄σένα και όσους αγαπάς η ΄βδομάδα που έρχεται!!!
      Καλό απόβραδο!!!

      Διαγραφή
  3. Μαρία μου, σου το ΄πα και κατ' ιδίαν, θα σου το πω και δημόσια. Εγώ από τους δικούς μου έμαθα πως το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ το λέει ο φιλοξενούμενος στον οικοδεσπότη και όχι το αντίστροφο!!!
    Εγώ λοιπόν σ' ευχαριστώ και μακάρι να μπορούσα να δώσω περισσότερη έμφαση στη λέξη για να σου διαβιβάσω αυτό που νιώθω!!!
    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα Μαρια μου! Πανεμορφες και πολυ εντυπωσιακές όλες οι φωτογραφίες της Ανέσπερης!
    Υπεροχο το οδοιπορικό!Και η γραφή της,καταπληκτική! Μπραβο και στις δυο σας!Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανέσπερη είναι τόσο όμορφη η περιγραφή σου που με έπεισες από την αρχή σχεδόν να συμπεριλάβω τις λίμνες Πίριν στους προσεχείς προορισμούς μου.
    Μαρία συγχαρητήρια για τον φιλόξενό σου χώρο που μας πλουτίζει με ποικίλες, υπέροχες αφηγήσεις ...
    Και κορίτσια, μη διαφωνείτε με τις ευχαριστίες ! :)
    Ο οικοδεσπότης ευχαριστεί για την όμορφη παρέα
    Ο φιλοξενούμενος ευχαριστεί για την τιμή. Και οι δύο κερδισμένοι και είναι τόσο όμορφη λέξη το " ευχαριστώ "
    ! Κι εμείς οι έτεροι κερδισμένοι επίσης
    Φιλιά και στις δυο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αννετά...κι καλή σου μέρα!
      Μου δίνεται η ευκαιρία, μιας και δεν κάνω "βόλτες" τελευταία στο χώρο, να σε συγχαρώ
      για το "νούφαρό" σου!!! Γροθιά στο στομάχι!!! Εύγε και πάλι εύγε!!! Καθηλωτικός ο λόγος σου!!!
      Όσο για το ταξίδι, ναι. Αξίζει να το συμπεριλάβεις στα "προσεχή" σου... Και αν σου αρέσει η ορειβασία, θα μπορέσεις επίσης να ζήσεις μια εξίσου μοναδική εμπειρία ανεβαίνοντας στο Κούτελο Ι και στο Κούτελο ΙΙ. Αν δε, είσαι και φανατική του είδους, θα προχωρήσεις και για το Κοντσέτο στο οποίο έχει τοποθετηθεί συρματόσχοινο σε εκτεθειμένα σημεία και το οποίο επίσης παρουσιάζει μια ιδιαίτερη κόψη και προσελκύει τους ορειβάτες που αναζητούν μια mast εμπειρία! Η μοναδική θέα που προσφέρει, πραγματικά κόβει την ανάσα! Αρχικά γι’ αυτήν την «πορεία» ξεκίνησα, μα οι περισσότεροι με παρότρυναν να προτιμήσω τις λίμνες για την απίστευτη ομορφιά του τοπίου. Και φυσικά δεν το μετάνιωσα!!!
      Και τέλος, όσον αφορά τα "ευχαριστώ", θα συμφωνήσω και θα συμπληρώσω πως τα λέμε όλοι για κάποιο λόγο και βλέποντας πάντα από τη δική μας οπτική γωνία τα πράγματα. Και πάντοτε η αλληλεπίδραση των θετικών ανθρώπων, τους αφήνει όλους κερδισμένους!!!
      Σ΄ευχαριστώ!!!
      Αγκαλιά ζεστή από ΄μένα!!!

      Διαγραφή
  6. Και ποιος δεν αγαπαει τα ταξιδια Ανεσπερη μου και μαλιστα αυτα που μας πηγαινουν σε τόπους ησυχιας και ελευθεριας απο τον καθημερινοτητα!!! και η συμμετοχή σου μας ταξιδεψε εκει ψηλα στα αλπικα τοπια!!
    Που τις εντυσες με τις εντυπωσιακες πραγματι φωτογραφίες σου..!!
    Υπεροχη και η συνεχεια του οδειπορικου σου!!
    Αχ και αυτό το διπλα..πόσες φορες το εχουμε αναβαλει ... το ιδιο επαθα και εγω με την Κνωσσό που ειναι διπλα .. απλα επρεπε να ξεναγήσω φιλη για να την και εγώ μετα απο παρα πολλα χρονια που μενω
    εδώ..δίπλα!!
    Πόσο δικο έχεις μου θυμησες την ιδια περιπτωση με την ξεναγιση σου!
    Τα ταξιδια ειναι εμπειρίες ζωής ..ζωή μου!!
    Να είστε καλα καιοι δυο και η φιλοξενουμενη και η οικοδεσποινα να μας ταξιδευετε με τις πενες σσας!!
    Να έχετε μια όμορφη εβδομαδα.. φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου, καμιά φορά σκέφτομαι πως αυτό το "δίπλα", είναι σαν την ... ενδοσκόπηση. Δίχως να γνωρίζεις καλά τον εαυτό σου, προσπαθείς να καταλάβεις τον κόσμο...
      Προσωπικά, τα ταξίδια θεωρώ πως είναι ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.
      Αντεύχομαι θερμά για καλή ΄βδομάδα με μια αγκαλιά!!!
      Καλημέρα!!!

      Διαγραφή
  7. Ξεφύγαμε για λίγο...
    Τα συγχαρητήριά μου!!!!


    Σε φιλώ και σ' αγαπώ ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ποιώ - ελένη, εσύ μας βοηθάς να ξεφύγουμε με τις όμορφα ταιριασμένες λέξεις σου! Και η αγαπημένη φίλη μας Μαρία, με τον δικό της τρόπο!
      :)

      Διαγραφή
  8. Τι ωραία που μετατρέπεται ένα λογοτεχνικό ταξίδι σε ένα ταξίδι με .. σάρκα και οστά, φωτογραφίες, μαρτυρίες, πληροφορίες! Άντε τώρα να γλιτώσεις από την επιθυμία "θέλω κι εγώ" κι ας είσαι νότιος και μακριά από τη μικρή βόρεια πόλη και το Πιρίν..

    Θα έλεγα και πολλά ευχαριστώ τώρα, αλλά προβλέπεται τσάκωμα σπουδαίο ανάμεσα σε όλους, από ποιον σε ποιον πάνε τα ευχαριστώ, πόσα απευθύνονται και πού κατευθύνονται, οπότε, μπλεγμένος απολύτως, κάνω τα δύο ένα και στέλνω μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια αγκαλιά στην ..Ανέσπερη Μαρία :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διονύση Μάνεση, και στα νότια έχετε όμορφα βουνά!
      Όσο για τα ευχαριστώ? Μας έμπλεξες κι εμάς και το χαρήκαμε.
      :)

      Διαγραφή
  9. Εξαιρετικό κείμενο, αλλά και οι φωτογραφίες όαση, τουλάχιστον για εμένα, που ανειλημμένες υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν τα ταξίδια!
    Εύγε Ανέσπερη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρτίστα του βωβού, σ' ευχαριστώ πολύ! Η Μαρία ευθύνεται για όσα διαβάσατε!!!
      :)

      Διαγραφή
  10. Απαντήσεις
    1. LitsArt, για το ταξίδι σας (μας) αυτό, τα εισιτήρια τα έκοψε η Μαρία! Η διάθεσή της να αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο από το χρόνο της για όλους εμάς τους γνωστούς και άγνωστούς της φίλους!
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  11. Π΄σο το χάρηκα το ταξείδι μέσα από τις υπέροχες φωτό και τις περιγραφές σου.....σ΄ακολούθησα βήμα-βήμα και αισθάνθηκα τον καθαρό βουνίσιο αέρα, την γαλήνη του τοπίου, την μυρωδιά των νούφαρων....σαν γιασεμιά....υψώθηκε η ψυχή μου κι αγαλίασε....θα προσθέσω εδώ το δικό μου μεγάλο ευχαριστώ σε σένα Ζωή μου και στην Μαρία μας, γι αυτές τις ανεπανάληπτες εμπειρίες...Να είστε καλά και να μας ταξιδεύετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου, τελικά αυτή η ξεχωριστή ιδέα της Μαρίας χαροποίησε πολλούς! Κι εγώ που νόμιζα πως η χαρά θα ήταν μοναχά δική μου επειδή θα μοιραζόμουν το ταξίδι μου με φίλους! Έστω και ηλεκτρονικούς...!
      Μακάρι να είχα τη δυνατότητα και το χρόνο να μοιράζομαι τις αποδράσεις μου στα βουνά μαζί σας! Μα τι να σου κάνουν οι φωτογραφίες και οι ηλεκτρονικές ξεναγήσεις? Η ζωή είναι εκεί έξω και μας περιμένει υπομονετικά!!!
      Καλό απόβραδο Κλαυδία μου!!!

      Διαγραφή
  12. Χαίρομαι Μαρία που βρίσκω εδώ το κείμενο της αγαπημένης μου Ανέσπερης!! Μα βήμα βήμα ακολουθώ τα πατήματα και την περιγραφή σου φίλη μου !! Και αυτές οι πανέμορφες φωτογραφίες μαγικά όμορφες !!Υπέροχο κείμενο , μοναδικό οδοιπορικό!! Να είστε καλά και οι δυο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, να ΄σαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ! Μοναδική και η ανταπόκρισή σας!!!
      Καλό απόβραδο σου εύχομαι!!!

      Διαγραφή
  13. Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ Υ Ν Η !!!
    Το κείμενο, οι εικόνες, ΟΛΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν χορταίνονται τα ταξίδια!! Εκπληκτικές κι αυτές οι ρυτιδώσεις στην επιφάνεια της λίμνης!!
    Το δε κείμενο γεμάτο γαλήνη και τόσο αέρινο!!
    Συγχαρήτηρια και με το καλό και σε επόμενα παιχνίδια λέξεων!!!
    Φιλιά πολλά!!! 😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, marilenaspogofart, τα ταξίδια δεν χορταίνονται!!! Για δε τις ρυτιδώσεις στην επιφάνεια της λίμνης έχω να πω, πως το ίδιο εκπληκτική ήταν και η ανατριχίλα στο σώμα που ένιωσα από τα κρυστάλλινα νερά της όταν βούτηξα σ' αυτά! :)
      Όσο για τη γαλήνη που αναφέρεις, οποτεδήποτε βρεθείς μέσα στη φύση, οπουδήποτε στη φύση, θα την εισπράξεις απλόχερα και στο έπακρο!!!
      Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!!
      Να ΄σαι καλά!!!

      Διαγραφή
  16. αν σου πω ότι αυτή η ταξιδιωτική περιγραφή με τις υπέροχες φωτογραφίες με έκανε να ψάξω σε βάθος την περιοχή, να βάλω νοητή κόκκινη πινέζα πάνω της και να θέλω να την γνωρίσω; Πολύ ελκυστική περιγραφή, ειλικρινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Χαίρομαι πολύ! Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αννετά...κι!
    Αν τελικά η κόκκινη πινέζα σου σε οδηγήσει εκεί, η ελκυστική μου περιγραφή θα γίνει ένα ονειρικό ταξίδι!
    Να ΄σαι καλά, σ' ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή