Τρίτη 10 Απριλίου 2018

«αννα» του Τάσου Γ. Κάβουρα

Σήμερα έχω τη χαρά και την τιμή να φιλοξενώ την «αννα» του φίλου μας Τάσου Κάβουρα και θέλω να τον ευχαριστήσω θερμά που πλουτίζει με εξαιρετικά κείμενα το παιχνίδι μας.
Η "αννα" έλαβε μέρος στο 14ο "Παίζοντας με τις λέξεις" και διαβάζοντας το μας άφησε μια ξεχωριστή γεύση συγκίνησης. Πρέπει να ομολογήσω ότι η σημερινή μου φιλοξενία έρχεται να διορθώσει και μια παράλειψη που έγινε στο προηγούμενο αίζοντας με τις λέξεις" καθώς ουδέποτε έγινε η παρουσίαση του υπέροχου «αγαπητή Μαρία..» που προσωπικά με είχε ενθουσιάσει! ν θέλετε να το θυμηθείτε, ή να το απολαύσετε για πρώτη φορά, είναι η συμμετοχή με το νούμερο 7 στον παραπάνω σύνδεσμο).

Και επειδή ο Τάσος προχθές γιόρταζε του εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά και να χαίρεται την υπέροχη οικογένειά του!
Τάσο θα σου στείλω και ένα δώρο. Φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο, εκτός από ζουμπούλια! 

Από δω και κάτω το λόγο έχει ο Τάσος και φυσικά ακολουθεί η τόσο συγκινητική ιστορία του!



«Αγαπητή Μαρία..» θέλω να σε ευχαριστήσω για την φιλοξενία. Επίσης για τις ευχές σου. Κυρίως για τα ζουμπούλια, υπέροχη η χειρονομία σου..! Θα τα βάλω στο γραφείο μου σε εμφανή θέση και θα τα φροντίζω σύμφωνα με τις οδηγίες σου..
Τελικά Μαρία δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να περνάς υπέροχα κοντά σε δικούς σου ανθρώπους και κοντά σε φίλους.., και διαδικτυακούς φίλους..!. Ας το κρατήσουμε αυτό..!

Η «αννα».. Είναι μια πραγματική ιστορία προκατοχική βέβαια. Γράμματα δεν ήξερε, έχασε τον άντρα της και έμεινε με 5 μικρά παιδιά... Δεν την έλεγαν Άννα... Υπέγραφε με το Α αρχικό του ονόματός της. Τρομερή γυναίκα, είχαν εντυπωσιαστεί ακόμα και οι Γερμανοί με το θάρρος της να μην υποχωρεί και να διεκδικεί τα δίκια της... Τα δισέγγονα της σήμερα (πάνω από 25 ετών..) έχουν ακούσει ιστορίες της και τις κουβεντιάζουν με εύθυμο τρόπο σε συζητήσεις... Το περιστατικό με τη πλάκα και τις γραμμούλες το είχε κάνει με μία κόρη της.. Η απορία της «..μα δεν γράφει τίποτα.., τόσα που έγραψα..», έχει μείνει σαν ατάκα...
Ήθελα να καταγραφεί, για να υπάρχει...!


αννα


Το αλφαβητάρι, η πλάκα, το κοντύλι, το μικρό σφουγγαράκι, ο χάρακας, το αριθμητήριο όλα ήταν καλά τακτοποιημένα κάθε μέρα μέσα στη σχολική τσάντα με την φροντίδα της γιαγιάς.
Η μικρή μαθητριούλα, που φέτος πήγαινε στην πρώτη μεγάλη του δημοτικού όταν γυρνούσε από το σχολείο έδειχνε στη γιαγιά της το βαθμό που είχε πάρει από τη δασκάλα και αυτή καμάρωνε για την πρόοδό της. Για να την επιβραβεύσει τις έφτιαχνε ένα αυγό. Μέχρι που τα είχε βαρεθεί η μικρή τόσα αυγά.
Όμως η πλάκα της μικρής ήταν σκέτος πειρασμός για την γιαγιά. Βλέπεις σχολείο δεν πήγε γιατί είχε γεννηθεί λίγο πριν τον πόλεμο και ήταν παιδί της Κατοχής. Μεγάλη ιστορία... Το όνομά της και την υπογραφή της την έβαζε γιατί τα γράμματα ήταν μόνο δύο και τα είχε αποστηθίσει. α, νι, νι, α. 
Πήρε την πλάκα η γιαγιά-Άννα και άρχισε να γράφει. Έγραφε, έγραφε, γέμισε από τη μια πλευρά και την γύρισε και από την άλλη πλευρά. Όλο γραμμούλες, άλλες ίσιες άλλες κυρτές... Όσο έγραφε σκεφτόταν χίλια δύο πράγματα. Μέσα από τη ζωή της. Και τα έγραφε. Τη γιόμισε με τη ζωή της, με αυτά που είχε ζήσει. Τα έγραψε όλα. Το μόνο που ήθελε να μάθει ήταν τι από όλα αυτά είχαν μείνει πάνω στη πλάκα. Στο τέλος έγραψε αννα.
Φώναξε την εγγονή της.
«...διάβασέ μου τι γράφει...» της λέει.
«...γιαγιά δεν λέει τίποτα....».
Άλλαξε χρώμα το πρόσωπο της γιαγιάς.
«...τόσα πολλά είναι γραμμένα και δεν λένε τίποτα..» και γύρισε την πλάκα από την πίσω πλευρά.
Πάλι όμως η εγγονή δεν μπόρεσε κάτι να διαβάσει.
«...από τόσα πράγματα και δεν μπορείς να διαβάσεις τίποτα...»
«λέει, Άννα...»
Και τα υπόλοιπα , αναρωτιόταν!!! Τόσες γραμμούλες. Τόσα πράγματα ....
Το ξανασκέφτηκε. Μάλλον κάτι δεν έκανε σωστά.
Τα έσβησε όλα και άρχισε πάλι να ξαναγράφει. Μόνο που αυτή τη φορά αυτά που έγραφε τα έλεγε και φωναχτά...
«... ήμασταν 7 παιδιά....ο πατέρας μου δεν είχε χρήματα, ήμασταν φτωχοί... Το σχολείο ήταν στο διπλανό χωριό. Τα κορίτσια δεν πήγαμε σχολείο. Μου έμαθε να γράφω λίγες λέξεις ο αδερφός μου αλλά με τα χρόνια τα ξέχασα....τον άντρα μου τον παντρεύτηκα με προξενιό...πέθανε ξαφνικά, μέσα στα βάσανα και τις κακουχίες μεγάλωσα τα παιδιά μου... τα εγγόνια μου....». Στο τέλος πριν βάλει την υπογραφή, αννα, της ξέφυγε και κάτι άσχημο για την γειτόνισσα τη Θοδώρα αλλά για να μην γραφτεί στη πλάκα σταμάτησε, πήγε έκανε μια δύο δουλειές και γύρισε να συνεχίσει σίγουρη ότι δεν το είχε γράψει.
Ξαναφώναξε την εγγονή για να της διαβάσει αυτά που έγραψε.
«...γιαγιά δεν λέει τίποτα....» της είπε πάλι η εγγονή.
Σχεδόν απογοητεύτηκε.
«...Θοδώρα, λέει....», ρώτησε.
«...όχι γιαγιά δεν λέει, δεν γράφει τίποτα, μόνο γραμμούλες...» και κράτησε το βλέμμα της για πολλή ώρα να κοιτάζει με περιέργεια τη γιαγιά της.

Η απορία της παρέμενε γι αυτό και αποφάσισε να το ξεδιαλύνει. Πήρε την πλάκα όπως ήταν γραμμένη και πήγε στη γειτόνισσα.
«... Θοδώρα, κοίτα τι σου έχω...» της μίλησε θαρρετά.
Πήρε η Θοδώρα τη πλάκα την γύρισε και από τις δύο πλευρές δεν είδε τίποτα εκτός από το αννα και της το έδωσε πίσω...
 «...μουτζούρες είναι....» !!!
«...που λέει Θοδώρα...», τη ρώτησε.
«πουθενά» !!!
Σιγουρεύτηκε ότι δεν ήταν γραμμένο αυτό που είπε για την γειτόνισσα.
«... τα 7 αδέρφια...» ;
«... η μικρή σε κοροϊδεύει. Αντί να γράψει το μάθημά της , έγραψε μουτζούρες...» , την αποπήρε η γειτόνισσα.
Αυτό την φούντωσε, και αυθόρμητα την πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα. Άκου την κοροϊδεύει το παιδί! Και τι δεν τις έσουρε. Αργότερα το αντιλήφθηκε ότι έβγαλε το άχτι της και για άλλα που της είχε μαζεμένα , πράγματα μικρά και άσχετα.. Και το έκανε πρώτη φορά στα τόσα χρόνια που είχαν φιλία..
Στο τέλος υπερασπίστηκε και την εγγονή της.
«.. άκου, είναι η καλύτερη μαθήτρια... παραστάτης στη σημαία θα είναι στην εθνική γιορτή.. θα γίνει σπουδαία... θα γίνει δασκάλα...». Τα τελευταία τα φώναξε δυνατά να ακουστούν στη γειτονιά...

Γύρισε στο σπίτι λυπημένη και απογοητευμένη. Βρήκε την μικρή να την περιμένει μπροστά στη πόρτα. Μπορεί και να είχε ακούσει αυτά που είπε στη Θοδώρα..
«..γιαγιά μου , θα μου φτιάξεις ένα αυγό..» την παρακάλεσε η μικρή.
Ίσως , και να είχε καταλάβει και κάτι παραπάνω και να ήθελε να στηρίξει τη γιαγιά της...
Ένας βαθύς στεναγμός και δύο δάκρυα που κύλησαν.. Δάκρυα αναμνήσεων που είναι οδυνηρές.. , και πώς να τα συγκρατήσεις...

28 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφη γραφή. Αν δεν είχε ξεπεράσει το όριο των λέξεων θα ήταν μέσα στις επιλογές μου. Πολύ καλό.
    Καλημέρα Μαρία μου
    Χρόνια πολλά και σε σένα Τάσο Κάβουρα και συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου. Με συγκίνησε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη σου εύχομαι!
      Στα δυο τελευταία παιχνίδια το όριο των λέξεων δεν υπήρχε. Υπήρχε μόνο η προτροπή να είναι μικρά τα κείμενα γύρω στις 400 λέξεις, αλλά δεν υπήρχε ο περιορισμός που υπήρχε παλιά.
      Πράγμα που δε λειτουργεί μάλλον, αφού υπάρχουν παρεξηγήσεις οπότε θα επανέλθει από το επόμενο παιχνίδι ο όρος ότι κείμενα πάνω από 500 λέξεις δε θα γίνονται δεκτά.
      Σκέφτηκα πως αυτό θα βόλευε καλύτερα, πως θα έδινε μια κάποια ελευθερία, αλλά μάλλον έκανα λάθος!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
    2. Δεν το κατάλαβα αυτό ότι οι όροι δεν υπήρχαν στα δυο τελευταία παιχνίδια. Δικό μου λάθος τότε.
      Καλό σου βράδυ
      Φιλιά

      Διαγραφή
  2. Χρόνια πολλά στον Τάσο και Χριστός Ανέστη Μαρία μου! Υπέροχο το κείμενο του και μου άρεσε φανταστικά! Ωστόσο κατανοώ και την Άννα γι' αυτό που γράφει παραπάνω γιατί κι εγώ το πρόσεξα! Η ομορφιά του ωστόσο δεν χάθηκε γιατί δεν κάνει η βαθμολογία την ομορφιά! Είναι ένα υπέροχο κείμενο άκρως συγκινητικό! Πολλά φιλιά και τις ευχές μου από καρδιάς σε σένα και στους αγαπημένους σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Μαίρη μου!
      Για το όριο απάντησα και από πάνω στην Άννα!
      Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές κι εύχομαι και σε σένα χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά Μαρία μου! Χρόνια πολλά και στον Τάσο για την εορτή του! Πολύ συγκινητικό το διήγημά του!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Μαριάννα μου!
      Χρόνια πολλά και σένα με υγεία και αγάπη!

      Διαγραφή
  4. Χριστός Ανέστη Μαρία
    Πολύ όμορφη και συγκινητική ιστορία...τώρα βλέπω ότι είναι αληθινή ιστορία
    πολύ καλή η σκέψη του να την παρουσιάσει στο παιχνίδι
    απο ότι κατάλαβα δεν έχει μπλογκ να τον επισκεφτούμε, γι αυτό το παρουσιάζεις εσύ
    να χαίρεται τα όμορφα ζουμπούλια σου με το ωραίο χρώμα
    μου άρεσε πολύ ήταν μέσα στις ιστορίες που ψήφισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Δελφινάκι!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η ιστορία του Τάσου!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Ο Τάσος είναι εξαιρετικός....! και πραγματικά είναι τιμή μας που απολαμβάνουμε τις δημιουργίες του. Πολύ θα ήθελα να τον είχαμε κοντά μας με ένα μπλογκ του αλλά είναι προσωπική του επιλογή.
    Ακόμα μια όμορφη δημιουργία του ανάμεσα στις τόσες.
    Να του ευχηθώ, μέσω εσού, Μαρία μου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και Χριστός Ανέστη.
    Πολλά φιλιά και σε σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις!
      Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη σου εύχομαι!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Χρόνια πολλά!! !Χριστός Ανέστη Μαρία μου, πολύ συγκινητικό το διήγημα. Συγχαρητήρια στο κύριο Κάβουρα και σε σένα που μας το παρουσίασες !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Μεταξία μου!
      Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη σου εύχομαι!

      Διαγραφή
  7. Ιδιαίτερα πρωτότυπο διήγημα. Γραμμένο με πολλή ευαισθησία για τους ανθρώπους που έμειναν αναλφάβητοι είτε από φτώχεια είτε από τις φοβερές συνθήκες και τα ήθη τής εποχής τους.
    Μου κέντησε παιδικές μνήμες, όταν διάβαζα στη γειτόνισσά μας τα γράμματα από την κόρη της στη Γερμανία.
    Να είστε καλά, Τάσο και Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρωτότυπο και αληθινό...δεν είναι πολύ μακρινή η εποχή της "αννας"...απόδειξη οι παιδικές σου μνήμες!
      Κι εσύ να είσαι καλά Άρη!

      Διαγραφή
  8. Πολύ όμορφη ιστορία.
    Χριστός Ανέστη με υγεία.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Μαρία Έλενα!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η ιστορία του Τάσου!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. Καλησπέρα για όλους..
    Πριν δώσω την «αννα» στο διαδίκτυο σκέφτηκα ότι υπήρχε η πιθανότητα να το αντιμετώπιζαν οι πλέον αντισυμβατικοί για ψιλοαφελές κείμενο γραμμένο για να ευθυμήσουμε πρόσκαιρα με τα παθήματα των προγόνων μας , και ως εκεί...
    Θέλω να σας διαβεβαιώσω, και αυτό γίνεται κατανοητό από την παρέα, ότι είχα επίγνωση και το έγραψα με την δέουσα προσοχή, με σεβασμό και με αγάπη γιατί κάποιοι πρόγονοι μας που πιθανόν και να μην ήξεραν αρκετά γράμματα έχουν θυσιαστεί για να φτάσουμε εμείς σήμερα ...και να καμαρώνουμε ,
    και εγώ τη κόρη (να το μοιραστώ και αυτό μαζί σας), την νεαρή επιστήμονα δρ πολ.μηχ. εισηγήτρια στο μεγαλύτερο ετήσιο παγκόσμιο συνέδριο για τις μεταλλικές κατασκευές που γίνεται αυτή τη βδομάδα στη Βαλτιμόρη της Αμερικής.
    Ελληνίδα της διασποράς , της πρόσφατης μετανάστευσης των νέων επιστημόνων που αναζητούν μια καλύτερη τύχη με αξιοπρεπείς όρους εργασίας...
    (...και τη γυναίκα να έχει αγκαλιά άλλον Αναστάση , na_ta_leme_kai_auta…!! )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τάσο είμαι σίγουρη πως ένα τέτοιο κείμενο, καθόλου δε θα περνούσε για ψιλοαφελές. Το χιούμορ του ήταν δεδομένο, αλλά δεδομένη ήταν και η σοβαρότητα με την οποία γράφτηκε. Και αυτό εκτιμήθηκε!
      Είμαι σίγουρη ότι η κόρη σου διέπρεψε και στο συνέδριο και της εύχομαι τα καλύτερα!
      Όσο για τον άλλο Αναστάση, να είναι πάντα γερός και τυχερός, και να τον χαίρεστε!! Το πόσο γέλασα με την παρένθεση δε λέγεται!
      Να είσαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  10. Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά και στους δυο σας, Μαρία & Τάσο. Έξτρα ολόθερμες ευχές και για τη γιορτή σου, Τάσο.

    Προσωπικά, δεν το βρήκα καθόλου ψιλοαφελές και δεν το θεωρώ καθόλου κείμενο για να ευθυμήσουμε - θα τολμήσω να πω το ίδιο και για τους φίλους τού παιχνιδιού. Αν θυμάμαι καλά, ως σύνολο των παιχνιδιών μας, δεν έχουμε διαβάσει ξανά αντίστοιχο κείμενο. Μου άρεσε η διαφορετικότητα κι η πρωτοτυπία του, να το πω πιο απλά, τόσο θεματικά όσο κι ως χρήση των πέντε λέξεων που δόθηκαν. Ως θέμα, τι να πούμε; Τέτοιες αναφορές πάντοτε συγκινούν και σφίγγουν το στομάχι, για όσα σήμερα θεωρούνται αυτονόητα, αλλά κείνη την εποχή μόνο αυτονόητα δεν ήταν. Πολύ μεγάλο μπράβο για τη συμμετοχή σου, Τάσο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Αναστασία μου!
      Δεν έχω παρά να συμφωνήσω απόλυτα με όσα έγραψες!!

      Διαγραφή
  11. Τις εγκάρδιες ευχές μου στον Τάσο (και στον Τάσο τζούνιορ) για τη γιορτή τους και τις ευχαριστίες μου που μας χάρισε ένα τέτοιο κείμενο. Ταπεινή μου γνώμη, δεν χρειάζονται επεξηγήσεις για τους λόγους που γράφτηκε και σε ποιους αναφέρεται. Μας άγγιξε όλους και μας συγκίνησε βαθύτατα.
    Μαρία μου είναι τιμή μας να φιλοξενούνται τέτοιες ιστορίες στο παιχνίδι και μπράβο σου για άλλη μια φορά, που το στηρίζεις!
    Την καλησπέρα μου και τις ευχές μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η "αννα" δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη...όπως πολύ σωστά γράφεις μας άγγιξε και μας συγκίνησε όλους!
      Να είσαι καλά Μαρία μου!

      Διαγραφή
  12. Χριστός Ανεστη.. Μαρία μου και Τασο και χρονια πολλα για την γιορτή σου ..!!
    Το "αγαπητη Μαρια "απο το περασμένο παιχνιδι.. ηταν από τα πιο αληθινα και εξυπνα κειμενα...αλλωστε ηταν και απο τις επιλογες μου.. οπως και η "άννα " που με συγκίνισε βαθυτατα γιατί εκει κοντα είμαι και εγώ...
    να ειστε καλά και οι δυο σας.. Μαρια μου πολύ καλα εκανες και φιλοξένισες και τις δύο συμμετοχες του φιλακιααααα!! !!!
    Μπραβο και σε σενα ΤΑΣΟ.!! τις καλησπέρες μου..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Ρούλα μου!
      Πόσο χαίρομαι που στάθηκες και στο κείμενο του προηγούμενου παιχνιδιού!
      Να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  13. H ιστορία του Τάσου με συγκίνησε όπως το ίδιο με συγκινούν οι άνθρωποι που έζησαν όταν και όπως έζησε η Άννα.
    Καλώς σε βρήκα Μαρία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Μαρία!
      Χαίρομαι που "σε υποδέχτηκα" με το τόσο συγκινητικό κείμενο του Τάσου!

      Διαγραφή
  14. Καθυστερημένα πολύ περνώ για να πω μπράβο στον Τάσο και την πολύ όμορφη και διαφορετική συμμετοχή του.
    Το' χει με το χρονογράφημα, πολύ περισσότερο δε όταν γράφει έχοντας υπόψη αληθινά περιστατικά από μνήμες του παρελθόντος!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή