Στης βιολέτας τα χρώματα (Weekly Moodboard 8)

Ούτε που θυμάμαι πια πόσες μέρες βρέχει.

Θυμάμαι όμως τη μέρα που ο ήλιος βγήκε, σκορπίζοντας για λίγο φως κι ελπίδα.

Ήρθε σαν επισκέπτης από το παρελθόν. Ίσως πάλι να έφερνε μαντάτο από το μέλλον. Ένας ήλιος περισσότερο υπενθύμιση, παρά παρουσία.

Τα σύννεφα λες κι έχουν εγκατασταθεί μόνιμα πάνω από την πόλη μου. Λες και δεν αλλάζουν ποτέ βάρδια, μοιάζουν συνέχεια τόσο ίδια και τόσο αδιάφορα.

Δε σχηματίζουν σχέδια, δεν έχουν όρεξη για παιχνίδι.

Μέσα σε όλη αυτή τη βροχή, το πως κατάφεραν οι βιολέτες να ξεκλέψουν λίγη άνοιξη και να ανθίσουν είναι μάλλον περίεργο.

Υπομένουν τη βροχή και σκορπίζουν στο άρωμά τους μια άνοιξη που φέτος είναι πιο επιθυμητή από ποτέ.

Θα ζήσουν τόσο λίγο, και δε θα έχουν χορτάσει τον ήλιο.

Έχει καιρό που η βροχή μας έγινε βραχνάς.

Ένα μουρμουρητό που δε λέει να σταματήσει και τριβελίζει τις μέρες και τις νύχτες μας, κρύβοντας τα πάντα σε μια υγρή καταχνιά που κάθεται πάνω μας και μέσα μας.

Ένας αδιάφορος γκρίζος ουρανός, κλαίει ακατάπαυστα και γίνεται τόσο κουραστικός και μονότονος. που λες και δεν ξημερώνει πια.

Και μέσα σε όλη αυτή τη μουντάδα του Φλεβάρη, ήρθαν στα χέρια μου "Οι Αύγουστοι" της γιαγιάς Αντιγόνης, να με ταξιδέψουν σε καλοκαίρια.

Δεν θα μπορούσε να κλείσει πιο αισιόδοξα η εβδομάδα της καταχνιάς.

Προς το παρόν αφήνω τις σελίδες του βιβλίου να με σαγηνεύουν, μέχρι να επανέλθω.

Η ιδέα των Weekly Moodboards ανήκει στην Lyriel

Συμμετέχουν τα ιστολόγια:

  myStickland

  mytripssonblog

 beloved-ideas

  craftland

 smilies*

      Άποψη Τέχνης
everydayhappyhome