Νάρκισσος - Narcissus (Green day 33)

Ο Νάρκισσος ήταν ένας πολύ όμορφος νεαρός. Μαγεμένος από την ίδια του την εικόνα, έτσι όπως την έβλεπε στα νερά της λίμνης, έμενε συνέχεια εκεί για να βλέπει εκείνο το όμορφο πλάσμα που τον κοιτούσε από τα βάθη της, με την ελπίδα να το πιάσει.

Δεν τα κατάφερε ποτέ και πέθανε από μαρασμό.

Μια άλλη εκδοχή του μύθου, λέει πως το όμορφο πλάσμα που έβλεπε στα νερά του θύμιζε τη δίδυμη και ολόιδια με αυτόν αδερφή του που είχε πεθάνει. Ερωτευμένος μαζί της (ή με τον εαυτό του;), έμενε συνέχεια στη λίμνη για να βλέπει το πρόσωπό της  ώσπου πέθανε από θλίψη.

Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή. Σε αυτή, ένας άλλος νεαρός ερωτεύεται παράφορα το Νάρκισσο, και απελπισμένος από τον παράνομο έρωτά του αυτοκτονεί. Τότε η θεά Νέμεσις, τιμωρεί το Νάρκισσο, κάνοντάς τον να ερωτευτεί τον εαυτό του και να τρέχει στις πηγές και στις λίμνες να κοιτάζει την εικόνα του μέχρι να πεθάνει.

Τώρα μου έρχεται στο μυαλό άλλη μια εκδοχή, αλλά όσες εκδοχές του μύθου κι αν γράψω, η ουσία είναι στο τέλος του.

Και το τέλος είναι ίδιο σε όλες.

Ο Θάνατος.

Πεθαίνει λοιπόν ο Νάρκισσος και στη θέση του φυτρώνει ένα πανέμορφο λουλούδι που κοιτάζει κι αυτό κάτω, θαρρείς για να συνεχίσει να βλέπει την εικόνα του.

Δε ζει πολύ κι όπως κι ο Νάρκισσος της μυθολογίας συμβολίζει τη θλίψη απέναντι στη φθορά κάθε ωραίου.

Όμορφο λουλούδι για να συμβολίζει θλίψη.

Άλλωστε κι ο Νάρκισσος μια χαρά θα τα περνούσε αν ζούσε αντί να αυτοθαυμάζεται ή να προσπαθεί να βρει στο πρόσωπό του τη χαμένη του αδερφή, ή αν δεν τον τιμωρούσε η θεά Νέμεσις. 

Σε κάθε εκδοχή του μύθου, όλα θα ήταν αλλιώς αν ο Νάρκισσος δεν ήταν αιχμάλωτος της εικόνας του και της ματαιότητάς της.

Δεν ξέρω αν αυτός ο νάρκισσος φύτρωσε εκεί που άφησε την πνοή του ο άλλος Νάρκισσος. Φύτρωσε όμως ήδη στους κήπους και το σκυμμένο του κεφάλι είναι μια ανάμνηση του όμορφου νέου και μια υπενθύμιση ταυτόχρονα.

Όποιος αφήνει μια εικόνα να τον γοητεύει και να τον φυλακίζει, είναι πάντα θλιμμένος κι ανικανοποίητος!

I am linking to Fiona {Green Day 33}