Κατευθείαν από το χθες!

Η υπέροχη ιδέα της Ρένας δε θα μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητη.

Μας προτρέπει να ανοίξουμε τα συρτάρια μας και τα μπαούλα μας και να θυμηθούμε τους θησαυρούς που κρύβουμε εκεί.

Αν θέλετε κι εσείς να δηλώσετε συμμετοχή και να αρχίσετε να ψάχνετε, κάντε μια επίσκεψη εδώ!

Αποφάσισα να αρχίσω την παρουσίαση με το σετ του καφέ, που ήταν το αγαπημένο της μαμάς μου!

Το είχε πάντα μέσα στη θήκη του και το χρησιμοποιούσε σπάνια.

Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις άνοιγε το ντουλάπι που το φύλαγε.

Έφτασε στα δικά μου χέρια, έτσι με το βαλιτσάκι του και το χρησιμοποιώ κι εγώ σπάνια.

Μου αρέσει όμως να το βλέπω!

Κι επειδή όλα ξεκίνησαν από τις υπέροχες φοντανιέρες που μας παρουσίασε η Ρένα δε θα μπορούσα να μη βάλω τη φοντανιέρα της μαμάς μου.

Την έχω πάνω σε ένα ράφι, για να μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια και τις σκανταλιές μου.

Κάθε φορά που τη βλέπω, θυμάμαι όλες εκείνες τις επιδρομές που έκανα κρυφά στα σοκαλατάκια που φιλοξενούσε.

Σε μια από αυτές τις επιδρομές, έσπασα κάποτε και το καπάκι. 

Δυστυχώς δε θα ξανακούσω εκείνον τον μοναδικό ήχο που υπάρχει ακόμα ζωντανός στις αναμνήσεις μου.

Μάλλον η ιδέα μου είναι, αλλά εκείνα τα σοκολατάκια που έπαιρνα τότε κρυφά, είχαν μια νοστιμιά και μια γλύκα που κανένα άλλο σοκολατάκι δε μου φαίνεται αντάξιό τους.

Ίσως απλά η μαγική φοντανιέρα να τα έκανε τόσο νόστιμα.

Σήμερα, είναι αρκετά ταλαιπωρημένη κι έχει ξεβάψει σε αρκετά σημεία.

Δεν έχει την ομορφιά που είχε κάποτε.

Είναι σαν ξεθωριασμένη, γλυκιά ανάμνηση!