Ζωή στο κίτρινο

Απλώνεται στους αγρούς, ζουζουνίζει γύρω μας, κι όταν η μέρα είναι ηλιόλουστη όπως χτες κυριαρχεί στο γαλάζιο του ουρανού.

Όμορφο χρώμα, γεμάτο αισιοδοξία. Κάποιοι το διαβάλλουν, αλλά δεν ξέρουν ή δε βλέπουν. Τυφλώνονται από την ξεκάθαρη φωτεινότητά του και το κατηγορούν για άσχημα πράγματα.

Κι όμως, τίποτα το άσχημο δεν κρύβει.

Λες και θα μπορούσε ποτέ ένα χρώμα που υπονοεί τη ζωή την ίδια να είναι άσχημο και κακόβουλο.

Μάλλον δεν περπάτησαν ποτέ ανάμεσα στις μαργαρίτες, δεν άκουσαν το βουητό από τις μέλισσες, δε ζεστάθηκαν από τις αχτίδες του ήλιου.

Κλεισμένοι συνέχεια μέσα σε τέσσερις τοίχους, γράφουν θεωρίες, δεν ξέρουν τι είναι το κίτρινο γιατί δεν αφήνουν το βλέμμα να υψωθεί στον ουρανό, ή να ξεκουραστεί στη γη. Πώς λοιπόν να δουν την ομορφιά, πώς να νιώσουν τη ζωή;

Το μισούν γιατί είναι φωτεινό, γιατί είναι όμορφο, γιατί είναι ζωή και τότε το βαφτίζουν χρώμα του μίσους.

Αχ και να ήξεραν μόνο!

Ή απλά να μπορούσαν να νιώσουν!

Μια καρδιά μας άφησε να δούμε τα μυστικά της...κάποια ήταν κίτρινα!

I am linking to Fiona { Green Day 28}

Day 12...surprise

Το μικρό σαπουνάκι ήταν μια μυρωδάτη έκπληξη!

Day 13...circle

 Day 14...something yellow
Καθώς έστυβα το λεμόνι, έστυβα και το μυαλό μου ψάχνοντας ένα θέμα για τον κύκλο.
Σκεφτόμουν και σκεφτόμουν, ενώ όλοι αυτοί οι κύκλοι του λεμονοστύφτη γελούσαν με μένα.
Τους είχα μπροστά μου και δεν τους έβλεπα.
Και ξαφνικά το μυαλό σταμάτησε να καλπάζει και είδε!
Να οι κύκλοι...αλλά, χμμ!...δεν είναι και κίτρινο?
Τελικά αποφάσισα να κρατήσω τη φωτογραφία για το κίτρινο.
Ναι, αλλά τα στυμμένα λεμόνια δεν είναι πιο όμορφα?
Στο δίλημμα λεμονόκουπες ή λεμονοστύφτης κέρδισε ο δεύτερος.
Καλού κακού κράτησα και τις λεμονόκουπες...όλο και κάπου θα χρειαστούν!

Σημείωση: 
Τα λουλούδια στις πρώτες φωτογραφίες δεν είναι μαργαρίτες.
Όταν έγραφα είχα στο μυαλό ένα συγκεκριμένο λιβάδι γεμάτο μαργαρίτες που είχα δει κάποτε, αλλά δε βρήκα χτες μαργαρίτες να φωτογραφίσω.