Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2018

Περιμένοντας την... "Ορατή σαν αόρατη" (Ζυράννα Ζατέλη)

"Μπορεί και να χαθούμε γράφοντας, να μην ξαναβρούμε τον δρόμο της επιστροφής κοντά σας - η μόνη λένε ηδονή που μένει  ατιμώρητη είναι το διάβασμα."
Και με το φως του λύκου επανέρχονται
Τρίτη ιστορία
Με βέλη του ο έρωτας, σελ. 108


Περιμένοντας  να βρει "η ορατή σαν αόρατη" τον δρόμο της επιστροφής κοντά μας, κάνω κάποιες σκέψεις, προσπαθώ να ξεδιαλύνω μέσα μου αυτή την τόσο δυνατή εξάρτηση που μου προκάλεσε και συνεχίζει να μου προκαλεί η πένα της Ζυράννας Ζατέλη, να κατανοήσω τη γοητεία που ασκεί πάνω μου η γραφή της και καταλήγω περιμένοντας, να ανατρέχω πάλι και πάλι σε όσα πρόσφατα διάβασα. Και είναι πράγματι ανακουφιστικό να ξέρω ότι όλη αυτή η ηδονή που μου χάρισε και θα μου χαρίσει η ανάγνωση θα μείνει ατιμώρητη!

Λίγο περισσότερο από χρόνος πέρασε από τότε που μια συνήθη επίσκεψη στη βιβλιοθήκη* στάθηκε σημαδιακή κι έγινε  το πέρασμα σε έναν κόσμο τόσο ξένο, μα και τόσο γνώριμο ταυτόχρονα που με φυλάκισε στις αλήθειες του.
Αλήθειες που τρέχουν πάνω στις αράδες, και πότε φανερώνονται με τη μια, πότε μισοκρύβονται ώσπου να ετοιμαστείς εντός σου για να τις δεχτείς

Ο έρωτας, ο θάνατος, η ζωή, η φύση ολόκληρη, και όχι μόνο εκείνη του ανθρώπου, πότε γλυκιά και πότε αδυσώπητα άγρια -σαν τη ζωή κι αυτή-, συνθέτουν ένα μαγικό σκηνικό στο οποίο η μοίρα όλων των ανθρώπων φαντάζει κοινή. 
Μόνο εδώ, ή μήπως όχι; θα βγεις νύχτα με φεγγάρι να δεις λαγούς και θα καταλήξεις να θαυμάζεις  λύκους.


"Οι λαγοί δεν ήταν όνομα κάποιας τοποθεσίας, ήταν οι ίδιοι οι λαγοί που αφθονούσαν τέτοιον καιρό στα λειβάδια και, μόλις νύχτωνε κι έβγαινε το φεγγάρι, ιδίως αν ήταν ολόγιομο, έβγαιναν κι αυτοί κι έπαιζαν με τα λαγουδάκια τους στο φεγγαρόφωτο. Μα έπαιζαν τόσο όμορφα, τόσο όμορφα και ξετρελλαμένα, που όσοι έτυχαν να τους δουν -να δουν λαγούς να παίζουν στο φεγγαρόφωτο- είπαν: αυτό είναι ευτυχία, αυτό είναι παράδεισος, κι έχασαν τη μιλιά τους."


"Μόνο που αν δεν ήταν τόσο διάχυτη επάνω τους η ακτινοβολία απ' το φεγγάρι και τ' άστρα, ίσως να μην ξεχώριζε κανείς αυτά τα σκοτεινόχρωμα ζώα εκεί κάτω...πολύ σκοτεινόχρωμα για λαγούς, αλλά -εκτός από τρία μικρά- και πολύ μεγαλόσωμα...
Στην αρχή κανείς δεν είπε τίποτα -ό, τι ζώα και να 'ταν στο κάτω κάτω, η χάρι τους στα παιχνίδια ήταν ανυπολόγιστη..."
Και με το φως του λύκου επανέρχονται

Ένα χρόνο και τέσσερις μήνες λοιπόν μετά την πρώτη γνωριμία μαζί του, το "ζατελικό σύμπαν" εξακολουθεί να με κρατάει αιχμάλωτη.
Και ζω μια αιχμαλωσία που την απολαμβάνω στο έπακρο! Και κακιώνω με τον εαυτό μου που άφησα τόσα χρόνια να περάσουν διστάζοντας να διαβώ το κατώφλι του.

Έχοντας πια από καιρό ολοκληρώσει τα άπαντα αυτού του σύμπαντος, αναμένω με ανυπομονησία το τέλος της τριλογίας με της οποίας το πρώτο βιβλίο ξεκίνησα αυτό το τόσο σπουδαίο ταξίδι. Ένα ταξίδι που δε θα τελειώσει ποτέ!
Και μπορεί στην κατοχή μου να έχω μόνο τρία -προς το παρόν- βιβλία, στα οποία να μπορώ να ανατρέχω κάθε φορά που το θέλω, όχι που το θέλω, που το χρειάζομαι, αλλά κι όσα  ανασαίνουν ακόμα μέσα μου, αλλά δεν έγιναν δικά μου θα γίνουν εν καιρώ.

Με μεγάλη δυσκολία διάλεξα κάποια αποσπάσματα. 
Αφήνω απέξω πάρα πολλά που γυρνάνε στο μυαλό μου σαν σβούρα, (σαν εκείνη που σκάλισε ο Σέρκας κι έμελλε να γίνει το τελευταίο παιχνίδι του Ζάφου, -"αμφότεροι εκλεκτοί του Κεραυνού"-), στριμώχνονται όλα να βγουν μπροστά, μα βγαίνουν μόνο όσα προλαβαίνουν.
Να τώρα πρόλαβε; ξεπρόβαλε; ένα κομμάτι ξύλου...

"Ε, ναι", είπε ο Ντάφκος απ' την πόρτα, "όλοι μας ρίχνουμε τα ξύλα να καούν στην φωτιά, κι εκείνος σκέφτηκε να παραστήσει την φωτιά πάνω σε ένα ξύλο! Σοφία να το πεις αυτό; Παραξενιά; Τρέλλα; Αλαζονεία; Βρες το"
Το πάθος χιλιάδες φορές



"Η ζωή είναι μια γέφυρα, είπε το μυστικό της σε κάποιον η ίδια η ζωή· πέρασέ την, αλλά μη χτίσεις εκεί το σπίτι σου."
Και με το φως του λύκου επανέρχονται
Έκτη ιστορία
Rapinas Nocturnas
(Δεν ήταν παραμύθι χειμωνιάτικο) σελ. 284 


"Δεν έχει σημασία, αυτή κοιτούσε ό, τι κοιτούσε εκεί μέσα κι έμοιαζε να έχει αιχμαλωτιστεί. Μα αυτό που κοίταζε εκείνος απ' έξω, στο ίδιο το κεφάλι της πλαγίως, στην ιδιαίτερη εκείνη γούβα του κροτάφου της, στην γνάθο της, στο μεγάλο μάτι, στο τέντωμα της φλέβας του λαιμού και παντού, τον γέμιζε φόβο κι αγωνία, μια εξαιρετική συγκίνηση, γατί του θύμισε μια και καλή το κεφάλι ενός ελαφιού που είδε κάποτε και δεν μπορούσε να το βγάλει απ' το μυαλό του. Ήταν στο δάσος τους, ψηλά στο Ράκοβο, ένα θηλυκό νεαρό ελάφι που κάτι αφουγκραζόταν επίμονα, με όλο το είναι του, με τόση μύχια ένταση, που δεν πήρε είδηση -εκτός κι αν ναι- την παρουσία την δική του λίγο πιο πέρα. Ο άνθρωπος είχε καθηλωθεί, ο Ντάφκος, όπως και η ελαφίνα για τους λόγους της. Και δεν θα ξεχνούσε το κεφάλι της έτσι όπως το κοιτούσε απ' το πλάι να κάνει αχνές κινήσεις, σαλέματα, τρεμίζοντας τα ρουθούνια, καμμιά φορά και να γυρνάει ελαφρώς τον λαιμό της προς την άλλη μεριά (ποτέ προς τον Ντάφκο), σαν να τα έλεγε στόμα με στόμα με ό, τι αόρατο την τριγύριζε, ό, τι επικείμενο· δεν θα ξεχνούσε εκείνο το κεφάλι, παραδομένο θαρρείς στην άρρωστη περιέργειά του, στο δέος, ένα κεφάλι τόσο όμορφο, καθαρό -οι εσοχές, οι εξοχές, οι μαγικές γραμμές, τα τόσο υμνημένα μάτια, τα σκαλιστά κόκκαλα-, που ίσως την άλλη στιγμή...Ντράπηκε, σχεδόν ντράπηκε που το κοίταζε με τόση αφοσίωση, τέτοιον ζήλο, και δη χωρίς την άδειά του, εν τη αγνοία του ζώου, μα το να πάρει τα μάτια του απ' αυτό φοβόταν πως θα έφτανε για να το "ξυπνήσει", πως θα το τρόμαζε, και πόσο μάλλον να κάνει μισό βήμα ν' απομακρυνθεί, να προδοθεί από κάνα κλαδί που θα πατούσε -κι είχε δουλειά ο άνθρωπος, έπρεπε να πάει στη δουλειά του, να βιαστεί. Έγινε δηλαδή κι αυτό, μα αφού πρώτα έφυγε με μαλακές αείμνηστες κινήσεις το ελάφι." 
Το πάθος χιλιάδες φορές



" Αχ, τι 'ταν εκείνο· σαν κάτι σύννεφα που τρέχουν αλέστα στον ουρανό, ώρα δειλινού κατά προτίμηση, καθώς σέρνεται πέρα στο βάθος καταιγίδα και παν να την ανταμώσουν, και στο κατόπι τους τρέχουν κι άλλα, και άλλα, συνοδεία ολόκληρη εν σπουδή, έτσι το πρόσωπο της Λεύκας πήρε την μια μετά την άλλη ένα σωρό εκφράσεις -πού τις είχε τόσες; πού τις φύλαγε;-, σαν, με την τελευταία μόλις, την ίσως κι αινιγματικότερη, να ήθελε να πει ότι η ίδια έπρεπε να γυρίσει ξανά πίσω· αυτό έπρεπε μετά από τέτοιο ταξίδι.
Αλήθεια, πώς μιλούσε έτσι; Ακόμη κι αν δεν έβγαζε άχνα απ' το στόμα της, πώς το κατάφερνε αυτό;"


Το πάθος χιλιάδες φορές



" Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 1998  (Αθήνα)

Είδα σ' ένα κρεββάτι το κορμί μου γυμνό, μόνο και πληγωμένο σαν ψυχή."
Τετράδια Ονείρων



Ζυράννα Ζατέλη

Η Ζυράννα Ζατέλη γεννήθηκε στον Σοχό Θεσσαλονίκης το 1951. Σπούδασε θέατρο στην Αθήνα, μα δεν ασχολείται παρά με το γράψιμο. Η Περσινή αρραβωνιαστικιά είναι το πρώτο της βιβλίο με διηγήματα (1984). Ακολούθησε το Στην ερημιά με χάρι (1986), επίσης με διηγήματα. Το 1993 εκδόθηκε το μυθιστόρημά της Και με το φως του λύκου επανέρχονται (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1994) και το 2001 το μυθιστόρημα Ο θάνατος ήρθε τελευταίος, πρώτο μέρος της τριλογίας Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2002). Το 2006 κυκλοφόρησε το αφήγημα Οι μαγικές βέργες του αδελφού μου, το 2009 το μυθιστόρημα Το πάθος χιλιάδες φορές, δεύτερο μέρος της τριλογίας Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους, και το 2011 η συλλογή αφηγημάτων Ηδονή στον κρόταφο. Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της. Τα βιβλία της μεταφράστηκαν και κυκλοφορούν στην Γαλλία, την Γερμανία, την Ιταλία, την Ολλανδία, την Σερβία, την Λιθουανία και στις ΗΠΑ. *

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν:
Τετράδια ονείρων, 2017
Περσινή αρραβωνιαστικιά, 2013
Και με το φως του λύκου επανέρχονται, 2013
Ηδονή στον κρόταφο, 2011
Ηδονή στον κρόταφο (ePUB), 2011
Το πάθος χιλιάδες φορές, 2009
Συγγραφικές εμμονές, 2007
Οι μαγικές βέργες του αδελφού μου - Ξυλογλυπτική του Χρήστου Καρακόλη, 2006
Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους, 2001
Στην ερημιά με χάρι, 1995
Βραβεία
2010 ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ – ΙΔΡΥΜΑ ΠΕΤΡΟΥ ΧΑΡΗ


Πηγή: Εκδόσεις Καστανιώτη

*Το 2019 θα κυκλοφορήσει και στη Ρωσία το μυθιστόρημα "Και με το φως του λύκου επανέρχονται"

*Ανοίγω μια μικρή παρένθεση για να τονίσω την αξία κάθε δανειστικής βιβλιοθήκης και τη σημασία τους. Αντίθετα με το τι πιστεύουν κάποιοι, οι βιβλιοθήκες όχι μόνο δημιουργούν αναγνώστες, αλλά αυξάνουν και τις πωλήσεις. Ποιος θα διαβάσει ένα βιβλίο που θα του αρέσει πολύ και δε θα το αγοράσει με την πρώτη ευκαιρία να το έχει δικό του, ή δε θα αναζητήσει και τα υπόλοιπα βιβλία του συγγραφέα που τον συνεπήρε;

32 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαρία μου.
    Δεν έχω διαβάσει βιβλία της ακόμα.
    Μου παρακίνησες το ενδιαφέρον.
    Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου αξίζει να τη βάλεις στα "προσεχώς"!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Η Ζυράννα Ζατέλη ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχη της πολύπαθης σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
    Ευχαριστούμε Μαρία μου για την γοητευτική σου παρουσίαση.
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα συμφωνήσω μαζί σου απόλυτα Μαρία μου!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα Μαρία. Ιδέα δεν έχω για την συγγραφέα που τόσο όμορφα, όπως πάντα, παρουσίασες. Άλλωστε αυτές οι παρουσιάσεις έχουν τόση ομορφιά και σεβασμό σε αυτό που αναδεικνύουν που πραγματικά συγκινούν.
    Σε ευχαριστούμε για αυτή σου την προσφορά Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ζυράννα Ζατέλη ε?
    Χμμμ δεν εχω διαβάσει κανένα δικό της αλλά με έβαλες στο τριπάκι! On the list κι αυτη :)
    Καλό Φθινόπωρο να εχουμε Μαρία μου
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. On the list οπωσδήποτε!!! χαχα!
      Σε ευχαριστώ πολύ κι εύχομαι και σε σένα ένα υπέροχο φθινόπωρο!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Γεια σου, Μαρία. Περίπτωση που συγκεντρώνει φανατικούς θαυμαστές η Ζατέλη, τρεις δεκαετίες τώρα. Ξεχωρίζω το στοιχείο της κατασκευής ατμόσφαιρας, που υπάρχει σε όλα τα βιβλία της. Και για να μην παριστάνω τον κριτικό (φτου, φτου, μακριά από μένα!), να σταματήσω σ' αυτό που δηλώνει η ανάρτησή σου: Τη χαρά της συνάντησής μας με κάποιους δημιουργούς, με το έργο τους, το πόσο αυτές οι συναντήσεις πλουτίζουν τον κόσμο μας κι εμάς τους ίδιους.
    Και, μια και το θίγεις, πόσο βοηθάνε σ' αυτό οι δανειστικές βιβλιοθήκες - όσες βέβαια είναι στελεχωμένες με αξιόλογο προσωπικό και λειτουργούν οργανωμένα και ευφάνταστα.

    Καλή Ζατέλη, λοιπόν. Νομίζω πως της ταιριάζει και το φθινόπωρο, άλλωστε :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και όσο σκέφτομαι ότι δίσταζα να διαβάσω βιβλία της, τρελαίνομαι!
      Μου αρέσει αυτό το ατμοσφαιρικό που στάζει η πένα της, μου αρέσει που οι ιστορίες της είναι χορταστικές σε εικόνες και νοήματα που αρέσει που διαβάζοντάς την χάνομαι στον κόσμο της.
      Ούτε εγώ φυσικά παριστάνω την κριτικό (φτου, φτου, μακριά και από μένα!), και χαίρομαι που το επισημαίνεις!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

      Διαγραφή
  6. Κρατάει χρόνια αυτη η κολώνια,τριαντα χρόνια αναγνωστικής επαφής με την Νο1 νεοελληνιδα λογοτέχνη,τη διαβαζω και την ξαναδιαβάζω και δεν την χορταίνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εδώ κι ένα χρόνο καταλαβαίνω το γιατί!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  7. Καλημερα Μαρια μου!
    Πολυ όμορφη η παρουσίαση σου! Αν και δεν εχω ιδέα για την συγγραφέα μου κέντρισες το ενδιαφέρον ομολογώ!
    Η δε πασιφλώρα σου,μοναδική σε ομορφιά και υπέροχα φωτογραφημένη απο τον φακό σου!
    Καλη συνέχεια και Καλο Φθινόπωρο!Πολλα φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ντίμη μου...για κάποιο λόγο θεώρησα ότι η πασιφλώρα ταιριάζει απίστευτα στα βιβλία της Ζατέλη!
      Φιλιά πολλά και καλό φθινόπωρο και σε σένα!

      Διαγραφή
  8. Πολύ ενδιαφέρον, Μαρία μου. Η τριλογία φαίνεται ιδιαιτέρως ποιοτική και πρωτότυπη. Ευχαριστούμε για την πρόταση, φίλη μου. Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ μου αρέσει η Ζατέλη και την παρακολουθώ στενά, αλλά το Τετράδια Ονείρων με κούρασε, μη με ρωτήσεις γιατί, μάλλον δεν ήμουν σε μουδ για να το καταλάβω και έτσι το χάρισα το βιβλίο στη φίλη μου τη Φλώρα, γιατί δεν ήθελα να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία του βιβλίου, που και πάλι μη με ρωτήσεις γιατί, ίσως επειδή δεν ήμουν σε μουδ. Προφανώς!
    Δηλαδή, αυτό τον καιρό θέλω κάτι πιο κατανοητό, πιο εύκολο, όπως ας πούμε διάβασα το τελευταίο της Φακίνου την Νυχτερινή Ακρόαση και το κατάλαβα και πάαααααρα πολύ μου άρεσε!
    Είχε και ωραία γραμματοσειρά για τους πρεσβύωπες.
    Όχι ότι και της Ζατέλη δεν είχε, αλλά μάλλον δεν ήμουν σε μουδ. Προφανώς!
    Κίσιζ Μεμαρία!
    Κάτσε να αφήσω φιλάκια: 😘😘😘
    Μισό να αφήσω κι άλλα φιλάκια, να δω ποια μου αρέσουν πιο πολύ, γιατί αν δεν κάνεις δοκιμές σε βλογ που αγαπάς, πού θα τις κάνεις; 💋💋💋
    Νομίζω τα δεύτερα είναι πιο σωστά για μια αρίστα...
    Κίσιζ λοιπόν! 💋💋💋

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε θα ρωτήσω γιατί...είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο το Τετράδια Ονείρων που όπως είπες κι εσύ χρειάζεται ίσως το κατάλληλο μουδ!
      Νομίζω πως είμαι κι εγώ έτοιμη για τη Νυχτερινή Ακρόαση! Σημειώνω λοιπόν!
      Και θα συμφωνήσω απόλυτα και για τα φιλάκια...σίγουρα τα δεύτερα αρμόζουν σε μια αρτίστα!
      Τιμή μου που οι δοκιμές έγιναν εδώ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Η γραφή της με γοητεύει, ακόμα κι όταν δεν ενθουσιάζομαι με αυτό που διαβάζω.Τις περισσότερες όμως φορές με τραβάει στον κόσμο της.
    😘😘😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σε τραβάει και σένα στον κόσμο της!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  11. Μαρία μου τώρα που έκανες την αρχή δεν θα χοτρταινεις να διαβάζεις τα βιβλία της. Όπως λες και εσύ θα σε κρατάει αιχμαλώτη.Εχω διαβάσει το βιβλίο της πριν από χρόνια ,το είχε αγοράσει η αδερφή μου. Χαίρομαι που σου άρεσε και το παρουσίασες τόσο όμορφα. Να είσαι καλά καλό διάβασμα και καλό φθινόπωρο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεταξία μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Φιλιά πολλά και καλό φθινόπωρο επίσης!

      Διαγραφή
  12. Καλησπέρα κι από μένα! Είναι από τις συγγραφείς που δεν έχω διαβάσει καθόλου αλλά για να σε γοητεύει τόσο μου φαίνεται ότι πρέπει να διαβάσω κι εγώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εύχομαι να γοητεύσει κι εσένα όσο εμένα!!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  13. Έχω σκεφτεί μια-δυο φορές να διαβάσω βιβλία της Ζατέλη (αγάπη που την έχει στο γράμμα ζήτα!), αλλά πάντα το αναβάλλω... Μάλλον μου φαίνεται πολύ "κατασκευασμένος" ο κόσμος της, ακόμη και τα ονόματα είναι (ή μοιάζουν πολύ - δεν το έχω ψάξει) ψεύτικα. Θέλω να πω, το σύμπαν της μου δίνει την εντύπωση ότι είναι μόνο μέσα στο κεφάλι της, σαν να μην έχει στέρεα ερείσματα στον "έξω" κόσμο: είναι λίγο μυστηριακό, λίγο μεταφυσικό, λίγο σκιαχτικό; - κι εγώ είμαι από τις αναγνώστριες που θέλουν μια πραγματική ιστορία με προεκτάσεις εσωτερικές, όχι το αντίστροφο. Κάποια στιγμή μπορεί να μετακινηθώ λίγο στη νοοτροπία και τότε ίσως συναντήσω τη συγγραφέα. Χαίρομαι, πάντως, που περνάς τόσο ωραία εσύ διαβάζοντας τα έργα της! ;-)
    Καλή συνέχεια, Μαρία!
    (Η To love life ... ξέρεις.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλω να πω μόνο πόσο συμφωνώ μαζί σου, με τα βιβλία της είχα την απεριόριστη επιθυμία να χαθώ σε έναν κόσμο μαγικό, αλλά ή δεν την ένιωσα την μαγεία, ή που δεν υπήρχε. Και πόσο χαίρομαι με όσους έχουν μυηθεί σ αυτήν. Ίσως απλά δεν είναι όλα για όλους!

      Διαγραφή
    2. Πραγματική ιστορία με προεκτάσεις εσωτερικές...τώρα που διαβάζω τη φράση σου αυτή, σκέφτομαι ότι κι έτσι λειτουργούν τα έργα της. Οι μεγαλύτερες αλήθειες ίσως χρειάζονται και το μυστηριακό για να αναδειχθούν, για να ερευνηθούν σε βάθος και να κατανοηθούν...
      Η ίδια άλλωστε λέει ότι «η δημιουργία είναι η προέκταση της πραγματικότητας»!

      fish eye -ναι, έκανα μια μικρή έρευνα για να δω σε ποιον απαντώ- δεν ξέρω αν είναι όλα για όλους, αλλά ξέρω σίγουρα από την προσωπική μου εμπειρία ότι δεν είναι πάντα ο κατάλληλος χρόνος για κάποια πράγματα...

      Σας ευχαριστώ και τις δύο για τα σχόλια!

      Διαγραφή
  14. Εξαιρετική παρουσίαση του εργου μιας πραγματικά ξεχωριστής παρουσίας στη συγχρονη λογοτεχνία μας.
    Θέλω να διαβάσω την τριλογία, παλιότερα ειχα βρει το πάθος χίλιες φορες στη δημοτική μας βιβλιοθήκη. Και θα ήθελα κι εγω να πω πόσο σημαντικο είναι να υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες, ειδικά σε μέρη που δεν υπάρχουν βιβλιοπωλεία και σε εποχες που πολλοί θεωρούν περιττό έξοδο την αγορα ενος βιβλίου...
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Ναι, οι βιβλιοθήκες επιτελούν σημαντικότατο έργο!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  15. Πολύ ιδιαίοτερη η γραφή της Ζυράννας, που είναι και γειτόνισσά μου, ευτυχώς πρόλαβα και έχω διαβάσει 3 από τα βιβλία της και λυπάμαι, που τα μάτια δεν βοηθούν πιά να διαβάζω.....Οι βιβλιοθήκες, τα βιβλία, το διάβασμα είναι από τα πολυτιμότερα πράγματα στον κόσμο ....διαβάστε όσο περισσότερο μπορείτε !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΦΥΛΛΙΩ ΤΣΙΑΚΥΡΟΥΔΗ9 Απριλίου 2019 στις 3:09 μ.μ.

    Ακόμα δεν κυκλοφόρησε;το περιμένω διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας όλα τα προηγούμενα 3 φορές!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή