Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Ο αετός


Ήταν ένας πραματευτής μικρών θαυμάτων.
Καλλιτέχνης του ξύλου και γυρολόγος αντάμα.
Γυρνούσε στην επαρχία τα καλοκαίρια που άνοιγε ο καιρός κι έπαιρνε με τη σειρά όλα τα πανηγύρια.
Έστηνε τον πάγκο του, τον στόλιζε με όλα εκείνα τα μικρά ξύλινα κομψοτεχνήματα που σκάλιζε διαρκώς και άφηνε τον μικρόκοσμο που με πάθος δημιουργούσε να διηγηθεί στους περαστικούς την ιστορία που ήθελε ο καθένας να ακούσει.
Δεν ήταν όλοι έτοιμοι να δεχτούν αυτό που το ξύλο τους ψιθύριζε. Κάποιοι μάλιστα έβρισκαν μάλλον τρομακτική την τόση ομοιότητα με τα αληθινά πλάσματα και απομακρύνονταν από τον πάγκο ανατριχιάζοντας.
Αυτός δεν έδινε σημασία. Συνεχώς κάτι σκάλιζε και σήκωνε το κεφάλι του μόνο όταν ένιωθε πως κάποιος ήταν έτοιμος να αποκτήσει ένα κομμάτι του κόσμου του.
Όταν ήταν νεότερος πάσχιζε να πιάσει κουβέντα με τους πελάτες του και μέσα από τις κουβέντες τους να καταλάβει τι ταιριάζει στον καθένα.
Χωρίς ιδιαίτερη φαντασία, προσπαθούσε να πουλήσει στη δασκάλα μια κουκουβάγια, λες και όλες οι δασκάλες είναι σοφές, ή στον κηπουρό μια γλάστρα με ζουμπούλια, λες και κοτζάμ κηπουρός είχε έλλειψη από λουλούδια.
Δεν του περνούσε καν από το μυαλό ότι αυτό που κάνει κάποιος σαν επάγγελμα δεν τον χαρακτηρίζει πάντα και σαν άτομο. 

Μια επιστολή που έλαβε κάποτε τον έκανε να καταλάβει το λάθος του και να αλλάξει τακτική.  Ποτέ δεν έμαθε ποιος την είχε γράψει και πως στην ευχή είχε βρει τη διεύθυνσή του, αλλά θυμάται πως σκάλιζε έναν αετό στο μπαλκόνι του όταν του φώναξε ο ταχυδρόμος από το δρόμο πως έχει γράμμα.
“Ήθελα να ανοίξω τα φτερά μου” έγραφε μεταξύ άλλων ο άγνωστος “αλλά μου τα έκοψες. Μ' έκανες να καταλάβω πως δε θα γίνω ποτέ αετός”. 
Από τότε δε λέει πολλά. Σηκώνει μόνο το κεφάλι πότε πότε περιμένοντας να πάρει κάποιος τον αετό που σκάλιζε εκείνη τη μέρα.
Ίσως έτσι γνωρίσει και τον μυστικό αποστολέα που ήθελε μια φορά κι έναν καιρό να ανοίξει τα φτερά του. Όπως όλα έδειχναν του χρωστούσε ένα πέταγμα.


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 13ο Παίζοντας με τις λέξεις!
Η φωτογραφία που τη συνόδευε δεν ήταν δική μου, μα αυτή που της ανοίγει σήμερα την αυλαία είναι!
Δεν απεικονίζει αετό, αλλά την πρώτη ύλη για να γίνει ένας αετός!
Ευχαριστώ πολύ όσους τη διάβασαν κι εκείνους που την ξεχώρισαν!

18 σχόλια:

  1. Μαρία μου καλησπέρα σου.
    Το μυστήριο που έχεις πλέξει γύρω από αυτό το ξυλόγλυπτο σε τραβάει και σου δημιουργεί αναζητήσεις.
    Το φινάλε μας αφήνει μια διάθεση διαρκούς προσμονής. Να περιμένουμε μαζί με τον δημιουργό πότε θα φανεί ο μυστηριώδης αποστολέας της επιστολής.
    Πολύ καλή σου η έμπνευση, με τράβηξε πολλές φορές κοντά της.
    Καλή συνέχεια Μαρία μου.
    Χάρηκα που αυτή τη φορά συμμετείχες στο δρώμενο.
    Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμβληματική η φωτογραφία σου Μαρία! Σε κάνει να νιώθεις τη μικρότητα του ανθρώπου μπροστά στο μεγαλείο της φύσης, υπέροχη!!! Όπως και η ιστορία σου, πολύ ευρηματική και με πολυδιάστατα νοήματα.
    Καλό σαββατοκύριακο Μαράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μυστηριώδες και σουρεαλιστικό βρήκα το κείμενο σου Μαρία μου και αρκετά δυσνόητο για κάποιον που αγαπά το ξύλο και τα ξυλόγλυπτα...
    "Ότι αυτό που κάνει κάποιος σαν επάγγελμα δεν τον χαρακτηρίζει πάντα και σαν άτομο"...
    Ναι, αυτό σίγουρα!
    ΑΦιλάκια πολλά και πάντα με ανοιγμένα τα φτερά!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και η ιστορία σου πολύ ωραία, αλλά και η φωτογραφία σου καταπληκτική, Μαρία μου!!!
    Πολλά συγχαρητήρια!!
    Φιλάκια και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα Μαρία
    Ωραία η συμμετοχή σου και η ιστορία σου μου άρεσε πολύ
    την ξεχώρισα και ήταν ανάμεσα σε αυτές που βαθμολόγησα
    Ωραία και η φωτογραφία σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία μου το έχω πει και δεν θα παψω να το λέω.. οτι όλες οι ιστοριες και ότι αλλο γράφει ο καθε ενας με την ψυχούλα του.. οταν διαβαζεται.. στον χωρο εκεινου που το έχει γραψει παιρνει την αληθινη του διασταση και το νοημα του γινεται πιο δυνατο σε εκεινον που το διαβαζει...
    Η φωτογραφία σου δε το απογειωσε..
    Να περνας ομορφα ...καλή αποκριά..φιλακιαααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωραία η ιστορία σου. Καλογραμμένη και με μπόλικο μυστήριο. Και με πολλές ερμηνείες
    Η φωτογραφία σου επιβλητική και το ασπρόμαυρο της πάει πολύ
    Καλή Κυριακή Μαράκι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η ιστορία σε συνδυασμό με τη φωτογραφία είχε κάτι το επιβλητικό.
    Μου άρεσε πολύ αν και μου άφησε μια μελαγχολική αίσθηση. Πολύ ξεχωριστή η συμμετοχή σου!
    Με τα δικά σου φτερά, μας ταξίδεψες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πω πω, Μαρία μου. Τι όμορφη ιστορία. Πάντα τέτοια, φίλη μου. Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολύ όμορφα συνδυασμένη η ιστορία σου και η φωτογραφία σου Μαρία μου! :)
    Καλή Κυριακή να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολυ όμορφη η ιστορία σου Μαρια μου αλλα και η φωτογραφία εκπληκτική!
    Καλη Κυριακή!!Πολλα φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και σε αυτή την πρόσκληση διαβάσαμε υπέροχες συμμετοχές.
    Ξεχωριστεί και η δική σου Μαρία μου κι ο καθένας μας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία και το δικό του τέλος
    Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ιδιαίτερη η ιστορία σου Μαρία μου, με το μυστήριο να πλανιέται και να στροβιλίζεται γύρω από τον ήρωά σου, τα ξυλόγλυπτά του....ακόμη και την τελευταία φράση της ιστορίας σου : "Όπως όλα έδειχναν του χρωστούσε ένα πέταγμα..."Εκπληκτικές οι φωτό σου , κέρδισαν το θαυμασμό μου με την πρώτη ματιά !!! Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τώρα αν σου πω πως δεν σε περίμενα καθόλου εδώ; Ήμουν σχεδόν πεπεισμένη πως το ποίημα της Κλαυδίας ήταν δικό σου. Δεν ήταν, όμως. Και, να, που στεκόμαστε εδώ, μπροστά στα δικά σου ξύλινα κομψοτεχνήματα. Η συμμετοχή σου ήταν αξιοπρόσεκτη και πέρα απ' τα συνηθισμένα, Μαρία μου. Κι ένας λόγος παραπάνω που τη χάρηκα τόσο πολύ είναι επειδή δεν τη χρωμάτισες η ίδια, αλλά το πινέλο τής ερμηνείας το άφησες στα δικά μας χέρια. Πολλά-πολλά μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέχασα να σχολιάσω ΤΗ φωτογραφία, που είναι Η φωτογραφία.

      -Τα δέντρα πάντοτε μου ασκούν ιδιαίτερη γοητεία, και μέσα απ' τη δική σου φωτό η γοητεία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. <3

      Διαγραφή
  15. Την πρόσεξα! Αξιόλογη παρουσία είχα σχολιάσει.
    Μπράβο Μαρία μου, τώρα που τη διάβασα γνωρίζοντας πώς είναι δική σου τη διάβασα με εντελώς διαφορετική ματιά!
    Πολλά φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα υπέροχα σχόλιά σας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή