Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Α μπε μπα μπλομ...(παίζουμε;)


Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια άλλη εποχή, πιο αθώα, όχι γιατί υπήρξαν ποτέ αθώες εποχές, αλίμονο πάντα πονηρές ήταν, μα επειδή ήμασταν παιδιά, υπήρχαν κάτι μαγικά σπιρτόκουτα που ήταν φτιαγμένα μόνο για παιχνίδι.
Ένα σπιρτόκουτο στα χέρια ενός παιδιού, θα ήταν πολύ επικίνδυνο, αν δεν ήταν τόσο μαγικό!
Η πραγματική μαγεία όμως κρύβονταν στο εσωτερικό του.
Μόλις άνοιγες το κουτάκι, ένα μικρό, μικρούτσικο κουκλάκι έβγαινε από μέσα και σου χαμογελούσε.
Υπήρχαν πολλά τέτοια μαγικά σπιρτόκουτα και τα κουκλάκια ήταν όλα διαφορετικά.
Και είχαν διαφορετικά χρώματα.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτά τα μικρά, μικρούτσικα κουκλάκια ήταν από τα παιχνίδια που αγαπούσα πολύ.


Ιδέα δεν έχω τι απέγινε η μικρή συλλογή του τότε, μα μια αναλαμπή χαράς την πήρα όταν πριν χρόνια η κόρη μου, που της είχα μιλήσει αμέτρητες φορές για τα αγαπημένα μου παιχνίδια, μου έφερε ένα άλλο σπιρτόκουτο.
Αυτό ήταν αλλιώτικο, και μέσα του έκρυβε μια φιλεναδίτσα, η οποία έφερνε λίγο στον Σπιρτούλη, αλλά δεν με γοήτευσε όπως εκείνος ποτέ.
Και δεν είναι που είχα μεγαλώσει. 
Είναι που μετά την πρώτη χαρά, και το απαραίτητο φλας μπακ που ξετύλιξε κι άπλωσε μνήμες, η μαγεία εξατμίστηκε γρήγορα.
Έρχεται μόνο πότε πότε, όταν μου θυμίζει κάτι από Σπιρτούλη, μα φεύγει πάλι γρήγορα.
Άντε τώρα να ψάχνεις και να κυνηγάς τις μαγείες σε τέτοια ηλικία!
Αλλά γιατί να μην τις κυνηγάμε;


Θα τις κυνηγήσουμε αντάμα όπως κυνηγούσαμε τότε ο ένας τον άλλον στο κυνηγητό.
Θα τα βγάλουμε άλλη μια φορά στα ακαταλαβίστικα για να δούμε ποιος θα τα φυλάξει στο κρυφτό.

Α μπε μπα μπλομ
του κίθε μπλομ
α μπε μπα μπλομ 
του κίθε μπλομ 
μπλιμ μπλομ...

Ή θα τα βγάλουμε πιο "καλλιτεχνικά"...

"Αλίκη Βουγιουκλάκη, 
Κώστας Κακκαβάς, 
Τζένη Καρέζη, εσύ θα τα φυλάς!"

...και το παιχνίδι θα αρχίσει!

Πάω να κρυφτώ μέχρι να μου πεις ένα, ή και περισσότερα δικά σου αγαπημένα παιχνίδια!

65 σχόλια:

  1. Αυτό το κουκλάκι δεν το ξέρω. Τα δικά μου τα παιχνίδια όμως τα χω όλα κρατημένα. Μόνο τα μικρά μου πόνι έχασα που ήταν από τα πρώτα μου : (( Θα ξαναπάρω όμως! (Σημείωση, ακόμα αγοράζω παιχνίδια....)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα δικά μου έχουν χαθεί εδώ και χρόνια...και κάποια που είχα κρατήσει τα έδωσα αργότερα στα δικά μου παιδιά οπότε διαλύθηκαν με δόξα και τιμή πάνω στο παιχνίδι....εκπλήρωσαν την αποστολή τους από κάθε άποψη...χαχα!
      Καλά κάνεις κι αγοράζεις παιχνίδια...ό, τι μας ευχαριστεί και μας γεμίζει είναι ευλογημένο...ειδικά τα παιχνίδια που ξυπνούν κι εκείνο το παιδί μέσα μας...εγώ ονειρεύομαι κάποτε να αποκτήσω ένα τεράστιο κουκλόσπιτο...πλήρως εξοπλισμένο ε?...χαχα!
      http://mytripssonblog.blogspot.gr/2012/07/dolls-houses.html

      Διαγραφή
  2. πω πω τι μου θυμισες τωρα! ωραιες αναπολησεις Μαρακι μου!

    καλο σκ να εχεις! φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'χαμε να...παίζαμε...χαχα!!
      Να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Κι όμως, θυμήθηκα ένα κίτρινο τηλέφωνο που μου είχε αγοράσει η νονά μου κι εγώ ήμουν ευτυχισμένη... Κάπου πρέπει να είχα κι έναν σπιρτούλη αλλά εξαφανίστηκε ! Καλό Σουκου και πολλά φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που λατρεύαμε τα τηλέφωνα, ή ακόμα χειρότερα τα σίδερα και κάναμε πως σιδερώναμε και τώρα ούτε που να τα βλέπουμε?...τα σίδερα λέω!..χαχα!
      Δεν ξέρω βέβαια αν γοήτευαν κι εσένα οι οικοσυσκευές παιχνίδια..χαχα!
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  4. Αχχχ τι μου θύμισες!!! Είχα κι εγώ δύο Σπιρτούληδες, ένα γαλάζιο κι ένα ροζ!!! ❤
    Μου άρεσαν τόσο πολύ...
    Αγαπημένες εποχές...
    Φιλάκια πολλά Μαράκι μου, καλό σαββατοκύριακο!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τους πρόλαβες εσύ τους σπιρτούληδες?
      Ήταν οι εποχές που τα άγχη τα είχαν άλλοι για μας...εμείς είχαμε τα παιχνίδια!!...χαχα!
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  5. Έφερες στην επιφάνεια γλυκές αναμνήσεις
    Εγώ είχα λατρεία με τα μολυβένια στρατιωτάκια!!
    Σπιρτούλη δεν είχα ποτέ αλλά τον θεωρώ πολύ αγαπησιάρη!!

    φιλάκια πολλά ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μολυβένια στρατιωτάκια δεν είχα ποτέ, ή δε θυμάμαι να είχα...θυμάμαι όμως πόσο με γοήτευε το παραμύθι!
      Ήταν αγαπησιάρης ο έρμος, γι΄αυτό εξαφανίστηκε σαν τους δεινόσαυρους ένα πράμα...χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Εμένα πιο πολύ μου έχουν μείνει κάτι αυτοκινητάκια και αυτοκινητόδρομοι που συναρμολογούσα και έπαιζα μικρός. Α, και οι μπίλιες (γκαζάκια) που μάζευα με μανία, ακόμα έχω φυλαγμένα κουτιά γεμάτα.

    Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α μας είχε πάρει μια φορά ο μπαμπάς μου έναν μικρό αυτοκινητόδρομο...γκαζάκια είχα...κι έχουμε ακόμα μερικά, αλλά αυτά είναι μεταγενέστερα, μια και ανήκουν στο γιο μου!
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  7. Αχ αυτά τα μπουφ τραγουδάκια που λέγαμε ήταν τέλεια!!! Μπουφ, ακατα μάκατα σουκου του μπε κλπ!!! Τέλεια!!! Τι χαριτωμένο παιχνιδάκι! Δεν το ξερα! Και Σπιρτούλη είχα ένα βιβλίο που μου χαν κάνει δώρο!! Εβγαινε και σε παιχνιδάκι?? Ωραίες αναμνήσεις Μαρία μου! Και γιατί να μην τις αναπολείς με νοσταλγία??? Μόνο στα άσχημα να κολλάει η βελόνα??
    Φιλάκια γλυκά γλυκά!!! Το παπούτσι σου βρωμάει α-λλα-ξε -το!!!! Χαχαχαχα!!! Μάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ ξέχασα το μπουφ!!!
      Που πάω να τα βγάλω χωρίς μπουφ η άμοιρη?...χαχα!!
      Δεν ήξερα πως ο Σπιρτούλης έβγαινε και σε βιβλίο και ήμουν και βιβλιοφάγος...για φαντάσου...αλλά περίμενε...εσύ είσαι μικρότερη οπότε μπορεί να βγήκε αργότερα!
      Χαίρομαι που μου θύμισες κι άλλα μπουφ τραγουδάκια!!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  8. Αααα! Σπιρτούληδες! :-)
    Είχα κάμποσους ως παιδί,αλλά το είχα ξεχάσει αυτό το παιχνίδι! Κυρίως έπαιζα με κούκλες Barbie, τις οποίες, μετά τον πρώτο μήνα, τις βαριόμουν πολύ, με αποτέλεσμα να τους κάνω διάφορες αλλαγές (έκοβα μαλλιά, έβαφα μουτράκια και στο τέλος έβγαζα χέρια-πόδια και τις πετούσα! Όταν λέω σε γνωστούς και φίλους πόσες τέτοιες κούκλες έχω ... κακοποιήσει, με περνάνε για ψυχασθενή, χαχαχα!!!).
    Το παιχνίδι που μου έχει μείνει, όμως, είναι μια κούκλα - "Λαχανόπαιδο" (Cabbage Patch Kid), ένα κοριτσάκι με ξανθά μαλλιά (αυτό τη γλίτωσε, για καλή του τύχη!).
    Με γύρισες πολλά χρόνια πίσω, με την ανάρτησή σου ... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσαν κι εσένα οι Σπιρτούληδες!..άρα με καταλαβαίνεις!
      Χαχα...γελάω με τις Barbie σου...τι πέρασαν κι αυτές!!..για κάποιο λόγο τέτοια κούκλα δεν είχα ποτέ, ούτε είχα ζητήσει ποτέ και δεν το έκανα φυσικά από άποψη (όχι το λέω γιατί είναι στη μόδα να κακολογούνται πια οι Barbie), μια και στην κόρη μου είχα πάρει..
      Ίσως όταν ήμουν εγώ παιδί να μην ήταν τόσο διάσημες!...ποιος ξέρει, ή ποιος θυμάται..χαχα!
      Έχω δυο λαχανόπαιδα...ή μάλλον η κόρη μου έχει και είναι σαν καινούρια ακόμα..και να έλεγα δεν τα έπαιξε!!..και μοσχοβολάνε ακόμα όπως τότε κι ας έχουν πλυθεί άπειρες φορές...
      Βουτιά στα παιχνίδια κάναμε..χαχα!

      Διαγραφή
  9. Ου..ου.. που με πας τώρα...!!!.. ανασκαλίζω την σκεψη μου.. να θυμηθώ.. παιχνίδια....όχι σαν αυτα που παίζατε εσείς.. που τέτοια τύχη ...αλλα πανινα ...με κουρελακια και παλιά. μπεζ....... κομπινεζον της μαμας που γινόταν πρόσωπα... χερια ...ποδια ..και επερνε φωτια η βελόνα και η κλωστή...με μολιβια και κόκινες μπογιες ματια και χείλη...και απο ξυλομενα πουλόβερ μαλακια .. που δεν τολμούσαμε να τα χτενίσουμε μην μας χαλάσουν..απλα τα χαιδεύαμε....χι.χι...και φτιάχναμε παραμύθια...... οπως όλα τα παιδια του κοσμου.... τους σπιρτούλιδες και όοοοοοολα τα αλλα παιχιδια... τους χαρήκανε οι κόρες μου και οι κόρες τους..χι.χιχ. Μαρία μου ....που με πήγες!!!!! να είσαι καλα και να περνας ακομα καλύτερα.. σαν παιδι...!!! φιλακιααααα!!!!!!

    .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Ρούλα μου τι μου θύμισες κι εσύ...μια από τις αδερφές της μητέρας μου συνήθιζε να μου φτιάχνει κούκλες από κουρελάκια και να μου τις χαρίζει και ήταν πραγματικά μαγικές αυτές οι κούκλες...πωπω...τις είχα ξεχάσει, αλλά μου ξυπνούσαν μια διάθεση παραμυθιού όπως λες κι εσύ...ίσως να ήταν το χειροποίητο, ίσως η αγάπη της θείας μου που ήθελε να με ευχαριστήσει...δεν ξέρω τι ήταν, αλλά ό, τι κι αν ήταν το σκοπό του τον πετύχαινε στο ακέραιο!
      Να είσαι καλά Ρούλα μου...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Είχα κι εγώ σπιρτούληδες, που πολύ τους αγαπούσα!!! Αγαπημένα μου παιχνίδια επίσης,ένας κούκλος-μωρό που τον έσερνα μέχρι πρότινος :))) Και ένα ροζ καγκουρό που μου είχε στείλει η θεία μου από Αυστραλία, το οποίο πέταξε η μαμά μου και της το κρατάω ακόμα!!!! Τα θυμήθηκα και συγχύστηκα πάλι... Βλέπεις, τα playmobill του γιου της, τα έχει όλα φυλαγμένα :)))))) Ααααα σου έχω και τραγουδάκι να τα βγάλουμε:
    Ανέβηκα σ΄ένα βουνό
    και είδα ένα γουρούνι
    το κοίταξα καλά καλά
    και μου ΄μοιαζε στη μούρη
    γω γω γω
    συ συ συ
    τα παι-διά εί-παν
    να τα φύ- λας
    έ- σύ
    Αχ έρμα μου νιάτα....
    Φιλάκια πολλά Μαρία μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα που είπες ροζ καγκουρώ κοίτα τι θυμήθηκα...την κόκκινη κούκλα μου..την Γερμανίδα μου..όχι δεν ήταν η Μέρκελ (ο Θεός να φυλάει)...
      Η φροϋλάιν μου φορούσε κόκκινο φόρεμα και κόκκινο καπέλο κι έπαιρνε δίσκους στην πλάτη της με παιδικά τραγουδάκια..
      Μου την είχε στείλει από τη Γερμανία μια μεγαλύτερη ξαδέρφη μου και η μαμά στην αρχή την είχε σε καραντίνα στη σάλα (μην την χαλάσουμε)...τελικά και την παίξαμε και την χαλάσαμε και το ευχαριστηθήκαμε...χαχα!
      Μη λες playmobil εδώ μέσα...κι ακούσει ο γιος μου...χάθηκαν όλα τα δικά του!...βέβαια τα έπαιζε και η κόρη μου, κι εγώ, δεν ντρέπομαι να το πω....
      Χαίρομαι που μοιραστήκαμε την αγάπη μας για τους σπιρτούληδες!
      Και γέλασα με το γουρούνι...το είχα ξεχάσει...χαχα!

      Θυμήθηκα κι ένα άλλο..
      Ένα αυτοκινητάκι τρέχει τρέχει
      και που θα σταματήσει?
      Στην Αμερική
      Και τι χρώμα θα ζητήσει στην Αμερική?
      Πορτοκαλί (λέμε τώρα, αν ρωτούσαν εμένα 90% πορτοκαλί θα έλεγα)
      Έχεις εσύ επάνω σου πορτοκαλί?
      (Ε αν είχε το παιδί πάνω του τέτοιο χρώμα πήγαινε πάλι από την αρχή, μέχρι να βρεθεί ποιος θα τα φυλάξει....)
      Με κάθε επιφύλαξη βέβαια για το αν θυμάμαι καλά..χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
    2. Η φροϋλάιν που λέγαμε φορούσε και κόκκινες μπότες...χαχα!

      Διαγραφή
  11. Ποσο πίσω με πας!
    Κρυφτο, κυνηγητό, αγαλματακια κ άλλα τόσα!
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαλματάκια, ακούνητα αμίλητα αγέλαστα, μέρα ή νύχτα (ε?...ε?) !!...τα είχα ξεχάσει αυτά και τα παίζαμε συχνά!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  12. Ούτε κούκλες,ούτε Σπιρτούληδες!
    Αυλή και πάλι αυλή με κυνηγητό,τις μέλισσες,το μπίιιιζ,την καμάρα κλπ.
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περνάει περνάει η μέλισσα δηλαδή...χαχα...αυτό κι αν το παίζαμε!!...
      Η καμάρα τι είναι?..ρωτάω γιατί μπορεί να το ξέρω με άλλο όνομα...
      φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  13. τι ειπες τωρα...τα θυμαμαι τα κουκλακια αυτα! αγαπημενο απο κουκλες ηταν το Πιτσιποπακι με το φιλι στον πωπώ καιη Πατατουφα! αλλα στη γειτονια (γτ τοτε ειχαμε ακομα γειτονια χωρις αμαξια) ηταν το κρυφτο, το μαντηλακι και τα μηλα! Α!!!!μη ξεχασω το λαστιχο!

    καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα μήλα!!...θυμήθηκα και το κορόϊδο τώρα...χαχα!
      Όχι και σπουδαίο κατόρθωμα αφού όταν πάμε η τρελή παρέα για μπάνιο (σε ερημική παραλία εννοείται) παίζουμε μήλα και κορόιδο στη θάλασσα ακόμα...χαχα!
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  14. Oύτε σπιρτούληδες, ούτε φιλεναδίτσες θυμάμαι! Ούτε από τα δικά μου χρόνια αλλά ούτε και από των παιδιών μου...και να φανταστείς ότι τα παιδιά μου δεν έσπαζαν τα παιχνίδια τους και δεν έχουν πετάξει κανένα (ούτε εγώ τολμούσα να πετάξω) κι έχουμε τρία μπαούλα γεμάτα με ό,τι μπορείς να φανταστείς!!! Να δώ τί θα τα κάνουν!!! Εγώ πάλι θυμάμαι την μικρή Ελένη που κάθεται και κλαίει που δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της...!!!!! Αλλά και το σχοινάκι και το κουτσό...τι ωραία χρόνια!!
    Φιλάκια και καλή Κυριακή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριάννα μου ατέλειωτες ώρες κουτσό μου θύμισες!!
      Πωπω...και τη μικρή Ελένη θυμήθηκα και το σχοινάκι...αφού άρχισα να αναρωτιέμαι, πότε προλαβαίναμε και παίζαμε τόσα παιχνίδια?...χαχα!!
      Μια χαρά τα περνούσαμε τότε!
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  15. Απαντήσεις
    1. Κι εμένα μου άρεσαν πολύ...κι ακόμα μου αρέσουν εδώ που τα λέμε!..χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  16. Απογοητεύομαι με τα σχόλια... έγραφα τόση ώρα και δεν εμφανίστηκε.

    Τις θυμάμαι τις κουκλίτσες σου... Εγώ είχα και Φασουλέτο... τον θυμάστε;

    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιο σπαστικό από αυτό δεν υπάρχει στο μπλόγκινγκ...να γράφεις και να χάνεται!!
      Σε νιώθω...κι επειδή την έχω πάθει άπειρες φορές συνήθως αντιγράφω το σχόλιο που έγραψα για παν ενδεχόμενο...ε, μια φορά θα ξεχάσω να το κάνω κι εκείνη θα χαθεί...χαχα!
      Τον θυμάμαι τον Φασουλέτο..αλλά δε θυμάμαι να είχα ποτέ!
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  17. Α, καλά! βρήκε κέντρο η σημερινή σου ανάρτηση!!!
    Τα παιχνίδια ήταν και είναι αγαπημένα μου! Μαγεύομαι και, εννοείται, πως ακόμα και σήμερα δεν χάνω ευκαιρία για να παίξω (ναι, ναι, με αυτά τα εντελώς παιδικά)!
    Αυτά τα σπιρτόκουτα με τις κουκλίτσες ακόμα τα έχω στο κομοδίνο μου (el greco)!
    Το πιο αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν το δεντρόσπιτο: κλειστό ήταν ένα καταπράσινο δέντρο. Άνοιγε και γύρω από τον κορμό είχε τα δωμάτια του σπιτιού με μινιατούρες έπιπλα. Στον κορμό είχε γκαράζ για το αυτοκίνητο και ανσανσέρ για την οικογένεια!
    Και πολύ μου άρεσε να παίζω έξω αμπάριζα.
    Αχ, τι ωραία να μιλάμε για παιχνίδια, μου έφτιαξες τη διάθεση τώρα! Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις Σπιρτούληδες ακόμα?...σε ζηλεύω να το ξέρεις...χαχα!!
      Όποιος αφήνει ευκαιρία για παιχνίδι να πάει χαμένη δεν είναι πια παιδί...τα μικρά παιδιά με λατρεύουν και μεταξύ μας δεν το καταλαβαίνω αυτό, αλλά ίσως να διακρίνουν την αγάπη μου για το παιχνίδι και να είναι αυτό που τα τραβά σε μένα...οπότε σε καταλαβαίνω!!
      Το δεντρόσπιτο δεν το ξέρω, ή δεν το θυμάμαι....εντυπωσιακό μου μοιάζει όμως!
      Κι εσύ να είσαι καλά...καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  18. Παιχνίδια δεν είχα (του βουνού και του δρόμου παιδί, βλέπεις) αλλά σκέφτομαι..
    τα σημερινά παιδάκια θα θυμούνται κάποιο παιχνίδι, με όλα αυτά τα Τζάμπο - Μάμπο κλπ
    και την αλόγιστη καταναλωτικότητα που καταστρέφει κάθε συναίσθημα και κάθε χαρά;
    Τέλος πάντων, Κυριακή σήμερα, μην σας σκοτίζω με τέτοια...γυρνάω στην σπηλιά μου..
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε μια μπάλα δεν είχες?...δεν μπορεί!
      Ακόμα κι εγώ είχα μπάλες και μου μάθαινε σουτάκια ο μπαμπάς μου..
      Βλέπεις ο γιος του δε γεννήθηκε ποτέ και μας έφερε στα μέτρα του εμένα και την αδερφή μου...χαχα!
      Δεν τα φοβάμαι τα παιδιά...όσα γνωρίζω τουλάχιστον γιατί για τα υπόλοιπα δεν μπορώ να έχω άποψη...και πανέξυπνα είναι και παίζουν κι εκτιμούν...και φυσικά έχουν αγαπημένα παιχνίδια και συναισθήματα και χαρά και από όλα!
      Τα παιδιά σε όλες τις εποχές είναι παιδιά!!
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  19. Τί όμορφη καί τρυφερή η ανάρτησή σου!!Αχ τί μού θύμισες Μαρία μου!!Κούκλες καί μέ κουζινικά έπαιζα μικρή!!
    Τώρα τά παιδιά δέν ξέρουν τί νά πρωτοπαίξουν μέ τά τόσα παιχνίδια πού έχουν!!Καλή Κυριακή!!Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα βρίσκουν με τι να παίξουν τα παιδιά Dimi μου...κι από το τίποτα παιχνίδι κάνουν!!...και είμαι σίγουρη πως το ευχαριστιούνται!
      Να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  20. Εγω δεν ειχα τετοιο παιχνιδι. Το αγαπημενο μου ηταν το τρενακι μου. Το εχω ακομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο όμορφο είναι να επιβιβάζεσαι στα παιχνίδια του χτες και να ταξιδεύεις στο μέλλον!

      Διαγραφή
  21. Είχα μία και μοναδική bibibo πριγκίπισσα με μαυροκόκκινο φόρεμα και την λάτρευα!
    Η κούκλα δεν ζει αλλά το φόρεμα το έχω κρατήσει!
    Τι μου θύμησες τώρα!
    Να σαι καλά πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κούκλα δε ζει, έγραψες κι ένιωσα πόσο σου λείπει!
      Ή ίσως να σου λείπει η ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας όπως λείπει σε όλους μας!
      Κι εσύ να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  22. Κι εγώ παιδί του δρόμου... Κάθε απόγευμα έπεφτε σύρμα και μαζευόμασταν σ' ένα οικόπεδο για μήτινγκ κορυφής. Χαράζαμε με κιμωλία το δρόμο για κουτσό, ανακαλύπταμε καινούργιες κρυψώνες για το κρυφτό που παιζόταν συνήθως όταν σκοτείνιαζε και παίζαμε αυτοσχέδια θεατρικά στις ταράτσες του σπιτιών. Ενίοτε και στις αυλές. Τότε που ήταν ακόμα με ασβεστωμένα πεζούλια και παρτέρια με λουλούδια και ζαρζαβατικά. Η εκάστοτε μαμά που φιλοξενούσε τις θεατρικές μας ανησυχίες, αναλάμβανε τα κεράσματα. Φέτες ψωμί, με μπόλικο λάδι κι αλάτι. Κι ήταν τα κολατσιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ...
    Μαράκι υπέροχη η ιδέα σου να ανοίξουμε το μπαούλο με τις αναμνήσεις μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι...πόσα κοινά!!
      Μόνο που εμείς είχαμε μόνιμο θεατρικό στέκι...σε μια αποθήκη που είχε μεγάλο σκέπαστρο μπροστά και ανήκε στους θείους μου, είχαμε τη σκηνή μόνιμη με σεντόνια για αυλαία...και καφάσια αντί για καρέκλες....πότε πρωταγωνιστές πότε θεατές...α και πότε πότε γινόμασταν και καραγκιοζοπαίχτες...μια διαφορά βρήκα...στις φέτες το ψωμί, μαζί με το λάδι, μας έβαζαν λίγη ζάχαρη, όχι αλάτι..χαχα...
      Να είσαι καλά Μαρία μου...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  23. Δεν είχα σπιρτούλη. Είχα όμως κάτι παρεμφερές. Ευχούλη! Τα λεγόμενα Wishnik Trolls! Δηλαδή για την ακρίβεια τον έχω ακόμα! Μέσα στη γυάλα που έχω τη συλλογή μου από σπιρτόκουτα! Ε ναι, γιατί το κουτί μοιάζει με του σπιρτούλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τους είχα ξεχάσει τους Ευχούληδες!!!
      Τι μου θύμισες τώρα!
      Είχα έναν με μωβ μαλλιά!

      Διαγραφή
    2. Αχ ωραία! Ο δικός μου έχει πετρόλ μαλλιά!
      Πιο ωραία τα μωβ μαλλιά!

      Διαγραφή
  24. Αν θυμάμαι λέει τον Σπιρτούλη!!
    Σε όλα όσα έγραψε το κανελλάκι να πω ότι εμείς εκτός από τα ομαδικά, τα θεατρικά, τα σκαρφαλώματα στις συκιές το καλοκαίρι, φτιάχναμε σπιτάκια , συναγωνιζόμασταν για την ακρίβεια ποια θα φτιάξει το καλύτερο και συνήθως κρατούσε ένα καλοκαίρι ή παίζαμε σχολείο και τι ρόλο κρατούσα πάντα εγώ; Ε ναι της δασκάλας!!! χεχε!
    Τι μου θύμισες.... Υπέροχα παιδικά χρόνια όπου φάγαμε χώμα, ματώσαμε γόνατα, τσακωθήκαμε και φιλιώσαμε αμέτρητες φορές!
    Να'σαι καλά Μαρία μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα σπιτάκια τα φτιάχνατε με πέτρες γύρω γύρω και τα στολίζατε και με λουλούδια που μαδούσατε από τους κήπους των μαμάδων σας, ή με αγριολούλουδα?..
      Σχολείο παίζαμε κι εμείς...είχαμε και πίνακα μεγάλο σε τρίποδο...και φυσικά σχεδόν πάντα ήμουν η δασκάλα...χαχα...άφηνα και κανέναν άλλο πότε πότε όμως, γιατί ήθελαν κι άλλοι να περάσουν από το θρανίο στην έδρα!
      Καλά τα θεατρικά και τα ομαδικά ήταν σε πρώτο πλάνο...αλλά μη μου λες για σκαρφαλώματα...χαχα...μια φορά ανέβηκα τόσο ψηλά που κινητοποιήθηκαν οι πάντες για να με κατεβάσουν...δεν μπορούσα να κατέβω!!
      Μετά έπεσα και δυο φορές από πολύ ψηλά στο χωριό που κάναμε διακοπές κι από τότε σα να πήρα έναν φόβο...υψοφοβία, ακροφοβία δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά κουσούρι μου έμεινε...χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  25. Aν και δεν ήμουν ποτέ το κοριτσάκι που θα παίξει με κουκλίτσες,προτιμούσα επιτραπέζια και ότι έχει να κάνει με ζωγραφική,μουσική και διάβασμα,τέτοιο κουκλάκι ομολογώ ότι είχα κι εγώ,χαχαχα.
    Το αγαπημένο μου παιχνίδι μακράν όμως,ήταν το λάστιχο,δεν ξέρω αν εσύ το πρόλαβες...Δεν έλειπε ποτέ από την τσέπη μου.Όπου και όποτε έβρισκα ευκαιρία,έπαιζα.Και αν δεν είχα παρέα όταν ήθελα να παίξω,έβαζα δύο καρέκλες και περνούσα το λάστιχο και έπαιζα μόνη μου.... :p
    Φιλάκια Μαράκι μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα επιτραπέζια τα είχαμε περισσότερο για το χειμώνα...το καλοκαίρι δεν μαζευόμασταν από τις γειτονιές, όχι πως δεν παίζαμε και τότε βέβαια, αφού αναρωτιέμαι τώρα που τα ξαναθυμήθηκα πώς στην ευχή τα προλαβαίναμε όλα!!..πότε το ένα πότε το άλλο προφανώς θα κάναμε...χαχα!
      Διάβασμα!! από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με ένα βιβλίο και μουσική άκουγα και το πάλευα και με τη ζωγραφική όσο μπορούσα...είχα χαλάσει άπειρες νερομπογιές..για κάποιο λόγο λάτρευα τις νερομπογιές!!
      Το λάστιχο η αλήθεια είναι δε θυμάμαι να το παίζαμε...μετά ανακαλύφθηκε αυτό?..χαχα..η κόρη μου και οι φίλες της θυμάμαι το έπαιζαν πολύ!..
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  26. Ειχαμε και φιλεναδιτσες και σπιρτουλη σπιτι μας,αλλα τα επαιζε η κορη μου,επισης εχουμε ακομη πολλους ευχουληδες και κανα δυο πονυ,μερικα αυτοκινητακια σιδερενια και κατι τουβλακια ολα των παιδιων .Εγω επαιζα στο χωριο με πιο κοινα πραγματα,οπως καλαμποκια μολις βγαζαν μαλλια τα καναμε κουκλες ,τα κολοκυθια μολις επισης μεγαλωναν,και πολλες φορες την κουκλα αντικαθιστουσε η γατα που ειχαμε στην αυλη,χαχαχα ωραια ξενοιαστα ανεμελα χρονια,ποσο πισω με πηγες ,σε δυο εποχες,μια των παιδιων μου και μια τη δικη μου παιδικη ηλικια,πολλα φιλια καλη εβδομαδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα...πολύ γέλασα με τη γάτα που γίνονταν κούκλα!!
      Να είσαι καλά!!
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  27. Η κουκλα-μωρο στα χερια του κοριτσιου
    ειχε καποιο σκοπο εκτιμω.
    Μητροτητα...προστασια αρα...ευαισθησια και πολλα πολλα αλλα.
    Η κουκλα-μπιμπιμπο(μη χεσω)
    εφερε (σαν σαριδι) αλλον σκοπο....φυσικα απαραδεκτον
    και φυσικα το πετυχανε.
    Οι αναμνησεις παααααρα πολλες και ΥΠΕΡΟΧΕΣ
    (φαντασου....πηγα σε μονοταξιο δημοτικο με 2-3 παιδακια σε καθε ταξη και ολα μαζι σε μια αιθουσα)
    αλλα δεν θα αναφερθω...
    Βαριεμαι ν'ανοιξω τα αυτονοητα....ολων εμας ΤΩΝ.

    γλυκο φιλι στο διαβα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είμαι τόσο σίγουρη για το ρόλο της άλλης κούκλας...πολλά της καταμαρτυρούν οι μεγάλοι, αλλά οι μεγάλοι είναι πιο πονηροί από τα παιδιά που απλά τις παίζουν, μέχρι να τις βαρεθούν...βέβαια, επειδή δεν ξέρω τι κυκλοφορεί σήμερα σε Μπάρμπι και κυρίως σε ενδυμασίες της, κρατάω μια πισινή!
      Αφού δεν θα αναφερθείς, θα τις φανταστώ τις αναμνήσεις σου..να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  28. Εγώ είχα τους σπιρτούληδες! Βέβαια στο τέλος μου τους "έφαγε" όλους ο ζηλιάρης σκύλος μου χαχα!
    Τι μου θύμησες με αυτή σου την ανάρτηση...
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Πω πω τι μου θύμισες.....
    Είχα κι εγώ τέτοιες κουκλίτσες!
    Και σπιρτούλι.....τον έχω ακόμα......

    Φιλάκια πολλά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις ακόμα σπιρτούλη?...που μένεις?....χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  30. Τι ομορφες κουκλιτσες! Δεν τις ηξερα ... Καλή εβδομάδα Μαρία μου!!! :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Τι ομορφα κουκλακια.
    Εγω δεν τα ξερω, πιθανον εδω στην Κυπρο να μην τα ειχαμε αλλιως σιγουρα θα τα εκανα συλλογη αφου ειχα τρελλα με κουκλες..
    Αχ.... παιδικα αθωα χρονια..
    ποσο μου λειπουν..
    καλημερα Μαρια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και όταν ήμασταν παιδιά βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε, όπως όλα τα παιδιά φυσικά...!!
      Πού να ξέραμε τότε πως όταν θα μεγαλώναμε η ξεγνοιασιά όπως απόλυτα τη ζούσαμε θα τέλειωνε?...θα μου πεις και τι θα κάναμε, δε θα μεγαλώναμε?..χαχα...τέλος πάντων!

      Διαγραφή
  32. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή