Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Ε...όπως Eρείπια



Τα ερειπωμένα σπίτια για μένα είναι ακόμα γεμάτα ζωή, αλλά αυτά στέκονται αγνοώντας το!
Οι μισογκρεμισμένοι τοίχοι τους έχουν απορροφήσει την ενέργεια όσων κάποτε τα κατοίκησαν.
Όσων τα αγάπησαν, τα φρόντισαν και τα ζέσταναν τους χειμώνες.
Στέκονται παρατημένα, γεμάτα άχρηστη σοφία πια.
Πόσα πράγματα ξέρουν από το παρελθόν!
Δε φανερώνουν ποτέ τα μυστικά που τα βαραίνουν.
Τα κρύβουν καλά στα σάπια κουφώματα και στις ανήλιαγες γωνιές τους.
Η σκόνη τα καλύπτει και οι αράχνες τα φυλακίζουν για πάντα στους σφιχτοπλεγμένους ιστούς τους .

Η ερείπωση δεν είναι παρά ζωή που πέρασε σε άλλη διάσταση.
Δεν μπορείς να περπατήσεις πια στα πατώματα που χάσκουν, αλλά κάποτε περπατήθηκαν και τα χνάρια είναι ακόμα εκεί.
Οι στέγες με την απουσία τους δείχνουν μόνο ότι κάποτε υπήρξαν, όμορφες και γερές να προφυλάσσουν το σπίτι και τους ενοίκους του.
Τα παράθυρα, θλιβερά απομεινάρια πια, δεν αντανακλάνε άλλον ήλιο.
Τον δέχονται όμως ακόμα με ευγνωμοσύνη κι ας μην μπορούν να τον διαλαλήσουν.

Οι άνθρωποι άραγε γίνονται ερείπια;
Υπάρχουν στα αλήθεια τόσο ρημαγμένες ζωές που να μη δέχονται επιδιόρθωση σαν αυτά τα κτίσματα;
Κι αν υπάρχουν, έχουν το σθένος να δεχτούν ακόμα τον ήλιο με την ίδια ευγνωμοσύνη που τον δέχονται αυτά;

















Το post αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού The 24 Days Challenge που διοργανώνει το blog  mystickland
Συμμετέχοντες (μέχρι στιγμής) στην πρόκληση είναι οι:


16 σχόλια:

  1. Πολύ ωραίο το θέμα σου και το παρουσίασες άψογα τόσο φωτογραφικά όσο και συγγραφικά.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάρα πολύ όμορφο το κειμενό σου! Ερείπια τα οποία συναντούν οι περισσότεροι και το μόνο που βλέπουν είναι ένα ρημαγμένο κτίριο, δε σκέφτονται όλα αυτά που είπες, όλα αυτά που στην ουσία "έχουν περάσει" αυτά τα ερείπια μέχρι να φτάσουν να γίνουν έτσι.... Εγώ ακόμη κι έτσι διακρίνω μια απαράμιλλη γοητεία!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλημερα..στεκομαι στα τελευταια λογια..Οι άνθρωποι άραγε γίνονται ερείπια;Γινονται..αλλα σηκωνονται με την δυναμη του μυαλου και του σωματος..ενω αυτα..εχουν ομως κι αυτα τα μυστικα τους..τις ομορφιες τους με αναμνησεις μυρουδιες..κρυμενες καλα..βαθια..τα λατρευω τα παλια σπιτια..εχουν απεραντη αξια..ομορφο σ.β..σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως το είπες...απέραντη αξία!!
      Και πόσο δίκιο έχεις για τα "ανθρώπινα ερείπια"!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Για άλλη μια φορά με εντυπωσίασες Μαράκι!! Είχα διαβάσει και την προηγούμενη ανάρτησή σου για τα ερείπια......ΜΠΡΑΒΟ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διάβασα και εγώ προηγουμενη ανάρτηση σου σχετικά με τα μαγευτική ερειπωμένα σπίτια.Να ξέρεις μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος.Μπορεί να ξεχαστώ εκεί με τις ώρες,προσπαθώντας να δώσω ζωή στο χώρο και να φτιάξω ιστορίες!!!
    Μου αρέσει όπως γράφεις...
    Keep blogging:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς έτσι....είναι απίστευτη η αίσθηση που δημιουργείται και οι ιστορίες που "φτιάχνουμε" με το μυαλό μας!!

      Διαγραφή
  6. Πολύ ωραία ανάρτηση κι εμένα με προκαλούν τα ερειπωμένα σπίτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ...είναι το μυστήριο και η φωνή από το χτες που μας προκαλούν!!

      Διαγραφή
  7. πιστεύω πως ναι και οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν ερείπια.. όταν έχουν μείνει μόνοι τους, χωρίς κανέναν να τους φροντίζει, χωρίς κανέναν να τους αγαπά.. όπως τα ερειπωμένα σπίτια μπορούν να ξαναγεννηθούν έτσι και οι άνθρωποι.. αρκεί να βρεθεί κάποιος να δώσει όλη του την αγάπη και φροντίδα.. τίποτα παραπάνω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά βρε Εύη μου, αλλά πως στην ευχή καταφέρνει ένας άνθρωπος να τους απομακρύνει όλους από κοντά του και να μείνει μόνος του?
      Ακούω συχνά π.χ. για παρατημένα γεροντάκια...και σκέφτομαι πως αυτά τα γεροντάκια τώρα φαίνονται καημένα, αλλά νεότεροι μπορεί να είχαν καταστρέψει τις ζωές των παιδιών τους...μπορεί να τα είχαν εκείνοι παρατήσει κάποτε.....
      δεν ξέρω....απλά ήταν κάτι που σκέφτηκα και μια πολύ μικρή παράμετρος του προβλήματος.....είχα δει κι ένα πακέτο (τη γνωστή εκπομπή) με ένα σχετικό θέμα και σκέφτομαι μήπως τελικά ο καθένας παίρνει απλά ό, τι του αξίζει αργά ή γρήγορα..γιατί ως γνωστόν, όλα εδώ πληρώνονται......
      Πωπω...το βάρυνα πρωί πρωί!

      Διαγραφή
    2. Υπάρχουν και αυτοί που δεν απομακρύνονται μόνοι τους αλλά τους απομακρύνουν για κάθε λογής συμφέροντα ή για λόγους εκμετάλλευσης.. εγώ για αυτούς μιλάω.. τώρα για την κατηγορία που λες, σαφώς και ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει, αλλά και πάλι νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι αξίζουν έστω μια σταλιά αγάπη ότι και αν έχουν κάνει στη ζωή τους! Πρέπει να έχουμε τη δύναμη να συγχωρούμε, να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι.. για τον εαυτό μας, όχι για τους άλλους..

      Διαγραφή
    3. Ειλικρινά..δεν ξέρω αν το να συγχωρούμε μας κάνει καλύτερους ή απλά εύκολα θύματα για μια ακόμα φορά.....ειδικά όταν κάποιοι ζητάνε τη συχώρεση όταν βλέπουν τα δύσκολα και τους έχουν τελειώσει οι επιλογές όπως στο συγκεκριμένο επεισόδιο που είχα παρακολουθήσει...
      Δεν ξέρω ειλικρινά...μακάρι να έχεις δίκιο!

      Αλλά ακόμα κι αυτοί που τους απομακρύνουν οι άλλοι λόγω συμφέροντων δεν ξέρω αν ήταν τόσο σωστοί όσο έπρεπε...είναι δυνατόν να διώχνεις την οικογένειά σου από συμφέρον?
      Τη μάνα σου τον πατέρα σου?
      Και πως...αφού αυτοί μια ζωή για το συμφέρον σου παλεύουν.....μήπως κάποιοι απλά το παίζουν θύματα ενώ έχουν υπάρξει θύτες μια ζωή?
      Αναρωτιέμαι!!
      Μάλλον είμαι της άποψης τελικά πως ό, τι σπέρνεις θερίζεις....

      Διαγραφή