Οι Αύγουστοι

Κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο που μου αρέσει, νιώθω μια μικρή θλίψη.

Είναι σα να αποχωρίζομαι ένα φίλο που αγαπώ. Η γνώση ότι μπορώ αν θέλω να το ξαναδιαβάσω, λίγο με παρηγορεί εκείνη την ώρα.

Ζω έναν αποχωρισμό.

Έτσι βίωσα και το τέλος του βιβλίου της Γιαγιάς Αντιγόνης "Οι Αύγουστοι".

Ένιωσα σα να άφησα ξαφνικά, ένα χέρι που με κρατούσε και με ταξίδευε σε ένα νησί, σε ένα λιμάνι, στο χτες.

Ο αβίαστος μεστός λόγος της Αντιγόνης μας, γνωστός ήδη σε όλους όσους τη διαβάζουμε, έκανε το διάβασμα πολύ ευχάριστο. Είχα την αίσθηση ότι είναι δίπλα μου και μου τα διηγείται.

Ανοίγοντας το βιβλίο, άνοιξα μια πόρτα που με έβγαλε σε ένα λιμάνι. Ένιωσα τη θαλασσινή αύρα να με χτυπά και τρύπωσα στις συζητήσεις, αλλά και στις αναζητήσεις των ηρώων της.

Έτσι εύκολα μπήκα στην αλήθεια της και η αλήθεια είναι το μεγάλο ζητούμενο του βιβλίου, αλλά και της ηρωίδας του.

Η αναζήτησή της και η κατανόησή της.

Γιατί υπάρχουν πράματα που οι άλλοι μας κρύβουν και μερικές φορές αργούμε να τα ανακαλύψουμε, ή αρνούμαστε να τα δούμε,  από φόβο.

Έτσι λίγο λίγο και αφήνοντας την Αίγινα για τον Πειραιά και την Αθήνα, μα επιστρέφοντας πάντα στην Αίγινα, "οι κόμποι λύνονται ένας ένας...οδυνηρά" όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας είναι για χρόνια το λιμάνι της Αντριάννας, το αποκούμπι της. Στο σπίτι τους γνωρίζει όσα δε γνώρισε ποτέ στο δικό της που το σκίαζαν τα ψέματα και τα μυστικά.

Οι χαρές τους οι λύπες τους, τα συναισθήματά τους είναι πιο ξεκάθαρα για αυτήν, από όσο ήταν ποτέ αυτά της δικής της οικογένειας.

Η στοργή που της δείχνουν είναι η στοργή που δεν γνώρισε. Παρόλα αυτά ακόμα κι αυτοί δεν τολμάνε να της αποκαλύψουν πολλά. 

Ένας καινούριος έρωτας ανατέλλει ξαφνικά παλεύοντας να σβήσει τις άσχημες αναμνήσεις και τις ενοχές που τη βαραίνουν από έναν άλλον που χάθηκε πρόωρα και αναίτια πριν χρόνια.

Το φως που πέφτει άπλετο πια πάνω στα μυστικά, θα βοηθήσει την Αντριάννα να κάνει μια νέα αρχή;

Να βρει το λιμάνι εκείνο που θα κάνει την ψυχή της να ηρεμήσει και να γαληνέψει ή θα χτυπηθεί κι αυτό από φουρτούνες;

Αυτά τα λουλούδια τα μάζεψα χτες. Θέλω να τα προσφέρω στην Αντιγόνη με όλη μου την αγάπη!

Ένα ματσάκι αγριολούλουδα για ένα ταξίδι, για ένα λιμάνι!