Downton Abbey...τα Χριστούγεννα πέρασαν...

Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και αγάπη!!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις όμορφες ευχές σας!

Κι έτσι τα Χριστούγεννα πέρασαν πια στην ιστορία.

Κουτσά στραβά, άλλοι περισσότερο κουτσά, άλλοι περισσότερο στραβά, τα καταφέραμε και φέτος.

Κι ενώ εμείς υπολογίζαμε με μαθηματική ακρίβεια, που θα έκανε ακόμα και τον Αϊνστάιν να κοκκινίσει από ντροπή, πόση χοιρινή σπάλα θα χρειαστεί και κάναμε συσκέψεις επί συσκέψεων για το αν η γαλοπούλα είναι απαραίτητη στο γιορτινό τραπέζι, καταλήγοντας τελικά στην πατροπαράδοτη αλανιάρα κότα, κάποιοι άλλοι χόρευαν στο χορό της απληστίας.

Το ΔΝΤ που μας σφάζει με κανονικό μαχαίρι μια και το βαμβάκι αποδείχτηκε πως δεν κάνει καλή δουλειά, που απαιτεί θυσίες και φτώχεια από πολύ κόσμο, μια και η ύφεση είναι ο μόνος τρόπος να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο οι πλούσιοι και  να πεινάσουν ακόμα περισσότερο οι φτωχοί, γιόρτασε κι αυτό "ανθρώπινα", "ταπεινά" αλλά προπάντων με "αγάπη", τα Χριστούγεννα που τότε έρχονταν ακόμα.

Έκανε ένα μεγάλο πάρτυ και ξόδεψε πάνω από 350.000 δολάρια για να μας δείξει πόσο αγαπάει τους ανθρώπους του.

Τι στα κομμάτια έκαναν σε αυτό το πάρτυ, τι έφαγαν (και δεν έσκασαν να ησυχάσουμε) δεν ξέρω, γιατί δε με είχαν καλέσει.

Αν όμως μια φωτογραφία της Λαγκάρντ που πήρε κάπου το μάτι μου ήταν από αυτό, τότε μπορώ να πω τι φορούσε αυτή.

Που δε θα πω, γιατί δε μας αφορά κιόλας η γαλάζια της τουαλέτα και τα ακριβά κοσμήματα που έφερε πάνω της με περηφάνια η κυρία "λυπάμαι τα παιδιά του Νίγηρα" ούτε τα πανάκριβα παπούτσια της που έσκουζαν ρυθμικά σε κάθε της βήμα λέγοντας που τα έχει γραμμένα κι αυτά και τα παιδιά της Ελλάδας και όλα τα παιδιά εδώ που τα λέμε.

Πάντα ο κόσμος είχε δυο ταχύτητες.

Χρόνια κινούνταν από τα λεφτά των πλουσίων και τη δουλειά των φτωχών.

Απλά κάποια στιγμή πιστέψαμε πως υπάρχουν κι άλλες στρώσεις στο γλύκισμα που λέγεται ζωή.

Αλλά μπα!...δυο στρώσεις έχει μόνο τελικά και το ΔΝΤ είναι το κερασάκι στην αποπάνω του, αυτή τη γλασαρισμένη, απαστράπτουσα, φτιασιδωμένη, όμορφη αποπάνω στρώση.

Δυο στρώσεις ή δυο πατώματα έχει ο κόσμος.

Το πάνω και το κάτω.

Πάνω είναι όλοι αυτοί και κάτω είμαστε όλοι εμείς.

Μην πάτε μακριά.

Μέχρι το Downton Abbey άμα σας πάω θα καταλάβετε τι λέω.

Σας παρουσιάζω στα αριστερά τους ευγενείς και στα δεξιά τους υπηρέτες.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, από πάνω είναι οι αριστοκράτες κι από κάτω οι υπηρέτες τους.

Τα αφεντικά όλη μέρα ντύνονται (συγνώμη τα ντύνουν, οι περιττές κινήσεις δεν είναι δα αριστοκρατικές) και κάθονται για πρωινά, μεσημεριανά, τσάγια, βραδινά, καλοντυμένοι και νοικοκυρεμένοι ενώ οι άλλοι τρέχουν όλη μέρα νε ξεβρωμίσουν τον πύργο, να μαγειρέψουν για τα τόσα τραπέζια, να τα στρώσουν (χρησιμοποιώντας ακόμα και χάρακα για να είναι όλα στην εντέλεια), να τα ξεστρώσουν, για να κάτσουν αποκαμωμένοι πια να ρημαδοφάνε κι αυτοί.

Τι ξεβρωμίζουν όλη μέρα;

Αυτό!!

Οι ευγενείς, είναι όλοι τους αυτό ακριβώς που λέει η λέξη, ευγενείς.

Είναι δίκαιοι, καλοί με το υπηρετικό προσωπικό και δίνουν δουλειά σε πολύ κόσμο.

Το ότι ο κόσμος αυτός δεν έχει προσωπική ζωή και οι περισσότεροι δε θα αποκτήσουν ποτέ, είναι μια μικρή λεπτομέρεια, που καλά θα κάνουμε να την καταπιούμε με λίγο κρασί παραπάνω λόγω και των ημερών, γιατί ανάλογη τύχη μας περιμένει.

Ποιος είπε ότι ο κόσμος πάει μπροστά;

Πίσω πάει!

Τα λάθη των ευγενών πάντα καλύπτονται αριστοτεχνικά και δικαιολογούνται, ενώ η φωνή τους δεν υψώνεται ποτέ όσο των υπηρετών που είναι πιο φασαριόζοι και που τα λάθη τους γίνονται πάντα αφορμές για να χαλάσουν οι ζωές τους.

Αν το βλέπετε ξέρετε τι εννοώ.

Αν όχι, δε σας λέω για να έχει ενδιαφέρον, γιατί είναι μια καλογυρισμένη σειρά, που καταγράφει άψογα ένα μέρος της τότε Αγγλικής κοινωνίας.

Έρωτες, πάθη, ίντριγκες και αγωνία θα σας κάνουν να δείτε και τις τρεις σεζόν με μια ανάσα.

Ταυτόχρονα θα χορτάσει το μάτι σας πολυτέλεια.

Από τους πιο αγαπημένους μου χαρακτήρες, είναι η γιαγιά της οικογένειας.

Και με τα δυο πόδια βαθιά ριζωμένα στο παρελθόν, δε διστάζει να κάνει άλματα μπροστά όταν κριθεί απαραίτητο!

Οι αποπάνω φωτογραφίες  είναι από το internet....δε με κάλεσαν ούτε στο γάμο εκεί στο Downton Abbey...

και οι αποκάτω είναι οι δικές μου. 

Day 25...άδειοι δρόμοι, γεμάτα σπίτια (και τραπέζια ελπίζω).

Day 26

Day 27

Είχα και δυο μπουναμάδες σήμερα.

Ο blogger για κάποιο μυστήριο λόγο με αφήνει να ανεβάσω φωτογραφίες χωρίς να τις πάω πρώτα βόλτα στο imgur (πράγμα το οποίο ανακάλυψα κατά λάθος) και το τελευταίο επεισόδιο της σεζόν του Downton Abbey!!

Εδώ σας έχω μια μικρή δόση.

.