Αλκυονίδες μέρες, Ευτυχία Γιαννάκη

 "Σε μια κοινωνία που αδυνατεί να προστατεύσει τον αδύναμο κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί αθώος"

Αλκυονίδες μέρες ονομάζονται οι ηλιόλουστες εκείνες ημέρες του Ιανουαρίου, που έρχονται μέσα στην καρδιά του χειμώνα ως απρόσμενο δώρο και κατά τις οποίες λέγεται ότι το πουλί Αλκυόνη γεννάει τα αυγά του.
Αλκυονίδες μέρες ονομάζεται και το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα της Ευτυχίας Γιαννάκη μια που η πλοκή του εξελίσσεται ακριβώς στην καρδιά αυτών των ημερών, πράγμα που εντείνει την αντίθεση μεταξύ του καλού καιρού και του κακού γενικότερα. Τραγική ειρωνεία στ' αλήθεια να χάνει μια νέα κοπέλα τη ζωή της ενώ η φύση ολόκληρη συνωμοτεί υπέρ της ζωής!
Η Ευτυχία βάζει τον αναγνώστη κατευθείαν στα βαθιά, όπως θα έκανε κάθε συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας που σέβεται το είδος, αναγκάζοντάς τον να συγχρονιστεί με τον καταιγιστικό ρυθμό, που καθόλου δεν κόβει ταχύτητα μέχρι το τέλος, μέχρι να διαβαστεί και η τελευταία σελίδα!
Το διάβασα απνευστί, με το που έπεσε στα χέρια μου κι αν άργησα να γράψω γι' αυτό ήταν γιατί οι άλλοι καταιγιστικοί ρυθμοί της καθημερινότητας δε με άφηναν. 
Το σκεφτόμουν όμως πολύ!
Δεν είναι μόνο η υπόθεση που από μόνη της είναι ικανή να κρατήσει το ενδιαφέρον στα ύψη. Η συγγραφέας με αφορμή αυτή, ασχολείται και με άλλα θέματα που μπορεί να μη βρίσκουν λύση στο τέλος, όπως η υπόθεση που καλείται να εξιχνιάσει ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος, αλλά είναι πράγματα που τα ζούμε, θέματα που μας έχουν απασχολήσει και θα συνεχίσουν να μας απασχολούν στο μέλλον και εικόνες μιας γνώριμης κοινωνίας που θα θέλαμε να ήταν αλλιώς.
Έκπληξη για μένα που μου αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία και που διαβάζω αρκετούς ξένους συγγραφείς του είδους, ήταν ότι η πένα της Ευτυχίας διεισδυτική και αρκούντως αιχμηρή χάραξε μονοπάτια σε μέρη που αναγνώρισα, που αν και δύσβατα, αφού οι καταστάσεις που περιγράφονται και αναλύονται δεν είναι οι καλύτερες, ήταν πιο "γνώριμα" αφού τα διαβαίνουμε δυστυχώς καθημερινά μέσα από την επικαιρότητα.
Φυσικά και ήταν απολύτως λογικό να ακολουθηθούν τα πιο δύσβατα μονοπάτια, εκείνα που βρίσκονται συνήθως στο ημίφως, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με φόνο και στο φόνο δεν οδηγούν οι ειδυλλιακές συνθήκες, αλλά οι άσχημες.

Ας πω όμως δυο λόγια για την υπόθεση.

Στο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, την πρώτη μέρα των εκπτώσεων βρίσκεται δολοφονημένη μια νεαρή κοπέλα από την Γκάνα.

Ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος και η ομάδα του καλούνται να εξιχνιάσουν την υπόθεση, μα όσο κι αν προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι της, εκείνο όλο και μπλέκεται, χάνεται στο παρελθόν και όλα δείχνουν πως δεν έχει μόνο μία άκρη!

Μέσα σε όλα αυτά ο Χάρης αναπόφευκτα κουβαλά και τα δικά του προβλήματα που με κάποιο τρόπο κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν  για να τον κάνουν να αποσυρθεί από την περιβόητη υπόθεση!

Πόση σχέση μπορεί να έχουν οι προσωπικές σχέσεις του Χάρη με τη δολοφονία στο εμπορικό κέντρο;

Η νεαρή κοπέλα είναι η μόνη που βάφει με το αίμα της τις σελίδες του βιβλίου;

Τι σχέση μπορεί να έχει ο γιος του που βρίσκεται προφυλακισμένος για άλλο λόγο με όλα αυτά;

Γιατί κάποιοι θέλουν να βγάλουν τον Χάρη εκτός;

Και ποιος είναι ο Χάρης Κόκκινος;

Μόνο το τελευταίο ερώτημα μπορώ να σας απαντήσω χωρίς να χαλάσω το μυστήριο!

Τον Χάρη τον συναντήσαμε για πρώτη φορά στο "Πίσω Κάθισμα" που είναι και το πρώτο βιβλίο της Τριλογίας της Αθήνας με τις Αλκυονίδες μέρες να ακολουθούν.

Αν δε διαβάσατε το πρώτο, μην ανησυχείτε!

Μπορείτε άνετα να πιάσετε το νήμα κι από δω, αλλά είμαι σίγουρη πως με το που θα το τελειώσετε θα αναζητήσετε και το "Πίσω Κάθισμα", ενώ θα περιμένετε με αγωνία να κυκλοφορήσει και το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας, για να μπείτε για άλλη μια φορά στον κόσμο του Κόκκινου και να λύσετε μαζί την καινούρια του υπόθεση!

Από όποιο βιβλίο κι αν αρχίσετε θα δείτε πως η Ευτυχία Γιαννάκη ξέρει να δίνει το σωστό ρυθμό και στην πλοκή και στα βιβλία της και όσο η υπόθεση προχωρά και οι ήρωες αποσαφηνίζονται τόσο η ένταση κορυφώνεται!
Ο ρατσισμός, η εκμετάλλευση στο εργασιακό και όχι μόνο περιβάλλον, η οικογένεια, ακόμα και η γειτονιά με τον τρόπο που υπάρχει στις μεγάλες πόλεις σήμερα, είναι κάποια από τα θέματα που αναλύονται, ή θίγονται μέσα στο βιβλίο.
Καλή αστυνομική λογοτεχνία άλλωστε είναι εκείνη που ξέρει να δείχνει και να αναλύει το προφανές, αλλά και να φωτίζει όσο το δυνατόν περισσότερο εκείνα που κατοικούν στις σκιές και που είναι εκείνα που όσο τα ποτίζει το σκοτάδι, τόσο γεννούν σκοτάδια.
Οι χαρακτήρες δίνονται ολοκληρωμένοι και σκιαγραφούνται στο έπακρο, λες και η ματιά της Ευτυχίας τους περνά από ακτινογραφία πριν τους εκθέσει στο χαρτί.

Και η βία;

"Η βία δεν έχει τίποτε ορθολογικό. Είναι μια κληρονομική ασθένεια, το ένστικτο που πάει από πατέρα σε γιο κι από γιο σε εγγονό και που δεν αναγνωρίζεται ως ασθένεια, γιατί απλά δεν υπάρχει κανένα φάρμακο γι΄αυτή την κληρονομιά. Υπάρχουν καταστολείς, υπάρχουν ωραία λόγια, υπάρχει ο άλλος δρόμος, υπάρχει η τέχνη, υπάρχει η μουσική και τα βιβλία, υπάρχουν ένα σωρό πράγματα να σου αποσπάσουν την προσοχή......αλλά θα είναι πάντα εκεί στο βάθος του μυαλού σου, μέσα σου, γιατί να την ξεριζώσεις δεν γίνεται. Θα είναι σαν να ξεριζώνεις το μυαλό και την καρδιά του ζώου."

Οι Αλκυονίδες μέρες της Ευτυχίας Γιαννάκη, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος.