Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

We want the world and we want it now!


"...Είχε ακουστά ότι εκεί, στην πόλη περπατάς, λέει, και σκοντάφτεις πάνου σε πουγκιά με τις λίρες. Στα παραΰστερα ο αλαφρόμυαλος πήγε. Καβαλίκεψε ένα καΐκι και πήγε. Έτσι και πάτησε στο μουράγιο -πώς γίνηκε, ε να, γίνηκε- μόλις πάτησε στο μουράγιο σκοντάβει πάνου σ' ένα πουγκί. "Ουφ! Από τώρα θ' αρχίσω να τις μαζεύω;" Και δίνει μια και κλοτσάει τις λίρες στη θάλασσα. Ε... Αυτό ήταν και τ' άλλο. Πουγκί δεν ξαναβρήκε. Από κει κι ύστερα σκόνταβε μοναχά σε πέτρες και σε ντουβάρια, ώσπου σ' ένα έσπασε το κεφάλι του και το πήρε και το ΄φερε στο χωριό δεμένο...."

Κάτω απ' τα κάστρα της ελπίδας, Μενέλαος Λουντέμης

Κάθε φορά που χάνεται μια ευκαιρία, κάθε φορά που κλοτσάω έστω κι άθελά μου "ένα πουγκί στη θάλασσα", έρχεται στο μυαλό μου αυτό το απόσπασμα.

Παλιότερα έγραφα:

"...Και παρόλο που τραγουδούσα δυνατά και έγραφα παντού ότι...
"...η ευκαιρία είναι μοναδική, δεν επαναλαμβάνεται και κάθε δισταγμός σημαίνει καταστροφή, δεν υπάρχουν περιθώρια για παζαρέματα. Θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα.." 
...δεν το έμαθα καλά το μάθημά μου.
Κι ευκαιρίες έχασα  και παζάρεψα και ο κόσμος ακόμα άπιαστος είναι.
Αυτό ίσως ήταν και το τελευταίο καλοκαίρι της αθωότητας.
Μετά μεγάλωσα!
Κι ακόμα δεν άκουσα την κραυγή της πεταλούδας..."


Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/2012/07/blog-post_16.html#ixzz4Xq4sJIgn



Και από τότε κύλησαν κι άλλα χρόνια κι έφυγαν κι αυτά κι ο απολογισμός παραμένει ίδιος.
Τώρα θα μου πείτε, οι ευκαιρίες όλο και λιγοστεύουν όσο βιώνουμε τα χρόνια της κρίσης, τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά και πάλι κάποιοι τα καταφέρνουν καλύτερα. 
Πώς; Δεν ξέρω.
Ίσως μυρίζονται καλύτερα τις ευκαιρίες που οι υπόλοιποι κλοτσάμε. Καλά δεν έχουμε γίνει και επαγγελματίες της κλοτσιάς, όπως οι ποδοσφαιριστές, αλλά λέμε τώρα!
Πόσα πουγκιά άλλωστε κυκλοφορούν αδέσποτα;

Ίσως πάλι έχουν πλάτες.
Έχω βαρεθεί να ακούω ειδικά τα τελευταία χρόνια για νέους, ή όχι και τόσο νέους ανθρώπους, που πέτυχαν συνεχίζοντας την ήδη, τονίζω το "ήδη" επιτυχημένη δουλειά των δικών τους, ή παίρνοντας από εκείνους  την απαραίτητη μαγιά για να ξεκινήσουν κάτι νέο.
Ναι, καλά, τόσο αυτοδημιούργητος είναι κι ο Τραμπ, αλλά το κρύβει!
Αυτό προβάλλουν βέβαια τα κανάλια, περνώντας ταυτόχρονα το υπέροχο μήνυμα "ευκαιρίες υπάρχουν, αλλά εσύ είσαι ηλίθιος και δεν τις βλέπεις".
Δεν ξέρω πόσο ηλίθια είμαι, αλλά πραγματικά δεν τις βλέπω.
Ίσως πάλι να είμαι απλά στραβή!
Ή και κουφή...αφού ούτε την κραυγή της πεταλούδας κατάφερα να ακούσω.


Ελπίζω πραγματικά οι δικές σας αισθήσεις να λειτουργούν καλύτερα από τις δικές μου!

37 σχόλια:

  1. Δουλειά όλων αυτών των "θεσμών" του συστήματος Μαρία είναι μας "υπενθυμίζουν" ότι είμαστε κατώτεροι, τεμπέληδες, άχρηστοι και εν γένει ικανοί μονάχα να υπηρετούμε. Πως αλλιώς άλλωστε θα καλλιεργούσαν συνειδήσεις δουλοπρέπειας και υποταγής.
    Καλή βδομάδα Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς αυτό όμως και μερικές φορές γίνεται απόλυτα ξεκάθαρο!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  2. Σφίγγει ο κλοιός Μαρία μου μπορώ να πω
    μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο
    Η φωτό με τις μαργαρίτες σαν ζωγραφικός
    πίνακας μοιάζει!!!!

    Καλή εβδομάδα με φιλί ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευκαιρίες όμως υπάρχουν, κατά τα λεγόμενά τους πάντα!
      Φιλιά πολλά Ελένη μου!

      Διαγραφή
  3. Προβληματίζομαι και γω. Και μου έρχεται στο νου ο στοίχος ''Όλο κάτι άσχετοι κερδίζουν με κόλπα και εφέ και μας που λίγα μας χωρίζουν δεν σμίγουμε ποτέ''.
    Μετά μου έρχεται στο νου ένα αρχαίο ρητό της γιαγιάς μου ''Τα γκαβά τα πλια, ο θεός τα κάνει φωλιά''.
    Ίσως να είναι και έτσι.
    Εγώ πάντως λέω πως γενικότερα οι έξυπνοι άνθρωποι ρισκάρουν λιγότερο, για αυτό χάνουν τις ευκαιρίες.
    Καλημέρα Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά ο στίχος τα λέει όλα!
      Χμμ...οι καλές ευκαιρίες, αυτές που δε βρίσκουν το δρόμο ως εμάς, δε θέλουν ρίσκο...ίσως μόνο τύχη ή απλά "τα μέσα"!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  4. Τα κανάλια δεν ξέρω τι λένε επακριβώς, αλλά και να ήξερα, δεν επρόκειτο να τα πάρω στα σοβαρά.
    Νομίζω ότι ευκαιρίες όλοι μας έχουμε χάσει κάποια στιγμή στη ζωή μας, είναι κάτι που συμβαίνει. Ίσως κάναμε λάθος υπολογισμό κάποτε, ίσως δε ζυγίσαμε τα πράγματα σωστά, ή ίσως δεν ήμασταν ακόμη έτοιμοι για να αναγνωρίσουμε μια ευκαιρία. Δεν πειράζει... άλλωστε ποιος ξέρει στα σίγουρα τι θα συναντήσουμε στην επόμενη στροφή του δρόμου μας;
    Να ελπίζεις, Μαρία μου. Χωρίς ελπίδα, πού πάμε;
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα ελπίζω...και φυσικά συμφωνώ με όσα λες και ανθρώπινο είναι να μην αξιολογήσεις κάτι σωστά κάποια στιγμή, αλλά από την άλλη, δεν μας έπεσε δα και το πουγκί με τις λίρες και το κλοτσήσαμε!
      Αυτό που εννοώ είναι πως όλα είναι και θέμα τύχης...ή "γνωριμιών"
      Πάντα ελπίζω...ακόμα και η Πολυάννα θα μπορούσε να πάρει μαθήματα από μένα...χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. "Λεφτά υπάρχουν!"
    Κλεμμένο,
    αλλά ήθελα να γελάσουμε λιγάκι!
    Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κείμενο, φωτογραφίες και τραγούδι, Μαρία μου, τα έδεσες υπέροχα! Για να πεις μια από αυτές τις αλήθειες που δεν είναι της μόδας. Οι ευκαιρίες δεν είναι εκεί έξω και μας περιμένουν απλά να τις πιάσουμε! Ζητούν ανταλλάγματα για να μας... κάτσουν και είναι επιλεκτικές, δεν τους επισκέπτονται όλους!
    Φιλιά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η καλύτερη στάση απέναντι στους κήνσορες
    είναι το αντιπαρέρχεσθαι.
    Και η προσπάθεια συνεχίζεται.

    Η δεύτερη φωτογραφία, Μαρία, εντυπωσιακή στις λεπτομέρειές της.
    Η πρώτη εικόνα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα συνεχίζουμε!!

      Η πρώτη εικόνα ήταν κάποτε μια απλή παπαρούνα, αλλά με ένα πρόγραμμα επεξεργασίας την έκανα λίγο σουρεαλιστική!

      Διαγραφή
  8. Μπα δε νομίζω να φταίνε οι αισθήσεις Μαράκι! Οι ευκαιρίες είναι ελάχιστες πια και πρέπει να είσαι απλά τυχερός στη ζωή! Κι αν σου κάτσει που λένε; Αυτό απλά.. καλή εβδομάδα και ό,τι να ναι θε να ρθει, εμείς θα συνεχίζουμε να βλέπουμε ουράνια τόξα! Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *ό,τι είναι να ρθει, θε να ρθει... (ξεστραβωνομαι με το ταμπλετ και δε βλεπω τι γραφει! Χαχχαχα)

      Διαγραφή
    2. Αυτό ακριβώς...οι τοξότες να είμαστε καλά και θα δημιουργούμε και ουράνια τόξα ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. Μαρία μου ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του και με αυτές πορεύεται στη ζωή.
    Πίστευα πάντα πως κάποια στιγμη όλοι μας θα πάρουμε αυτό που μας αξίζει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο . οι ακόμα το πιστεύω. Μη κοιτάς δεξιά και αριστερά. Κοίτα μόνο μπροστά. Το στόχο σου. Δες πως θα τον πετύχεις εσύ και μην επηρεάζεσαι από το πώς τον πετυχαίνουν οι άλλοι
    Κάνε όνειρα και κάνε τα πραγματικότητα
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου δε θέλω να σε απογοητεύσω, αλλά γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που πήραν κάτι ή και πολλά που δεν αξιζαν και άλλους που ενώ άξιζαν δεν πήραν ούτε τα ελάχιστα!
      Θέμα τύχης?...κάτι άλλο?...ίσως!
      Να διαχωρίσω όμως λίγο την επιλογή με την ευκαιρία...η ευκαιρία ή έρχεται ή δεν έρχεται...ή μπορεί να φαίνεται ευκαιρία και να μην είναι...βασικά είναι το πουγκί που βρίσκεις άξαφνα και το παίρνεις κι αν είσαι τυχερός μετράς λίρες, ενώ αν είσαι άτυχος σε μαζεύουν για κλέφτη!

      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Δν ξέρω πώς ορίζεις την επιτυχία. Ψυχανεμίζομαι οτι δεν σε αφορούν τα περι "πουκγιού" ή τραπεζικού λογαριασμού. Ούτε καν μιας καρέκλας, ακόμα και αν βρίσκεται στο "Λευκό σπίτι στο (αμερικανικό) λιβάδι".
    Συμφωνώ με τη Maria Kat. Σε κάθε στροφή της ζωής μας καλούμαστε να επιλέξουμε έναν δρόμο απορρίπτοντας κάποιους άλλους. Ποτέ δεν ξερεις τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν... Επιλέγεις και ξεκινάς τη δουλειά!
    Οι ευκαιρίες, ακόμα κι αν δεν τις εκμεταλευτείς, ποτέ δεν είναι χαμένες. Στη κάθε περίπτωση σου διδάσκουν τον εαυτό σου.
    Φιλιά πολλά!
    ΥΓ. Κάθε φορά που μπαίνω στο blogger κλεφτά θυμάμαι τί ωραία που είναι. Εκμεταλεύτηκα την ευκαιρία να πάρω διαδικτυακά μαθήματα αλλά χάνω την ευκαιρία να μπαίνω εδώ και να μοιράζομαι σκέψεις και συναισθήματα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όμως θα σε απογοητεύσω!!
      Με αφορούν και τα του πουγκιού και τα του τραπεζικού λογαριασμού και θα ήμουν υποκρίτρια αν έλεγα το αντίθετο!
      Μη σου πω πως και την καρέκλα άνετα την έπαιρνα τώρα δα, ή τη χάριζα και κατεθείαν στα παιδιά μου για να την παρουσιάσουν μετά ως ευκαιρία...
      Αυτό που λέω είναι πως δεν είναι ευκαιρία το να συνεχίσεις την επιτυχημένη δουλειά των δικών σου αλλάζοντας την επωνυμία για ευνόητους λόγους και τσιμπώντας και επιδότηση και έσπα και γύρευε πόσα άλλα...κι όμως παρουσιάζονται ως ευκαιρίες..

      Φιλιά πολλά και χάρηκα πολύ που σε "είδα"...καλή επιτυχία στα μαθήματα εύχομαι!

      Διαγραφή
  11. Κάπως ψυχεδελική βρήκα την πρώτη σου φωτογραφία (μού άρεσε ιδιαίτερα, όμως, καθυστέρησα πάνω της και τη χάζεψα λίγο): μού θύμισε τα πινέλα ζωγραφικής, όταν τα βουτάς στο νερό για να τα καθαρίσεις και το χρώμα που έχουν πάνω τους αρχίζει και φεύγει, διαλύεται σε διάφορα σχέδια μέσα στο νερό.
    Έχω τόσες σκέψεις για αυτά που έγραψες, που θα σου τις αφήσω σαν ιδεοκαταιγίδα: κουβαριαστά, όπως μπλεγμένες στενά είναι και μέσα στο μυαλό μου: ανεσταλμένες επιθυμίες, "νιότη πού 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος", σπιτικά που, αντί να ντρεσάρουν στην επιτυχία (στη ζωή), υπονομεύουν τα παιδιά, κάνοντάς τα να αρκούνται να επιβιώνουν - ο καλοζωισμένος άνθρωπος ικανότερος να είναι δημιουργικός και διεκδικητικός, ο καταπονημένος από δυσκολίες συνεχείς, αδύναμος στην αντίληψη, την αντίδραση - οπότε και την αναγνώριση των ευκαιριών, καχύποπτος ως προς τη φύση τους, μίζερος και αργός. Φτιάξε τώρα εσύ το παζλ! ;-)
    (Με άγγιξε η ανάρτησή σου. Κάτι τέτοια σκεφτόμουν κι εγώ τελευταία.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες, πως άλλαξε όψη μια απλή παπαρούνα με λίγη επεξεργασία?
      Μου άρεσε κι εμένα πολύ έτσι που φαίνεται να διαλύεται και τη χρησιμοποιώ για δεύτερη φορά μάλιστα..όπως και τις μαργαρίτες εδώ που τα λέμε, γιατί κι αυτές τις έχω ξαναβάλει!
      Εν τω μεταξύ εμένα κάποια κομμάτια από αυτό το παζλ μου έφεραν ζαλάδα ξαφνικά...να δεις που αν συεχιστεί αυτή η κατάσταση θα φτάσουμε στο σημείο να περάσουμε στα παιδιά μας αυτό ακριβώς, να αρκούνται να επιβιώνουν...ταχυπαλμία με έπιασε τώρα!

      Διαγραφή
  12. Επειδή είμαι στην κοσμάρα μου τελευταίως, το μόνο που έχω να καταθέσω είναι ότι το When The Music's Over είναι το πιο, πιο, πιο αγαπημένο μου από τους Doors και ότι μου αρέσει πολύ η φωτογραφία με τις μαργαρίτες, παρόλο που έχουν πάρει την κάτω βόλτα κι έχουν αραχνιάσει.
    Κίσιζ Μεμαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα όλη η γοητεία τους είναι στην κάτω βόλτα και στο αράχνιασμα! χαχα!
      Κι εγώ το αγαπώ πολύ!! Πάρα πολύ όμως!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  13. H πρώτη φωτογραφία, νόμιζα ότι τα χρώματα χόρευαν στα μάτια μου, πολύ μου άρεσε.
    Προσυπογράφω σε όλα όσα λες και θυμήθηκα και λίγο Γώγου ''στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου''!!!
    Το τραγουδάκι το αγαπώ απίστευτα λέμε.
    Φιλιά πολλά :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με λίγη επεξεργασία, ακόμα και τα χρώματα χορεύουν!
      Και ακούμε το τραγούδι δυνατά και σκεφτόμαστε πόσο δίκιο είχε η Γώγου!!
      Φιλιά πολλα Ματίνα μου!

      Διαγραφή
  14. Μαρια μου να ήξερες πόσοι έχουν τους ίδιους προβληματισμους με σένα!! το πως τα καταφερνουν οι αλλοι; ειναι σκεψεις που περναν θελεις δεν θέλεις απο το μυαλο σου..ας μην χανουμε τις ελπίδες μας..φιλη μου..ειναι αυτες που μας κραταν να μην γονατιζουμε .. αλλα να ειμαστε όρθιοι και να παλευουμε ...!!
    Οι φωτογραφειες σου απλα υπεροχες...οπως και τα μανουσάκια σου.. νομιζες οτι θα νιωσεις την μυρωδια τους... σκεψη...μηπως θα μπορούσες να κανεις κατι με αυτο;...φιλακιαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι το που τα καταφέρνουν οι άλλοι...ίσα ίσα χαίρομαι να βλέπω να τα καταφέρνουν και μακάρι να τα κατάφερναν και περισσότεροι!
      Είναι που κάποιοι μας δουλεύουν για να περνάει το λάθος μήνυμα!
      Εμείς συνεχίζουμε όπως και να έχει!
      Να είσαι καλά Ρούλα μου!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  15. Ή μπορεί να είσαι υπερβολικά έντιμος και να μην... αντιλαμβάνεσαι τις "ευκαιρίες"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά αυτό ξαναπές το, γιατί οι περισσότερες από αυτές τις "ευκαιρίες" απαιτούν και λίγο να μη σε νοιάζει αν θα αδικηθεί, ή και θα καταστραφεί κάποιος άλλος!

      Διαγραφή
  16. Κάθε μέρα ξυπνάμε όλο και λιγότερο αθώοι.... ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πόσο αγαπώ την γραφή σου... Νομίζω θα κλωτσάμε πάντα Μαρία μου γιατί ίσως τελικά και ν απρέπει, ίσως το τυρί δεν την έκρυψε την φάκα...
    Στάθηκα με ευλάβεια στην δεύτερη φωτό με τις μαργαριτούλες!! Την λάτρεψα!! Πόσο ποιητικά μελαγχολική!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαριλένα μου!
      Σίγουρα το τυρί δεν κρύβει πάντα τη φάκα!
      Χαίρομαι που σου άρεσε η φωτογραφία!

      Διαγραφή