Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

Social media-κά ακοινώνητη και για όλα φταίει το pokemon


Δεν το έχω καθόλου με τα σόσιαλ μήντια. Δεν με βοηθάνε ούτε οι γνώσεις μου, ούτε τα μέσα που δε διαθέτω εν αφθονία.
Το κινητό μου είναι ένα από εκείνα που στοιχίζουν γύρω  στα 20 και κάτι ευρώ, δεν έχει κάμερα, δεν έχει φακό και ίσως το ότι δεν έχει φακό να μου έχει στοιχίσει περισσότερο από όλα τα άλλα. Ξέρετε πόσο χρειάζεται ένας φακός μέσα στη μαύρη νύχτα; 
Πάρα πολύ!

Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα, αλλά το τηλέφωνο που μετά βίας είναι και τηλέφωνο, αφού κάρτα βάζω μια φορά στο τρίμηνο για να μη λήξει η σύνδεση και χάσω τον αριθμό.
Το χρησιμοποιώ δηλαδή, μόνο για ώρα ανάγκης, αλλά και για να έχουν οι δικοί μου τρόπο να με βρίσκουν, όταν με χρειάζονται.
Θα μου πείτε, μα δε μιλάς στο τηλέφωνο;
Με το σταθερό πολύ, με το κινητό αν με καλέσουν οι άλλοι.
Το ότι δεν έχω ένα από αυτά τα έξυπνα τηλέφωνα, δεν οφείλεται φυσικά στο ότι τα σνομπάρω!
Μάλλον αυτά με σνομπάρουν!

Εδώ μια καλή φωτογραφική μηχανή που ονειρεύομαι μπαίνει διαρκώς στο πενταετές, μια και άλλες ανάγκες ξεφυτρώνουν συνεχώς.
Η τσέπη αδυνατεί, μα και η μηχανή που ονειρεύομαι κοστίζει περίπου όσο μια γκαρσονιέρα.
Εντάξει, γίνομαι ίσως υπερβολική με την γκαρσονιέρα, αλλά πιάσατε το νόημα.

Τι έλεγα;
Α, για την τεχνολογία και τα μέσα της που δε διαθέτω και για τα σόσιαλ μήντια που χρησιμοποιώ μάλλον λάθος, κατά λάθος, ή και καθόλου!
Τουίτερ ας πούμε έχω εδώ και δυο χρόνια αν θυμάμαι καλά, αλλά αν περίμενε από μένα το μπλε πουλί να ζήσει, θα το κλαίγαμε σήμερις.
Φέις μπουκ έχω και το αυτό επιθυμώ και δι υμάς, αλλά κι εκεί σπάνια ανεβάζω κάτι, αν και τις αναρτήσεις του μπλογκ τις ανεβάζω ανελλιπώς στη σελίδα μου...παρεμπιπτόντως, όσοι έχετε λογαριασμό στο φέις, κάντε κι ένα λάικ στη σελίδα που θα βρείτε κάπου πάνω δεξιά σας. Δε χρεώνω τίποτα και είμαι εχέμυθη!

Κι έρχομαι η γυναίκα των σπηλαίων με το παντοφλοκινητό που άνετα χρησιμοποιώ και για ρόπαλο, και το οποίο μου έπεσε χίλιες φορές και το συναρμολόγησα, μου βράχηκε άλλες τόσες και το στέγνωσα και γενικώς διάγει βίο αβίωτο, να σας πω για την τεχνολογία.
Τι να μας πεις κι εσύ καημένη, σας ακούω να γελάτε με τα χάλια μου, αλλά κάτι θα πω κι εγώ.
Δε θα σας πω όμως όσα κάποιος σκέφτηκε μια μέρα εκεί που κυνήγαγε μύγες, ψάχνοντας ταυτόχρονα στο άιφον για τσιτάτα!

Ούτε θα βάλω λόγια δικά μου στο στόμα του Αϊνστάιν, όπως συνηθίζεται, για να αποκτήσουν άλλη βαρύτητα!
Γιατί άλλο να το λέει η κουτσή Μαρία κι άλλο ολόκληρος Αϊνστάιν που ήτο και πιο έξυπνος!
Αν θέλετε να μην πρωτοτυπήσετε καθόλου, σκεφτείτε μια χαζομάρα, κοτσάρετε από κάτω Μίκυ Μάους για υπογραφή και θα διαδοθεί εν ριπή οφθαλμού!
Όλοι θα βάζουν το τσιτάτο που είπε το ποντίκι κι εσείς θα κλαίτε από τα γέλια κάθε φορά που θα βλέπετε τα ποντικοκούραδα να πλημμυρίζουν το διαδίκτυο!

Πάλι ξέφυγα, μα αφορμή για αυτό ήταν μια φράση που μπήκε με το ζόρι στο στόμα του σοφού, και προφανώς μπήκε από νοσταλγό της κασέτας που θυμήθηκε και συγκινήθηκε πολύ, ότι το μαγνητόφωνο του τη μασούσε και τη γυρνούσε με το μπικ να την επαναφέρει!
Και προσπαθώ να το κάνω εικόνα τούτο. Όχι με την κασέτα και το μπικ, γιατί αυτό όλοι το κάναμε τότε, χωρίς να το απολαμβάνουμε καθόλου τη δεδομένη στιγμή.
Και δεν μπορώ να μη θυμηθώ και το γουργουριστό ήχο που αποκτούσε η κασέτα όταν έπαιζε το μασημένο κομμάτι! 
Πρώτα το ηλεκτρικό μίξερ, μετά το ψυγείο, τώρα το ραδιόφωνο!
Πού στην ευχή οδηγείται τέλος πάντων ο κόσμος;
Να δω θέλω πόσα πράγματα της τεχνολογίας του τότε είχε ο νοσταλγός και αυτό θα κάνω εικόνα!
Εκτός από το κασετόφωνο που σαφέστατα είχε, αφού είχε κασέτα να γυρνάει με το μπικ, όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια, και που μπορεί να ήταν από εκείνα τα τεράστια που του έπεφτε ο ώμος να κουβαλάει στις εκδρομές του σχολείου, ή από εκείνα τα μικρά θαύματα τα ουόκμαν με τα ακουστικά που σου σκέπαζαν τα αυτιά τελείως (très chicκαι τα οποία συνιστώ για τις κρύες μέρες του χειμώνα, τι άλλο διέθετε ένας νιος τότε;

Το τότε τοποθετείται εκεί γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, τότε που τα μαλλιά των κοριτσιώνε τα 'σκιαζε η περμανάντ και τα αυτιά τα πλάκωνε το σκουλαρίκι υπερπαραγωγή!
Στο τότε των δικών μου εφηβικών χρόνων.
Ξεφυλλίζω παλιές φωτογραφίες για να δω...φωτογραφίες από εκδρομές, από πάρτυ...
Α, είχαμε δηλαδή, φωτογραφική μηχανή. 
Μεγάλη μαγκιά!

Μπορεί να μην έβγαζε σέλφι η μηχανή κι εμείς να αποζητούσαμε κάποιον να μας βγάλει όλους μαζί, αλλά βγάζαμε όσες φωτογραφίες μας επέτρεπε το 24άρι, ή το 36άρι φιλμ!
Και το κάναμε χωρίς τύψεις, μόνο που κάποιες φορές αργούσε λίγο να γίνει η εμφάνιση του φιλμ, γιατί τρώγαμε το χαρτζιλίκι μας σε άλλα περιττά για τους τότε μεγάλους, απαραίτητα και αποκτήματα ζωής και θανάτου για μας!
Αφήστε δε, που έχω την φοβερή υποψία, πως κάποια φιλμ ουδέποτε εμφανίστηκαν τελικά και τα έφαγε το μαύρο σκοτάδι μια για πάντα!

Καταλαβαίνω γιατί αναπολούν κάποιοι εκείνα τα χρόνια. 
Κι εγώ το κάνω, αλλά όχι γιατί ήταν καλύτερα, ή πιο αθώα (ποτέ δεν υπήρξαν αθώα χρόνια), αλλά γιατί ήμασταν εμείς αθώοι ακόμα, και γιατί φυσικά ήταν τα νιάτα μας εκείνα που έκαναν την ολόδροση διαφορά!
Προσπαθώ να μη συγκρίνω γενιές με γενιές, γιατί πραγματικά είναι σα να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια!

Για μας με τα ουόκμαν και τις πολλές τρύπες στα αυτιά, ξέρετε τι έλεγαν οι μεσήλικες του τότε;
Εκατό γενιές μας περνούσαν!
Επειδή δηλαδή έγινα μεσήλιξ (πώς, πού, πότε, ακόμα δεν κατάλαβα), τώρα μπορώ να λέω εγώ για τα νέα παιδιά, ό, τι μου καπνίσει;

Μπα, δε θα τσιμπήσω!
Δεν είμαι κι έξυπνη τρομάρα μου. Τις πολλές τρύπες στα αυτιά, βλέπετε τις ονειρευόμουν μόνο.
Μια επανάσταση πήγα να κάνω κι εγώ και να αποκτήσω δεύτερη τρύπα στο αυτί χωρίς την άδεια των γονιών μου και ήμουν τόσο χαζό που πήγα σε κοσμηματοπωλείο συγγενή, πολύ στενού συγγενή όμως, που όχι μόνο δεν μου τρύπησε το αυτί, αλλά το έπιασε και με πήγε σηκωτή στη μάνα μου!

Τι έλεγα, γιατί πάλι ξέφυγα!
Τι άλλο είχαμε τότε;
Είχαμε φυσικά τηλεόραση και ραδιόφωνο και είχαμε και τα πρώτα πρώτα ηλεκτρονικά.
Αν θυμάστε κάτι άλλο, σας παρακαλώ να μου το πείτε κι εμένα, γιατί πολύ φοβάμαι πως ο συνεχόμενος καύσωνας έσβησε, για την ακρίβεια έλιωσε πολλά αρχεία από τον εγκέφαλο.

Και πάμε στο σήμερα.
Η τεχνολογία προχωρά και προχωρά, όσο στάσιμη κι αν μένω εγώ.
Δεν ξέρω πως παίζεται το pokemon, εδώ δεν έμαθα ακόμα πως λειτουργεί το Google+, θα μάθαινα γι' αυτό;
Αυτό που ξέρω είναι πως έχει τρομοκρατήσει κόσμο και κοσμάκη.
Να 'χαμε να λέγαμε δηλαδή, κι αφορμή ζητάμε για να καυτηριάσουμε την τεχνολογία και τη νέα γενιά!
Λένε είναι κακό και προτρέπουν όσους παίζουν να σταματήσουν και να πάνε να σώσουν παιδιά, λες κι αυτοί γυρνάνε μπαρουτοκαπνισμένοι από το πεδίο της μάχης, όπου έσωζαν παιδιά ολημερίς, για να μπουν αψηφώντας την -ποια- τεχνολογία (;) στο -ποιο- άιφον (;) που καταδικάζουν και να ποστάρουν, στα -ποια- σόσιαλ μήντια (;) που κατακεραυνώνουν, κραυγές ηθικής!



Μην το πιάσουμε σαν θεματάκι που γράφαμε παλιά σε εκείνη την έκθεση με τις στέγες των σπιτιών που έρχονται κοντά και απομακρύνονται οι άνθρωποι, γιατί θα βαρεθώ απεριόριστα...κι απεριόριστο χρόνο όπως είπα, δεν έχω ούτε καν στο κινητό μου!

34 σχόλια:

  1. Η κάθε γενιά θα κάτι που θα εκνευρίζει την προηγούμενη. Αυτό είναι νομοτέλεια. Δεν υπάρχει ιδανική γενιά, δεν υπάρχουν, όπως άριστα λες, ''αθώα'' χρόνια.
    Και το Πόκεμον είναι μια φάση που θα περάσει, όπως πέρασε και η Lampanda (θυμάσαι φρενίτιδα με φούστες, κορμάκια, χορούς...), όπως και η αρχή του ροκ, όπως οι χίπις, όπως οι τρύπες στα αυτιά, όπως όλα αυτά που τώρα θεωρούμε κλασσικά, και τότε τα έβλεπαν πολύ προκλητικά. Ακόμα και ο Έλβις κάποτε ήταν προκλητικός.
    Δεν λέω ότι θα μείνουν τα Πόκεμον κλασσικά σε λίγα χρόνια, αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Ίσως μπουν και αυτά στο συρτάρι αυτών ακόμα που έκαναν αίσθηση και τώρα δεν θυμάται κανείς.
    Τίποτα δεν χάνετε αν δεν θέλουμε να χαθεί. Δεν θα μας επηρεάσουν ούτε τα Πόκεμον, ούτε οι στέγες των σπιτιών.

    Πολύ όμορφη ανάρτηση.
    Καλημέρα Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε αθώα, ούτε καλύτερα χρόνια υπάρχουν!
      Όλες οι εποχές ήταν είναι και θα είναι πονηρές, ενώ θα υπάρχουν πάντα οι νέοι που θα τους δίνουν λίγη από την αθωότητά τους για να τις νοσταλγούν μετά μεγαλώνοντας!
      Πόσα είπες και αν συνέχιζες θα έβρισκες πόσα ακόμα!
      Έχω την εντύπωση πως τα Πόκεμον κατά κάποιο τρόπο είναι κλασσικά και ίσως γι΄αυτό να επιλέχθηκαν για το συγκεκριμένο παιχνίδι...έχω όμως και την αίσθηση πως μόδα είναι θα περάσει, αλλά σίγουρα τα παιχνίδια θα εξελιχθούν και κάθε φορά που θα γίνεται ένα βήμα ακόμα, θα έχουμε να ακούμε...ου πόσα!
      Το κακό είναι πως όλα θα στρέφονται κατά των νέων...
      Μένω σε αυτό που λες...τίποτα δε χάνετε, αν δε θέλουμε να χαθεί!
      Σε ευχαριστώ πολύ:
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάω ή να κλαίω, πάντως κάτι δυνατά χαχανητά, μου ξέφυγαν μεσημεριάτικα διαβάζοντάς σε!
    Να σου πω πως δεν συμφωνώ? Ψέματα θα πω και δεν το θέλω!
    Στα ηλεκτρονικά να προσθέσεις και τα πρώτα βίντεο -ήταν και η εποχή της βιντεοκασέτας!-
    *Τί φωτογραφίες έχω που είτε θα έχουν πάρει φως, είτε από κάπου θα φαίνεται το δάχτυλό μου στο φακό! Τότε ήταν απλά κατεστραμμένες, τώρα τις λες και ολίγον καλλιτεχνικές!
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά και καλό μεσημεράκι!
    *Α, μήπως να άρχιζες να ασχολείσαι λίγο παραπάνω με τα social media για να κάνει καμιά ανάρτηση εδώ μέσα το... παιδί?!?! Ε?????!!!!???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να κλαίμε από τα γέλια λέω εγώ!
      Πώς ξέχασα τα βίντεο?...ντροπή μου!
      Βγάζαμε όμως πολύ καλλιτεχνικές φωτογραφίες παλιά...αυτό μας το αναγνωρίζω! χαχα!
      Το παιδί βαριέται λέει, αλλά θα πω πως το αποθύμησες μπας και φιλοτιμηθεί...να υποθέσω πως και τα μπλογκς εντάσσονται στα περίφημα σόσιαλ μήντια...χα, είδες τι μαθαίνω η άσχετη?
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Μαρία σου βγάζω το καπέλο!!!
    Κράτα γερά και χωρίς "έξυπνο" κινητό...

    Σε χάρηκα πολύ ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα...το αντίθετο γίνεται μάλλον...τα έξυπνα κινητά κρατάνε γερά χωρίς εμένα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Αντέχεις ακόμα Μαρία; Δε το πιστεύω! Φαντάσου τι θα έκανες με μια σούπερ εξελιγμενη μηχανη εσύ που έχεις τόσο ταλέντο! Εγώ πάλι δεν έχω πολυκαταλαβει προς τι ο ντόρος τα ποκεμον. Τα προτιμούσα στη τιβί που την έβλεπε ηικρηου αδερφή στα νιατα μου!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αντέχεις ακόμα Μαρία; Δε το πιστεύω! Φαντάσου τι θα έκανες με μια σούπερ εξελιγμενη μηχανη εσύ που έχεις τόσο ταλέντο! Εγώ πάλι δεν έχω πολυκαταλαβει προς τι ο ντόρος τα ποκεμον. Τα προτιμούσα στη τιβί που την έβλεπε ηικρηου αδερφή στα νιατα μου!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό με τη μηχανή με δυσκολεύει πολύ, αλλά αντέχω θέλοντας και μη..!
      Ντόρος να γίνεται που λένε...χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Πριν 10 χρόνια τα παιδιά μου έπαιζαν πόκεμον (αν θυμάμαι καλά με κάτι κάρτες) και τώρα αυτή η τρέλα επέστρεψε μέσα από τα "έξυπνα" και κυρίευσε τον κόσμο όλο, ανεξαρτήτου ηλικίας. Το θεωρώ τόσο πολύ γελοίο που αν και στο τουίτερ έχει γίνει Ο χαμός, δεν έχω γράψει ούτε λέξη.
    Εκείνες τις εποχές του '80-'90 είχαμε και τα βίντεο (πηγαίναμε στο βίντεο-κλαμπ και "κλείναμε" τις ταινίες), τους πρώτους ηλεκ. υπολογιστές με τις ασήκωτες οθόνες-μπαούλα, όταν δε ήρθαν στην Ελλάδα τα πρώτα CD και αργότερα τα πρώτα CD-writer η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Μπορούσαμε να γράψουμε δεκάδες τραγούδια που ακούγαμε στο cd-player και στο αυτοκίνητο.
    Τα χρόνια, όπως λες, δεν ήταν αθώα. Όπως για παράδειγμα δεν θυμάμαι ποτέ να τρώγαμε με χρυσά κουτάλια, να περνάμε καλά, όπως μας λένε σήμερα για το τότε. Εμείς είχαμε την αθωώτητα και σήμερα αυτή την αθωώτητα είναι που νοσταλγούμε. Μετά ήρθαν οι κλεψιές που έφεραν και τα μνημόνια, οπότε οι προηγούμενες εποχές, αυτές της δικής μας νεότητας, μοιάζουν με παραμύθι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα να ξεχάσω τα βίντεο?
      Μου το έγραψε παραπάνω και η Γιάννα και έπεσα από τα σύννεφα...πώς την πάτησα έτσι?
      Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με όσα λες για την αθωότητα και τα χρόνια!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  7. Ενδιαφέρουσα ανάρτηση Μαρία μου κι ακόμη πιο ενδιαφέροντα τα σχόλια που την ακολουθούν. Είμαι από αυτές που συμβιβάζονται πολύ εύκολα με την τεχνολογία παρά το 52ο έτος της ηλικίας, αλλά δεν διαθέτω χρόνο από το χρόνο μου γι' αυτήν. Θεωρώ πως ο εθισμός καραδοκεί και είναι τόσο εύκολος να γίνει. Όπως και σε άλλη συζήτησή μας για το θέμα είπα, προτιμώ να γκρινιάζω για την "αποχαύνωση" των παιδιών όταν υπερβαίνουν κάποια όρια παρά να συμβιβάζομαι με την "εξέλιξη".
    Η εικόνα του μωρού που σου ανέφερα ως παράδειγμα προχθές ως απάντηση σε σχόλιό σου, ακόμη κλωθογυρνάει στο μυαλό μου και σαν ανίατη ασθένεια την βλέπω να εξελίσσεται. Ίσως να υπερβάλλω.
    Μα ίσως κι όχι...
    Όμορφη Κυριακή σου εύχομαι με κάποια απόδραση στη φύση!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε κι αλλού...ο εθισμός σε τίποτα δεν είναι καλός εξάλλου!
      Τα παιδιά θέλω να πιστεύω πως πάντα τη βρίσκουν την άκρη και δεν είναι αποχαυνωμένα..φάσεις τα θεωρώ όλα, που περνάει κάθε γενιά με διαφορετικούς τρόπους!
      Εγώ πάλι παρόλο που με ξένισε η εικόνα του μωρού, δε θα ήμουν τόσο απόλυτη, γιατί από μια τυχαία στιγμή δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Ούτε μπορούμε να ξέρουμε πως μεγαλώνει κάθε παιδί, ή ακόμα και γιατί τη συγκεκριμένη στιγμή αντί να κάνει κάτι άλλο έβλεπε αυτό που έβλεπε!
      Δε με φοβίζει η τεχνολογία στο ξανάπα..χάρη σε αυτή γίνονται και θαύματα και τα πιτσιρίκια που σήμερα εξοικειώνονται από νωρίς με αυτή είναι εκείνα που αύριο θα κάνουν και θα ανακαλύψουν ακόμα περισσότερα θαύματα!

      Η ανάρτηση που σου είχα πει πως εμπνεύστηκα από τη δική σου δεν είναι αυτή φυσικά..έχει να κάνει με ηλιοβασιλέματα και ανατολές εκείνη και φωτογραφίες!
      Καλή εβδομάδα και καλό ξημέρωμα Ζωή μου!

      Διαγραφή
  8. Έχεις τα δίκια σου: το χάσμα των γενεών πάντα είναι το ίδιο ....
    Και την ίδια ακριβώς απόσταση θα έχει!
    Εξάλλου το είχα αναπτύξει μαθήτρια, σε έκθεση, με καλές κριτικές!
    (Μη σου πω ποια θέση έπαιρνα...καταλαβαίνεις!)
    Δεν μπορώ λοιπόν να λέω άλλα τώρα ως μεσήλικη πια!☺

    Αλλά από την άλλη βρε Μαρία μου..... Κάποια πράγματα δεν συγκρίνονται...
    Γιατί έχουν αλλάξει και οι συνθήκες. Πολύ καταπίεση και αυταρχισμός εκείνα τα χρόνια.
    Χρειαζόταν και η επαναστατική χροιά των πράξεων μας.
    Σήμερα έχουν χαθεί και τα παραμικρά όρια. Η επανάσταση είναι άκαιρη αν όχι άτοπη!

    Ναι ....περισσότερο ήμασταν εμείς οι αθώοι Τότε. Αλλά είχαμε μεγαλώσει αλλιώς και σε άλλες εποχές.
    Βλέπεις εγώ είμαι από κείνους, τους ρομαντικούς! Πιστεύω όντως ότι είχε μια αθωότητα η εποχή.
    Λόγω του ότι δεν είχαμε ξυπνήσει!
    Κάποια πράγματα δεν συγκρίνονται. Λόγω συνθηκών.
    Όχι ότι ήταν από μόνα τους αθώα τα χρόνια!

    Και πάμε στα πόκεμον.
    Το να παίζουν τα 20χρονα πόκεμον, (αν και γελάω...) δεν το καταδικάζω.
    Το να ποζάρουν διαρκώς σε σέλφις 50χρονοι μετά από 5 χρόνια που βρίσκεται σε άνθιση το διαδίκτυο και θα έπρεπε λίγο να υπάρχει και μια συνειδητοποίηση.... ναι το περνάω κι εγώ λίγο από γενεές... αν όχι 14 τουλάχιστον μία-δύο!

    Χτες βράδυ είχα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία: Ήμουν σε μια φιλική συγκέντρωση, με την ευκαιρία παιδικών γενεθλίων. Πιτσιρίκια και μεγάλοι παραβρίσκονταν σε μια υπέροχη και ειδυλλιακή θα έλεγα (βραδινή) ατμόσφαιρα, με πλούσια εδέσματα και μουσική.
    Και τότε πρόσεξα... κάποιοι ( τι κάποιοι; πολλοί!) ενήλικες ( οι 50χρονοι που σου έλεγα) έβγαζαν σέλφις και τις ανέβαζαν στο φέις, "ταγκάριζαν" με τοποθεσία και λοιπά τους άλλους παραευρισκόμενους και άρχιζαν τα σχόλια μέσω των κινητών. Ήμουν η μόνη σε πληροφορώ που είχα το κινητό στην τσάντα. Κι έβλεπα ένα γκρουπ ώριμων ανθρώπων να κοιτάζουν την οθόνη τους και να γελούν. Μετά παρατήρησα τα πιτσιρίκια 5-12; 13; 14 το πολύ παιδιά. Κάποια είχαν τα τάμπλετς και όσα δεν είχαν είχαν περικυκλώσει τους έχοντες τάμπλετ και κοίταζαν την οθόνη. Τα υπόλοιπα παιδάκια ήταν μπροστά από τον υπολογιστή που έπαιζε σε μεγάλη οθόνη τραγούδια από το you-tube επέλεγαν διαρκώς Παντελίδη και τραγουδούσαν (απταίστως) τα κομμάτια του.

    Και υπήρχαν μερικά μικρούλια που έπαιζαν μπαλίτσα στο γρασίδι.... Και χαμογέλασα.
    Αυτή ήταν η πιο όμορφη εικόνα που συγκράτησα χτες βράδυ!
    Αυτή εξαίρεση, η ρομαντική!
    Δεν ξέρω αν με αντιλαμβάνεσαι...

    Το χάσμα των γενεών όμως!
    Στη βάση .... έχεις τα δίκια σου! ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παναΐα μου και Χριστέ μου!
      Τι σεντόνι!
      Παρασύρθηκα!
      Είχα καιρό να περάσω να σχολιάσω ....

      (τις υπόλοιπες αναρτήσεις σου ως το βράδυ...κουράστηκα.... πάω να αναπαυτώ! ☺)

      Διαγραφή
    2. Αριστέα μου αυτό ακριβώς είναι που με κάνει γκρινιάρα!
      Το να ζούμε τη ζωή μας πλέον μέσα από μια οθόνη. Και να μεταγγίζουμε τον εθισμό μας στα μωρά. Στις τελευταίες αναρτήσεις μου προβληματίστηκα και ήθελα να προβληματίσω. Με απωθεί αυτό που οι συνομήλικοί μας κάνουνε. Από τη νέα γενιά το αποδέχομαι αν όχι ευχαρίστως αλλά με επιείκεια δεδομένου πως εμείς θα πρέπει να βάζουμε τα όρια που έχει ένα παιδί και ένας έφηβος. Τι όρια όμως εμείς να ορίσουμε που καταντήσαμε να μας συμβουλεύουν οι 14χρονοι? Η εικόνα των σέλφι και των στιγμών που ζούμε από την ηλικία μας με θλίβει. Ξέρω πως δεν μου πέφτει λόγος, απλά δεν το αντέχω αυτό που γίνεται και με πιάνει μια ακατάσχετη γκρίνια για το θέμα. Χαιρέτησα γνωστό μου αρκετές φορές που καθόταν σε μια καφετέρια με το φίλο του. Την τέταρτη φορά, ο φίλος του τον έσπρωξε για να γυρίσει να δει πως κάποιος τον χαιρετούσε. Ήταν αποσχολημένος με το fb από το κινητό του και ο φίλος του καθόταν δίπλα του και χάζευε. Χωρίς καν να μιλάνε έπιναν τον καφέ τους "παρέα".
      Έχω πολλά παραδείγματα σαν αυτό που ανέφερες να περιγράψω.

      Διαγραφή
    3. Ζωή μου δεν είναι κακό να κρατάμε μια επιφύλαξη. Όχι να γκρινιάζουμε και να αφορίζουμε.
      Η Μαρία είχε τα δίκια της με την ανάρτηση που μας θύμισε τα δικά μας νιάτα. Αλλά για την τεχνολογία και τους ενήλικες θαρρώ πως ταυτιζόμαστε στις ανησυχίες.
      Πολύ μου άρεσε η τοποθέτησή σου.
      Θα έρθω να δω τις τελευταίες σου αναρτήσεις σε λίγο, μια και μαζεύτηκα σε υπολογιστή για λίγο! :)))
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
    4. Αριστέα μου, κοίτα τώρα τι θυμήθηκα!
      Πόσα χρόνια πίσω με πήγες με μια φράση, μόνο που τότε ήταν κάπως έτσι:
      "Τι θέλουν πια οι νέοι..όλα τα καλά έχουν και δεν μπορούν να τα εκτιμήσουν"...σε διάφορες παραλλαγές αυτό, κι ανάλογα ποιος το έλεγε, άλλος θυμόταν πως δεν είχε παπούτσια, άλλος πως δεν είχε να φάει και πάει λέγοντας!

      Είναι δυνατόν έφηβος και να μην κάνει την επανάστασή του?
      Και πρώτα πρώτα στους ίδιους του τους γονείς?...επιβάλλεται να αμφισβητήσουν όλα όσα τους λέμε..ειδικά σήμερα που τους προσφέρουμε και υποθηκευμένη πια τη ζωή τους!

      Και Αριστέα μου με το παράδειγμά σου έβαλες εικόνα σε όσα λέω στο κείμενο!
      Αυτή την υποκρισία των μεγάλων δεν αντέχω...που ευτυχώς δεν την έχουν όλοι, παρά μόνο όσοι ασχολούνται με τα σόσιαλ μήντια και ταυτόχρονα έχουν τύψεις κι ενοχές γι΄αυτή τους την ενασχόληση,οπότε κάνουν το αμέσως ευκολότερο, αλλά ταυτόχρονα και παρανοϊκό!...μεταφέρουν αυτά τους τα συναισθήματα αλλού, μεταμορφώνοντάς τα σε σκληρή κριτική. Συνήθως την πληρώνουν οι νέοι που είναι κι ευκολότερα "θύματα".
      Κι έτσι νομίζουν πως έλυσαν τα θέματά τους!

      Προσωπικά δε με χαλάει αν ο άλλος θελήσει να ενημερωθεί, ανεβάσει, κάνει οτιδήποτε με το κινητό του.
      Από την άλλη όπως σου έχω ξαναγράψει παλιότερα δε μου έχει τύχει να είμαι σε παρέα και να ασχολείται κάποιος διαρκώς με το κινητό του..άλλο να θέλει κάποια στιγμή να δει κάτι και ίσως να το δείξει και στους άλλους και άλλο να είναι αλλού συνεχώς!
      Τα παιδάκια πάντα παίζουν μπάλα και από όλα...και μπορεί τα παιδάκια που για κάποιο λόγο παρακολουθούσαν το τάμπλετ αυτή τη φορά να αλλάξουν ρόλους με τα άλλα παιδάκια μια άλλη φορά...
      Πριν ήμουν στην πλατεία και όλα τα παιδάκια εκεί έπαιζαν...κανένα δε κοιτούσε κινητό ούτε τάμπλετ!
      Είδα καροτσάκια με κούκλες, είδα μπάλες, ποδήλατα..τώρα αν κάποια ήταν μαζεμένα αλλού κι έπαιζαν με το κινητό, δεν τα είδα, δεν μπορώ να ξέρω!
      Αλλά και πάλι δεν μπορώ να κρίνω από μια στιγμή, μια ώρα, ένα πάρτυ, κάποιον και το τι συνηθίζει να κάνει...πόσο μάλλον ένα παιδί!

      Για τα χρόνια θα διαφωνούμε διαρκώς...πάντα θα λέω πως την αθωότητα την κουβαλούσαμε εμείς και την κουβαλάνε οι κάθε νέοι στην εποχή τους, ενώ οι εποχές είναι πάντα πονηρές!
      Νομίζω πως μάλλον πρέπει να βάλω τελεία...έβαλα τρεις...χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
    5. Το "ευτυχώς δεν την έχουν όλοι"...δεν εννοώ φυσικά πως όσοι μεγάλοι δεν ασχολούνται με τα σόσιαλ δεν είναι και υποκριτές σε πολλά θέματα...για το συγκεκριμένο θέμα λέω που το πολεμούν συνήθως αυτοί που δεν πάνε χωρίς γουάι φάι ούτε στη θάλασσα που λέει ο λόγος!

      Διαγραφή
    6. Μαρία μου έχεις καλές παρέες. Το ότι δεν έχεις τέτοιες εικόνες δεν σημαίνει ότι αυτό που σου λέω είναι η εξαίρεση όμως. Ίσως συναναστρέφομαι πιο πολύ με νέους , γενικά συνήθως είμαι η μεγαλύτερη στις παρέες μου (και το έχω και λίγο παράπονο!)
      Κάποιες φορές αισθάνομαι άβολα που αντί να συζητάμε, πολλοί ασχολούνται με το φέις. Βρε μόνο σε μένα τυχαίνουν αυτά;
      Και την κριτική προσπαθώ να την αποφεύγω. Λόγω επαγγελματικής διαστροφής (μου το είπαν πρόσφατα αυτό☺) παρατηρώ και καταγράφω. Δεν μπορώ να το αποφύγω. Προσπαθώ να κατανοήσω. Έχω λίγο τις κεραίες ανυχωμένες. Αλλά η ανάρτησή σου μου έκανε καλό. Μου θύμισε ότι πάω να γίνω σαν αυτά που κορόιδευα μικρή!
      Για αυτό σε ευχαριστώ. :)))

      Και εντάξει, δεν θα τα χαλάσουμε για τα χρόνια. Ναι έχεις δίκιο, το έγραψα όμως και στο αρχικό μου σχόλιο ( Κάποια πράγματα δεν συγκρίνονται. Λόγω συνθηκών.
      Όχι ότι ήταν από μόνα τους αθώα τα χρόνια!)
      Ήταν άλλες οι εποχές κι εμείς οι αθώοι. Όταν μιλάω για τα χρόνια της αθωότητας εννοώ πάντα αυτά που ζήσαμε εμείς λίγο πιο "αγνά", κοντά στη φύση, στην άμεση επικοινωνία με τις πολλές παρέες και το πολύ παιχνίδι έξω. Οι δυσκολίες ήταν πολλές , οι ελλείψεις ακόμα περισσότερες αλλά είχαμε μάθει να μην ζητάμε περισσότερα και να ικανοποιούμαστε με τα απλά γιατί δεν γινόταν κι αλλιώς. ( Ο γραπτός μου λόγος δημιουργεί παρεξηγήσεις Τέλος! Το έχω τσεκάρει πως μετά από πολύ συζήτηση εμείς καταλήγουμε πάντα να τα βρίσκουμε!!! )

      Φιλιά!

      Διαγραφή
    7. Δεν αντιλέγω φυσικά στο ότι υπάρχουν άτομα που ίσως είναι κολλημένα περισσότερο από όσο πρέπει.
      Αλλά αν σε μια παρέα υπάρχει έστω κι ένας που είναι συνέχεια στο κινητό του, συνέχεια όμως και όχι γατί θέλησε κάτι να δει, ή να απαντήσει κάπου που πρέπει, ίσως ο λόγος να είναι πιο απλός από όσο νομίζουμε...ίσως να βαριέται του θανατά..όλα παίζουν!
      Αλλά να είναι όλοι κολλημένοι και όχι για λίγο, αλλά συνέχεια, είναι άλλο πράγμα...
      Παρέες με νέους κάνω, εξαιτίας των παιδιών μου και δε βλέπω άσχημες συμπεριφορές...ίσα ίσα θα έλεγα μια και οι συζητήσεις τους πάντα με ξαφνιάζουν ευχάριστα!
      Δεν ξέρω, ίσως κάποιες φορές βλέπουμε κι εμείς τα πράγματα υπερβολικά...
      Πάντως πιστεύω πως όλα τα παιδιά κάθε εποχής είναι αθώα...μπορεί να γνωρίζουν περισσότερα, αλλά η αθωότητα παραμένει...έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πάντα αλλάζει.
      Και δεν τον βρίσκω καλύτερο, ή χειρότερο λόγω της τεχνολογίας, τον βρίσκω όμως πιο εύκολο εξαιτίας της κι είναι πολύ σημαντικό αυτό!

      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. Εγώ πάντα είμαι στην απ'έξω... Τότε μου φαίνονταν χαζά τα "εφηβικά" ενδιαφέροντα και βιαζόμουν να ωριμάσω. Μονίμως με ένα βιβλίο, μόνιμη επωδός των σχολίων μου, οι γρύλλοι...
    Και τώρα, βρίσκω καλύτερη τη συντροφιά των εφήβων, που μου μεταφέρουν τον ενθουσιασμό τους καθώς ανακαλύπτουν τον κόσμο και τον εαυτό τους και σκυλοβαριέμαι τις αυθεντίες συνομιλήκους μου που μονίμως χλευάζουν και απορρίπτουν τα πάντα γιατί "εμείς δεν τα είχαμε και ήμασταν μια χαρά..." Ατράνταχτο επιχείρημα!
    Απο τεχνολογία σίγουρα δε σκαμπάζω μια αλλά χαίρομαι κάθε στιγμή που ο γιός μου με μαθαίνει κάτι καινούριο και μου δείχνει αυτά που τον ενδιαφέρουν. Τολμώ να πώ οτι το να κοιτάμε την ίδια οθόνη μας φέρνει πιό κοντά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλύτερα στην απ' έξω...είμαι σίγουρη πως έχεις καλύτερη θέα! :):)
      Κάτι τέτοια "ατράνταχτα" επιχειρήματα είναι που με διαολίζουν!..χαχα!

      Διαγραφή
  10. Α ρε Μαράκι! Το πόσο απόλαυσα το φλας μπακ σου στην ένδοξη εποχή της χαίτης, τότε που όλες μοιάζαμε με τον Βαμβακούλα, ενίοτε και στην Τέτα Ντούζου. Κι όσο κι αν βρίσκω βολική την ψηφιακή κάμερα, νοσταλγώ πάντα την παλιά μου Pentax που αγοράστηκε με αιματηρές οικονομίες και φιλοξένησε τα πιο ωραία και ανέμελα χρόνια της νιότης μας.
    Απίθανη ανάρτηση, πολύ καλή και η φωτογραφία εποχής με τη λεζάντα και ναι... θα ψιλογκρινιάξω κι εγώ μαζί σου για όσα πολύ σωστά αναφέρεις στον επίλογό σου.
    Υ.Γ. Ούτε εσύ το έχεις με το Google+ ε; Ευτυχώς, γιατί νόμιζα πως μόνο εγώ είμαι το ζαβό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν ξέρω καν τι είναι Google+... βλέπω όλη την ώρα ειδοποιήσεις αλλά δεν παρακολουθώ...

      Διαγραφή
    2. Εγώ βασικά έχω καταλάβει πως το google +είναι άλλο ένα κοινωνικό δίκτυο που σου κλέβει χρόνο!
      Αυτό!

      Διαγραφή
    3. Θα σας πω τι γνωρίζω για το Google+...κάποιος μου είπε κάποτε να πατάω πάνω στο κουμπάκι όταν ανεβάζω ανάρτηση...στην αρχή το ξεχνούσα, τώρα πάει μόνο του το χέρι...κάποιες φορές κάνω και σε άλλες αναρτήσεις, αλλά συνήθως ξεχνιέμαι και το θυμάμαι μόλις φεύγω από την ανάρτηση..κι άλλες φορές το θυμάμαι και δε θέλει αυτό να μπει...χαχα!
      Δεν ξέρω καν αν έχει αρχική σελίδα όπως το φέις που σου δείχνει τα πρόσφατα...δεν ξέρω καν τι γίνεται μετά δηλαδή!
      Α κι ανεβάζω με λάθος ετικέτες συνήθως στο "Λέξεις και δημιουργία" που με έκαναν μέλος, αλλά μόλις την τελευταία φορά που είχα πάει πρόσεξα πως έχει κι άλλες ενότητες κι εγώ ας πούμε ανέβαζα στο "Ας γνωριστούμε", ό, τι δεν ήταν ιστορία, ή ποίημα...άσχετα τελείως δηλαδή!
      Αυτά ξέρω!

      Μαρία μου τη ζενίθ μου κι εγώ την έχω ακόμα κι όλο λέω να αγοράσω ακόμα ένα φιλμ.
      Από τις πιο φθηνές, μα άριστες στο είδος τους τότε μηχανές..η πρώτη μου, που ήταν αυτόματη, απλά πατούσες το κουμπάκι δηλαδή, μου την είχαν κάνει δώρο στο δημοτικό κι έμοιαζε με ψεύτικη, τόσο ελαφριά ήταν..αυτή δεν ξέρω αν ζει ακόμα κάπου! Ξέρω όμως πως χάρη σε κείνη μπορώ να ξαναζώ στιγμές που όλες δε θα τις θυμόμουν με τίποτα!
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  11. Χαχα, τι μου θύμισες, από τις κασέτες και τα φιλμ, μέχρι το πιο πρόσφατο Downton Abbey που λατρεύω! Όσο για τα Pokemon, μόλις ανέβασα σχετική ανάρτηση, κοίτα σύμπτωση! Βέβαια, εγώ η αλήθεια είναι ότι εγώ κυνηγάω πού και πού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόλις σε διάβασα..έτρεξα να δω πως τα κυνηγάς!..χαχα!
      Και να τι ξέχασα να πω από πάνω σε όσα ξέρω για το Google+...πως πατώντας στο προφίλ όσων έχων σε βγάζει σε όσα ανεβάζουν...το θυμήθηκα γιατί πάτησα στο προφίλ σου να πάω πιο γρήγορα!

      Το Downton Abbey μεγάλη λατρεία και ο φόβος κάποιων εκεί για κάθε τι καινούριο τεχνολογικά και όχι μόνο, με εμπνέει πάντα όταν φτάνει το θέμα στην τεχνολογία!
      Είναι η άποψη της "παλιάς" εποχής!

      Διαγραφή
  12. Το κεφαλι μας τα φταίει. Εγω τα πηγαινω καλά με τα social media, αλλα αυτη την χαζο εφαρμογη με τα Ποκεμον, δεν την κατεβασα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν ξέρω αν θα την κατέβαζα αν είχα τη δυνατότητα, προφανώς όχι, αλλά για να το κάνει τόσος κόσμος, μπορεί και να έχει πλάκα!

      Διαγραφή
  13. Καλά εντάξει. Σε απόλαυσα και με το παραπάνω. Ο άνθρωπος... Ειδικά ο Έλληνας έχει πολύ επιλεκτική μνήμη. Όλοι ξεχνουν τα δικά τους λες και η παλιότερη νεολαία τα έκανε όλα τέλεια
    Το παιχνίδι ριναι θα χαζομάρα και μισή και πιστεύω ότι θα ξεχαστεί σύντομα
    Από εκεί και πέρα όλα έχουν τα όρια τους. Και η ενασχόληση με το παιχνίδι αλλά και η γκρίνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλά εντάξει. Σε απόλαυσα και με το παραπάνω. Ο άνθρωπος... Ειδικά ο Έλληνας έχει πολύ επιλεκτική μνήμη. Όλοι ξεχνουν τα δικά τους λες και η παλιότερη νεολαία τα έκανε όλα τέλεια
    Το παιχνίδι ριναι θα χαζομάρα και μισή και πιστεύω ότι θα ξεχαστεί σύντομα
    Από εκεί και πέρα όλα έχουν τα όρια τους. Και η ενασχόληση με το παιχνίδι αλλά και η γκρίνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ μην το συζητάς..κάθε πέρσι και καλύτερα που λένε, αλλά προσαρμοσμένο για την περίσταση! χαχα!
      Εμένα πάλι κάτι μου λέει πως το παιχνίδι αυτό ανοίγει ίσως νέους δρόμους στα παιχνίδια..και σε κάποιους αρέσει να παίζουν...δεν είναι κακό!

      Διαγραφή