Λίμνη Τσιβλού

Ψηλά στο βουνό, ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση, ξεπροβάλλει ανεπάντεχα μια λίμνη.

Τη γαλήνη και την ηρεμία του ειδυλλιακού τοπίου, διακόπτει μόνο το κελάηδισμα των καλά κρυμμένων πουλιών, στις φυλλωσιές των δέντρων, που αναδεύει συνεχώς το ελαφρύ αεράκι.

Στάθηκα ώρα πολύ να ψάχνω από ποιο πλατάνι μας χαιρετούσε με θεσπέσιες τρίλιες ένα αθέατο πουλί.

Δεν το ανακάλυψα, μα το τραγούδι του θα μου μείνει αξέχαστο.

Εδώ με τίποτα δεν πάει το μυαλό σε καταστροφές και καταποντισμούς.

Όλα ανασαίνουν μακάρια την ηρεμία του βουνού και τα δέντρα με τις βαθιές τους ρίζες απλωμένες αποφασιστικά στη γη, δημιουργούν το απόλυτο αίσθημα ασφάλειας.

Το βουνό είναι ο Χελμός, η λίμνη ονομάζεται Τσιβλού και οφείλει την ύπαρξή της σε μια μεγάλη καταστροφή.

Κατολισθήσεις παρέσυραν τόνους χώματος και βράχους, οδηγώντας στον αφανισμό δυο χωριά, το ένα εκ των οποίων έδωσε το όνομά του στη λίμνη.  

Όλα αυτά έφραξαν την κοίτη του ποταμού Κράθη, που ουσιαστικά είναι υπεύθυνος μαζί με τις συνεχόμενες βροχές του 1913, για την καταστροφή που έγινε στις 24 Μαρτίου του ίδιου έτους.

Μια από τις πηγές του Κράθη είναι τα Ύδατα της Στυγός, στα νερά της οποίας ορκίζονταν οι Θεοί, εκεί που η Θέτιδα βάπτισε τον Αχιλλέα για να τον κάνει άτρωτο.

Η περιοχή, όπως αποδείχτηκε, καθόλου άτρωτη δεν ήταν, μα η φύση, λες και θέλησε να απολογηθεί και να αποζημιώσει για όλα όσα έκανε, δημιούργησε από το κακό, κάτι καλό.

Από την καταστροφή, έφερε την ομορφιά.

Ένα σμαράγδι σπάνιας ομορφιάς, ένα τέλειο αλπικό τοπίο, μια και βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων, ήταν η ανταμοιβή της και το δώρο της σε βουνό και ανθρώπους.

Κοντά στις όχθες της λίμνης τα πλατάνια διαλαλούν τη ζωή και μόνο να φανταστώ μπορώ την ομορφιά της περιοχής όταν τα πλατάνια θα ντυθούν τα φθινοπωρινά τους χρώματα.

Σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να έρθω και το χειμώνα εδώ, όταν το χιόνι μεταμορφώνει μαγικά το τοπίο δίνοντάς του μια αυθεντική βουνίσια ομορφιά.

Είναι καλοκαίρι όμως, και σκοπεύω να απολαύσω κάθε στιγμή εδώ, κάτω από το δροσερό, πολυπόθητο ίσκιο τους.

Να αφουγκραστώ τα θροΐσματα των φύλλων, που μεταφέρουν μύθους για Θεούς κι ανθρώπους και μιλάνε διαρκώς για όσα η λίμνη έκρυψε για πάντα στα νερά της, ενώ τα μονοπάτια με οδηγούν σχετικά εύκολα στο νερό που αστράφτει από χαρά με κάθε χάδι του ήλιου.

Υπάρχουν αρκετά μονοπάτια και διαδρομές που οδηγούν στη λίμνη από διαφορετικές μεριές, αλλά και θέσεις που μπορεί ο ταξιδιώτης να ξεκουραστεί.

Αν θέλει και τολμά, μπορεί ακόμα και να κολυμπήσει.

Ή και να ψαρέψει. 

Η περιοχή προσφέρεται για πολλές δραστηριότητες και η ομορφιά της φύσης, που οργιάζει γύρω του, εύκολα τον ξεγελά.

Τον κάνει να νομίζει πως ο κόσμος είναι τελικά ο παράδεισος και πως ετούτο το μέρος, με τη λίμνη πάνω στο βουνό, με τα πλατάνια, τα πεύκα και τα έλατα είναι καλά φυλαγμένο μόνο γι' αυτόν.

Η λίμνη από ψηλά χάνει λίγο από το σμαραγδένιο της χρώμα, πλησιάζοντας περισσότερο στο τιρκουάζ.

Στη δική μου μνήμη όμως θα λάμπει σαν ένα σπάνιο σμαράγδι.

Και θα αναρωτιέμαι για όσα μυστικά έκρυψε για πάντα στα ογδόντα μέτρα του βυθού της.